ŚFiNiA

Dyskurs

Obecnie zamiast kurzu jest smog z powodu niekonczonego potoku samochodow w korkach ulicznych. Obdartych i skulonych ludzi pewnie mozna spotkac kolo smietnikow. Kamienice w swietle latarnii wydaja sie byc zolte lecz sa niezmiennie otoczone "wynioslymi frontami swiatyn"

Pana kram · Gość

Bolesław Prus, „Wczoraj – dziś – jutro. Wybór felietonów”

Dziwny zamęt pojęć! Kongres wiedeński przypieczętował, uświęcił rozbiory Polski; od Królestwa Polskiego oderżnął Galicję i Poznańskie, zamiast wszystko razem oddać Aleksandrowi I.

Czyli – kongres wiedeński był dla nas zasadniczą klęskę, źródłem innych nieszczęść. Lecz – pomimo to – odwołujemy się do jego postanowień jak niewolnik, który nie chce odrzucić kruszącego się łańcucha, owszem, rad by go odnowił wedle tej samej miary i kształtu!… A zapomnijmyż raz o kongresie wiedeńskim, o którym już nikt nie pamięta i – niech odpocznie w spokoju!

Niemniej mądrze, niemniej praktycznie postąpimy, wyrzekłszy się jakichkolwiek rachunków czy nadziei na „sympatie Europy”. Oto zbieg wypadków pełen symbolicznego znaczenia. W chwili kiedy nacjonalistyczna duma wymierza nam coraz to nowe ciosy, kiedy nad setkami tysięcy Polaków zawiesza nowe obostrzenia, a nad dziesiątkami tysięcy pracowników Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej groźbę dymisji czy przenosin [obsługa kolei po upaństwowieniu miała być rosyjska, tak że około 70 000 pracownikom Polakom zagrażało usunięcie ze stanowisk i pozbawienie pracy, nawet tragarze Polacy (około 1500 osób) mieli być zamienieni przez Rosjan], w takiej chwili do Petersburga i Moskwy wybierają się z wizytą przedstawiciele „najsympatyczniejszych” nam narodów, bo Francuzów i Anglików.
Jest to przypadek, ale jakże wielką mieści w sobie naukę. Mówi on, może niezbyt głośno, lecz bardzo wyraźnie, że – gdyby nas nawet setkami tysięcy topiono, wbijano na pale, obdzierano ze skóry, pieczono na wolnym ogniu – w całej „sympatycznej” Europie nikt palcem nie ruszy, nikt nie otrząśnie popiołu z cygara. Zrozumienie tej prawdy może na razie być przykre, ale jakże będzie zdrowe, z ilu bezzasadnych uleczyłoby nas nadziei, od ilu bezcelowych powstrzymałoby demonstracji!

W każdym razie z kongresem wiedeńskim czy bez niego powodu do rozpaczy nie mamy; takie zaś gadaniny, jak: „wszystko zginęło! wybija ostatnia godzina!… nigdy się nie podźwigniemy!” – są objawami histerii, hipochondrii, ciemnoty, a nade wszystko – umysłowego lenistwa. Narody nie giną, to jest fakt.

hushek

Czarna_Mańka

"Pan Bóg, jak wiadomo, tworzył świat przez bodajże tydzień, a potem spojrzał na swoje dzieło i powiedział: "Ooo kurwa!".
A później dodał: "A, mam jeszcze chwilę, teraz zrobię coś naprawdę ładnego. Coś mnie godnego, coś zaprawdę w boskim wymiarze.
Coś takiego, co jest autentyczną kwintesencją piękna i nie ma wad". I zrobił kota.'

A.Sapkowski

:wink:

hushek

Koty to miłe futrzaki, przyznaje. Ale potrafią capić jak chata szamana :mrgreen:

I bywajo wredne...

Czarna_Mańka

na dobre sny Poeto

" Karakuliambro:
Dostojewski powiedział, że czasem należy dokądś pójść. Może bym poszedł do Kociubińskiej Hermenegildy?

Ale cóż, noc choć oko wykol, (wykłuwa zalanemu przechodniowi oko)a a wiatr przewraca mnie. (przewraca się i mówi z pozycji leżącej)
Hermenegildo, pragnę cię. Natomiast, na Jowisza, cóż stwierdzam. Oto stwierdzam, że leżę przed domem Hermenegildy. Hermenegildo!

Hermenegilda
(ukazuje się w okienku w charakterrze "panienki z okienka"): To ty, Karakuliambro? Niestety, zejść do ciebie nie mogę, bo muszę być smutna i marząca. "

:gitara:

Dyskurs

WLR

Może i koty same nie śmierdzą, ale trzymane w domu srają i szczą do cuchnącej kuwety.
Ponadto są głupie jak ameba, co potwierdzają zgodnie behawioryści zwierzakowi i nie
znajdzie się kota pośród 10 najbardziej inteligentnych zwierząt - mimo, że w onej 10
mieści się ośmiornica, koń i niektóre ptaki - a nawet i do 20 kot się nie załapie. Kociarze
tłumaczą głupotę kota idiotyczną tezą, że kot mógłby i twierdzenia Einsteina obalić, ale
mu się nie chce. To, że kot jest oprócz człowieka jedynym ssakiem, który zabija dla
przyjemności chyba wszyscy wiedzą? Miaaaał.

Kto słyszał o "teście lustra", ten wie o co chodzi. :rotfl:

hushek

Janek Nieśmiertelny · Gość

Adam Barycki · Gość

Ja Panu, Panie Krowa, bardzo się dziwię, że Pan jeszcze nie na wsi nie uwolnił jakiej sąsiadki z młyna cywilizacyjnego, a przecie ma Pan w domu siekierę. Pański brak empatii dla sąsiadów jest przerażający.

Adam Barycki

Janek Nieśmiertelny · Gość

Gość

Gość

............no i w ten sposób zabiłem 52 lata. Bo zona dyrektora ma 70 lat a Patrysia 18.
W sobie zabiłem te 52 lata, w swojej głowie.

Dyskurs

Czarna_Mańka

" Trzeci aspekt moich rozważań odnosi się do nauki jako metody odkrywania rzeczy Ta metoda jest oparta na zasadzie, że obserwacje przyjmują rolę sędziego, który rozstrzyga, czy coś jest takie czy inne. Wszystkie pozostałe aspekty i cechy nauki mogą być bezpośrednio zrozumiane, jeśli pojmiemy, że obserwacje są najwyższym i ostatecznym sędzią prawdziwości jakiejś hipotezy. Używane w tym kontekście słowo „dowodzić" znaczy tak naprawdę „testować", w taki sam sposób, w jaki mówienie o alkoholu, że jest próby 100, oznacza wynik testu jego mocy. Innymi słowy, „wyjątek potwierdza regułę" albo „wyjątek dowodzi, że reguła jest błędna". Taka jest zasada nauki. Jeśli istnieje wyjątek od jakiejś reguły i jeśli można tego dowieść obserwacyjnie, to reguła jest błędna.
Wyjątki od jakiejkolwiek zasady same w sobie są najbardziej interesujące, ponieważ pokazują nam, że stara zasada jest błędna. Wielce podniecające jest wtedy znalezienie prawdziwej zasady, jeśli taka w ogóle istnieje. Wyjątek poddaje się badaniu wraz z innymi warunkami prowadzącymi do podobnych zjawisk. Uczony stara się znaleźć więcej wyjątków i określić ich cechy. Jest to niezwykle podniecający proces. Uczony nie próbuje uniknąć wykazania, że zasady są błędne. Postęp i satysfakcję powoduje coś wręcz przeciwnego. Uczony stara się wykazać, że nie ma racji, możliwie najszybciej.
Zasada przyznająca obserwacji rolę sędziego nakłada poważne ograniczenia na to, jakiego rodzaju pytania mogą znaleźć odpowiedź. Właściwie pozostają pytania, które mają postać: „Co się stanie, gdy to zrobię?". Są sposoby, by spróbować i przekonać się o tym. Pytania w rodzaju: „Czy powinienem to zrobić?" lub „Jaka jest tego wartość?" nie mają tu racji bytu.
Jeśli coś nie wykazuje naukowego charakteru, jeśli nie może zostać poddane testowi obserwacyjnemu, to nie znaczy, że jest przebrzmiałe, błędne lub głupie. Nie staramy się przekonywać, że nauka jest w jakiś sposób dobra, a inne rzeczy są w jakiś sposób niedobre. Uczeni zajmują się wszystkimi sprawami, które można analizować poprzez obserwacje, i w ten sposób powstaje nauka. Zostają jednak rzeczy, w których przypadku ta metoda się nie sprawdza. Nie znaczy to wcale, że są one nieważne. Przeciwnie, pod wieloma względami okazują się najważniejsze. Za każdym razem, gdy podejmujecie decyzję, co zrobić, zawsze pojawia się słowo „powinienem", a nie da się go wyprowadzić jedynie z pytania: „Co się stanie, gdy to zrobię?". Powiecie: „Jasne, zastanawiamy się, co się stanie, i wtedy decydujemy, czy chcemy, by to się stało, czy nie". Tego kroku uczony nie może jednak wykonać. Jesteście w stanie przewidzieć, co się stanie, ale potem musicie zdecydować, czy tego chcecie czy nie.
W nauce mamy do czynienia z wieloma praktycznymi konsekwencjami, wynikającymi z przyjęcia zasady, że obserwacje odgrywają rolę sędziego. Obserwacje, na przykład, nie mogą być niestaranne. Musicie zachować daleko idącą ostrożność. Zanieczyszczenie w używanej aparaturze może wywołać zmianę koloru. Mógł on być inny, niż sądziliście. Musicie bardzo dokładnie sprawdzać wyniki obserwacji, a potem sprawdzać ponownie, tak by uzyskać pewność, że rozumiecie, w jakich warunkach byty prowadzone obserwacje, i że nie interpretujecie błędnie tego, co zrobiliście.
[...]
Ze sztuką prowadzenia obserwacji wiąże się pewna liczba specjalnych metod. Duża część tego, co jest nazywane filozofią nauki, zajmuje się rozważaniem tych metod. Weźmy choćby interpretację wyników. Posłużmy się banalnym przykładem. Istnieje taki słynny dowcip o człowieku, który skarży się przyjacielowi na tajemnicze zjawisko. Białe konie na jego farmie jedzą więcej niż konie czarne. Niepokoi go to, ale nie potrafi tego zrozumieć aż do chwili, gdy jego przyjaciel sugeruje, że, być może, ma on więcej koni białych niż czarnych.
Brzmi to śmiesznie, ale pomyślcie, ile razy podobne błędy są popełniane przy wydawaniu sądów różnego rodzaju. Mówicie: „Moja siostra była przeziębiona, a za dwa tygodnie...". Jeśli się nad tym zastanowicie, dojdziecie do wniosku, że to jeden z tych przypadków, gdy białych koni jest więcej. Rozumowanie naukowe wymaga pewnej dyscypliny i powinniśmy się starać kształtować tę dyscyplinę, ponieważ nawet na najniższym poziomie takie błędy są niepotrzebne.
Inną ważną cechą nauki okazuje się jej obiektywność. Konieczne jest obiektywne patrzenie na wyniki obserwacji, gdyż tobie, obserwatorowi, jeden wynik może się podobać bardziej niż inny. Powtarzasz doświadczenie wiele razy, a ponieważ występują nieregularności, powodowane na przykład przez przedostające się do układu zanieczyszczenia, wyniki kolejnych eksperymentów różnią się między sobą. Nie kontrolujesz wszystkiego. Chciałbyś, żeby wynik byt taki, a nie inny. A zatem wtedy, gdy dostajesz to, co chcesz, mówisz: „Widzicie, tak wychodzi". Wynik kolejnego na nowo powtórzonego doświadczenia okazuje się inny. Być może, za pierwszym razem w układzie doświadczalnym pojawiło się zanieczyszczenie, ale ty zignorowałeś ów fakt."

Sens tego wszystkiego R.P.Feymnan

hushek

(Tygodnik „Góral”, 27 września 1925, artykuł Świat za 50 lat)
Tygodnik angielski „Wiedza i Wynalazki” daje w artykule swego redaktora Gargenbacka obraz świata za lat 50. Zdaniem autora wysiłki techniki będą skierowane ku rozstrzygnięciu zagadnienia ruchu ulicznego. Za lat 50 – mówi uczony angielski – w wielkich miastach będą wzniesione wielopiętrowe ulice, piętro górne będzie przeznaczone dla piechurów obutych w „siedmiomilowe buty”. Przechodnie ci będą się poruszać z pomocą silników elektrycznych przymocowanych do kółek nakładanych na nogi. Zaś silniki będą poruszane przez fale radiowe chwytane na malutkie anteny przymocowane na plecach. Taki radio-piechur będzie chodził z szybkością pięć razy większą od współczesnej. Oczywiście wzmożona będzie szybkość ruchu tramwajowego i automobilowego. Wreszcie potężnym środkiem lokomocji będą ruchome trotuary idące w trzech równoległych pasach z różną szybkością od 12 do 24 kilometrów na godzinę. Za 50 lat uczeni będą regulowali pogodę za pomocą prądów o ogromnym napięciu. Superradiostacje o sile bilionów kilowatów będą ogarniały cały świat. Możliwe, że pod wpływem tych prądów rozwój będzie przyspieszony i że nawet za sto lat „elektryczne” sześcioletnie dziecko w rozwoju fizycznym i duchowym dorówna osiemnastoletniemu młodzieńcowi naszych czasów.
- Księga Tatr, wtóra – Jalu Kurek

Dyskurs

A nie napisal jak beda zarzadzac problemami natury kardiologicznej, etc. z powodu braku angazu miesni czlowieka?

hushek

"Nie mogłem zostać księdzem, to zostałem aktorem porno".
- Rocco Siffredi o wyborze ścieżki kariery, 18 września 2016

:rotfl:

Dyskurs

AGAFIA

O czym ty pierdolisz, spierdolino życiowa?
Co niby usunęłam, zmieniłam?
Jaki rocznik 1965, skąd ty to bierzesz??
A zresztą, mam to w dupie. Męcz się trollico dalej.

Pozdrówka dla wszystkich normalnych.

AGAFIA

WLR, dzięki za pw i przepraszam za brak reakcji, dopiero dzisiaj zalogowałam się na fo, ale z powortem zadzieram kiecę, bo powietrze macie morowe..
PZDR.

Dyskurs

Dyskurs

"Kiecy" NIE zadzieraj z 2 powodow - nie kazdy preferuje puszyste i nie kazdy preferuje zapach z powodu tarcia w trakcie ruchu jak na przyklad chodzenie

AGAFIA