ŚFiNiA

Czarna_Mańka

to fotę zrób, please...

a tu masz naszego lwa:

Czarna_Mańka

Bracka nocą 1968

Komandor · Gość

No proszę! I mityczna czarna wołga.

:shock:

hushek

Za ponad 8 mln zł odtworzono Ogród Górny Zamku Królewskiego w Warszawie

AGAFIA

Piękne foty. U nas na wsi zmieniło się niewiele. Oczywiście, wieś wypiękniała, wiele zabytków jest odrestaurowanych i mamy supermarkety, ale życie nadal kręci się ...sami się domyślcie wokół czego

Nasze spa, co ciekawe przez wiele lat zasilane wodą z rzeki

Nasza duma

Haha

hushek

@Agafia
Te ostatnie zdjątko to wypisz, wymaluj kolejka z boku warszawskiego DH SEZAM... po piwo. Była tam taka ścianka, gdzie skupowano butelki zwrotne i codziennie można było nabyć drogą kupna i odstaniu przepisowej pół godziny - Królaka. Nawet w mrokach stanu wojennego było tam piwo na stanie - co prawda krótko... jakieś godzinę dziennie, ale zawsze to cuś...

Ileż to tam przyjaźni niebanalnych się nazawiązywało :wink:

@Czarna_Mańka
Wywiad środowiskowy poczyniłem. Niestety słonika na ul. Foksal nawet najstarsi górale już nie pamiętają.

Tomczasem...

WRACA NEON TEATRU SYRENA

Czarna_Mańka

nick

Jestem z tych najstarszych górali, bo świetnie pamietam słonika na Nowym Świecie.
Nic dziwnego, to była nasza trasa wagarowa

[link widoczny dla zalogowanych]

hushek

Łomatkoicurko,

To Wy z koleżankamy i kolegamy Siostrzyczko - dając dyla zes szkoły - chodziliście obglondać słoniki i inne neony, po kturnych ślad fszelki zaginoł jusz ?

Nic dziwnego, że wyrosły z Ciebie ludzie.

Bo ja z moimi kumplami to standardowo - wagary=krztole i winiucho patykiem pisane pod schaboszczaki tj. fajeczki marki Extra Mocne :wink:

No fakt, jeszcze do kina sjem czasem wpadło na poranny seans, ale tylko wtedy jak wef filmie były gołe baby :mrgreen:

hushek

Poznaj piękno świdermajerów, zanim znikną. Oto perły drewnianej architektury [GALERIA]

Uzdrowisko Abrama Gurewicza, Otwock, ul. Armii Krajowej 8 (MICHAŁ MUTOR)

hushek

Pamiętacie Fugazi? Powrót legendarnego klubu w Warszawie

Czarna_Mańka

nick

nick

Dodam jeszcze, że wiele zależało od fantazji konkretnego dnia.
Tak więc zdarzyło nam się po pokonaniu płotu zwizytować kaplicę Adwentystów Dnia Siódmego, która była prawie że na wprost płotu.
Podbechtał nas do tego kolega, który z urodzenia był adwentystą, a z rozumu ateistą.
Kiedy indziej zaś nawiedzilismy sąsiadujący z powyższą kaplicą Dom Kultury Radzieckiej. A może to był dom przyjaźni polsko-radzieckiej? Już nie pamietam Po schodkach się wchodziło.
Zbudzilismy obsługe i zażądaliśmy przewodnika.
Tłumaczono nam, jak dobrym ludziom, że przewodnika nie ma na miejscu i trzeba go ściągnąć z miasta, i że może sami bysmy sobie zwiedzili wystawę.
Ale bylismy pryncypialni, zaparlismy sie zadnimi łapami przy przewodniku.
Aby wzmocnić swój przekaz, deklamowaliśmy z zapałem dramatycznym Oniegina.
"Moj dziadzia, samych czestnych prawił, kagda nie w szutku zaniemog".
Obsługa prawie zwariowała ze strachu (właściwie czemu? :think:

) i zaczęła pracę przy telefonie. A ciężka to była praca.
Więc zlitowalismy się. Co to jest jednak humanistyczny duch.
Ułaskawiliśmy ich, zapowiadając, że wpadniemy innego dnia.

Czarna_Mańka

piękne opowieści Nickusiu :brawo:

jak znajdziesz chwilę, to poproszę o jeszcze trochę

hushek

Domy przyjaźni polsko-radzieckiej to w ogóle była ciekawe instytucje.

Znałem taki jeden dom w czasach stanu wojennego. Na początku wojny polsko-jaruzelskiej oczywiście był bojkot i chuj tam nocował. Ale kierownictwo tej placówki poszło po rozum do głowy i...zaczeło zapraszać tzw. ciekawych ludzi na spotkania z młodzieżą. Nawet z tą zbuntowaną młodzieżą.

O rany jakie tam oryginały przychodziły bawić tą młodzież. Ja pamiętam tak na szybko:

- hipnotyzera, który notabene zupełnie nie radził sobie z hipnozą i czarodziejstwem,

- filozofa, który usiłował dociec - czym jest czas,

- krytyka filmowego, który chwalił się obejrzaniem największej ilości filmów we Wszechświecie,

- jakiegoś pracownika dydaktycznego z polonistyki na Uniwerku, który dręczył nas egzaminem z ortografii,

- muzyków, brzdąkających na czym się da i zawodzących przeciągle jacy to są nieszczęsliwi i jaki świat jest do dupy - co niemiara.

...i jeszcze paru bym zapewne sobie przypomniał...

O każdym mógłym wiele powiedzieć, ale już z tego zestawienia chyba widać, że frekwencja była tam zwykle przeogromna. No musiała być - co tydzień nowa atrakcja.

Tym bardziej, że w przerwach tych występów, a także po imprezie artystyczno-kulturalno-naukowej szło sie do barku na góre i drogą kupna nabywało się parówki toaletowe+musztardę (nikt tego nie jadł przecież) oraz w zestawie wino bułgarskie, czerwone wytrawne - po cenie umiarkowanej i w dużej ilości ( a na mieście kartki przecież i te no...przejściowe trudności), a nawet chyba specjalnie te wino dotowane było przez bratni naród radziecki :mrgreen:

W każdym razie przyjaźń międzynarodowa tam kwitła na całego... :wink:

nick

A propos wino, to mam wrażenie, ze ono wszędzie było tanie.
Będąc jeszcze uczennicą, ale już pełnoletnią, chadzałam często do Amfory, w pasażu przy Domach Centrum.
Fajne to wówczas było miejsce, z klimatem. Pachniało winem, i to dobrym winem. Wybór był bardzo duży, i własnie taniutko.

hushek

hushek

Wrocławska rzeźba na liście najciekawszych pomników świata

Czarna_Mańka

pomnik anonimowego przechodnia wklejałam tutaj do znudzenia...
:mrgreen:

no ale o jego zaliczeniu do 25 najbardziej kreatynwych...nie wiedziałam
dzięki Poeto

ps.
Pomnik Anonimowego Przechodnia to czternaście odlanych z brązu postaci naturalnej wielkości, stojących po obu stronach ulicy Świdnickiej w miejscu, w którym krzyżuje się ona z ulicą Piłsudskiego. Znajdziemy wśród nich matkę z dzieckiem i staruszkę z laską, kobietę z zakupami, mężczyzna z walizką i dziesięciu innych zwykłych przechodniów. Część rzeźb widoczna jest w całości, część "znika" w niewidzialnym przejściu. Im bardziej Anonimowi zbliżają się do krawędzi jezdni, tym głębiej zapadają się w chodnikowych płytach.

Pierwowzorem pomnika była instalacja autorstwa Jerzego Kaliny z 1977 roku "Przejście" (stąd i instalacja przy Świdnickiej często jest tak nazywana), ustawiona w Warszawie przy ulicy Świętokrzyskiej i Mazowieckiej. Stworzona dla potrzeb programu telewizyjnego, została potem zdemontowana i na 28 lat trafiła do wrocławskiego Muzeum Narodowego. Pomnik, w którym gipsowe figury zastąpiły postacie z brązu, został odsłonięty w nocy z 12 na 13 grudnia 2005 roku w 24. rocznicę wprowadzenia stanu wojennego. Stąd czasami wskazuje się, że symbolizuje zmiany, jakie zaszły w Polsce od tego czasu; inne interpretacja kładą natomiast nacisk na upamiętnienie trudnych czasów stanu wojennego i dokonania anonimowych osób, które walczyły z komunizmem, schodząc do podziemia.

Pomnik Anonimowego Przechodnia wrósł już na stałe w ulicę Świdnicką i Wrocław. Doceniany jest jednak nie tylko przez mieszkańców - w 2011 roku trafił na listę 15 najpiękniejszych miejsc w Polsce sporządzonej przez magazyn "Newsweek", a amerykański magazyn "Budget Travel" uznał instalację za jedno z najbardziej niezwykłych miejsc na świecie

Czarna_Mańka

nick

Świdermajery kocham wielką miłością.

Kiedy moje młodsze dziecię odrosło od ziemi na tyle, aby przemieszczać się na DWÓCH nogach, co roku w maju pakowałam pokaźny plecak, zabierałam: dzieci sztuk dwie, i psa - sztuk jedną. Następnie angażowałam NZM jako siłę fizyczną i jechaliśmy na stację Gocławek, z której niebieskim pociągiem podmiejskim wyruszaliśmy w kierunku otwockim, do Józefowa. Tam instalowałam się w wynajętym domku kempingowym (2-osobowym dla zmniejszenia kosztów), i bytowałam sobie aż do października.

Po drodze mijaliśmy domy z bajki. Te świdermajery właśnie. Znałam je na pamięć, a i tak oka nie mogłam oderwać. Rodzinę, która wciąż się o coś czepiała, informowałam sykiem żmiji, że natura oprócz gęby do głupiego kłapania dała nam również oczy do patrzenia, więc niech korzystają.

Wszystkie te domy były w ogrodach, ale własnie takich innych, leśnych. Stare sosny strzelające do samego nieba, obłędny zapach powietrza.
Koronkowe ganeczki i balkoniki, rozległe werandy. Gdzieniegdzie trafiał się murowany dworek, wielce urokliwy.

Nigdy nie pojmę, że można zniszczyć coś, co jest jedyne na swiecie, żeby zbudować coś, co można zobaczyć wszędzie.
Nie jestem człowiekiem naszych czasów. :nie:

nick

Nie ma tu możliwości edytowania, a we własnej wypowiedzi popełniłam błąd ortograficzny.

Ma być "sykiem żmii". A jak się nie da, to chociaż "rzmiji".

AGAFIA

nick

Właśnie.
Zareklamuję w tym miejscu blog Szarego Burka. Fotoblog.
Chłopak z talentem wyszukuje i utrwala ciekawe miejsca, a przypomniał mi się przy okazji świdermajerów.

[link widoczny dla zalogowanych]