ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Jednym z moich odkryć życiowych jest to, że zdecydowana większość dobrych rad, upomnień mądrali, moralizatorstwo maści wszelakiej warte są bardzo niewiele. One albo nie działają, albo - jeśli nawet ktoś się zaprze, aby wprowadzić je w życie - to zwykle zrobią więcej złego, niż dobrego.

Księgi religijne, mądrościowe, filmy Hollywoodu. cały internet pełne są światłych rad wszelakich. Psu na budę wartych. Nie myślę o tych praktycznych (np. jak odczyścić czajnik), które jeszcze czasem się do czegoś się nadadzą, ale tych napomnień w stylu:
idź za głosem serca
bądź uważny i rozważny
uwierz w siebie
kochaj swoją ojczyznę
myj rączki przed jedzeniem...

Ja się wygoogluje frazę myśli i aforyzmy, znajdziemy tam tysiące mądrości, które pięknie nieraz brzmią, wydają się być nawet rozsądne. Pewnie prawie każdy ma takich znajomych (chyba zdecydowana większość z nich to kobiety), którzy linkują w internecie do różnych górnolotnych, moralizatorskich tekstów, piosenek, prezentacji. Czasem nawet fajnie jest którąś z nich obejrzeć, ale nie oszukujemy się - w zdecydowanej większości pożytek dla nas, dla poprawy naszego życia, jest z nich żaden. Dlaczego tak jest?...
Dlaczego niemal każda, wydawałoby się słuszna, myśl nie powoduje w ludziach odzewu, który by rzeczywiście przekładał się na poprawę życia, związków z innymi ludźmi, zrozumienia siebie?...

Analiza tego problemu wydaje mi się ciekawa. Ale warto jest ją wykonać, bo wynika z tego inna cenna myśl. (też właściwie nie wiem na ile przydatna...
:think:

)
Najprościej wziąć przykład pierwszy z brzegu - np. radę w rodzaju: bądź punktualny!
- No tak, powiemy. Pewnie i racja. Wiem, że powinienem być punktualny. Ale często to nie wychodzi. Dlaczego? Powodów jest wiele - coś się zdarza po drodze, mamy kłopoty z zaplanowaniem, zapominamy... Oczywiście moglibyśmy teraz "rzucić wszystko" i poświęcić wszelkie inne aspekty życia, aby stać się idealnie punktualnymi. Jak zawsze będziemy planowali nasze przyjście godzinę przed planowanym terminem, to wprowadzimy w życie nasz plan bycia punktualnymi. Godzinę wcześniej do pracy, godzinę na spotkanie. Ale budynek firmy może być zamknięty. Cóż, zawsze możemy sobie jakiś czas pospacerować przed nim. Stracony czas?... A ileż to czasu i tak ciągle stracimy?... (spytają nas retorycznie ci, co nam chcą wimprintować tę punktualność). Niby racja - tracimy ten czas. Ale czy z tego wynika, że mamy go tracić jeszcze więcej i to w tak głupi sposób? W końcu jak się czasem nawet spóźnimy, to ostatecznie nic tragicznego się nie stanie, a my mamy tylko jedno życie i głupotą byłoby poświęcać je w imię ortodoksyjnej punktualności.
Ten przykład jest o tyle użyteczny, że ukazuje dość typowy mechanizm nieskuteczności, wręcz toksyczności części dobrych rad - skupienie się na jakimś aspekcie, jak by był ważniejszy, niż wszystko inne w naszym życiu. Jak byśmy mieli poświęcać nań rzeczy dla nas cenne, bo... bo przecież dobrze by było, abyśmy byli...
- tu wybrać sobie można dowolną rzecz, czyli nie tylko punktualni, ale ładnie ubrani, wyperfumowani, uśmiechnięci, życzliwi, wypoczęci...
- zaraz, ale jak tu być wypoczętym, jak tak wiele rzeczy trzeba jeszcze wypełnić, aby być tym ideałem z kanonu dobrych rad - uprawiającym sport, czytającym książki, chodzącym do teatru (ja nie lubię, choć na pewno "powinienem"), na filmy, do filharmonii, zawsze zadbanym, samochód zawsze na przeglądzie, dzieci odpicowane, mieszkanie czyściutkie i pachnące... Uffff Doba ma 24 godziny...
Mamy też rady z gatunku moralizatorskiego - nie przeklinaj, nie pij, nie bądź nieostrożny i pochopny, pomagaj bliźnim w potrzebie, nie awanturuj się, ale też bądź sprawiedliwy, uczciwy... o jej. :cry:

Inną grupą światłych rad mamy od New Age-owców, buddystów, itp. czy nawet miłośników nowoczesnej psychologii - medytuj, ćwicz jogę, bądź pogodny życiowo, nie bierze do siebie porażek, myśl pozytywnie, kochaj siebie itp...
To wszystko zwykle nie działa! Po prostu nie działa! O kant tyłka potłuc takie mądrości!
Dlaczego?...

Ja mam jedną swoją odpowiedź. Jest ona nieco skomplikowana, więc muszę na niż zużyć parę zdań.
Podstawowym problemem z wprowadzeniem większości tych światłych rad w życie, jest to, że nasze życie - czyli emocje, wiedza, związki z ludźmi, a dalej względy praktyczne: czas, możliwości - to wszystko w naszym życiu jest PEWNĄ JEDNOŚCIĄ! Nie da się nakazać sobie wybiórczo np. wiary w siebie, gdy nie powiemyn (ściślej nie ZROZUMIEMY i nie ODCZUJEMY w głębi siebie) z czego owa wiara miałaby wynikać, jak się ją stosuje w naszej konkretnej sytuacji. Jeśli spotkała nas seria porażek, tkwimy w depresji, to doradzanie "teraz musisz uwierzyć w siebie" ma z grubsza tyle sensu co "teraz wzbijmy się w powietrze i pofruwajmy sobie nad tamtym laskiem". Wiara w siebie nie wynika z samego aktu woli, nie daje się wygenerować prostym nakazem, ale jest powiązana z tym wszystkim, co tworzy nasze życie. I rada, aby w siebie uwierzyć, jeśli wszystko, co rozumiemy i czujemy tej wierze się sprzeciwia - taka rada jest naprawdę niewiele warta.

Niestety. Większość górnolotnych rad, to takie komunały bez znaczenia, pseudoumoralniające gadulstwo. Może i ładnie to brzmi, ale tyle z tego wynika: ładnie brzmi...

Dyskurs

Nikt mi nie radził, żebym cały Twój wpis uważnie przeczytała. Niczego nie radzę. Odpocznę teraz i do nauki wracam

ZaKotem · Dołączył: 14 Lut 2017 Posty: 24 Przeczytał: 0 tematów

Dobra rada nigdy nie działa w pojedynkę choćby z takiej racji, że nigdy nie wiemy, czy aby nie jest złą radą, podsuniętą nam przez złośliwość albo ignorancję. Jednak dobre rady (i złe również) skupione w wielką masę jak najbardziej działają, wytwarzając ciśnienie społeczne. Jeśli ZEWSZĄD słychać dobre rady, np. rozglądaj się, przechodząc przez ulicę, myj zęby, chodź do kościoła, nie bij żony zbyt mocno, jeśli nie zasługuje - no to większość jednak tym radom ulega. Rad i aforyzmów nie należy traktować jak lekarstwo, które przyjmujemy i ma nam od tego przejść schorzenie, ale raczej jak mikroelementy które pochłaniamy wciąż z powietrza i pokarmu i które odkładają się w organizmie, z czasem wywołując dobre albo złe skutki.

Michał Dyszyński

JanelleL.

Dobra rada.. np. zaczynając od góry "bądź punktualny!" nie działa, kiedy udziela jej ktoś, kto sam się spóźnia. Jeżeli np. nauczyciel, który jest dla nas autorytetem w jakichś dziedzinach, którego darzymy sympatią, zaufaniem, podziwem, jest punktualny, to bez wypowiadania nawet słowami tej rady, świecąc jedynie własnym przykładem udziela uczniom nauki. I wtedy taka rada zwykle działa... lecz przecież może nie działać na wszystkich uczniów, niektórzy są pierwsi do przyjmowania złych wzorców, mają powierzchowny, a nawet lekceważący stosunek do nauczyciela, mimo jego starań ..i wobec takich ancymonków, jeżeli rada ma trafić należy przedsięwziąć nietypowe środki. Do tego już niektórzy nauczyciele nie są zdolni, bo to wymaga od nich zbyt wiele, a czasem i postąpienia wbrew własnym zasadom..wobec czego gra okazuje się być nie warta świeczki. Niektórym jednak się udaje bez ponoszenia własnych, większych strat.

Rady, które już przyjęliśmy, potrafią się tak mocno w nas zakorzenić, że czasem sobie myślimy, kiedy się zdarzy zrobić coś wbrew nim..a co by na to np. powedział ten, czy inny ktoś ..i trochę nam wstyd nawet, mimo, że np. ten ktoś nic o tym nie wie, nie widzi lub nawet dawno już nie żyje.

Podstawą do udzielania rad, jest zatem to, by w naturalny sposób zbudować autorytet, zainteresować, a nawet oczarować swoją osobą, być spójnym w słowie i w czynie... nie, że mówić co innego, a co innego czynić. Nie ganić od razu za nie stosowanie się do rady, nie patrzeć krzywym okiem i oceniać negatywnie z wyższością, ale cierpliwie i sukcesywnie robić swoje, czyli świecić przykładem, nie być też bezkrytycznym :nie:

lecz krytykować umiejętnie, aby nie zburzyć zbudowanego własnego wizerunku, oraz jakiegoś rodzaju więzi opartej na zaufaniu i wzajemnym szacunku. W taki sposób przekazywane rady z własnego doświadczenia wiem, że działają najlepiej. To oczywiście w przypadku, kiedy udzielającemu rady zależy na drugiej stronie, gdy nie traktuje tego zdawkowo (jak wspomniał Michał) bo oprócz tego, że z powodu np.wykonywanego zawodu jest w tym miejscu, w którym jest lecz oprócz tego i z własnej chęci. Podobnie rzecz się ma w przypadku rodziców, rodziny w ogóle, czy przyjaciół.

Jest mnóstwo dobrych rad wrzuconych w eter, do książek, poradników, programów tv, ale nie będą one działać, jeśli nie zaistnieje to coś, co sprawi, że zechcemy je przyjąć do siebie, jedne przyjmujemy inne nie, dzieje się to na zasadzie podobnej do tej, w jaki sposób trafiają do nas reklamy, które się personalizuje pod nasze bieżące potrzeby, zainteresowania, aktualną historię wyszukiwań itd. jest jakaś potrzeba chwili, trafi nam się jakiś odpowiedni do niej cytat, jakaś myśl, porada i przyjmujemy ją do siebie po prostu.

Dyskurs

JanelleL.

JanelleL.

Dyskurs

Ciesze sie, JanelleL. Milego ogladania

Jako ciekawostka dodaje, ze sceny oceaniczne to wcale nie Sitka, Alaska tylko nasz najstarszy port w Gloucester, MA

https://youtu.be/lJhNgklnSJQ

JanelleL.

Dyskurs

Ciesze sie. Lubie Joanne Brodzik rowniez. Znam ja najbardziej z serial o Rozlewisku. Filmu nie znalam. Natknelismy sie na niego z Mezem w trakcie Jego ostatniego pobytu w szpitalu w dziele Krwi I Szpiku. Nastepnie ogladalismy go ponownie w hospicjum, gdy Maz odchodzil tak jak zyl nie wierzac lecz wiedzac, ze tylko milosc podzielona do nieskonczonosci nic nie traci. Dlatego polecilam Ci ten film, bo ma dla mnie szczegolne znaczenie. Jesli chodzi o uwagi gdzie byl krecony, to kolezanki z pracy, ktorym opowiadalam jak ogladalismy film z Mezem dwukrotnie. I tak Meza zyczenie: "Kochajcie I cieszcie sie zyciem" zatacza kola w Rodzinie Ludzkiej z wartoscia dodana

Dk. Marcin Gajda, M. D. "Duchu Swiety Milosci Milosierna"
https://youtu.be/KpJUBmkxqCk

Michał Dyszyński

Dyskurs

Mysle, ze nie znajac mojego Meza oceniasz milosc o ktora mu chodzilo jako ta z dziedziny handlu "cos za cos". Dzielilismy z Mezem system wartosci oparty na milosci moralnej, ktora jak matka przytula jednym ramieniem a drugim ustawia poprzeczke i pomaga przeskoczyc.

Przeslanie Meza jest afirmacja przede wszyskim dla nas, kiedy dowiadujac sie, ze choroba wrocila i nie da sie od niej uciec, Maz godnie przyjal swoje odejscie proszac Syna aby sie mna opiekowal. Nie przypuszczam, ze znalazloby sie wiele osob, ktore w takiej sytuacji zachowalyby sie z taka godnoscia. Milosc moralna to nie siedzenie w pozycji lotosu lecz funkcjonowanie w Rodzinie Ludzkiej z charakterem moralnym opartym na systemie wartosci, ktory nas zawsze zbawi, w kazdej sytuacji zyciowej. Radosc zycia jest bioproduktem takiego zycia. Jesli zajrzysz do tradycji tybetanskiej, znajdziesz mnichow walczacych o swoja suwwerennosc z Chinczykami ale starajacych sie pielegnowac do nich empatie. Zajrzysz do tradycji Amiszow i po strzelaninie w szkole w ktorej zginely ich dzieci znajdziesz ich w domu Starszego skupionych na modlitiwe o wybaczenie w sercu. Podobnie w katolicyzmie "kochaj blizniego jak siebie samego" ma ten sam wydzwiek i slowa mojej Promotorki sa atestem, ze w chrzescijanstwie jest tak samo:

"Thank you so much for taking the time to share your heart in such depth with me. I am amazed with God's graciousness to give K*** the opportunity to feast on melons and be surrounded with love in his final days on this earth. It reminds me of 'You prepare a table before me in the presence of my enemies. You anoint my head with oil. My cup overflows.' In this case, the 'enemy' would be the disease...he was at peace, feasting at the table with those he loves, even in the presence of his soon-coming passing.
And to see how his Heavenly Father told him when you were coming, spared you the memory of being there, gave him the opportunity to pass in such peace...it is so beautiful.

One thing I do want to encourage you with: The joy and relief knowing that your precious K*** is now released from pain and in the presence of God does not eliminate the reality that he has left behind a huge hole in your lives. It will be healthy and necessary to cry, when you feel the need. It is a gift from God to be able to do this. The fact that K*** was such a beautiful person, that you have such a precious love story, that you and your boys loved him and received his love so deeply - this grief and sorrow is an expression not of selfishness, but of gratitude. Even Jesus wept with the loss of his friend. I can appreciate your desire to promise K*** that you would rejoice with him. But I can promise you that where he is now, he would not want to hold you to a vow not to cry and grieve that he in his physical form on this earth has left you. You cannot heal without allowing yourself to grieve. Our precious Father will send His comforting Spirit walk you all through your healing, but He does this through a natural process that includes freedom to feel what you're feeling. Your boys need to be free to cry (and laugh) with you. I am praying that you will be released to pour out all you are experiencing as an honor to the beautiful man you love."

I to jest Michal przyklad, ze charakter moralny czlowieka jest ta dzwignia, ktora unosi ja/jego do najwyzszych instynktow. Kiedy wybaczamy sobie w sercu, nasze serce otwiera sie i poznajemy innych przez Chrystusa. A kto przekazal": "Nie mozna zrozumiec drugiego czlowieka bez Chrystusa"? Co nie znaczy, jak przekazuja teksty, ze Chrystus nie przewrocil lawek aby nie "kupczyc" w swiatyni. Chodzi o to aby wiedziec kiedy przewrocic lawki, ale wiedziec rowniez kiedy udac sie na pustynie aby dokonac samorefleksji ryzykujac "pokuse" aby w samotnosci litowac sie nad soba.

Jak poinformowal mnie dzisiaj polski sasiad, zareagowal spokojnie na ingerencje znajomej (taka lokalna Dulska i katolicka fundamentalistka), ktora przyszla do nich do domu i chciala dokuczyc jego zieciowi. Mnie by to do glowy nie przyszlo, bo facet nie ma polskich korzeni i nie wiadomo czy nie ma jakiegos rudego Irlandczyka przodka. Sasiad mial pokuse aby jej wykrzyczec i wyrzucic ja, ale wzial ja pod ramie, wyprowadzil pod bramke i poprosil, ze moze przyjsc jak sie uspokoi. Potem skomentowal, ze w momencie kiedy ogarniala go zlosc pomyslal o moim Mezu i sie natychmiast uspokoil. W czwartek wieczorem zdobylam sie na odwage i odwiedzilam Dzial Krwi i Szpiku. Pielegniarki powiedzialy mi, ze w pokoju w ktorym byl moj Maz wlaczal sie spontanicznie odswizacz do rak. Zawolaly mechanika aby wymienil, ale nowy robi to samo. Oczywiscie usmialam sie do lez, ale pielegniarki powiedzialy, ze moj Maz to byl swiety czlowiek, ze jeszcze tak godnego i milosiernego czlowieka nie spotkaly, Wiec po co mialam im mowic, ze nie wierze w duchy skoro spontanicznie dzialajacy odswiezacz do rak powoduje, ze chca byc jeszcze lepsze dla pacjentow, ich rodzin, a moim zdaniem sa fenomenalne.

Mysle, ze dla osob ktore znaly Meza Jego przeslanie jest aby pracowac nad soba i nie bac sie radosci zycia mimo wyzwan, ktorych nie brak na codzien, czyli godnie niesc "krzyz" codziennosci z radoscia w otwartym sercu.

Mysle, ze wyjasnienie pomiedzy cierpieniem neurotycznym a cierpieniem rozwojowym pomoze Ci zrozumiec, czym jest milosc moralna - czyli uzywaniem wlasnej woli abysmy, jak zakwas - ktory kobieta schowala do 3 miarek - rosli/ewoluowali sie

Dk. Marcin M. D. i Monika Gajda "Rozwoj - Jak wspolpracowac z laska":
https://youtu.be/4GiVrSTtTuk

Dla przypomnienia: "Gdybym mowil jezykami ludzi i aniolow a milosci bym nie mial, stalbym sie jak miedz brzeczaca ..." (Pierwszy List do Koryntian)

Piotr Rubik "Milosc jest wierna wyborowi"
https://youtu.be/9sgFC-YFYoY

Piotr Rubik "Straznik Raju"
https://youtu.be/By-dJBiAQ7g

Wytlumacz mi prosze ten fenomen. Jak Piotr Rubik pprzejezdza na koncerty do Stanow, to Amerykanie "wala" drzwiami i oknami, mimo, iz musza czytac tlumaczenia tekstow na angielski a w Polsce Sluchac Piotra Rubika to "obciach"?

Michał Dyszyński

Dyskurs

Michal, czy czytasz ze zrozumieniem tekstu? Moj Maz nie zyje. Ty piszesz esej i spekulujesz co bedzie robil. Dziwne. Dobrze sie czujesz?

Michał Dyszyński

Dyskurs

OK. Na wlasnym przykladzie i przykladzie osob, ktore w podrozy przez ostra bialaczke szpikowa towarzyszyly Mu potwierdzam, ze osoby, ktore odeszly a zyly na poziomie wysokich energii maja na nas zbawienny wplyw. Doswiadczylam tego po odejsciu Taty. Mialam 30 lat i moje zycie zmienilo sie bezpowrotnie. To dzieki Tacie we snie usmiechajacego sie i trzymajacego czerwona roze (jedyny sen w zyciu, ktory pamietam) zostalam zainspirowana do spotkania Meza. On usunal w mieszkaniu w Katowicach obrazki samotnych osob a powiesil duze fotografie z Londynu. Po spotkaniu, zareczylismy sie w Londynie. Nasz Syn, gdyby urodzil sie w terminie, byloby to w urodziny Taty. Jest fizycznym, psychicznym, emocjonalnym, i duchowym odbiciem Taty tylko patrzy na mnie oczami koloru mojej Mamy i zmarlego Tescia, ktorego kocham jak Tate. Gdyby Maz odszedl po 1-2 dniach jak przewidywal doktor, zmarlby w urodziny Taty. Milosc moralna nie ma ograniczen miejsca i czasu. Zbyt duzo mam przykladow aby w to intelektem watpic. Ja wiem to cala soba.

Michał Dyszyński

Dyskurs

Michał Dyszyński

Jacol

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Istotnym powodem, dla którego tak często dobre rad nie działają jest po prostu to, że praktycznie każda rada ma (z grubsza podobną jej w sensowności i mocy!) przeciwradę. Przykłady:
Rada 1 +: nie bierz porażek do siebie, wyluzuj, co było minęło.
Rada 1 -: przeanalizuj swoje porażki, sprawdź co w nich było błędem, aby nie popełniać podobnych błędów w przyszłości.

Rada 2 +: daj z siebie wszystko, idź na całość
Rada 2 -: bądź rozważny, nie szafuj siłami, energią, nie marnuj jej bez sensu, bo może ci ich zabraknąć do rzeczy naprawdę ważnych

Rada 3 +: bądź dokładny, punktualny, precyzyjny, staraj się robić wszystko tak, aby zminimalizować ryzyko fuszerki
Rada 3 -: wkalkuluj błąd w swoje działania, nie marnuj czasu i energii na cyzelowanie drobiazgów, bo jakże często nie są one warte wysiłku, który powinieneś zaoszczędzić na to, co kluczowe dla zadania.

Rada 4 +: Bądź szczery i spontaniczny w kontaktach z ludźmi, to zaprocentuje tym, że ludzie będą cię odbierali pozytywnie, a ty będziesz tworzyć dobrą atmosferę
Rada 4 -: zbytnia wylewność emocjonalna uczyni z ciebie namolnego gadułę, zamęczającego otoczenie sprawami prywatnymi, które nikogo nie interesują. Dodatkowo opowiadanie o sobie zbyt wielu rzeczy w otoczeniu nie znanych ludzi naraża na wykorzystanie tak zdobytych informacji w złym celu, przez ludzi o złej woli - którzy mogą np. donieść o pewnych zdarzeniach władzom, wykorzystać informacje o planowanym urlopie do okradzenia mieszkania, czy po prostu do oczernienia, bądź wyśmiania.

Rada 5 +: miej w domu zwierzątko domowe - ono wprowadza radość, uczy dzieci opiekowania się, a dalej dojrzałości, zaś jak pokazują badania naukowe, ludzie posiadający zwierzę domowe są pogodniejsi, mają bardziej zrównoważoną psychikę.
Rada 5 -: unikaj zwierząt domowych, które powodują alergie, brudzą, przenoszą choroby, utrudniają wyjazdy na urlop.

itp. itd...

JanelleL.

Dobrze tu Pan Michał zauważył - ten "+" to trochę jak "gaz" , a ten "-" jak "hamulec". Niektóre "dobre" rady mogą wytrącić nas z dobrego impasu, odebrać energię do działania, sprawić, że stracimy entuzjazm i to jest ważne, żeby nie zwracać się po radę do niewłaściwej osoby. Jeśli potrzeba nam "gazu", to nie zwracajmy się do osoby zanadto rozsądnej, ustatkowanej i ostrożnej, bo jakkolwiek by nam nie chciała pomóc, zaszkodzi...i odwrotnie. W ogóle "rada" w takim wypadku to też jakby coś na potwierdzenie słuszności lub niesłuszności podjętych przez nas kroków, jeśli nie jesteśmy pewni...jednak należy pamiętać, że raczej nikt nie weźmie na swoje barki naszych decyzji.
Jakieś przypadkowe sugestie, mniej lub bardziej zmieniające nasz tor myślenia/działania nie są obarczone odpowiedzialnością - ot, natknęliśmy się na coś i możemy ten "traf" błogosławić lub przeklinać. Jednak udzielający rady komuś bliskiemu, kogo dobrze zna, powinien to robić nieco odpowiedzialnie. Najlepiej jednak, jeśli ta "rada" wyniknie właśnie sama z dobrej rozmowy, niż zostanie wprost sformułowana poprzez jakieś "powinieneś", "ja na twoim miejscu" itp.
Kiedy natomiast mamy pewność co do słuszności, zaufajmy przede wszystkim sobie, nie obracajmy jej w wątpliwość.

Michał Dyszyński