ŚFiNiA

Czarna_Mańka

hmmm....Bruno i But ...to ja dalej Leśmianem polecę
z tomu Dziejba leśna (1938) Skrzeble

Skrzeble biegną, skrzeble przez lasy, przez błonie,

Drapieżne żywczyki, upiorne gryzonie!

Biegną szumnie, tłumnie powikłaną zgrają,

A nie żyją nigdy, tylko umierają -

Umierają, skomląc, szereg za szeregiem.

Śmierć jest dla nich właśnie tym po lasach biegiem,

Śmierć jest dla nich pędem w niepochwytne cienie -

Biegną tylko po to, aby śnić istnienie.

Świat im śni się w biegu - daleki i bliski,

Śnią się własne ślepie, śnią się własne pyski,

Śni się im, że mogą kąsać jadowicie -

Węszą przez sen moje i to twoje życie,

A ten sen łakomy wystarcza im prawie -

Kogo gryzą we śnie, ginie ten na jawie -

Gryzą we śnie boga, co sen stworzyć umiał,

A ów dąb umiera, co dla niego szumiał.

Janek <aślanka · Gość

Janek <aślanka · Gość

Mirosław Galczak

Była wiosna no i maj
On jej rzekł "buzi daj"
Ona rzekła:"bierz co chcesz";
Słońce zaszło, ona też.
To był prolog a epilog:
Ginekolog.

Wieczór, słowiki
A księżyc taki, że w morde mu dać
I jak tu nie kląć k... a jego mać

hushek

Ze wspomnień Melchiora Wańkowicza...

Biuro pisania podań, próśb, pozwów sądowych - gdzieś na Kresach, wczesne lata 20-ste.

- "Ja niżej podpisana, służyła u Mojżesza Rabinowicza i on zaprowadził ze mną kachalny interes, i ja mam teraz dziecko"

- "Oskarżona wypięła sie na mnie i parsknęła z kiszki stolcowej"

...i absolutna perełka - świadectwo moralności wystawionej pewnej nauczycielce... w jak najlepszej intencji zresztą:

- "Co do niemoralności - zadowoliła całą wieś"

:rotfl:

hushek

Błyszczące bogów lice się podniosło,
Oko Waruny i Mitry, i Agni,
Niebo i przestrzeń, i ziemię napełnił
Bóg Surja - dusza bezwładu i ruchu.
- Rigweda, hymn 115/ do Słońca

Panu Michałowi Dyszyńskiemu z dedykacją

hushek

TRUPY Z KAWIOREM

Pani palce są chłodne i pachną, jak opium,

Takie małe półtrupki anemiczne i blond,

Marzą o kimś, co by ich w pocałunkach utopił,

Jak w odymce błękitnej papierosa „Piedmont”.

Na nietkniętą serwetę coś bezgłośnie opadnie...

(Białe astry w flakonach umierają przez sen...)

Pani milczy tak cicho, melodyjnie i ładnie,

Jak w najlepszych preludiach lunatyczny Verlain.

Może smutek zielony z twarzą negra z Zambezi

Owachlarzył dziś Panią, otuloną w pół-zmrok...

Pani słuchać chce moich egzokwintnych syntezji

Tak, jak pije się z kawą jakiś cordial-medoc.

Jednak Pani nie lubi przecież rzeczy zbyt ostrych

A czyż zawsze być można gentlemanem par force?...

Za minutę przyniesie nam szampana i ostryg

Lokaj z twarzą wyblakłą i pomiętą, jak gors.

Zresztą stać mnie dać nawet własne serce na rożen,

Jeśli z niego przyrządzą apetyczne filet...

Pani pachnie dziś cała ostrygami i morzem,

A ja kocham tak morze, zapłakane we mgle...

Za szybami ponurych, zieleniących się okien

Pierwszy brzask się przeczołgał, znieruchomiał i legł...

Pani dzisiaj jest chora... Pani płakać chce... Shocking!

Wypłowiałe kotary słyszą wszystko... jak szpieg...

Pani widzi w drobnostkach zaraz ton psychodramy...

Chwile życia są kruche i słodkie, jak chrust.

Czy dlatego, że my się, par exemple, nie kochamy,

Nie możemy całować swoich oczu i ust?

A ja chcę dzisiaj pieścić Pani piersi bez bluzki,

Chcę być dziko bezczelny i mocny, jak tur.

Pani dużo ma w sobie z rozpalonej Zuluski,

Pani usta się śmieją i mówią: toujours!

Pani dzisiaj się marzy... jakiś sen o wikingu...

Purpurowe ekscesy niewyspanej Ninon...

Takie, jak Pani, bierze się w pędzącym sleepingu

Na poduszkach pluszowych rozebraną i mdłą.

I, wsysając się w piersi Pani ostro-mdły zapach

W końcach palców poznaje się budzący się wstręt

Do tych kobiet, co dają się na brudnych kanapach

Karmelkowo-lubieżne i pokorne, jak sprzęt.

W Pani spazmach być musi coś z sapiących ekspresów.

Pani nogi falują tak lubieżnie i zło.

W Pani mieszka księżniczka księżycowych ekscesów

I członkini zrzeszenia dla pań comme il faut.

A chce Pani? Zerwiemy raz z tą wszystką hołotą!

Polecimy na oślep w samochodzie, jak w śnie.

U podjazdu na dole niecierpliwi już motor

Ofutrzony mój szofer w swoim czarnym pince-nez.

Zeskoczymy po stopniach i zatrzasną się drzwiczki.

Wszystko zmiesza się razem — to co przed i co po...

Z pocałunków na rękach będziesz mieć rękawiczki

I z mussonu rajera na swoim chapeau!

Zatwostepią latarnie w oszalałym rozpędzie,

Zamigocą się domy i osuną się w dół.

Pójdą słupy i słupy i kosmate gałęzie,

Samym lotem z łoskotem rozcinane przez pół.

A w ustronnym salonie kiedyś późno wieczorem,

Kiedy będzie znów jasno i wesoło i źle...

Blady lokaj we fraku nasze trupy z kawiorem

Poda sennie na tacy wytwornemu milieu...

- bejot

Czarna_Mańka

mam nadzieję, że mi się nie przyśni... :think:

hushek

Wef takim razie morze - bajeczka...

BAJKA O KELNERZE

kawiarnia była nabita szczelnie

kiwał się rajer nad każdym stolikiem

na palcach chodził po sali kelner

roznosił na tacy likier

i gdy do taktu orkiestry pstrej

stawiał przed gościem kotlet

ujrzał we fraku świński ryj

zmieszał się nagle i pobladł

dziwny mu w myślach zrodził się zamęt

w noc roziskrzoną po drutach biegł

cicho pod skrzypiec akompaniament

na dworze padał śnieg

i patrzył w ołtarz skąd schodził anioł

i wiatr go chłodził na strandzie

gdy kapał sosem na białą panią

w czarnym olbrzymim rembrancie

śnił mu się pomost rozkwitłych warg

i nie mógł po nim przeleźć

i widział tylko spasły kark

i szczęk ruchomą czeluść

cichutko w kącie stanął i wklęsł

jak dzieci nocą przy szybach

a białej pani trzepotał rzęs

bezgłośnie krzyczał: "wybaw"!

przez cały wieczór chodził jak we śnie

wyrazy cedził skąpo

i tylko jeden raz się roześmiał

kiedy przynosił im kompot

i widział halle o złotych stołach

jasne jak nigdy przedtem

kiedy go cicho ktoś z nich zawołał

wolno na palcach wszedł tam

i pobladł tapet wiśniowy pastel

nim krzyk kobiecy je pożarł

gdy gardła gościa obwisły plaster

otwierał kelner NOŻEM!
-bejot

Czarna_Mańka

to ja sobie na ten sierpień, co za progiem już stoi....

Sierpień,
światłocień zmierzchów
z brzoskwini i cukru,
w wieczorze, niczym w owocu,
tkwi słońce na kształt pestki.

Pełna kolba kukurydzy kryje
uśmiech żółty i jędrny.

Sierpień.
Dzieci zajadają
ciemny chleb i pyszny księżyc.

Federico García Lorca, ze zbioru Pieśni

hushek

To ja może polece dziś Gajcym, Tadeuszem...

Poemat letargiczny

I

Tak: w tych ścianach, za którymi piękna

błyskawica jak głóg ostra miota znaki smutnym,

noc trwa ciągła: to jej usta uporczywe zostały na sękach,

to jej palce widzę w deskach czarne jak na płótnie.

Świat odrębny, ach, poznaję: ludzkie

śpiewy śmieszne i zawiłe, lot ptaków, skrzyp studzien,

klaskają bicze nad drogą, którą już nigdy nie pójdę,

drzewa przystają, a kształt ich jakże mi jest znajomy.

Woda opada stromo i znowu barwy jej uczę

oczy me w noc wpatrzone.

Tu roślinność z milczenia wzory rysuje płaskie:

księżyc pośrodku drobny, wokół zielony puch,

stół mój i lustro sine porosło pyłem jak lasem,

dywan kosmaty i ufny jak trawa leży u nóg.

Lecz nad gontem, lecz nad głową krąży niewidzialny

głaz kosmiczny w bieg rzucony wolą ręki mściwej.

Wiem, że warczy - lecz w tym domu, gdzie puszyste palmy

jak na strunach drżą na cieniu - głos pęka wśród ścian

i opada na me ręce omszałe jak grzyby.

II

Nie powiedziane dziś wszystko, co było albo co będzie.

Papier zostanie czysty i ćmę samotną i cichą

zapomnę, pewnie zapomnę - drzewa zaświecą jak z miedzi,

chmury polecą splątane, deszcze otworzą muzykę,

niżej - konie na grzbietach mokrych pyski położą drżące

i wóz przetoczy się mały, horyzont mając po osie;

biały się księżyc rozwinie i będzie cisza spełniona.

Już nigdy kwiat ani owoc tych nut nie zdoła wywołać

pożegnanych zbyt łatwo i wcześnie.

Jest sen. Oczy zachodzą błoną,

ciało przechyla się puste, chwieją się linie roślin

gwałtowniej coraz, bo światło szersze o wieczność miota

błyskawica ostra jak głóg.

Zapomnę, pewnie zapomnę - i sen mój tym samym grozi,

nie czeka w nim złotowłosa,

a dom mój krąży nade mną bez głosu, senny jak puch.

Topór zginął 16 sierpnia 44'...

Stanowczo niedoceniany Poeta

hushek

"Ciekawa jest natura w swoich przejawach, ale bez przepychu"
- Maria Czubaszek

:wink:

hushek

"Nie mam sobie nic do zarzucenia, nie mam żadnych wyrzutów sumienia, ponieważ nie wiem, jakim cudem ta substancja znalazła się w moim organizmie".
-Adrian Zieliński o swojej dyskwalifikacji, 12 sierpnia 2016

"Szczerze, czy można wygrać ciężary na igrzyskach bez koksu? Nie, ale można nie dać się złapać. Tym razem się nie udało, taka prawda niestety".
- Zbigniew Boniek o igrzyskach, 12 sierpnia 2016

I tyle w temacie...

Dyskurs

Dyskurs

Dyskurs

WLR

A nie mogłybyście wy kuchenne tłumoki, wypierdalać na jakie inne forum?
Nie po to się wyrejestrowałem z fo NIE, które skutecznie utopiłyście w swoich
wydzielinach, żeby wasze targania za wyleniałe kłaki na piczach tutaj czytać.

Czarna_Mańka

WLR

Zapobiegawczo, gdyby pozostałe tłumoki zechciały tutaj przenosić swoje wybździny z innego forum.
Masz coś do dodania w temacie? Jakieś wklejki ze stron prywatnych? Recenzje twórczości poetyckiej może? Nic?
Zadziwiające jak szybko reagujesz na słowo tłumok. Czujesz się wywołana, czy jak?

Czarna_Mańka

zapobiegawczo? hmmm...

:mrgreen:

nick

Jezus kochany, tu też???

Dyskurs

hushek

Ja pierdziele,

My tu z Panem Baryckim Adamem, Komandorem i czasami z innymi portafimy się szarpać nieco za rajtuzy*, ale Kobitki to dopiero klasę pokazują w szarpaniu sie za kudły... :mrgreen:

*rajtuzy - tak po prawdzie to w rajtuzach to tylko ja przebywam, bo Komandor to w pończochach chadza, a Pan Adam Kochany to nawet w takich wyzywających, czerwonych kabaretkach - i to takich ze szwami popyla ;-P

Zgodnie z tematem wątku:

"Kultura to jest to, co w nas zostanie, gdy zapomnimy tego, czego nauczyliśmy sie w szkole"
- Władysław Tatarkiewicz

Komandor · Gość

W pończochach ale tylko takich vintage na pasku :mrgreen:

nick

Niedawno wpisałam tu coś Jurandota.
Dzisiaj, w związku z niedawną rocznicą PW, też Jurandot, w zupełnie innym nastroju:

Dziewczyno nieznana, żołnierzu panienko,
Twój pomnik wznosimy piosenką.
Berecik na bakier i stuk obcasików,
Na piersi gazetki, granaty w koszyku,
Wprost w śmierć czekającą na rogu uliczki
Szły kręcąc kuperkiem dziewczyny – łączniczki.
Jak z chłopcem na spacer, jak z teczką do szkoły
Stąpały przez piekło podziemne anioły,
Z rozkazem, z meldunkiem, na kontakt, na zwiad.
Po wielu, po wielu nie ostał się ślad.
Dziewczyny – łączniczki, bez nazwisk dziewczyny.
Po prostu Danuty, Barbary, Krystyny.
W swych ładnych sukienkach, tak miło dziewczęce,
Ze szminką na ustach, ze śmiercią w torebce.
I takie powabne, i takie dziewczęce
Samotnie szły przeciw niemieckiej potędze.
Robiły, co mogły, by wygrać swą grę
Czasami wracały, czasami zaś – nie.
Dziewczyny są po to, by żyć w pełnym słońcu
Jak kwiaty rozkwitać i cieszyć wzrok chłopców.
Nie po to, by wojną, zatrute jak śmiercią
Oddawać jej pierwszą swą miłość dziewczęcą.
Nie po to, by kroków na schodach w noc słuchać
I gnić na Pawiaku, i konać na Szucha.
A tyle ich było w katowniach SS,
Młodziutkich, bez jutra, milczących po kres.
Dziewczyno nieznana, żołnierzu panienko,
Twój pomnik wznosimy piosenką.