ŚFiNiA

wujzboj

[link widoczny dla zalogowanych]

17 czerwca 2001
I. Rozum a poznanie

Zaczynamy wiec od wstepu:

> Generalnie nazwalbym to jako dyskusje o mozliwosciach poznania
> i roli intelektu.

Super! Moze pozwole sobie zaczac od podsumowania czy tez przedstawienia
mojego stanowiska. Spisuje to po przeczytaniu i odpowiedzeniu na twoj
list, staram sie wiec umiescic odpowiedzi (niekoniecznie bezposrednie)
na te z twoich uwag i watpliwosci, ktore zrozumialem jako podstawowe.

Absolutnie pewne poznanie mozliwe jest jedynie u istoty wszechmocnej.
Kazdej innej istocie dostepna jest tylko czesc calosci; pozostawia to
zawsze mozliwosc zludzenia (gdyz tylko pelny oglad moze usunac
wszystkie opcje poza jedna, ta prawdziwa). Dlatego zadna SKONCZONA
istota, niezaleznie od techniki poznania, ktora stosuje, nie jest w
stanie osiagnac pewnosci, ze dotarla do Prawdy Absolutnej. Mozemy byc
moze dotykac Prawdy Absolutnej, ale nie wiemy, czy to, czego dotykamy,
jest rzeczywiscie Prawda Absolutna; pozostaje nam wiara. Natomiast
poznanie Prawdy Absolutnej przez bezposredni, absolutnie pewny oglad
Calosci jest rownowazne osiagnieciu wszechmocy - czyli rownowazne
staniu sie Bogiem.

Czytaj dalej: [link widoczny dla zalogowanych]

mikon · Dołączył: 15 Gru 2005 Posty: 359 Przeczytał: 0 tematów

Genkaku

Proszę o wyjaśnienia ze strony wuja.

Naturalnie, jeśli wujzboj założy, że człowiek jest ograniczony, itd. to wtedy prawdopodobnie nie będzie mógł ogarnąć absolutnej prawdy.
Ale skąd takie założenie ? Skąd pomysł, że człowiek jest ograniczony ?

wujzboj

Ponizej przemieszalem nieco uwagi Genkaku i mikona. Mam nadzieje, ze nie oberwe za to po uszach

konrado5

wujzboj

Taka istota moze (posiada MOC) do zrobienia wszystkiego, lecz nie chce (nie posiada CHECI) robienia niektorych rzeczy.

Jesli dam ci do reki siekiere, to daje ci tym samym moc rozwalenia mi glowy. Nie znaczy to jednak, ze musisz mine zaraz ta siekiera w leb zdzielic.

konrado5

Możliwe logicznie jest istnienie istoty wszechwiedzącej, ale nie posiadającej mocy do zrobienia wszystkiego. Po prostu częścią wiedzy tej istoty jest wiedza o swoich niemożliwościach. Czy ta istota nie wie wszystkiego? Wie o tym, że nie ma mocy do zrobienia czegoś.

wujzboj

Nie wie natomiast, jak uzyskac owa moc.

Wszechwiedza, o ktorej mowisz, to wszechwiedza operacyjna: znam ten uklad od podszewki i przez to znam wszystkie jego mozliwosci i ograniczenia, co pozwala mi wykonywac wszystkie czynnosci ktore ten uklad wykonac moze i pozwala mi unikac szarpania sie z rzeczami niewykonalnymi za jego pomoca.

Naturanie, masz racje mowiac, ze wszechwiedza operacyjna nie pociaga za soba mocy czynienia wszystkiego.

konrado5

A jakie wyróżniamy inne rodzaje wszechwiedzy, prócz wszechwiedzy operacyjnej?

wujzboj

Chocby wszechwiedza zawierajaca w sobie wiedze o tym, w jaki sposob osiagnac dowolny cel. Jest to wszechwiedza w symbiozie z pelna wolnoscia dzialania. Bo wszechwiedza operacyjna umieszcza wszechwiedzacego w klatce praw obowiazujacych w ukladzie. Jesli jest to samoograniczenie sie, wtedy wszystko jest w porzadku: wszechwiedzacy WIE, jak te prawa da sie zlamac, ale NIE ZAMIERZA ich lamac. Siedzi w klatce, ale prety mu nie przeszkadzaja, bo sa to prety umowne, a nie realne. Jesli jednak nasz wszechwiedzacy wie o istnieniu ograniczen, ktorych przekroczyc nie ma mocy i nie wie, jak taka moc osiagnac, wtedy odczuwa obecnosc pretow swojej klatki jako realne ograniczenie swobody ruchu. Wie, ze one tam sa nawet, jesli wcale nie ma checi poza te prety wychodzic.

Genkaku

wujzboj, chodziło mi o uzasadnienie tego, że tylko istota wszechmocna może uzyskać absolutne poznanie.

wujzboj

Tylko wiara jest nam dostepna dlatego, ze kazde stwierdzenie pozwalajace nam na podjecie jakiejs decyzji (czyli na wybranie miedzy opcjami) wymaga oparcia sie na czyms, co sprowadza sie do nieudowadnialnego aksjomatu.

Absolutne poznanie to nie tylko zbudowanie modelu rzeczywistosci dokladnie odpowiadajacej takiej rzeczywistosci, jaka ona jest naprawde. Absolutne poznanie to rowniez uzyskanie pwenosci, ze ten model jest wlasnie modelem dokladnie odpowiadajacym tej prawdziwej rzeczywistosci. Mozliwosc taka jest wykluczona, jesli poruszamy sie w klasycznym, ludzkim poznaniu badajacym swiat za pomoca doznan i praw logiki. Mozliwosci takiej nie mozna natomiast a priori wykluczyc, jesli podmiot jest caloscia i poznaje przez oglad calosci. W tej sytuacji powstaje pelna spojnosc pomiedzy tym, co jest realizowane i tym, co jest wyobrazane; w przeciwnym przypadku nawet oglad calosci pozostawia otwarty problem odroznienia pomiedzy modelem ("ja ogladam calosc") i rzeczywistoscia ("calosc"). A ustanowienie rownowaznosci miedzy wyobrazanym i realizowanym to nic innego, jak wszechmoc.

Genkaku

wujzboj

Genkaku

wujzboj

Czym jest punkt widzenia w kontekscie "rzeczywistosc naprawde to cos, co jest niezalezne od punktu widzenia"? Moze lepiej innymi slowami powiem, co to "rzeczywistosc naprawde". "Rzeczywistosc naprawde" jest tym, co nie zalezy od tego, czy ktos to cos oglada czy nie. I od tego, kto to oglada. Jej przeciwienstwem jest model.

Genkaku

wujzboj

Rzeczywistosc to w ogole rzecz trudna do zdefiniowania. A w buddyzmie nie trzeba jej definiowac; rzeczywistosci doswiadczasz bowiem w oswieceniu.

Barah/konto usunięte

Eremit

Ale kto pisze o tych przyczynach?
Jesteś przyczyną, czy skutkiem? Bez pojęcia bytu nie da się zbudować światopoglądu.

wujzboj

Kori

Taka dyskusja nie ma sensu. Mechanizmy umysłu, procesy myślowe, interpretacyjne, subiektywne pojmowanie słowa, pozawerbalne rozumienie i rozumowanie, stan umysłu, słowem, jeżeli istnieje coś takiego jak KOMUNIKACJA, to tylko z samym sobą.

Co wynika z powyższego, pozwala mi osobiście stwierdzić: powyższe to prawda, i fałsz, i zupełna głupota, i również trafne stwierdzenie. Na pewnym etapie "duchowego rozwoju" takie stwierdzenia jak powyższe już nie powstają, na pewnym etapie, na którym jestem, widocznie tak. Ilość interpretacji, które ja posiadam, jest większa niż 1, jak z resztą widać, co dopiero gdy dochodzi inny człowiek, który to interpretuje. Dlatego o komunikacji nie ma mowy. Moje rozumienie komunikacji w tym momencie też jest tylko moje, słowami niewyrażalne jak wszystko.

Nowa interpretacja zastępuje starą, i tak w kółko, umysł pracuje na pełnych obrotach, by ciągle nazywać, i układać w zdania, by potem móc pisać na takich forach internetowych, z innymi szajbusami dzielić się swoim przepięknym doświadczeniem. Miejsce wszystkich filozofii i teorii jest na śmietniku. Prawda to i fałsz, zależy od podejścia, dosłownego odczytania bądź nie, itd.

Takie to słówko sobie napisałem, ładnie brzmi i wygląda, więc klikam "wyślij" i nie przejmuję się rzeczywistością, prawdą i innymi super bohaterami. Bo jakbym się przejmował, to by mnie tu nie było.

PS Jak odróżnić pranie sobie samemu mózgu od nie prania? To jedno i to samo.

wujzboj

Barah/konto usunięte

wujzboj

W takim razie albo w ogóle wiesz źle, albo buddyzm wciąż robi ci mętlik w głowie (w czym nie byłoby niczego dziwnego, gdyż ten mętlik jest celem ćwiczeń, wywołanie go jest niezbędne do tego, aby adept zauważył absurdy mieszania poziomów). Niestety, zachodnia wersja buddyzmu łatwo sprowadza się właśnie do irracjonalizmu, jaki w tej chwili prezentujesz. Mętlik staje się celem, a nie drogą do celu...

Odwołujesz się do stopki? Mówisz o sprawności mózgu, o języku, o informacji? Jak możesz się do czegokolwiek odwoływać i cokolwiek analizować, skoro deklarujesz brak rozumienia jako najwyższe osiągnięcie?

Nie, nie oczekuję, że będziesz mnie traktował poważnie. Ale zastanów się nad takim drobiazgiem: Budda krytykował nihilizm. Nie wiesz, o czym mówił Budda. Z jednej strony brak ci doświadczenia, a z drugiej - wciąż mieszasz poziomy poznania. Co skutkuje odrzuceniem istoty poznania i zastąpieniem jej irracjonalnym, fatalistycznym szumem.