ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Od dłuższego czasu zapisuję sobie na tym blogu różne refleksje nad emocjami, szczególnie w kontekście wpływu emocji na myślenie i postrzeganie. Mam w swojej intuicji jakąś formę zakotwiczenia dla owej idei emocji, ale do tej pory nie poświęciłem chyba wystarczającej uwagi samemu zdefiniowaniu emocji jako takiej. Czym ona zatem dla mnie jest?
W moim rozumieniu (piszę o "swoim" rozumieniu dlatego, że nieznany jest mi precyzyjnie poziom zgodności moich przekonań z postrzeganiem tego pojęcia przez innych ludzi, ewentualnie w kontekście jakiejś uśrednionej, formy postrzegania owej idei) emocja jest czymś w rodzaju UOGÓLNIONEJ, NIESKONKRETYZOWANEJ INTENCJI w jakąś stronę.
Emocja jest sugestią, pomimo braku definicji, jest "asocjacyjnym czepianiem się przejawów", względem owego NIESPRECYZOWANEGO CZEGOŚ.

Emocja jest tendencją, która czepia się czegoś tam, albo wręcz nakazuje psychice poszukiwanie powodów i przejawów do przyczepienia się. Emocja jest sugestią "zrób coś!", ale nawet jakby bardziej świadoma część naszej psychiki zaczęła pytać: "ale co właściwie mam robić? Wyjaśnij mi.", to emocja na to "odpowie": rób teraz! Nieważne co, nieważne jak. Rób to!
Z emocjami nie ma jak dyskutować, bo emocje tylko żądają, a nie myślą. Emocje są skrajnie apodyktyczną stroną psychiki - one umieją tylko żądać, zaś niczego nie chcą rozumieć. To oznacza, że z emocjami domyślnie jest jedynie opcja uległości, albo pokonania ich. Przynajmniej jest tak dla pierwotnej postaci emocji.

Michał Dyszyński

Emocję można też rozumieć, jako przylepienie się uwagi do jakiegoś obszaru w podświadomości, w niekontrolowanych głębiach psychiki. To, co jest na zewnątrz, to co postrzegane stanowi jednak tylko zewnętrzny objaw. Emocja ma swoje źródło głębiej, w czymś, na co nie mamy bezpośredniego wpływu. Dopiero pośrednio możemy owo coś zmodyfikować - zwykle dopiero dobierając sobie emocje alternatywne, mogące zastąpić owo coś, co (silną) emocję napędza.
Zmiana różnych twardych, negatywnych emocji jest ciekawym, twórczym doświadczeniem psychiki. Dokonania w tym zakresie stanowią budowanie osobistej mocy i sprawczości.