ŚFiNiA

komandor · Gość

No pięknie, piękne ale przecież implikacja to po prostu jeżeli p to q bez wdawania się w niuanse czy to marzenia czy obietnica czy hipoteza badawcza więc nie rozumiem w czym masz problem. a raczej ma ta Twoja AK?

Zaczynasz już jakieś wyjątki potwierdzające regułki stosować?
Czy te niby twoje marzenia pozytywne będące jednak zdaniem warunkowym z łącznikiem "jeżeli... to ..." nie spełniają definicji implikacji? Dlaczego?

Poza tym dlaczego nazywasz to marzeniami pozytywnymi? A może to nie nie marzenia tylko przekonania. Bo mówiący jest przekonany, ze jak będzie się uczył pilnie to zda egzamin.
No i na dodatek jest pewien związek bezpośredni między nauką pilna a zdaniem egzaminu, prawda?
No i dlaczego marzenie pożywne czy też przekonanie, spełniające warunek zdania warunkowego "jeżeli... to..." czyli implikacji, ma być gorsze w tej Twojej AK od obietnicy. To w tej AK implikacje też się dzielą na marzenia, przekonania, obietnice itd i AK działa tylko w niektórych z nich?
No ciekawa i bardzo uniwersalna to nauka aspirująca do obalania matematyki ziemian.
Może Jeszce wymyślisz coś ciekawego. Np `Arytmetykę Kubusia nadającą się tylko do liczenia lizaków, słoików z miodkiem, czekolady, arbuzów, innych łakoci i cukierków i do niczego więcej.

Coraz lepiej Kubusiu Ci idzie. Coraz lepiej...

rafal3006

rafal3006

Przykład obietnicy pośredniej, wchodzącej w skład operatora równoważności <=>.

Komandor pierwszy raz w życiu jest na meczu koszykówki NBA, aktualna, skumulowana nagroda za celny rzut z połowy boiska to milion dolarów.
Ze zdziwieniem zauważa, że wylosowano jego bilet, zatem on będzie próbował.

Spiker do Komandora:
A.
Jeśli trafisz do kosza dostaniesz milion dolarów, z powodu że trafiłeś do kosza!
K=>M =1
Komandor ma gwarancję matematyczną =>, że jak trafi dostanie milion
Trafienie do kosz jest warunkiem wystarczającym dostania miliona
stąd:
B.
Jeśli trafisz do kosza to możesz ~~> nie dostać miliona
K~~>~M = T*~M =0
Nie ma takiej możliwości

Komandor do spikera:
.. a jak nie trafię?

Spiker:
C.
Jak nie trafisz nie dostaniesz miliona
~T=>~M =1
Nie trafienie do kosza jest warunkiem wystarczającym => dla nie dostania miliona
Tu spiker nie może powiedzieć tego co w typowej obietnicy bezpośredniej:
Nie trafiłeś do kosza, dostajesz milion bo cię kocham, bo widziałem że niewiele brakowało etc
Stąd:
D.
Jak nie trafisz do kosza to możesz ~~> dostać milion
~K~~>M = ~T*M =0
Nie ma takiej możliwości.

Definicja równoważności:
p<=>q = (p=>q)*(~p=>~q)
gdzie:
=> - warunek wystarczający

Stąd nasze zdania prawdziwe A i C wchodzą w skład definicji równoważności:
K<=>M = (K=>M)*(~K=>~M) =1*1 =1
W równoważności argumenty sa przemienne stąd:
Komandor wygra milion wtedy i tylko wtedy gdy trafi do kosza
M<=>K = (M=>K)*(~M=>~K)

To jak tam było z tym milionem Komandorze?
Pana Baryckiego ciekawość zżera, trafił Pan do kosza czy nie trafił?

Semele

Rafał jeszcze nie zostałeś lekarzem??
Mam koleżankę , która zaczęła studiować cybernetykę - w naszych latach nie było informatyki.

Dzisiaj jest lekarzem. Po roku zrezygnowała z cybernetyki.

Ty masz już jakąś drogę zawodową??

Adam Barycki · Gość

Panie Kubusiu, problem jest tak zawiły, że i sam diabeł nie dałby sobie z nim rady, zupełnie inaczej, prosto i jasno wyglądałoby to, gdyby spiker powiedział do Pani Nicki, że jeżeli trafi do kosza, to Pan Adam Barycki dostanie milion. I wtedy mamy absolutną gwarancję matematyczną, że zakochana we mnie do szaleństwa Pani Nicka nie trafi, krew by nagła Ją zalała z zazdrości, że tak wyposażony w zasoby finansowe szlajałbym się w towarzystwie pięknych kobiet upojonych winem, że już o gronie serdecznych przyjaciół nie wspomnę. Nie tylko by nie trafiła, ale wdrapałaby się na kosz i na wszelki wypadek siadła na nim, aby kto inny jakim perfidnym przypadkiem nie trafił. To samo dotyczy Pani Mańki Czarnej, z tym, że Ona, choć silna baba, to nie dałaby rady wdrapać się na górę, tylko piętą by skruszyła betonową podstawę i wyrwała cały słup stalowy z koszem, aby go odrzucić precz poza boisko.

Adam Barycki

rafal3006

Komandor nieświadomie, dołożył bardzo ważną cegiełkę do algebry Kubusia - ten podział na obietnice/groźby bezpośrednie i pośrednie jest rewelacyjny!

Nie wypada mi zatem nie dopisać Komandora do alei zasłużonych dla narodzin największego wydarzenia w historii ludzkości - powstania algebry Kubusia.

W przełożeniu na komputer to mniej więcej tak, jakby komputer zrozumiał matematyczny fundament wykonywanych przez siebie programów, czyli zrozumiał algebrę Kubusia (i Boole'a).

Algebra Kubusia
Logika matematyczna człowieka
Część I

Autorzy:
Kubuś i przyjaciele

Kim jest Kubuś?
Kubuś to wirtualny Internetowy Miś, teleportowany do ziemskiego Internetu przez zaprzyjaźnioną cywilizację z innego Wszechświata.

Gdzie powstawała algebra Kubusia?
Forum śfinia.fora.pl to hlefik Kubusia, zawierający pełną historię powstawania AK:
http://www.sfinia.fora.pl/forum-kubusia,60/
Forum ateista.pl:
[link widoczny dla zalogowanych]
Forum yrizona.freeforums.org:
[link widoczny dla zalogowanych]
Forum matematyka.pl:
[link widoczny dla zalogowanych]

Algebra Kubusia to końcowy efekt dziesięcioletniej dyskusji na forach sfinia.fora.pl, ateista.pl, yrizona.freeforums.org i matematyka.pl.
Warunkiem koniecznym powstania algebry Kubusia było wolne od wszelkiej cenzury forum śfinia oraz kluczowe dyskusje z Rafalem3006, Wujem Zbójem i Fiklitem.
Śfinia to hlefik Kubusia z zapisem pełnej historii narodzin algebry Kubusia. Życie Kubusia na innych forach było krótkie, zawsze kończyło się banem na zawsze z komentarzem moderatora „algebra Kubusia jest sprzeczna z Wikipedią, zamykam temat”.

Dziękuję wszystkim, którzy dyskutując z Kubusiem przyczynili się do powstania algebry Kubusia:
Rafał3006(medium), Wuj Zbój, Miki, Volrath, Macjan, Irbisol, Makaron czterojajeczny, Quebab, Windziarz, Fizyk, Idiota, Sogors, Fiklit, Yorgin, Pan Barycki, Zbigniewmiller, Mar3x, Wookie, Komandor i inni.
Kubuś

rafal3006

komandor · Gość

Jest definicja obietnicy. Jest groźby

No dobra a gdzie definicja marzenia pozytywnego (i oczywiście jak już to negatywnego). przekonania sluszczego i oczywiści mylnego.

I powiązanej z tym przekonaniem hipotezy (w tym roboczej)rozbolałej słusznej i mylnej.

przykład hipotezy słusznej: Jeżeli światło zachowuje się raz jak fala a raz jak korpuskuła to może mieć naturę korpuskularno - falową.

I mylnej.

Jeżeli światło jest falą a fala rozchodzić się może tylko w jakimś środowisku to istnieje eter.

Widzisz Kubusiu jak się staram ubogacić te AK? :mrgreen:

mam Jeszce kilka innych humanistycznych i pieciolatkowych przykładów implikacji wynikających z mowy potocznej czyli trybów warunkowych bo jest ich co najmniej III (nie tylko w angielskim). na przykład implikacja gdybająca mocna (w trybie III.) :think:

Komandor · Gość

komandor · Gość

komandor · Gość

Czarna_Mańka

komandor · Gość

Samo. Według mechanizmu opisanego przez Elliot Aronson i Carol Tavris w pewnej ciekawej książce, ktorą mi zresztą rekomendowałaś, :brawo:

Dzięki tak przy okazji

Czarna_Mańka

Komandor · Gość

Cyba kupię e-booka albo spirace. (tego ostatniego nie powiedziałem o nie, ktoś słyszał bym mówił?) na razie poprzestaje na fragmentach.

Autorzy takich poważnych i trudnych w czytaniu książek powinni się cieszyć, że lud prosty pod strzechami w ogóle ich czyta

rafal3006

komandor · Gość

no niby tak ale to nie jest specjalne uczenie do egzaminu ani pilne tym bardziej.
Nie, nie mam gwarancji matematycznej, że przychodząc z dżungli nie zdam matury tylko prawdopodobieństwo graniczącą z pewnością (bo może jednak jakiś nowy Giertych każe jak kiedyś już było wszystkim zaliczyć).

No a po pierwsze nie zostanę do tego egzaminu najprawdopodobniej z prawdopodobieństwem bliskim 1 dopuszczony lub sam nie podejdę bo nie miał bym potrzeby. I pytanie dla genialnego logika czy nie dopuszczenie, nie podchodzenie do egzaminu jest równoznaczne z jego oblaniem w sensie tej implikacji?

no nadal czekam na definicje tych implikacji marzeniowych, przekonaniowych i hipotetycznych a nie jakiś bajek. Krotka definicja. Napiszesz? Tak/nie?

komandor · Gość

rafal3006

komandor · Gość

No matematyki obalić się nie da ani logiki matematycznej bo ona abstrahuje od treści zdań i związków miedzy nimi a jedynie na podstawie ich wartości określa wartości zdań złożonych tak jak w matematyce nie operujesz na arbuzach, jabłkach czy kamyczkach a czymś abstrakcyjnym czum jest liczba. I w matematyce dwa (diamenty) plus dwa (diamenty) jest takim samym cztery jak dwa węgielki i dwa węgielki chociaż dla nawet dla pięciolatków to nie oto samo bo cztery diamenty mieć lepiej.
twoja logika zaś właśnie z na mowie potocznej się opiera i rozumieniu potocznym zdań, gdzie każdy umywający broni się przed ich niewłaściwym użyciem i pozbawionym sensu w związkach między nimi jak w tym przykładzie o psie z ośmioma łapami i księżycu. Bo potocznie te zdanie jest bez sensu czyli fałszywe. Ale jak już tak to musisz iśc dalej i zwrócić uwagę na wszystkie niuanse językowe szczególnie w trybach warunkowym, które są odpowiednikiem składniowym i semantycznym implikacji materialnej w języku potocznym.

A Ty zatrzymujesz się w pól drogi, Stajesz okrakiem. Boisz się pójść na całość.

Pewnie boisz się dojdziesz do logiki rozmytej przed która się tak bronisz a która w lingwistyce (języku naturalnym) nie bywa niczym dziwnym.

Bo w nim jest są źródła informacji pewnej i niepełnej, niewyraźnej, rozmytej.

Przykład. Informacja pełna wynika indukcji matematycznej (dedukcji).

Z prawdziwych przesłanek wynikaj ̨a prawdziwe wnioski, np.(p->q)^p) ->q

a informacje niepewne, niewyraźne to np uogólnianie na podstawie przypadków. Indukcja wyliczeniowa.

Są to też np wyniki niedokładnych pomiarów. Auto spala ok 7-7,5 l/100
Źródłem informacji niepewnej, są też opinie, obserwacje (percepcje):

Kubuś to idiota, ta dziewczyna jest piękna. Maniek to genialny humanista.

Nie da się określić jednoznacznie wartości logicznej tych zdań.
Bo informacja lingwistyczna zawarta w języku naturalnym jest równie bogata co często nieprecyzyjna i mało użyteczna ale może też być bardzo bogata i użyteczna..

I tu się otwiera cale bogactwo logik wszelkiego rodzaju, dwuwartościowych - modalnych, temporalnych i parakonsystentnych.
Np:
konieczne ̇ze p to możliwe ̇ze p (coś w Twoim stylu)

Logik nieklasycznych wielowartościowych:
ze skończonym zbiorem wartości logicznych n. np 0. 1/4. 1/2, 3/4. 1.
z nieskończonym i przeliczalnym zbiorem wartości logicznych i nieskończonym nieprzeliczalnym.

A ta logika wielowartościowa o której wielokrotnie pisałem pozwala rozwiązać np starożytny paradoks łysego.
Znasz? Rozwiążesz go na gruncie swoje logiki Kubusiowi?

Przypomnę ten paradoks:

Opiera się ciągu implikacji twoich ulubionych.

Założenie. ktoś kto ma o jeden włos mniej od niełysego nie jest łysy. Prawda? Prawda. Mogę sobie jeden wyrwać i łysym nie zostanę przecież.

A jeżeli tak to:
JEŚLI kto s ma o 1 włos mniej od osoby niełysej, TO nie jest łysy
Ktoś, kto ma 60 000 nie jest łysy.
Ktoś, kto ma 59 999 włosów nie jest łysy
Rozumowanie to powtórzone 60 tys. razy prowadzi do wniosku:
Ktoś kto ma 0 włosów nie jest łysy

A logice rozmytej lub wielowartościowej można być łysym w pewnym stopniu.
wyjaśniać funkcji przynależności do zbioru rozmytego nie będę. Już to robiłem.
Modele rozmyte są też przydatne jako modele prawdopodobieństwa. Bo stopień prawdopodobieństwa prawdziwości informacji lingwistycznej ma duże znaczenie w określeniu jej użyteczności.

A jak sobie z tym poradzi AK?

Czas tart. Uda się? Tak/Nie?

No dobra nie będę Cię już truł bo widzisz Kubusiu dobry matematyk może być spokojnie świetnym HUMANISTĄ sobie filozofować o lingwistyce np. Ale tuman matematyczny może być tylko tumanowatym humanistą przez małe h.
Który mało co rozumie a swoją niewiedze maskuje z dumą powiedzeniem, że nigdy tych cyferek, logiki matematycznej nie rozumiał bo on jest wielkim intelektualistą od niczego. I najwyżej może te matematyki i logiki obalić swoją tępotą i brakiem zrozumienia.

Wiec sadzę i zakładam z prawdopodobieństwem bliskim 1, że i tak nie zrozumiesz co tu pisałem a co dopiero to co bym jeszcze mógł napisać.

Adam Barycki · Gość

rafal3006

Prawo subalternacji - dowód fałszywości logiki matematycznej Ziemian
Z dedykacją dla Komandora i Fiklita

Spójniki implikacyjne - fundament algebry Kubusia

1.0 Teoria spójników implikacyjnych =>, ~> i ~~>

Definicja zdania warunkowego Jeśli p to q” wszystkich ludzi jest niesłychanie trywialna:
A.
Jeśli zajdzie przyczyna p to zajdzie skutek q

W logice matematycznej między p i q mogą być tylko i wyłącznie trzy spójniki implikacyjne.
I
p=>q - warunek wystarczający =>, wymuszam dowolne p i pojawia się q
II
p~>q - warunek konieczny ~>, zabieram wszystkie p i znika q
III
p~~>q - kwantyfikator mały ~~>, możliwe jest jednoczesne zajście p i q

1.1 Definicje spójników implikacyjnych w zdarzeniach

I
p=>q - warunek wystarczający =>, wymuszam dowolne p i pojawia się q
A1.
Jeśli jutro będzie padało to na pewno => będzie pochmurno
P=>CH =1
Warunek wystarczający => spełniony bo wymuszam deszcz i pojawiają się chmury

II
p~>q - warunek konieczny ~>, zabieram wszystkie p i znika q
A2.
Jeśli jutro będzie pochmurno to może ~> padać
CH~>P =1
Warunek konieczny ~> spełniony bo zabieram chmury i znika mi możliwość padania

III
p~~>q - kwantyfikator mały ~~>, możliwe jest jednoczesne zajście p i q
B2.
Jeśli jutro będzie pochmurno to może ~~> nie padać
CH~~>~P = CH*~P =1
Kwantyfikator mały ~~>spełniony bo możliwa jest sytuacja „są chmury” i „nie pada”
B2’.
Jeśli jutro będzie pochmurno to może ~> nie padać
CH~>~P =0
Warunek konieczny ~> w zdaniu B2’ nie jest spełniony bo zabieram chmury nie wykluczając sytuacji „nie pada”.

Prawo Kobry (roznoszące w puch totalnie całą logikę „matematyczną” ziemian):
Warunkiem koniecznym prawdziwości dowolnego zdania warunkowego „Jeśli p to q” jest jego prawdziwość pod kwantyfikatorem małym ~~>
Przykłady:
A1’.
Jeśli jutro będzie padało to może ~~> być pochmurno
P~~>CH = P*CH =1
Definicja kwantyfikatora małego ~~> spełniona bo możliwa jest sytuacja „pada” i „są chmury”
A2’.
Jeśli jutro będzie pochmurno to może ~~> padać
CH~~>P = CH*P =1
Definicja kwantyfikatora małego ~~> spełniona bo możliwa jest sytuacja „są chmury” i „pada”

1.2 Definicje spójników implikacyjnych w zbiorach

1.
=> - warunek wystarczający (kwantyfikator duży)
Zbiór na podstawie wektora => jest podzbiorem zbioru wskazywanego przez strzałkę wektora =>
A.
Jeśli zajdzie przyczyna p to na pewno => zajdzie skutek q
p=>q
Zbiór p jest podzbiorem zbioru q z czego wynika że:
Zajście p wystarcza => dla zajścia q
Zajście p gwarantuje => zajście q
To samo zdanie zapisane kwantyfikatorem dużym:
Dla każdego elementu x, jeśli x należy do zbioru p(x) to na pewno => x należy do zbioru q(x)
/\x p(x)=>q(x)
Przykład:
A.
Jeśli liczba jest podzielna przez 8 to na pewno => jest podzielna przez 2
Jeśli zajdzie przyczyna, wylosuję liczbę podzielną przez 8, to na pewno => zajdzie skutek, liczba ta będzie podzielna przez 2
P8=>P2
Przyjmujemy sensowną dziedzinę:
D=[1,2,3,4,5,6,7,8..] - zbiór liczb naturalnych
Definicja warunku wystarczającego => spełniona bo:
Zbiór P8=[8,16,24..] jest podzbiorem => zbioru P2=[2,4,6,8..]
Przynależność liczby do zbioru P8 daje nam gwarancję matematyczną => iż ta liczba należy także do zbioru P2.

2.
~> - warunek konieczny
Zbiór na podstawie wektora ~> jest nadzbiorem zbioru wskazywanego przez strzałkę wektora ~>
Jeśli zajdzie przyczyna p to może ~> zajść skutek q
p~>q
Zajście p jest warunkiem koniecznym ~> zajścia q
Zabieram p i znika mi możliwość zajścia q
Przykład:
A.
Jeśli liczba jest podzielna przez 2 to może ~> być podzielna przez 8
Jeśli zajdzie przyczyna, wylosuję liczbę podzielną przez 2, to może ~> zajść skutek, liczba ta będzie podzielna 8
P2~>P8
Definicja warunku koniecznego ~> spełniona bo:
Zbiór P2=[2,4,6,8..] jest nadzbiorem ~> zbioru P8=[8,16,24..]
Zabieram zbiór P2 i znika mi zbiór P8

3.
~~> - naturalny spójnik „może” ~~> (kwantyfikator mały)
Zbiór na podstawie wektora ~~> musi mieć co najmniej jeden element wspólny ze zbiorem wskazywanym przez strzałkę wektora ~~>
Jeśli zajdzie p to może ~~> zajść q
p~~>q = p*q
Tu wystarczy znaleźć jeden wspólny element zbiorów p i q co kończy dowód prawdziwości tego zdania.
To samo zdanie zapisane kwantyfikatorem małym:
\/x p(x)*q(x)
Istnieje element x należący jednocześnie do zbiorów p(x) i q(x)
Przykład:
A.
Jeśli liczba jest podzielna przez 8 to może~~> być podzielna przez 2
Jeśli zajdzie przyczyna, wylosuję liczbę podzielną przez 2, to może ~~> zajść skutek, liczba ta będzie podzielna 8
P8~~>P2 = P8*P2 =1 bo 8
Pokazuję jeden wspólny element zbiorów P8=[8,16,24..] i P2=[2,4,6,8..] co kończy dowód prawdziwości zdania zapisanego kwantyfikatorem małym ~~>.

komandor · Gość

Z tym tytułem o prawie subalternacji to oczywiście tak sobie kpisz, prawda?

Semele