ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Spotykam się co jakiś czas z postawami ludzi, którzy - choć deklarują swoje przywiązanie do wartości, do etyki - jakoś tak "dziwnie" usprawiedliwiają agresję, tyranię, zbrodnie. Usprawiedliwiają je pod jednym wszakże warunkiem: zbrodniarz dąży do dominacji, chce się wywyższyć nad innych, bardzo pożąda władzy, nie licząc się z niczym i nikim poza ewentualnie siłą większą od jego siły.
Słuchając wypowiedzi tego rodzaju ludzi, którzy najczęściej też bywają nacjonalistami, widać, iż mniejsze znaczenie ma dla nich cokolwiek innego, niż to, że popierają potencjalnego dominatora, tryumfatora. Tacy ludzie, choć się głoszą np. polskimi nacjonalistami, bez żenady będą wychwalali Hitlera i hitleryzm, którego dziedzictwem jest zabicie milionów Polaków (nie tylko polskich Żydów). Ci ludzie szanują tylko silę, tylko najtwardsze formy dominacji i przemocy. I to jest chyba to jedyne, co w głębi duszy potrafią uszanować...

Mam wrażenie, że w tych ludziach, gdzieś na głębokim, ukrytym przed świadomością poziomie, ich głębsza natura dokonała bardzo podstawowego wyboru - opowiedzenia się za dominacją, tryumfalizmem, złożeniem najwyższej aprobaty i szacunku na ołtarzu boga przemocy, gniewu, wywyższania się nad innych. To jest ich świętość, to jest ich najbardziej osobista postać wiary i zawierzenia mentalnego. Ta postawa wyrasta ponad myślenie, ponad wszelkie uświadomione rozumowanie - ona w tych ludziach tkwi we wnętrzu ich serca i jestestwa; oni przemoc, tyranię, pragnienie wywyższenia pokochali najgłębszą formą osobowego oddania.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Całe ugrupowania polityczne skupiają ludzi popierających przede wszystkim dyktatorów, dominatorów. Aktualnie i w Polsce jest wielu, którym podoba się Putin, usprawiedliwiają zbrodnie Hitlera, Stalina, dobrze patrzą akurat na te poczynania władz różnych krajów, które wyraźnie opierają się o postawę dominacji, wymuszania siłowo swoich interesów na partnerach, którzy mają okazać się słabsi. Są to ludzie, którzy tak ogólnie LUBIĄ WOJENKI, lubią, jak się inicjuje starcia pomiędzy pojedynczymi ludźmi, grupami ludzi, narodami. Po prostu to lubią, czyli nie tylko akceptują "od biedy", ale wręcz uważają, że wojowniczość jest pozytywną cechą i że należy ją rozwijać. Ci ludzie szacunek mają dla zwycięzców, a jakąś postać lekceważenia (czasem pogardy) dla tych, którzy zwycięstw nie potrzebują, nikogo nie chcą skrzywdzić, ani zdominować.

Michał Dyszyński