ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Dzisiaj przyszło mi do głowy, że chyba dlatego jestem teistą, iż jestem w stanie skleić różne "dziwne" koncepty religijne w pewnego rodzaju spójną całość. A jestem w stanie tę całość sklecić z tego powodu, że przyjąłem jedno, dość szczególne ZAŁOŻENIE PODSTAWOWE dotyczące natury rzeczywistosci i świadomości, stanowiące też rodzaj definicji dobra. Chciałem tutaj to założenie przedstawić.
Ale najpierw jeszcze krótki komentarz wprowadzający.
Założenie owo jest pewną złożoną myślą, nie jest sformułowaniem samym w sobie, które w wszystko w sobie zawiera. Można je formułować na kilka, wzajemnie kompatybilnych sposobów. Dlatego prosiłbym o nie skupianie się na tej - tak, czy inaczej podanej - treści owego założenia, ale jakoś docieranie do jego głębszego (i szerszego) sensu, o rozbudowywanie w umyśle jego idei.
Założenie podstawowe najkrócej można by sformułować:
Świadomość jako taka jest najwyższą wartością
W sposób bardziej opisowy, a przez to już nieco rozwlekły założenie to można tak rozszerzyć:
Jeśli gdzieś występuje konflikt - dylemat, czemu dać pierwszeństwo: świadomości, czy innej wartości, to powinna wygrać świadomość.
Albo inaczej:
Tam gdzie świadomość ulega (szczególnie trwałej) degradacji, za to zwycięża partykularna wartość, mamy zło (niejako z definicji). Z kolei tam gdzie coś nieświadomego (choć jest w tym jakaś wartość) co prawda się degraduje, ale jednak świadomość wzrasta, to będzie budowało nam dobro.

Co to założenie wyjaśnia w kwestiach religijnych?
- Bardzo wiele!
Weźmy kwestię cierpienia. Dlaczego cierpimy? Dlaczego dobry Bóg miałby dopuścić cierpienie na nas?
- Ano dlatego, że być może wtedy się czegoś nauczymy, wzrośnie nasza świadomość. Lepsze jest trochę pocierpieć i uświadomić sobie ważne rzeczy, niż żyć przyjemnie, pozostając nieświadomym wielu istotnych spraw.

Albo weźmy kwestie wiary - dlaczego tak ważna jest wiara, a nie wiedza (rozumiana jako ustalenie wszystkich pytań na jedną opcję "jak to jest?")
- Dlatego, że wiara jest aspektem niezbywalnym świadomości - ona utrzymuje opcje jednocześnie, one w wierze naraz są, jako wciąż tląca się wątpliwość. Wiedza (czyli ustalenie jak jest, a więc redukcja wielu opcji do jednej i ustalenie jej jako obowiązującej) niejako "zwija" nam uświadomienie sobie siebie i świata, degradując świadomość w danym aspekcie sprawy.

Jeszcze inny ważny dylemat: dlaczego Bóg nie naprawi po prostu świata, jeśli jego moc nie ma ograniczeń?
- Ano właśnie dlatego tego nie robi, że w ten sposób znowu BYŁBY TYLKO ON, zrobiłby wszystko On - Bóg, zdegradowałby te wszystkie pomniejsze ŚWIADOMOŚCI, do roli biorców i obserwatorów tego, co zostało wykonane. A to wzrastanie owych świadomości jest celem głównym, nie zaś po prostu pokazanie przez Boga "patrzcie jaki mocny jestem, robię to co chcę, wszystko mogę". Bóg właśnie musi ograniczyć swoją emanację względem świata i innych świadomości, aby te ostatnie mogły rozwijać się wzrastać, organizować.

mat

lucek

Michał Dyszyński

lucek

szatan to nieprzyjaciel człowieka, a Jezus uczy kochać nieprzyjaciół ... zresztą sam Jezus to poniekąd szatan (ale systematyka pojęć to dla mnie zagadka) szatan jest relatywny i niezbędny, więc zniknąć nie może ... kochać to chcieć, ... czyli wejść z szatanem w dialog, a nie szatana zniszczyć

Andy72

Michał Dyszyński

lucek

Michał Dyszyński

lucek

Michał Dyszyński

lucek

Michał Dyszyński

lucek

tak, wówczas mam sprzeczne przekonania w sobie, z tym, że "buduję" trochę mi nie pasuje... raczej "rozpoznaje".... a przede wszystkim, nie zajmuję się tak sobą, o ile na jakąś "sprzeczność" nie natrafię...

Michał Dyszyński

lucek

Przyjmijmy model, w którym "ja" to zbiór przekonań o sobie i świecie.

Sprzeczność więc może sobie spokojne egzystować, w ramach jednej narracji "ja", domagając się rozstrzygnięcia, czyli jeśli świadomość, aktualnie zajmuje się czymś innym, problemu jakby nie
było, a wróci przy nadarzającej się okazji.

Na jeszcze głębszym poziomi, człowiek może wytworzyć kilka narracji "ja" wówczas, gdy sprzeczność należeć/leżeć będzie pomiędzy narracjami, taka sprzeczność, w świadomości manifestować się nie będzie, ale człowiek będzie różny osobowościowo w zależności od sytuacji.

Tak w ogromnym uproszczeniu, więc do stwierdzenia "Ty jesteś sprzeczny" posiadając jakieś sprzeczne przekonania, a każdy takie posiada, bo wiele treści przyjmuje bezrefleksyjnie, jest daleko.

Michał Dyszyński

lucek

Michał Dyszyński

lucek

Michał Dyszyński

lucek

Pamiętasz pojęcie grzechu pierworodnego

PS
Zresztą, jeśli sobie życzysz, to mogę Ciebie do współwinnych włączyć... (zresztą cały czas piszę o modelu)

i napisałem, że człowiek sam siebie nie oszuka, może go ktoś oszukać, można też pomówić, jak pomówiono niewinnego węża.

Michał Dyszyński

lucek

Michale,

1. piszę o kłamstwie, czyli intencjonalnym wprowadzaniem kogoś w błąd
2. ów wąż to mitologiczne zwierzę
3. to abstrakcyjny model
4. "uderz w stół..." :wink:

Michał Dyszyński