ŚFiNiA

komandor · Gość

No i popatrz jak to Wy Kubusiu humaniści, nawet po Politechnice Warszawskiej, kłamiecie i opowiadacie bzdury. Od atomu po AK.

Jakiś filozof nauki, historyk sobie od tak w swojej przemądrzałej książce o paradygmatach nauki rzuca beztrosko jak to przez wieki te tępe, ograniczone ścisłe umysły wyznawały z dupy wzięte i wygdybane poglądy Platona pomimo istnienia dowodów je obalających. Mówi tak bo to mu pasuje do genialnej idei i paradygmatach, konserwatyzmie, rewolucjach i młodości. I stanowi argument za jego tezami. (i nawet jak są prawdziwe to też przykład Kubusiu że z fałszu może wynikać prawda) Ale już tych dowodów, tak mocnych, że obalających nie wymienia. A humanista po polibudzie Kubuś to sobie beztrosko powtarza i cytuje i używa jako argumentu, zresztą nie wiadomo w czym bo dyskusja nie była o tym.

Po czym humanista politechniczny Kubuś znowu robi sobie woltę i zaczyna nawijać filozoficznie o granicach poznania bredząc bzdury o jakiejś granicy mikro na poziomie atomu.
Po zwróceniu uwagi na kłamstwo, nieprawdę lub brak elementarnej wiedzy jak klasyczny humanista zaczyna bajać o metaforach, przenośniach i że to czy ta granica jest sobie na poziomie atomu czy kwantu w sumie nie ma znaczenia bo przecież idea o granicach poznania, że są, jest genialna, piękna i prawdziwa. a jakieś tam atomy czy kwarki to takie jak to mówi inny genialny humanista... słowa, słowa, słowa, dzielnie na czworo i nie na temat.
Oznacza to ze można każde kłamstwo, bzdurę, nieścisłość powiedzieć grunt by idea była słuszna i prawdziwa. Idealnie jak w religii zresztą bo czy Bóg stworzył faktycznie świat w 7 dni (czemu przeczą wynikające z dzielnie włosa fakty) czy tylko jest to taka alegoria, poetycki opis stworzenia jest nieistotne przecież skoro sama idea jest piękna i skoro świat istnieje to musi być prawdziwa.
I tak sobie Wy humaniści pływacie w aluminiowych oparach wrzącej jak aluminium idei czasami podpierając się nawet wykoślawioną i całkowicie dla Was niezrozumiałą fizyką czy matematyką. Widzicie jakieś gwarancje matematyczne i przypisujecie go jeszcze do codziennego życia, gdzie ich na pewno nie ma. A na wszystko macie gotową odpowiedź sprowadzająca się w zasadzie do stwierdzenia że jak fakty nie zawsze pasują do waszych genialnych tez czy idei tym gorzej dla faktów. Lub są nieistotne, nieważne, poza tematem i w ogóle nie mają żadnego znaczenia. Słowa, słowa, słowa i czepianie się upierdliwe podzielonego jak atom na cząstki elementarne włosa.

Jakby tak humaniści mający tylko piękne idee (np budowy drapacza chmur, mostu itd) musieli je urzeczywistniać w praktyce to przy takim podejście byśmy pewnie dzisiaj nadal w jaskiniach mieszkali bo wszystko co by próbowali alegorycznie, bez dzielenia włosa, bez uwzględniania (a przynajmniej starań) wielu czynników i zależności wybudowali by legło w gruzach już w czasie budowy.

Ponoć Kubusiu budujesz jakieś układy elektryczne (ja tam od ciebie nie kupie w każdym razie) i czy też przy ich konstruowaniu używasz sobie takiej przenośni ze dla Ciebie impedancja i rezystancja to wszystko jedno i można tak sobie zamiennie. tak wiem... znając Ciebie to wszystko jedno... i zaraz mi to udowodnisz.

WLR

Nie szkoda Ci czasu Komandoru? Kubu

WLR

Nie szkoda Ci czasu Komandoru? Kubuś niczego nie konstruuje. Zadałem mu banalne pytanie w imieniu
mojego trzynastoletniego syna. Pytanie z dziedziny, którą jakoby się Kubuś zajmuje a "ekspert" tylko
błysnął ekranem i wywalił "Error 404". Kubuś od 10 lat udowadnia tezę, że jest pochmurno kiedy pada
deszcz. Niepotrzebnie! Nikt temu nie przeczy. :mrgreen:

Gość

Adam Barycki · Gość

Pan, Panie Rozumny, jesteś taki dureń, że nawet jakby Pan Kubuś tłumaczył i dwadzieścia lat, to i tak byś Pan nie zrozumiał AK, tępaku. Toż właśnie odwrotnie tłumaczy Pan Kubuś, że jak jest pochmurno, to deszcz wcale nie musi padać, bo ma wolna wolę i nic nie musi, ale owszem, padać może, jak sobie zechce, a jak nie, to kłamcą nie będzie, bo ma prawo ulitować się nad zmokniętymi. Każdy ma zagwarantowane matematycznie prawo do dobra.

Adam Barycki

rafal3006

rafal3006

rafal3006

rafal3006

http://www.sfinia.fora.pl/blog-hushek,67/koncik-naukowo-techniczny-ale-ino-la-tfardzieli,7722-600.html#264660

WLR

hushek

A netanpszykłat,

Kropla deszczyku spada, jedna za drugom...kap, kap, kap...i tak ciongle ot lat tysięcy, a bez kozery powiem ot milyjionów lat nawet tak napierdalajo - te krople - można powiedzieć ras za razem tak popadujo zaciekle...

Czy to nje est dziwne jednak i co na to matematyka ścisła unt algebra sondzom ? :think:

Ja tam na mniejscu naókowców bym to jednak zbadał niezwłocznie... to być jakiś znak :mrgreen:

Adam Barycki · Gość

rafal3006

rafal3006

Zapomniałem dodać:
Proste jak cep :pidu:

Dokładnie takie niewinne dyskusje posuwają od 10 lat, algebrę Kubusia do przodu. Post wyżej jest kluczowy w historii AK.

Dzięki, Kubuś.

Adam Barycki · Gość

rafal3006

Panie Barycki, czepiasz się Pan trywialnej literówki:
Jeśli wczoraj było pochmurno to mogło ~~> nie padać

Ma Pan komputer na głowie zamiast mózgu, czy może jest Pan po labotomii? :rotfl:

bronmus45

Mądry kot je ser i wydycha jego zapach do mysiej dziury, na przynętę
W. C. Fields

rafal3006

Wisienka na torcie z dedykacją dla Komandora i Pana Baryckiego

http://www.sfinia.fora.pl/forum-kubusia,12/prawda-absolutna-twarda-i-prawda-wzgledna-miekka,8340.html#264742

Kolejny najważniejszy post w historii algebry Kubusia
Dzięki Fiklicie,

Temat:
I Prawo subalternacji
II Prawo subalternacji
Prawo Kobry

Wstęp teoretyczny z algebry Kubusia:

1.0 Teoria spójników implikacyjnych =>, ~> i ~~>

Definicja zdania warunkowego Jeśli p to q” wszystkich ludzi jest niesłychanie trywialna:
A.
Jeśli zajdzie przyczyna p to zajdzie skutek q

W logice matematycznej między p i q mogą być tylko i wyłącznie trzy spójniki implikacyjne.
I
p=>q - warunek wystarczający =>, wymuszam dowolne p i pojawia się q (kwantyfikator duży =>)
II
p~>q - warunek konieczny ~>, zabieram wszystkie p i znika q
III
p~~>q - kwantyfikator mały ~~>, możliwe jest jednoczesne zajście p i q

1.1 Definicje spójników implikacyjnych w zdarzeniach

I
p=>q - warunek wystarczający =>, wymuszam dowolne p i pojawia się q
A1.
Jeśli jutro będzie padało to na pewno => będzie pochmurno
P=>CH =1
Warunek wystarczający => spełniony bo wymuszam deszcz i pojawiają się chmury

II
p~>q - warunek konieczny ~>, zabieram wszystkie p i znika q
A2.
Jeśli jutro będzie pochmurno to może ~> padać
CH~>P =1
Warunek konieczny ~> spełniony bo zabieram chmury i znika mi możliwość padania

III
p~~>q - kwantyfikator mały ~~>, możliwe jest jednoczesne zajście p i q
B2.
Jeśli jutro będzie pochmurno to może ~~> nie padać
CH~~>~P = CH*~P =1
Kwantyfikator mały ~~>spełniony bo możliwa jest sytuacja „są chmury” i „nie pada”
B2’.
Jeśli jutro będzie pochmurno to może ~> nie padać
CH~>~P =0
Warunek konieczny ~> w zdaniu B2’ nie jest spełniony bo zabieram chmury nie wykluczając sytuacji „nie pada”.

Prawo Kobry (roznoszące w puch totalnie całą logikę „matematyczną” ziemian):
Warunkiem koniecznym prawdziwości dowolnego zdania warunkowego „Jeśli p to q” jest jego prawdziwość pod kwantyfikatorem małym ~~>
Przykłady:
A1’.
Jeśli jutro będzie padało to może ~~> być pochmurno
P~~>CH = P*CH =1
Definicja kwantyfikatora małego ~~> spełniona bo możliwa jest sytuacja „pada” i „są chmury”
A2’.
Jeśli jutro będzie pochmurno to może ~~> padać
CH~~>P = CH*P =1
Definicja kwantyfikatora małego ~~> spełniona bo możliwa jest sytuacja „są chmury” i „pada”

1.2 Definicja spójników implikacyjnych w zbiorach

1.
=> - warunek wystarczający (kwantyfikator duży)
Zbiór na podstawie wektora => jest podzbiorem zbioru wskazywanego przez strzałkę wektora =>
A.
Jeśli zajdzie przyczyna p to na pewno => zajdzie skutek q
p=>q
Zbiór p jest podzbiorem zbioru q z czego wynika że:
Zajście p jest warunkiem wystarczającym => dla zajścia q
Zajście p daje nam gwarantuję matematyczną => zajście q
Gdzie:
Warunek wystarczający => = gwarancja matematyczna =>

To samo zdanie zapisane kwantyfikatorem dużym:
Dla każdego elementu x, jeśli x należy do zbioru p(x) to na pewno => x należy do zbioru q(x)
/\x p(x)=>q(x)
UWAGA!
W algebrze Kubusia iterujemy wyłącznie po zbiorze zdefiniowanym w poprzedniku zdania A, czyli po zbiorze p(x). Ziemianie popełniają tu błąd czysto matematyczny iterując zdanie A po całej dziedzinie, czyli po zbiorze p(x)+~p(x).
Skutkiem tego czysto matematycznego błędu jest zgubienie definicji warunku wystarczającego => (= gwarancja matematyczna =>).
Dla logiki matematycznej to jest błąd katastrofalny, bo lądujemy wówczas w szambie opisanym na końcu tego postu.

Przykład:
A.
Jeśli liczba jest podzielna przez 8 to na pewno => jest podzielna przez 2
Jeśli zajdzie przyczyna, wylosuję liczbę podzielną przez 8, to na pewno => zajdzie skutek, liczba ta będzie podzielna przez 2
P8=>P2
Przyjmujemy sensowną dziedzinę:
D=[1,2,3,4,5,6,7,8..] - zbiór liczb naturalnych
Definicja warunku wystarczającego => spełniona bo:
Zbiór P8=[8,16,24..] jest podzbiorem => zbioru P2=[2,4,6,8..]
Przynależność liczby do zbioru P8 jest warunkiem wystarczającym => dla jej przynależności do zbioru P2
Przynależność liczby do zbioru P8 daje nam gwarancję matematyczną => iż ta liczba należy także do
zbioru P2.
Gdzie:
Warunek wystarczający => = gwarancja matematyczna =>

2.
~> - warunek konieczny
Zbiór na podstawie wektora ~> jest nadzbiorem zbioru wskazywanego przez strzałkę wektora ~>
Jeśli zajdzie przyczyna p to może ~> zajść skutek q
p~>q
Zajście p jest warunkiem koniecznym ~> zajścia q
Zabieram p i znika mi możliwość zajścia q

Zauważmy, że warunku koniecznego ~> nie da się opisać ani kwantyfikatorem małym ~~>, ani dużym =>, ani też jakąkolwiek kombinacją matematyczną tych kwantyfikatorów.
Symbolu warunku koniecznego ~> nie ma w logice matematycznej ziemian.

To jest błąd katastrofalny bowiem matematyczny związek warunku wystarczającego => i koniecznego ~> opisują prawa Kubusia:
I Prawo Kubusia:
p=>q = ~p~>~q
II Prawo Kubusia:
p~>q = ~p=>~q
Prawa Kubusia działają zawsze i wszędzie, niezależnie od tego czy mamy do czynienia z implikacją (|=>, |~>) czy też z równoważnością (<=>).
Bez warunku koniecznego ~> niemożliwy jest opis matematyczny naturalnej logiki człowieka, logiki wszystkich 5-cio latków i humanistów.

Przykład:
A.
Jeśli liczba jest podzielna przez 2 to może ~> być podzielna przez 8
Jeśli zajdzie przyczyna, wylosuję liczbę podzielną przez 2, to może ~> zajść skutek, liczba ta będzie podzielna 8
P2~>P8
Definicja warunku koniecznego ~> spełniona bo:
Zbiór P2=[2,4,6,8..] jest nadzbiorem ~> zbioru P8=[8,16,24..]
Zabieram zbiór P2 i znika mi zbiór P8

3.
~~> - naturalny spójnik „może” ~~> (kwantyfikator mały)
Zbiór na podstawie wektora ~~> musi mieć co najmniej jeden element wspólny ze zbiorem wskazywanym przez strzałkę wektora ~~>
Jeśli zajdzie p to może ~~> zajść q
p~~>q = p*q
Tu wystarczy znaleźć jeden wspólny element zbiorów p i q co kończy dowód prawdziwości tego zdania.
To samo zdanie zapisane kwantyfikatorem małym:
\/x p(x)*q(x)
Istnieje element x należący jednocześnie do zbiorów p(x) i q(x)
Przykład:
A.
Jeśli liczba jest podzielna przez 8 to może~~> być podzielna przez 2
Jeśli zajdzie przyczyna, wylosuję liczbę podzielną przez 2, to może ~~> zajść skutek, liczba ta będzie podzielna 8
P8~~>P2 = P8*P2 =1 bo 8
Pokazuję jeden wspólny element zbiorów P8=[8,16,24..] i P2=[2,4,6,8..] co kończy dowód prawdziwości zdania zapisanego kwantyfikatorem małym ~~>.

Adam Barycki · Gość

WLR

Gość

Semele

Semele

bronmus45

WLR