ŚFiNiA

NREM

Związek jest taki, że KONSEKWENCJĄ posługiwania się preferencjami w wymyślaniu sobie wizji życia pośmiertnego, jest świadome bądź podświadome przekonanie, że Twoje preferencje bardziej nadają się do
prognozowania tego, jak będzie to pośmiertne życie wyglądało. Jeżeli odrzucasz to założenie, to sam przyznajesz się, że Twoja wiara nie jest niczym więcej aniżeli zgadywanką.

A w kwestii homocentryzmu - nie idzie o nie posługiwanie się rozumem, pojęciami, intelektem etc., które są jak wiadomo atrybutami typowo ludzkimi, ale o założenie, że nimi można w jakiś sposób dotrzeć do Absolutu.
Jest to dla mnie subtelniejsza wersja poglądu, że Ziemia jest w centrum wszechświata. Niestety, w toku rozwoju nauki wszelkie centryzmy zawsze upadały i będą upadać nadal.

wujzboj

Ależ nie można odrzucić założenia, że "moje aktualne decyzje mają sens"! To jest warunek zdrowia psychicznego. Jeśli się to założenie odrzuca, nie można ani przyjąć ani odrzucić czegokolwiek. Jest się w nieustannej sprzeczności z sobą samym; to szczyt szaleństwa.

Nie przekroczysz homocentryzmu, bo jesteś człowiekiem. Aby go przekroczyć, musiałbyś przestać być człowiekiem - i wtedy nie tylko wpadłbyś w "to-czym-się-stałeś-centryzm", ale co gorsza straciłbyś kontakt z ludźmi, w tym z sobą w chwilach, w których do swojego człowieczeństwa byś powracał.

Tak, nie ma sensu wyobrażanie sobie, że się dociera do Absolutu. Wydaje mi się, że usiłujesz mi zarzucić, jakobym zamierzał do Absolutu dotrzeć. Nic bardziej błędnego. Ja mówię inaczej: mówię, że Bóg jest wszystkim, co z Absolutu jest w jakimkolwiek sensie* istotne dla człowieka.

____________
*Samo pojęcie "sensu" jest ograniczone do sfery ludzkiej!

NREM

wujzboj

NREM

Tak czy owak mojego subiektywnego doświadczenia "nie wiem", które sprawia, że jest mi w życiu lepiej nie podważysz. To że sobie tego nie wyobrażasz i że uważasz, że to "za mało", to znaczy, po prostu, że nie "skumałeś", że tak może być. Nie doznałeś tego. Dla mnie "nie wiem" to jedyna odpowiedź na wszelkie metafizyczne pytania i dobrze mi z tym. Zresztą, tu idzie o "osiągnięcie tego "nie wiem"", a nie tylko deklarację. Każdy buddysta w miarę świadomy Ci to powie.

wujzboj

mat

Jedynym z czym zgodny i spojny jest wuizm jest... wuizm. :rotfl:

NREM

wujzboj

NREM

Dlaczego nie odniosłeś się do mojej krytyki stwierdzenia:

"Oczywiście, że nie jest. Jest filozofią. Niezbędnym domknięciem nauki do życia. Nauka jest przyrządem; metafizyka jest użytkownikiem. "?

Ta krytyka jest tutaj kluczowa. Mogę jeszcze dodać, że każda nauka/filozofia bazuje gdzieś u podstawy na jakiejś empirii. Nawet różne, wydawałoby się super-abstrakcyjne rozumowania nt. dialektyki i wynikają z pewnych obserwacji empirycznych. Człowiek nie jest w stanie nie bazować na empirii filozofując. W przypadku Twojej metafizyki, podłożem empirycznym nie jest fakt "odwiedzenia" zaświatów, tylko wykorzystana w celach pragmatycznych obserwacja swoich własnych odczuć do KONCEPCJI tych "zaświatów", co rodzi owo myślenie życzeniowe,
które stoi w sprzeczności do postulowanej przez Ciebie zgodności Twojego światopoglądu z metodologią naukową.

Robisz taką oto rzecz:
1. Fajnie jest wierzyć w cośtam po śmierci (zbawienie etc)
2. Nie mogę udowodnić, że coś takiego istnieje (brak empirii)
3. Tworzę więc nową kategorię pt. "metafizyka", która nie podlega metodologii naukowej.
4. Fantazjuję sobię na jej temat, wyobrażając sobie, że "zaświaty" wyglądają tak, żeby było mi wygodnie.
5. Wmawiam ludziom (sam przy tym w to wierząc), że metafizyka jest czymś niezbędnym, "niezbędnym domknięciem"...

Tworzenie nowej kategorii NA BAZIE EMPIRII i myślenie iż nie podlega ona naukowej weryfikacji, w celu uzupełnienia jej treściami, które są dla mnie wygodnie, a których PRZY TYM NIE DA SIĘ ZWERYFIKOWAĆ, żeby przypadkiem nie popsuć sobie samopoczucia jest może jakoś pragmatyczne dla Ciebie, ale nie jest nijak naukowe. Nie idzie tu o to, że rozumowanie nt. metafizyki jest nienaukowe. Podkreślam jeszcze raz - TWORZENIE TEJ KATEGORII JEST NIENAUKOWE. By Twój światopogląd był spójny z metodologią, tak jak widnieje to w temacie dyskusji, postulowanie tej kategorii musi być NAUKOWE. Później mógłbyś już sobie fantazjować, gdybyś spełnił ten jeden warunek. Ale go nie spełniasz.

Gdyby można było tak robić, mógłbym rozumować sobie w ten sposób.

1. Fajnie byłoby gdybym przeskoczył ten 20 metrowy mur.
2. Nie mogę udowodnić że jestem w stanie go przeskoczyć.
3. Tworzę więc kategorię pt. "INNY WYMIAR WYPEŁNIONY DUCHAMI ANTY-GRAWITACJI". Nauce nic do tego wymiaru!
4. Fantazjuję sobie, że z pewnością pomogę mi przeskoczyć ten mur jeśli będę chciał.

Różnice pomiędzy takim rozumowaniem, a Twoim są następujące:

1. Ludzie nie będą chcieli wierzyć w istnienie wymiarów duchów anty-grawitacji, bo nie przeskoczę 20 metrowego muru mimo iż w nie wierzę. Uznają mnie więc za wariata. Część osób natomiast będzie wierzyć w życie po śmierci i zbawienie, bo z samej definicji nie da się tego udowodnić za życia.
2. Nie każdy ma potrzebę przeskakiwania przez 20-metrowy mur, ale za to większość ludzi ma potrzebę wiary, że ich istnienie nie skończy się po śmierci. Dlatego też, mimo że z punktu widzenia nauki obie sytuacje są równie absurdalne (tej samej bazującej na rozumie nauki, którą stosują na każdym kroku swojego życia bardziej lub mniej poradnie, tylko tutaj czyni się dziwnym zbiegiem okoliczności "wyjątek") łatwiej jest wierzyć w życie po śmierci niż w wymiar duchów anty-grawitacji.

NREM

Hmmmmm

No i naszła mnie pewna refleksja...

Mienimy się ludźmi w miarę racjonalnymi, dyskutujemy nad zasadnością naszych argumentów, światopoglądów etc. a mi się wydaje, że i tak się nie przekonamy choćby ktoś z nas ewidentnie "zwyciężył" dyskusję. Za to wypadek samochodowy, więzienie, tortury czy śmierć bliskich osób, choć zupełnie tych kwestii nie dotyczą, może by nasz obraz świata odmieniły. Czy to nie zabawne?

wujzboj

NREM

NREM

Dobra, nie chce mi się już gadać o tej całej metodologii. Nie wiem, czy to się na tym forum równa poddaniu się w dyskusji. Jeśli tak, to jeszcze się trochę pomęczę, bo nie lubię przegrywać

A oto kilka myśli "spod powierzchni" naszej dyskusji:

Tak naprawdę wcale nie chodziło mi o udowodnienie Ci, że Twój model jest bądź nie jest zgodny z metodologią (bo mam to gdzieś tak naprawdę

). Po prostu wkurwiło mnie, że na jego podstawie wybrałeś sobie katolicyzm, choć mogłeś coś innego. To był tylko pretekst do wyżycia się
i rozrywki intelektualnej.

Rozrywka nie dostarcza już takich fajnych bodźców jak na początku więc zaproponowałem koniec zabawy.

Ogólnie to nie mam zastrzeżeń do Twojego modelu (może sobie nawet być "niemetodologiczny"). Bardzo mi się podoba, z tym, że ja, posługując się nim wybieram zupełnie inną ścieżkę, bo Twoja mi się bardzo źle kojarzy (sporo się nacierpiałem przez katolicyzm w swoim życiu

).
I tak wszyscy bazujemy na prostych ewolucyjnych mechanizmach -od, -do. Ja, jak najdalej "-od" katolicyzmu

Może też powiesz o swojej prawdziwej motywacji tworzenia swojego modelu, jego obrony etc. ? I po co TAK NAPRAWDĘ gadasz z tymi wszystkimi ludźmi na tym forum?

Po co dział "Apologia Teizmu"?
Dlaczego go założyłeś??

wujzboj

NREM

NREM

Chciałem zakończyć temat, ponieważ zwątpiłem w jego sens. Wszystko zostało wyjaśnione w kolejnym temacie, który założyłem, moim zdaniem znacznie ciekawszym pt. "Dlaczego dyskusje z Wujem na temat ateizmu są bezsensowne". ;)