ŚFiNiA

Komandor · Gość

Top zdanie, które przez przypadek znalazło się w cytacie postu Agafii jest moje. Zwykła pomyłka

Semele

AGAFIA

AGAFIA

Podaję źródełka

[link widoczny dla zalogowanych]

Komandor · Gość

Dokwaterowanie powiadasz? Straszne! W liberalnej gospodarce by tego było. Ludzie by spali na ulicach.
I jeszcze jedno pytanie. Skąd się wzięła konieczność tego dokwaterowywania w latach 40.?
Przecież przed rokiem 44/45 komuny nie było?

AGAFIA

Piszemy o ogóle. A tu statystyki są nieubłagane.

''W zestawieniu z innymi krajami normatyw mieszkaniowy z 1974 roku zbliżał wielkość mieszkań do normatywu belgijskiego z 1967 roku. W obrębie poszczególnych typów mieszkań (M-1 – M-6) na większe mieszkania niż w Polsce liczyć mogli mieszkańcy Bułgarii, Czechosłowacji i ZSRR oraz Wielkiej Brytanii, Norwegi, Finlandii a także Francji. W przypadku dolnej granicy normatywu dla mieszkań typu M-3, M-4, M-5 i M-6 metraż polskich mieszkań był większy jedynie od powstających w ZSRR. W przypadku górnej granicy normatywu dla tych samych typów mieszkań metraż mieszkań w Polsce lokował się w końcowej części tabeli. W porównaniu z mieszkaniami w wymienionych w tabeli krajach, mieszkania w Polsce były wciąż małe.''

Zerknij proszę na tabelki

[link widoczny dla zalogowanych]

Nadal twierdzisz, że duże mieszkania były dla wszystkich?

AGAFIA

AGAFIA

I tu jeszcze artykulik, na potwierdzenie tego, o czym pisałam powyżej.

Polacy w epoce gierkowskiej musieli zmierzyć się również z problemem korupcji. Trzeba zaznaczyć, że sytuacje korupcyjne z okresu panowania Gierka zostały ujawnione dopiero w następnych latach. Miało to na celu wsparcie legitymacji następnej ekipy rządzącej, i było jednym z elementów rozgrywki politycznej wewnątrz obozu władzy. Bardzo często dochodziło do sytuacji korupcyjnych w gospodarce mięsnej. Przyczyn takich zachowań należy upatrywać w cechach przemysłu mięsnego, jak i w systemie ekonomicznym. Wśród czynników sprzyjających nadużyciom można wymienić złe zabezpieczenie zakładów mięsnych oraz słabą kontrolę przy wjeździe i wyjeździe z rzeźni. Dochodził do tego brak urządzeń paczkujących, a także zaopatrywanie się odbiorców prywatnych w tych samych punktach, co odbiorcy uspołecznieni. Zdarzały się przypadki umożliwiania przez pracowników magazynu handlowego oraz działu korzystnych zakupów kupienia surowców mięsnych i podrobowych prywatnym właścicielom masarni w zamian za łapówki[16].

Problem korupcji istniał też w gospodarce mieszkaniowej. Było to spowodowane tym, że mieszkania były dobrami deficytowymi. Zależność od decyzji urzędnika prowadziła do nadużyć. W skargach nadsyłanych do władz centralnych często pojawiały się zarzuty niesłusznie przydzielonych mieszkań. Mimo wszystko w latach siedemdziesiątych znacznie zwiększono liczbę inwestycji mieszkaniowych stąd łatwiej też było tuszować nadużycia (zob. tabela 1).

Mechanizmy korupcyjne można było również dostrzec w administracji. Sytuacje takie występowały wtedy, gdy urzędnik miał szanse uzyskać jakąś korzyść (niekonieczne materialną) lub gdy był poddany różnym naciskom. Wśród przyczyn nadużyć w administracji można wskazać niski status socjoekonomiczny urzędnika i brak etosu zawodowego. Poza tym pensje urzędników zwłaszcza w administracji były niskie, co też skłaniało pracowników do szukania dodatkowych źródeł dochodu. Był on ponadto poddawany wielu naciskom gdyż musiał być lojalny względem administracji jak i partii. Decyzje jego często były podporządkowane nie prawu, lecz dyrektywom przełożonych państwowych i partyjnych. Choć z drugiej strony mogło też być tak, że taka osoba wolała wszelkie decyzje uzgadniać z aparatem partyjnym, odcinając się w ten sposób od odpowiedzialności za błędne decyzje[17].

Przykładem braku etosu urzędniczego mogą być decyzje urzędników gminnych o wybudowaniu na koszt Skarbu Państwa (bez obciążania beneficjantów) dróg do osiedli czy sprzedaż nieruchomości po zaniżonych cenach[18].

W latach siedemdziesiątych, gdy nastąpił wzrost prywatnej inicjatywy
w gospodarce, zwiększyła się rola przestępstw korupcyjnych o podłożu
karno-skarbowym. Mechanizm korupcji był jednak taki sam. Urzędnik starał się wykorzystać każdą okazje, w której mógł dzięki władzy uzyskać jakieś bonusy. Korzyści materialne nie były jedyną formą praktyk korupcyjnych. Bywały też zwyczaje, polegające na tym, że rodziny i znajomi urzędników byli zwolnieni z różnego rodzaju świadczeń. W dekadzie Gierka zwiększyła się także liczba przestępstw dokonywanych przy okazji wyjazdów międzynarodowych, kiedy to funkcjonariusze partyjni bogacili się szmuglując wódkę, czy biorąc łapówki przy zawieraniu kontraktów międzynarodowych. Zdarzały się również przypadki nieprzestrzegania technologii produkcji. Chodziło głównie o to, że zmieniano czas pracy sprzętu. Urządzenia takie jak: koparka czy spychacz mogły być nieużywane prawie w cale, ale w kartach wpisywano 12-14 godzinne eksploatowanie[19].

Do korupcji dochodziło również podczas transportu ważnych dla gospodarki kraju towarów. „Życie gospodarcze” w 1979 roku podało informacje, że z mleczarni na warszawskiej Woli wywieziono 53 miliony litrów mleka w torebkach foliowych, z czego 4 miliony „zaginęło” w czasie podróży. Dokonano obliczeń, że „zaginęło” tyle mleka, ile rocznie daje 560 krów[20]. W takich sytuacjach prawdopodobnie to ludzie przewożący towary dopuszczali się korupcji, a robili tak, ponieważ po prostu mogli gdyż nikt ich wtedy nie kontrolował. Później jednak doszło to tego, że policja zaczęła pilnować kierowców przewożących towary.

Bardzo głośna stała się wtedy afera „Żelazo” zorganizowana przez gen. Matejewskiego, choć była ona prawdopodobnie jedynie wierzchołkiem góry lodowej przedsięwzięcia przemytniczego, w które weszło MSW na początku dekady. Początki akcji „prania” w Polsce złota pochodzącego z napadów na banki i sklepy jubilerskie sięgają lat 60-tych, jednak Gomułka będąc osobą oszczędną, żeby nie powiedzieć skąpą, narzucił politykę nie afiszowania się z bogactwem. Za Gierka ta koncepcja zniknęła. „Żyj i pozwól żyć innym”, to było motto nowej ekipy. Słowo „żyj” należy jednak rozumieć jako wykorzystywanie pozycji zawodowej dla własnych korzyści. Robotnik wynosił z pracy śruby, by potem odsprzedać się komuś i zarobić, urzędnik papier i taśmy do maszyny, a członek partii przyjmował łapówki, chociaż wtedy mówiono na nie „podarunki”. Podczas pobytu w domu podejrzanego o jakieś przestępstwo można było natknąć się na jakieś pieniądze, które często funkcjonariusze przywłaszczali sobie. Gdy otwarto granice na zachód korupcja dawała większe możliwości zarobków. W ramach akcji „Żelazo” przewożono całe wagony różnych cennych towarów takich jak: złoto, srebro, kamienie szlachetne, ale też luksusowe ubrania, zegarki właściwie wszystko, co miało jakoś wartość. Przemytnicy upatrzyli sobie jeden towar szczególnie, a mianowicie kamienie stosowane przy wyrobie biżuterii tzw. oczka. Były one dla nich bezpieczniejsze, gdyż łatwiej było je ukryć. Większość jubilerów produkcje swą opierała właśnie na tym surowcu. W końcu liczy się ogólna waga wyrobu. Im większa tym lepszy zarobek. Dlatego największe zyski przynosiły tzw. cygańskie pierścionki, gdzie było stosunkowo mało złota, ale był duży kamień w środku. Chodzi tu oczywiście o specjalne kamienie tworzone w fabrykach, które pakowano w arkuszach A4, tak jak cukierki, stąd nazwa kamieni – cukiereczki. Istniały też oczywiście kamienie sztuczne, podróbki, ale istniała metoda na rozpoznanie oszustwa. Chodzi tu o tzw. próbę wody. Należało zapałką nanieść kropelkę wody na największą płaszczyznę oczka. Jeśli mieliśmy doczynienia
z kamieniem naturalnym kropla wody działała się jak rtęć, i żadne wycieranie nic nie dawało. Woda za każdym razem zachowywała się tak samo. Na syntetyku woda rozpłynie się. I mamy pewność, co tak naprawdę kupiliśmy[21].

W budynku MSW przez pewien okres istniał nawet sklep z biżuterią i złotem gdzie „wtajemniczeni” mogli nabywać towary po atrakcyjnych cenach. Komisja MSW badająca w 1984 roku te sprawę oszacowała, że zginęło minimum 65-75 kg złota w różnej postaci (sztabki, broszki, bransoletki)[22].

Trzeba przyznać, że gdy chodzi o pieniądze pomysłowość ludzka nie zna granic. Wojciech Rzecki w swej książce Byłem gliną w PRL opisuje taki oto przykład chowania pieniędzy. Otóż wspomniany wyżej autor otrzymał informacje, że jeden z mieszkańców małej miejscowości (rzecz dzieje się na obrzeżasz Warszawy na początku lat siedemdziesiątych) szuka dostawcy złota. Postanowił on pojechać na miejsce i cóż dostrzegł? Małą wille, ale bez przepychu, w której prócz podstawowego tylko wyposażenia na każdym kroku można było się natknąć na kryształowe wazony, a w nich sztuczne kwiaty na drucianych łodygach. Niby nic, o co można było się przyczepić. Ale nasz bohater dostrzegł, że owe druciane łodygi były owinięte papierem koloru zielonego. Okazało się, że były to oryginalne banknoty 50-złotowe, jakie były w tym czasie w obiegu. Z kolei w pokoi właścicielki stylizowanym na pracownie krawiecką stał duży, drewniany kufer. Gdy dwóch silnych mężczyzn wysunęło go (był okropnie ciężki) okazało się, że wypełniony jest po brzegi 10-złotowymi monetami[23]. W takich sytuacjach również mogło dochodzić do korupcji, gdyż nie ma pewności czy do posterunku trafiała cała gotówka znaleziona na miejscu przestępstwa.

Korupcja była obecna również w służbie zdrowia. Było to spowodowane tym, że lekarze i pielęgniarki nadal byli nisko opłacani. Jednocześnie jeden z punktów regulaminu wywieszanego w szpitalach głosił: „Chorym nie wolno naruszać godności osobistej personelu szpitalnego, w szczególności przez dawanie jakichkolwiek datków lub prezentów”. W 1970 roku przeciętny pracownik przebywał na zwolnieniu chorobowym średnio 13 dni roboczych, a 10 lat później już 18, co może wskazywać na to, że warunki pracy pogorszyły się, ale może też świadczyć o tym, że ludzie zaczęli bardziej dbać
o swoje zdrowie. Korupcji towarzyszył ogromny rozrost machiny urzędniczej. W 1975 roku 47 tysięcy lekarzy było obsługiwanych przez 39-tysięczny personel administracyjny[24].

I jeszcze jedna ciekawostka. Wpływ listów do Biura Listów i Inspekcji KC PZPR; Gospodarka mieszkaniowa: mieszkania kwaterunkowe,spółdzielcze, zakładowe i prywatne,praca wydziałów spraw lokalowych i komisji ds. koordynacji rozdziału mieszkań, meldunki-13233. Dla porównania Uwagi o pracy sądownictwa, prokuratury, Milicji Obywatelskiej i wojska to zaledwie 1578.

I dalej
Kolejnym problemem, z którym musieli sobie radzić mieszkańcy naszego kraju w interesującym nas okresie były kłopoty aprowizacyjne. Brakowało w sklepach mięsa, wędlin, jaj, mebli, obuwia oraz sprzętu elektrotechnicznego. Mieszkańcy mniejszych miast i wsi byli szczególnie dyskryminowani, jeśli chodzi o zaopatrzenie w mięso. Stałym elementem peerelowskiej codzienności były narzekania na organizacje handlu i pracę personelu sklepów. Szczególnie krytykowano sytuację w wiejskich sklepach, gdzie asortyment był skromny, a sprzedawcy opryskliwi[29]. Konsumenci narzekali na ukryte windowanie cen. Proceder ten polegał na wycofywaniu ze sprzedaży tańszych artykułów, i zastępowaniu ich miejsce nowymi, lecz nie zawsze lepszymi. Czasami po prostu zmieniano nazwę towaru lub tylko etykietę. W dzisiejszych czasach ten proceder również występuje, choć trudniej go dostrzec. Rosły też ceny owoców, warzyw, mebli i stali[30].

Rolnicy skarżyli się na brak maszyn i urządzeń oraz nieopłacalność produkcji rolnej spowodowanej niskimi cenami skupu[31]. Zwracali też uwagę na opieszałe załatwianie spraw przez urzędy administracji państwowej. Szczególnie narzekano na stwarzane przez administracje utrudnienia w przekazywaniu gospodarstw za rentę. Konieczność złożenia wielu zaświadczeń sprawiała, że cała procedura trwała od 4 do 6 miesięcy. Na wsi powodem do niezadowolenia był sposób prowadzenia komasacji gruntów. Lepsze grunty otrzymywały osoby zasiadające w komisjach komasacyjnych oraz ich rodziny. Miano za złe również to, że do komisji dopuszczano tylko zamożniejszych gospodarzy. Natomiast z zadowoleniem przyjęto wiadomość o zniesieniu dostaw obowiązkowych mięsa, zboża i ziemniaków. Spowodowało to wzrost dochodowości produkcji rolnej i sprzyjało inwestycjom. Narzekano natomiast na kółka rolnicze. Powodem były niskie kwalifikacje traktorzystów mechaników, a co za tym idzie słaba jakość usług[32].

Powodem do niezadowolenia była też zła organizacja pracy. Często dochodziło do tego, że praca była przerywana z powodu niedostarczenia materiałów od kooperantów. Prace więc trzeba było wykonać w godzinach nadliczbowych. Pracownicy narzekali, że ich zarobki są niższe przez nieudolność kierowników, i całej administracji. Robotnicy skarżyli się na złe warunki socjalne w zakładach pracy, a nawet brak podstawowych urządzeń sanitarnych. Dochodziło też do zatargów pomiędzy robotnikami a dyrekcją. Było to spowodowane złym zachowaniem się osób na kierowniczych stanowiskach. Libacje na terenie zakładu pracy były na porządku dziennym. Można też było dopatrzyć się nieprawidłowości i malwersacji przy podziale premii i nagród. Często podstawowym kryterium były prywatne, a nawet rodzinne więzi pomiędzy osobami decydującymi o przyznaniu nagród i premii a nagrodzonymi. Sygnalizowano również niesprawiedliwe rozdzielanie urlopów. Pracowników raziło też wykorzystywanie samochodów służbowych do celów prywatnych. Czasami dochodziło do prawdziwych patologii w zakładach pracy. Bywały przypadki, że niektórzy pracownicy byli wpisani tylko na listę płac, a nie pracowali w zakładzie w ogóle. A pobierali takie samo uposażenie jak ci co pracują

Rozumiem, że to kolejne bzdury?

Więcej w poniższym linku.

[link widoczny dla zalogowanych]

Komandor · Gość

Adam Barycki · Gość

Wybudowano 6 milionów mieszkań, co daje średnią dla 24-ech milionów ludzi, a 30% mieszkań dla policji wojska z tych 24-ech milionów daje nam liczbę 7,2 miliona ludzi w rodzinach wojska i policji, jeżeli podzielimy znowu przez średnią, to wyjdzie nam, że zawodowych żołnierzy i policjantów mieliśmy w Polsce prawie dwa miliony. A przecie było ich sto parę tysięcy w wojsku i drugie tyle w policji, w 45 lat przeszły przez te służby dwa pokolenia, to było ich w 45-cioleciu dwa razy tyle, czyli około pół miliona. Z podanych przez Panią danych wynika, że każdy zawodowy żołnierz i policjant dostali po cztery mieszkania.

Panie Komandorze, jak Pan widzi, każdy wyciągnięty z uryny bzdet wymaga dla wykazania jego kloacznego pochodzenia, jakiegoś uzasadnienia merytorycznego, a to, było nie było, wymaga jednak jakieś pracy w odróżnieniu od wyciąganych z uryny pizdrygałów i dlatego taka walka o dobro ludzkości jest z góry skazana na przegraną, łatwiej jest degeneratowi nurzać się w urynie, niż potem komu dobremu obmyć takiego lumpa. Dlatego uzasadnionym jest rozwiązanie tego problemu dołami z wapnem, a Pan boi się tego ze wszech miar racjonalnego rozwiązania, jak diabeł świeconej wody, a tak się nie godzi, przez Pańskie reakcyjne sumienie, ludzkość tylko cierpi.

Adam Barycki

Adam Barycki · Gość

PS. Panie Hushek, nie ukrywam, że brakuje mi tu Pańskiego zaangażowanego intelektualnie aplauzu dla słusznego potępienia plugawego reżimu komunistycznego za przydzieleni czterech mieszkań każdemu żołnierzowi i policjantowi koszem splugawionego okrutnym reżimem udręczonego narodu polskiego.

AGAFIA

Komandor · Gość

Ale ja fakty też podważam. Jak z tą willą w Konewkach co to jednak na kancelaria RM była. Innych przypisywanych Gierkowi willi podważyć nie mogę bo nic na ten temat nie znalazłem. Ale jakoś nigdy IPN, chyba jednak niezbyt przychylny Gierkowi i tylko czyhający na okazję żadnych nie ujawnił.

Ocena źródła informacji jest jednak ważna. Zarówno przy padaniu historii jak i w sądzie.
Np Swetoniusza coraz częściej się jednak negatywnie ocenia jako w pełni wiarogodne źródło w opisie żywota cezarów. Bo często inne źródło, zarówno materialne, jak i pisane w tym zwykle dokumenty archiwalne rewelacjom.
Swetoniusza przeczą.

Skecze, filmy Barei powstały oczywiście z powodów. Niezaprzeczalnie. Ale jak to satyra były i są przerysowane.

Niepierdolony też z wielu powodów ale nie oznacza to, że tylko z tych uproszczonych i jednostronnych. Bo było ich wiele. Sam wymieniłem kilka.

A wracając do źródeł, to są wiarygodne, jak są potwierdzane z wielu stron i przez wielu niezależnych badaczy i nawet jak niewygodne do trzeba im przyznać rację. Często trzeba się napocić aby jakoś je wytłumaczyć i zbagatelizować.
No jak w tym artykule, z obserwatora finansowego gdzie młody człowiek stara się jak może by złagodzić wymowę faktów w artykule pt: Pod względem wzrostu PKB III RP nie przebiła PRL.

Znalazł on pracę znanego ekonomisty angielskiego Angusa Madisona :The World Economy: Historical Statistcs” a tam dane na temat wzrostu PKB krajów bloku wschodniego miedzy innymi bardzo korzystnymi w porównaniu z Zachodem. Otóż ten ekonomista zauważył bowiem, że PKB w krajach socjalistycznych były liczone inną metodą jak na zachodzie i były, o dziwo, liczone na niekorzyść.

hushek

Mario

"Według danych Banku Światowego od przejęcia władzy przez Aleksandra Łukaszenkę w 1995 r. do 2012 r. PKB Białorusi wzrósł o 345 proc., podczas gdy w Polsce o 207 proc.

Ponad 11 proc. wzrostu PKB w 2004 r., 10 proc. w 2006 r., 10,2 proc. w 2008 r. i 7,7 proc. 2010 r. - to nie są wyniki gospodarcze Chin, ale... Białorusi. Były dyrektor kołchozu Aleksander Łukaszenko sprawił, że Białorusini bogacą się prawie dwa razy szybciej niż Polacy.

W 1995 r. - pierwszym pełnym roku urzędowania Aleksandra Łukaszenki - PKB na obywatela Białorusi wynosił 3442 USD i od tego czasu wzrósł do 15 326 USD. W Polsce w tym okresie zwiększył się z 7413 USD do 22 783 USD. To oznacza, że w momencie przejęcia władzy przez Łukaszenkę Polska była ponad dwukrotnie bogatsza niż Białoruś, ale obecnie różnica istotnie zmalała i Białoruś depcze Polsce po piętach. Co najciekawsze, gdyby Łukaszenko przejął władzę w 1990 r. i wówczas zaczął stosować swoją politykę (przed jego dojściem do władzy PKB w kraju spadał), Białoruś byłaby prawdopodobnie już od Polski zamożniejsza...

Na Białorusi oficjalnie bez pracy jest mniej niż 1%, ale to oczywiście zaniżony wskaźnik (choć nie wynika on z fałszerstw, po prostu warunkiem wypłaty zasiłku w tym kraju jest udział w robotach publicznych). Bank Światowy szacował w 2012, że faktyczne bezrobocie jest siedmiokrotnie wyższe, czyli na poziomie 6-7%"

[link widoczny dla zalogowanych]

Mario

"Wygrywa Polska Ludowa?

Punkt wyjścia PRL-u to zatem 1390 dol. w 1945 r. Po 25 latach, w 1970 r., wskaźnik ten wynosił według Maddisona 4428 dol. To oznacza wzrost gospodarczy o 219 proc. w ciągu pierwszego ćwierćwiecza PRL.

W przypadku III Rzeczypospolitej punktem wyjścia jest 1989 r. z PKB per capita 5684 dol. Dane Maddisona kończą się na 2010 r., kiedy to Polska miała 10 762 dol. W kolejnych latach wzrost PKB wynosił: 4,5 proc. (2011), 1,9 proc. (2012), 1,6 proc. (2013) i szacunkowo 3,6 proc. w 2014 r. To pozwala nam oszacować PKB na mieszkańca Polski na koniec 2014 r. na 12062 dol. (w walucie używanej przez Maddisona).

To oznacza, że przez 25 lat po przełomie politycznym PKB wzrosło o 112 proc. Wzrost gospodarczy w PRL był więc prawie dwukrotnie wyższy (219 proc.). "

Wzrost PKB na głowe w IIRP zawiera pewne manipulacje. Na przykłąd wzrost wynika częściowo z rozwarstwienia dochodów. Średnia płaca jest liczona wg średniej arytmetycznej i to w sektorze przedsiębiorstw. Daleko odbiega to od mediany wynagrodzeń któa wynosi obecnie chyba ok 1700zł - to zaledwie ok40% śeredniej arytmetycznej. Za komuny średnia arytmetyczna w dużo większym stopniu pokrywała się z medianą. Chodzi mi o to, że rozwarstwienie dochodów wyciąga w góre średnią arytmetyczną, któa staje się coraz mniej reprezentatywna dla przeciętnego obywatela. Zatem obecny wzrost PKB na głowę w jakimś procencie wynika z przyjętych załozeń obliczeniowych a nie z realnego bogacenia się.
Pozatym to IIIRP dostała fory których PRL nie miał - kredyt zaufania od Zachodu za rozbicie bloku komunistycznego i razem z tym kredytem dostęp do pieniędzy i częściowo technologii. DOdatkowo pojawiły sie pieniądze ze sprzedaży majątku narodowego. Kiedy te sie skończa a juz prawie się skończyły rezerwy wzrostu na tym bazujące tez sie skończa

AGAFIA

Komandor · Gość

I właśnie ja o tym. Nie można potępiać w czambuł całych 45 lat na podstawie ostaniach 10. I to jeszcze jak się samemu trudną sytuację pogłębiło. Myślisz, że dzisiaj nie brakowało by wielu rzeczy a kraj popadł w runę jakby tak 20-25% ludzi permanentnie strajkować albo zna zmianę. jedni kończyli drudzy zaczynali? Plus kryteria uliczne. To też straty i kosztuje.

No i że coś jebło nie jest ostatecznym dowodem, że było niewydolne. Gospodarka rynkowa tak się sypie co kilkanaście, kilkadziesiąt lat. Normalka. czasami od zwykłej i nieuzasadnionej niczym paniki na giełdzie. Plotka potrafi wyłożyć całkiem dobrze funkcjonujący bank, a jakaś zagrywka na giełdzie cały kraj. Czasami jest to również gra polityczna. Np dlaczego gaz i ropa taka tania? Co się zmieniło? teoretycznie powinna podrożeć bo region gazowo- naftowy niepewny?
A to zagrywka pod Rosję (powtórka z Reagana), bez oceny czy dobrze czy źle. I dwie pieczenie. Osłabia się Rosję a swoją gospodarkę futruje tanimi surowcami. No przy okazji oberwie kilka słabszych gazowych krajów jak Wenezuela i parę innych. Ale kogo to.

Czynników wpływających na rozwój czy załamanie jest tak wiele, że aż praktycznie, nie spotkałem się całościowym spojrzeniem.
Pisałem, że na przykład ten Maddison ani ten młody nie uwzględnił wpływu demografii. Ale też np.dostępu do technologii. W czasach PRL nam raczej nieudostępnianych.
jak robił korektę na ten wzrost w wyniku odbudowy, to i to powinien w korekcie uwzględnić, A jeszcze i to, ze na obecny wzrost pracują datacje i fundusze z Unii.
I mimo to, tych pozytywnych czynników, demografia w miejscu, dostęp do technologii, bo już nie jesteśmy potencjalnym wrogiem, któremu nie wszystko się pokazuje, funduszy Unijnych ta nasza gospodarka wcale tak przy tej PRL różowo nie wygląda. jakby tak dzisiaj dać wyż demograficzny (a to są przedszkola, szkoły, mieszkania, miejsca pracy i na więcej głów PKB trzeba by dzielić, ale również mięso i inne dobra, zabrać fundusze to dopiero byśmy kwiczeli. O dostępie do technologi nie piszę bo powiedzmy, ze by był.
Fundusze Unijne zaś mogą być ale nie muszą. I niedługo już będą w takim wymiarze. A wyż, a cholera wie co ludziom odbije

AGAFIA

Heh, Ty znowu na własną modłę.Niech tam.Była dyskusja, był ogień i super. O to kaman. Ja się przegraną nie czuję. :wink:

hushek

No to jak tu sjem tak kurwa mniło zrobiło to i ja dorzucę swoje trzy grosze.

Pochwały czasów PRL-u, żeby było wszystko jasne i na tip-top.

Chodzi mi o kulturę. Owszem było kupę bzdur, durnot, zaniechań i niedociagnięć, cenzury itp. - ale...

- Wydawano całe masy książek z krajów dziwnych i nie pierwszoligowych jeśli chodzi o literaturę: Rumunia, Jugosławia, Bułgaria, Albania nawet. Ba... były całe cykle - literatury jugosłowiańskiej, iberoamerykańskiej itd.
Jedne pozycje lepsze, inne gorsze, niekiedy wręcz słabe, ale udostępniane polskiemu Czytelnikowi. To procentuje do dziś. Obecnie w dobie wolnego rynku - nie miałyby szans na wydanie.

- Teatr - przez cały okres PRL-u trzymał się dobrze i był przytomnie dotowany, nawet ten awangardowy.

Film polski (pomijając propagandówki) - z reguły na dobrym poziomie, a czasami wręcz wybitny.

Polska Szkoła Plakatu - zjawisko na skale światową !

I to daleko nie wszystkie osiagnięcia polityki kulturalnej...

Tak, z kultura w PRL-u nie było wcale tak źle, choć mogłoby być znacznie lepiej, ale to już inna historia i nie można tu wykręcac kota ogonem tj. wielowiekowym zacofaniem, zniszczeniami wojennymi, a nawet brakiem kasy, bo była potrzebna na co innego. To zupełnie inne bajki...

:wink:

hushek

Cuś z zupełnie innej beczki...

Nieco wyżej Komandor mimochodem i z zupełnie innej okazji wspomniał o propagandzie PO jako jednej z głównych przyczyn złojenia im skóry przez wyborców. I ja się z tym w zasadzie zgadzam:

Zbiorniki gazoportu w Świnoujściu gotowe od odbioru gazu

Komandor · Gość

Adam Barycki · Gość

AGAFIA