ŚFiNiA

anbo

Jest to skrócona wersja dłuższego wpisu z [link widoczny dla zalogowanych]

Miałem już nie pisać o ewolucji według Księgi Urantii, ale przeczytałem jeszcze raz fragmenty temu poświęcone i zmieniłem zdanie. W KU jest tyle istotnych niezgodności ze współczesną nauką, że warto temu poświęcić jeszcze jeden post. KU twierdzi, że:
To właśnie ze zwinnego, małego, gadziego dinozaura o mięsożernych upodobaniach, ale ze stosunkowo dużym mózgiem, wykształciły się nagle ssaki łożyskowe. Ssaki te rozwinęły się gwałtownie oraz w wielu różnych kierunkach, nie tylko dając początek pospolitym odmianom współczesnym, lecz rozwijając się także w gatunki morskie, takie jak wieloryby i foki oraz w podróżników powietrznych, takich jak rodzina nietoperzy.
Wszystko tu jest nieprawdą. Ssaki wyewoluowały z synapsydów, które kiedyś były określane jako gady ssakokształtne, ale obecnie uważa się, że znacznie bliżej im do ssaków nić gadów. Synapsydy nie pochodzą od dinozaurów ani nimi nie były. Ponadto ani ssaki jako takie, ani ssaki łożyskowe nie pojawiły się nagle. Synapsydy pojawiły się około 300 milionów lat temu i ewoluowały w kierunku ssaków ale możliwość szybszego rozwoju ssaki uzyskały po wyginięciu dinozaurów, czyli około 66 milionów lat temu. Musiało jednak minąć aż 30 milionów lat, żeby powstało wiele rzędów ssaków, a 64, żeby powstały wszystkie znane dziś rzędy. Mówimy więc o dziesiątkach milionów lat!
Dalej czytamy:
Cofnijmy się wstecz do narodzin zaawansowanych bliźniaków, samca i samicy, dwu przodujących członków plemienia ssaków pośrednich. Te zwierzęce dzieci należały do niezwykłej klasy; miały jeszcze mniej włosów na ciele niż ich rodzice i od wczesnej młodości upierały się chodzić wyprostowane. Ich przodkowie zawsze uczyli się chodzić na tylnych nogach, ale te bliźniaki naczelne stały wyprostowane od samego początku. Osiągnęły półtora metra wzrostu a ich głowy urosły większe, w porównaniu z głowami innych członków plemienia. Chociaż wcześnie nauczyły się porozumiewać ze sobą przy pomocy znaków i dźwięków, nigdy nie mogły nauczyć swojego ludu zrozumienia tych nowych symboli.

Współczesna nauka zarówno dwunożność jak i większe czaszki (a co za tym idzie mózgi) uważa za nabyte przez człowieka w drodze ewolucji. Według naukowców dwunożność pojawiła się już u hominidów, możliwe nawet, że jeszcze w czasach, kiedy żyły na drzewach. Najstarsze ślady istoty dwunożnej odkrył Polak, dr Gerard Gierliński, na Krecie. Ślady te mają około 6 mln lat, czyli należą do wczesnej formy przedludzkiej, co pokazuje jak stara jest dwunożność, i że wyewoluowała zanim pojawił się nasz bezpośredni przodek. Jednocześnie mamy dowody na to, że niektóre młodsze formy od istoty z Krety nie osiągnęły dwunożności w takim stopniu jak ona. Orrorin tugenensis (6,2-5,6 mln lat) był częściowo dwunożny, podobnie młodszy od niego Ardipithecus ramidus i jeszcze młodszy Australopithecus afarensis (3,9-2,9 mln lat). W 2008 r. w jaskini w Republice Południowej Afryki znaleziono skamieliny przedstawicielki Australopithecus sediba (2 mln), którą nazwano Issa. Także ona potrafiła wspinać się po drzewach i chodzić na dwóch nogach. Australopithecus afarensis (3,85 a 2,95), którego przedstawicielką jest słynna Lucy, też umiał jedno i drugie. Te przykłady pokazują, jak mogła wyglądać ewolucja dwunożności: zaczęła się od częściowej dwunożności umożliwiającej zarówno poruszanie się po drzewach jak i na lądzie. W kontekście przytoczonych twierdzeń księgi Urantii być może najistotniejsze jest to, że dwunożność pojawiła się u wielu hominidów, w tym także tych, które nie są naszymi przodkami, co dowodzi, że nie wywodzi się od jednej pary ludzkiej, czy nawet przedludzkiej.
W Księdze Urantii także zdolność mówienia oraz powiększenie mózgu przedstawione są jako nagłe nabycie tej umiejętności przez jedną parę. Tymczasem wiadomo, że jak wszystko inne, także ludzka czaszka i mózg ewoluowały przez stosunkowo długi czas. Wprawdzie najszybszy przyrost nastąpił w ciągu ostatnich dwóch milionów lat, ale już wcześniej zarysował się ten trend, który jest widoczny w zapisie kopalnym czaszek. Sahelantrop, ssak człekokształtny żyjący około 7 milionów lat temu - czaszka o objętości około 370 cm³. Australopiteki, żyjące w okresie od 4,5 do 1,5 miliona lat temu - 400 do 550 cm3. Gatunek Homo, około 2,5 miliona lat temu - średnia objętość 650 cm3 Homo erectus (2 miliony lat) - średnia objętość około 1000 cm3. Współcześni ludzie – około 1350 cm3.
(Oprócz wielkości czaszek zmieniaa się te ich kształt, co nie jest bez znaczenia. Szczegóły omawiają zalinkowane na końcu postu artykuły.)

Ewolucję mózgu wnioskować możemy nie tylko z wielkości i budowy czaszek naszych przodków, ale także z umiejętności, jakie posiadali, co z kolei wnioskujemy z używanych przez nich narzędzi, a także śladów posługiwania się ogniem.
Do niedawna sądzono, że nasi przodkowie zaczęli korzystać z ognia mniej więcej 400 tysięcy lat temu, a sądzono to na podstawie odkryć w Izraelu. Obecnie jednak czas „odkrycia” ognia przesunięto o dodatkowe 600 tysięcy z powodu odkrycia w Republice Południowej Afryki. Korzystanie z ognia przy przygotowywaniu posiłków w sposób znaczny (a może nawet rewolucyjny) przyczyniło się do zmiany diety. Gotowane posiłki są lepiej strawne i dostarczają więcej energii. To umożliwiło rozwój mózgu, który ma bardzo duże zapotrzebowania energetyczne, a ten rozwój z kolei umożliwił dalszy rozwój umiejętności, w tym większego panowania nad ogniem, produkcji lepszych narzędzi, a w końcu nabycie umiejętności mówienia.

Źródła:
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]