ŚFiNiA

JanelleL.

Nie panimajesz Krowo. Ale wygrałeś, rzecz jasna.

Niecały rok temu przyszła mi nagle, w pośpiechu taka myśl do głowy.."Jeśli Niedźwiedź jest krową, to świnie potrafią mówić ludzkim głosem, a jeśli nie, to dziękuję za pomyłkę."
Ile to ambarasu potrafi się narobić przez jedną pomyłkę... :oops:

krowa

.......

JanelleL.

Krowo..ani śmiem naigrywać :nie:

....i tylko nie w trupa! ;-P

Dzisiaj byłam około południa na pogrzebie. Chowali syna nieboszczki siostry mojej babci nieboszczki, człowieka przez prawie całe życie niewidomego. Psalm był "Boga żywego pragnie moja dusza", śpiewaków dwóch. Pogoda wyszła ładna, ludzie w dość mało pogrzebowych nastrojach, wielkiej rozpaczy i smutku wielkiego tam nie widziałam. Zatarczki rodzinne już zaczynają bulgotać, patrzeć jak będą się sądzić o zachówki..i niech się sądzą, a nawet leją! Będzie zabawa, będzie się działo .. Jak kto chce żyć, no to niech żyje! Amen.

krowa

..........

krowa

.....

JanelleL.

Obraz

W półmroku
sen ulicy i świateł przesłona
spoza ściany.. okien
W drzwiach stanąwszy
cieniem swoim
Tonący w nocy
rzeki, co u stóp sie wije
szarfą łagodnie pomiętą
wiernie oddając
w rozpiętości ich
powolne kroki

Ślady nurt opływa
tychże samych
stóp...czy to serc odłamki
upadłe do wody
niewidzialnym nikomu
jakby kamieniem
dotąd twardym
nieskruszałym...

i tam..
na brzegu jej
na piasku
był i spoczął
białym.

krowa

JanelleL.

Ten obraz..konkretnie jest mój.

Dyskurs

Dyskurs

krowa

y wst

Dyskurs

Krowa, prosze popraw strukture cytatu, bo niechlujnie wyglada. Na tak piekny i uduchowiony poemat trzeba odpowiednich ram

JanelleL.

Proszę się nie naigrywać/nabijać, bo to postawa jest niezdrowa.. wobec młodszego i słabszego

poza tym była to szkolna praca domowa w zapożyczonych dwóch słowach z wykładu ..i jak tu się rozwijać w tych warunkach? no jak? :cry:

Dyskurs

krowa

JanelleL.

O ile pamiętam to było o janku, że on więcej może, a tylko zmieniać postów nie może.

Moja babcia miała kiedyś krowę, była prawie cała czarna i miała złamany prawy róg, tak złamany, że nie odpadł, a tylko się dziwacznie przekrzywił i tak jakby wisiał do dołu cały czas w pozycji złamanego. Na krowę wołali Janio (po męsku) ale nie wolno było tak na nią mówić przy stryju Janku, bo to od niego była kupiona. Babcia tak ją nazwała z przekąsem jakby i sie tak przyjęło. Miała jakieś babskie niesnaski z żoną stryja ...że niby poszło o jakieś sprawy jeszcze z wojny, kiedy na miejscu stacjonowali Niemcy. Stryjenka rozpusciła plotek podobno..a też się zaczęło od o krowy, którą Niemcy ostatnią dziadkom zabrali i którą się dało odzyskać, znaczy Niemiec dowódca oddał, jak babcia poprosiła. I to się niektórym nie mieściło w głowie.

A czy Krowa odda jak się ją ładnie poprosi? :cry:

JanelleL.

Janka nie za bardzo pamiętała, aby opowiadano jej bajki na dobranoc. Za dnia bywało wiele piosenek, wierszyków i krótkich rymowanek, ale wieczorem była dobranocka, paciorek i do spania. W tych sprawach panował porządek...i czasem tylko, przy jakimś wielkim, dziecięcym nieszczęściu zdarzały się bajkowe utulanki. Może były i częściej, a tylko te, na pocieszenie, mocno się wryły w pamięć. O krasnoludkach było też, przynajmniej raz, na pewno.
Iśka przyszła na świat w połowie którejś zimy, Janka powinna to pamiętać, chociaż trochę, a tu nic a nic...dopiero jak kupiono nową żółtozieloną, rozkładaną wersalkę zapamiętała, że jakiś nieznośny, niezbyt urodziwy krasnal nie mógł się na nią wdrapać, bo była trochę wyższa niż poprzednia. Stara, choć jeszcze całkiem nowa, miała bardzo szorstkie granatowe pokrycie i drewniane politurowane na koniakowo boki, byłaby dzisiaj perełką dizajnu lat 70-ych ..ale wtedy była "ta stara" i gorsza niż nowa zielona, choć miejsca do spania było na niej dość ... jedna połowa Janki, a druga Luli. Bywało, że długo Luli nie było w domu i wtedy obie połówki były tylko dla niej. Ale tamtego dnia Lula była. Siedziały obie późnym, letnim popołudniem na schodach przed domem..lubiły to miejsce. Schody były szerokie, ulane z betonu w trzy dość wysokie stopnie, nagrzewały się od słońca przez cały dzień i można było na nich siedzieć nawet bez koca. Tylko Iśki trzeba było pilnować, bo kilka razy spadła i darła się później na całe podwórko. No właśnie...gdzie Iśka? Wstały, żeby się za nią rozejrzeć, ale zaraz usłyszały jakiś chrobot..była już w przedsionku wlekąc za sobą babcine żelazko. Weszła na schody trzymając w ręku kabel z ciężką bakelitową wtyczką, reszta żelazka została tuż za progiem...a ona przyszła z nim chyba tylko po to, żeby zamachnąć się kablem w stronę Janki. Zrobiła to bez chwili zastanowienia, jak gdyby taki właśnie miała zamiar, nie wiedzieć czym powodowany. Strzał był nad wyraz celny jak na trzylatkę i po chwili na schody polała się krew z rozbitej siostrzynej wargi. Babcia widząc to z podwórka, zaraz przybiegła, a chwilę później mama. Iśka szybko uciekła przestraszona tym co się stało i gdzieś się schowała, by nie oberwać za to na gorąco. Po opatrzeniu, rozcięcie się okazało na tyle głębokie, że trzeba było jechać do miasteczka na szycie. Mama przebierała Jankę do wyjścia, podczas gdy babcia ze złością szukała Iśki, lamentując przy tym, że spaskudziła dziewuchę. Gdy wychodziły na okazję, ta jeszcze się nie znalazła. Było już szaro, kiedy się zatrzymała jakaś Nyska. W drodze mama prosiła dziewczynkę, by nie płakała, tłumaczyła jej, że trochę będzie boleć, ale żeby była dzielna, że pan chirurg zrobi to wtedy szybko i dobrze, a jak będzie płakać, to będzie boleć dużo bardziej. Pan, o którym była mowa siedział w jasnej, mocno oświetlonej sali, był uśmiechnięty i wydał jej się przyjazny. Zapytał ją o imię i czy obieca mu, że będzie odważna, Janka odpowiedziała, że tak...ale kiedy pierwszy raz wkłuł igłę w wargę, łzy same jej napłynęły do oczu wypełniając je po brzegi, że nieomal i by się z nich wylały. Powiedział, że zrobi to tylko kilka razy i zaraz zaczął spokojnie, ciepłym głosem opowiadać jej bajkę o krasnoludkach. Mama siedziała obok łóżka zabiegowego, trzymała ją za rękę, jakby jej chciała pomóc w ten sposób, a ona słuchała opowieści lekarza i patrzyła w biały sufit starając się bardzo w ten sposób utrzymać łzy w kącikach oczu, które wzbierały przy każdym kolejnym ukłuciu. Wreszcie powiedział, że to już prawie koniec, że jeszcze tylko zawiąże nitki, tak jak się wiąże sznurówki, tylko na supełek...a ona jest już duża i pewnie umie wiązać buty i wie, że to tylko raz, dwa i gotowe. Chyba się nawet lekko uśmiechnęła przed tym, nie spodziewając się, że będzie boleć jeszcze bardziej..... i już się wtedy nie dało powstrzymać łez, spłynęły strumieniami po obu policzkach....było po wszystkim. Pan Jankę bardzo pochwalił, mama mu dziękowała i pytała jeszcze o blizny, czy jest szansa, żeby nie było po tym śladu...powiedział, że ślad zawsze jakiś będzie, że się zobaczy jak się zagoi, ale niech się nie martwi na zaś.
Zaraz przyprowadzili kolejnego pacjenta. Dwie pielęgniarki podtrzymywały młodego żołnierza, był pijany, płakał i mówił, że mu się nie chce żyć...miał odwinięte rękawy i zakrwawione ręce od wewnętrznej strony, ktoś krzyknął, że się pociął. Chirurg podszedł do niego i powiedział, że to wstyd takiemu płakać, że ta mała dziewczynka była odważna i nie płakała, a taki żołnierz się będzie mazał?....i zapytał już innym głosem, czy by i jemu nie opowiedzieć bajki o krasnoludkach.
Wyszły stamtąd, na zewnątrz było już ciemno, tylko światła przed przychodnią oświetlały drogę, co jakiś czas przejechał samochód, któryś się pewnie znów zatrzymał... ale jak wróciły do domu, tego już Janka nie pamięta, pewnie zasnęła po tym, przytulona do matki, w drodze.

krowa

to iś

JanelleL.

Kurcze...nigdy o to nie zapytałam :shock:

zawsze myślałam, że "bo tak", a może za coś jednak. Wkrótce zapytam, może jeszcze pamięta ...bo sam fakt pamięta na pewno

A schowała się w szafie w tzw. gościnnym pokoju i wyszła z niej jak babci przeszły nerwy lub też z innego powodu ....Z tego szczęścia, że się znalazła wszelka kara ją ominęła, a nawet dostała coś słodkiego. W tej szafie odkryła Miszę - miśka pluszowego, maskotkę Igrzysk w Moskwie przywiezioną dla brata wujecznego... i później zrobił się taki ambaras z tym miśkiem, że każda go chciała, a on dla żadnej nie był przecie... to sobie można tylko wyobrazić ile to było płaczu o niego :wink:

krowa

JanelleL.

Iśka nie

krowa

est p

JanelleL.

Koty lubi Lula, ale się nie wypowiadam za nikogo innego jak za siebie :nie:

... a Janka, jak wiadomo ma już 40-cioro własnego przychówku....więc o kotach to sobie bidula może tylko pomarzyć :cry:

krowa

JanelleL.

Bywa u mamy