Czy Bóg jest zródłem zła?

ŚFiNiA
ŚFiNiA - Światopoglądowe, Filozoficzne, Naukowe i Artystyczne forum - bez cenzury, regulamin promuje racjonalną i rzeczową dyskusję i ułatwia ucinanie demagogii. Forum założone przez Wuja Zbója.

FAQ

Szukaj

Użytkownicy

Grupy

Galerie

Rejestracja

Profil

Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości

Zaloguj

Czy Bóg jest zródłem zła?
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5, 6 Następny

Forum ŚFiNiA Strona Główna -> Komentarze: Anty(k)wariat Wuja / Artykuły

Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat

Autor

Wiadomość

wujzboj
Bloger na Kretowisku

Dołączył: 29 Lis 2005
Posty: 23951
Przeczytał: 0 tematów

Skąd: znad Odry
Płeć: Mężczyzna

Wysłany: Czw 0:14, 08 Sty 2009 Temat postu:

Bzyku napisał:

Konieczność odnosi się zatem do ogromnego ryzyka (prawdopodobieństwa) zła a nie do samego zła. To dość znaczna różnica.

Teoretycznie, różnica jest rzeczywiście znaczna. Ale praktycznie różnica ta jest pomijalna. Bo to ogromne ryzyko sprowadza się do praktycznej nieunikalności zła: jest tyle stworzeń, tyle czasu, i świat jest tak skomplikowany, że prawdopodobieństwo przejścia przez życie doczesne bez nabicia sobie lub innym guzów jest raczej pomijalnie małe. Co więcej, wcale nie jest powiedziane, że jeśli ktoś sobie guza nie nabije, to czegoś się w życiu nauczy. Bo przecież najlepiej uczymy się na błędach. No i z trzeciej strony: jeśli bez błędów uczymy się powoli, to nauka trwa dłużej, a przez to rośnie prawdopodobieństwo popełnienia błędu...

Bzyku napisał:

Akceptuję tę teorię, która mówi, że każdy człowiek niejako musi doświadczyć zła (tu w sensie cierpienia, przeciwności losu itd.), by dojść do stanu poznania (zaufania, miłości itd.) Boga, które nie byłoby dostępne dla niego gdyby tego nie doświadczył. Ale nie za bardzo współgra to z pojęciem grzechu pierworodnego rozumianego historycznie.

To zależy od konstrukcji. Wyobraź sobie coś takiego (model ten był już gdzieś omawiany na forum):

Od decyzji Adama i Ewy zależało, jaka droga będzie najlepsza dla pozostałych ludzi. Adam i Ewa wybrali odejście od Boga, reszta pójść musiała za nimi - musiała na przykład po to, by swym przykładem zmienić ich decyzję i umożliwić im powrót (jest tu pewna analogia z historią Hioba). %Bóg zaakceptował odejście Adama i Ewy, żeby mogli przekonać się, że w rzeczywistości pragną Boga. Aby mogli się o tym w pełni przekonać, muszą zobaczyć, że ich potomkowie dochodzą do Boga na podstawie własnych doświadczeń ze sobą i ze światem, w którym Boga można zastąpić ateizmem lub bożkami. Dlatego każdy potomek Adama i Ewy jest obarczony grzechem pierworodnym. Adam i Ewa potrzebują tego, by móc do Boga powrócić, ich potomkowie zaś - bo podstawą natury ludzkiej jest miłość, a ta wymaga, by sobie pomagać

Bzyku napisał:

dlaczego Bóg mierzy tą samą miarą wszystkich ludzi, tak że rodzą się ze "skazą".

Spójrz na to inaczej. Ludzie to te stworzenia, które potrzebują tej "skazy". Inne stworzenia to - na przykład - anioły w niebie. Bóg stworzył wszystkie takie (i tylko takie) stworzenia, co do których mógł mieć pewność, że osiągną zbawienia. Każde z tych stworzeń umieścił w warunkach optymalnych dla jego rozwoju i dla satysfakcji, jaką z tego rozwoju będzie mogło osiągnąć.

Bzyku napisał:

Jeśli roczne dziecko ginie z głodu (dość powszechne w Afryce), czy to znaczy, że Bóg uważa tę drogę zbawienia za najlepszą dla niego?

Raczej: za jedną z dróg tworzących wspólnie warunki optymalne dla rozwoju tej osoby.

Bzyku napisał:

A gdzie decyzje tego dziecka, w których opowiada się za Bogiem lub przeciw?

Te decyzje nie muszą w sposób jawny dotyczyć Boga. Niewykluczone także, że sam fakt świadomego kontaktu ze światem doczesnym - nawet kontaktu bardzo krótkiego, liczonego w miesiącach, tygodniach, dniach, może wręcz w minutach czy sekundach - jest w niektórych przypadkach doświadczeniem wystarczającym do zaufania Bogu. Czy zdarzyło ci się kiedyś, będąc w sytuacji, w której nie wiedziałeś co zrobić, rzucić monetą i potem wybrać dokładnie PRZECIWNIE do wyrzuconego wyniku, bo kiedy - na skutek początkowego postanowienia, że postąpisz zgodnie z wynikiem losowania - uświadomiłeś sobie sens tego, co "wybrała" moneta, zorientowałeś się, że to nie jest dla ciebie?

Bzyku napisał:

nie tylko mój sprzeciw budzi cierpienie dzieci, ale przypadkowość, chaos tego.

O cierpieniu już mówiliśmy, więc teraz o przypadkowości: jeśli oddalamy się od Boga, to siłą rzeczy zdajemy się na przypadkowość. Bo nie jesteśmy w stanie opanować świata, który jest skutkiem oddziaływania ze sobą gigantycznej (może nawet nieskończonej!) liczby stworzeń: będąc taką wypadkową, świat jako całość jest wiele bardziej skomplikowany niż każde ze stworzeń. Stąd chaos, stąd przypadkowość. To konsekwencja oddalenia od Boga, od zaufania Mu.