ŚFiNiA

Semele · Wysłany: Pon 18:14, 28 Mar 2016 Temat postu:

@astrotaurusie. Odpowiedź egzystencjalna to nie jest rodzaj wiedzy lub informacja. "Odpowiedź" to rodzaj kontaktu z niedostępna rzeczywistością.
Oczywiście masz rację, że swoje przeczucia niektórzy chcą upowszechnic i dziwnym jest że im się to udaje. Jest oczywistym iż wszelkie mity to tylko próby wyjaśnienia świata.

N.N. · Wysłany: Pon 18:14, 28 Mar 2016 Temat postu:

Zgodzisz się zapewne, że można wygenerować wiele ciągów wyrażeń typu "hjkll". "ggklei", "mjhle" etc. One są rzeczywiście bezsensowne. Kiedy jednak przechodzę do słów "materia", "idee", "Bóg" etc., spotykam się z czymś innym, z czymś o wyższym statusie zrozumiałości. Wiem przecież, które z tych wyrażeń są w liczbie mnogiej, a które w pojedynczej, które męskoosobowe, a które nie. Ty mi zaś mówisz, że należałoby jedno z owych wyrażeń traktować identycznie jak te, które rzeczywiście są bezsensownymi ciągami znaków, którym gramatyka niczego nie przypisuje. Idę dalej, mówisz mi, o ile dobrze Cię rozumiem, że przez samo zestawianie rzeczywiście bezsensownych ciągów wyrażeń nadano im balast, osiągnięto pozór sensu, wyrażenia stały się na przykład męskoosobowe albo nijakie. Jakoś tego nie widzę.

Myślę, że jeśli "A odnosi się do B, a B odnosi się do C", to "A pośrednio lub bezpośrednio odnosi się do C". Jednak w rozważnym wypadku bycie "A" polega lub ma polegać na nieodnoszeniu się do "C", na banalnym braku, który w idealnej sytuacji ani nie uwiera, ani nie stanowi żadnej przeszkody w działaniu praktycznym.

Semele · Wysłany: Pon 18:17, 28 Mar 2016 Temat postu:

N.N. · Wysłany: Pon 18:50, 28 Mar 2016 Temat postu:

Myślę, że słowo wzięło się z doświadczenia i naturalnej skłonności do ekspresji. Ono i jemu podobne pojawiły się na etapie kultury pierwotnej (niepiśmiennej) i przetrwały. Dalej odnoszą się do doświadczenia, np. charyzmatyków różnych religii. Jego intersubiektywność ma inny status niż doświadczenie w ramach nauki, czego innego potrzeba by je uznać lub odrzucić, ale nie widzę w tym niczego złego. Nauka właśnie tym różni się od religii, iż dostarcza wytwory, które nie znoszą różnicy między działaniem praktycznym i moralnym, tzn. nie dostarcza cudów we właściwym tego słowa znaczeniu, nie zobowiązuje do określonych rozstrzygnięć w sprawach ostatecznych… No chyba, że ktoś chce przerobić społeczeństwo na merytokratyczną modłę, a naukowców obsadzić w roli quasi-kapłanów pośredniczących między prawdą a ludem.

Prosiak · Wysłany: Pon 18:56, 28 Mar 2016 Temat postu:

Czyli lud musi być głupi i nie może już myśleć samodzielnie?

A słowo Bóg to projekcja, personifikacja plus hiperbole, np wyabstrahowany czynnik "najlepszości" przypisany osobie. Za tym nie stoją żadne konkrety, a raczej logiczne sprzeczności, więc Bóg odrzuca logikę. Odrzuca też ludzkie sumienie i moralność narzucając w zamian własne zasady, własny sens. Czyli jest to chamska psychomanipulacja, którą należy zwalczać merytorycznie na każdym kroku. Nauka nie mówi co jest moralne, tylko pokazuje pewne zależności.

lucek · Dołączył: 18 Lut 2011 Posty: 9040 Przeczytał: 62 tematy

Prosiak · Wysłany: Pon 19:21, 28 Mar 2016 Temat postu:

Polecam Ci mój temat "autonomia robota" ;)

Roboty dzielą się na samodzielne i dusze grupowe. Dusze grupowe zawsze są głupie, a samodzielne dzielą się na głupie i mądre

A do tego jest dopisane uświadomienie sobie przez robota, że dane procesy mentalne zaszły w jego głowie, a nie w głowie Józka czy Staszka. Tylko o tyle są to jego myśli. A świadomość, która tego doświadcza, czyli ja albo Ty to jeszcze odmienna kwestia.

lucek · Dołączył: 18 Lut 2011 Posty: 9040 Przeczytał: 62 tematy

zdecyduj się jednak co postulujesz, "samodzielność" czy "autonomię robota" .... bo, to drugie, przecież już istnieje .... zresztą, jeśli jest prawdą, jest nieuchronne, zatem co ? kolejny "walczący z wiatrakami" ?

Błażej · Wysłany: Pon 19:51, 28 Mar 2016 Temat postu:

Prosiak · Wysłany: Pon 20:01, 28 Mar 2016 Temat postu:

lucek, samodzielność to nic innego jak właśnie autonomia robota. Samodzielność różni roboty autonomicznie działające od robotów sterowanych.

Błażej, sądzę, że nie o taki dorobek chodziło. Bo instytucja, która istniała tyle lat i służyła władzy i robieniu pieniędzy musiała się też jakoś "przysłużyć". Podobnie jak chorzy psychicznie przyczynili się do rozwoju sztuki i nauki...

lucek · Dołączył: 18 Lut 2011 Posty: 9040 Przeczytał: 62 tematy

Prosiak · Wysłany: Pon 20:10, 28 Mar 2016 Temat postu:

Dobra spadaj zamiast wylewać tu frustrację z tego powodu, że nie wiesz co odpowiedzieć

N.N. · Wysłany: Pon 20:49, 28 Mar 2016 Temat postu:

lucek · Dołączył: 18 Lut 2011 Posty: 9040 Przeczytał: 62 tematy

Prosiak · Wysłany: Pon 21:06, 28 Mar 2016 Temat postu:

@N.N.

N.N. · Wysłany: Pon 21:16, 28 Mar 2016 Temat postu:

Prosiak · Wysłany: Pon 21:25, 28 Mar 2016 Temat postu:

N.N. · Wysłany: Pon 21:34, 28 Mar 2016 Temat postu:

Prosiak · Wysłany: Pon 21:57, 28 Mar 2016 Temat postu:

N.N. · Wysłany: Pon 22:20, 28 Mar 2016 Temat postu:

lucek · Dołączył: 18 Lut 2011 Posty: 9040 Przeczytał: 62 tematy

mat · Wysłany: Pon 23:31, 28 Mar 2016 Temat postu:

O.K. · Wysłany: Wto 0:05, 29 Mar 2016 Temat postu:

Błażej · Wysłany: Wto 0:33, 29 Mar 2016 Temat postu:

Prosiak · Wysłany: Wto 2:02, 29 Mar 2016 Temat postu:

No nie ma desygnatu słowa Bóg. I o to właśnie się rozchodzi. Jest przypisywanie temu słowu różnych zastępczych desygnatów i są różne definicje, które odnoszą się generalnie do odczuć poszczególnych ludzi (ale nie można zbadać jak samo wychowywanie w religii na to wpływa) i ich przekonań.

Najbardziej przemawia do mnie taka oto teoria:

Człowiek czcił różne bóstwa, Słońce itd. Kiedy zadawał sobie pytanie o to skąd się wziął (pytanie o przyczynowość, którą zaobserwował w przyrodzie), po co żyje (rozciągnięcie celowości [ludzkiej kategorii umysłu] na całość mentalnego modelu życia), co jest dobre i złe (czyli absolutyzacja swojej kategorii umysłu czyli dobra wynikającego ze szczęścia i przyjemności i zła wynikającego z cierpienia i bólu). I to wszystko łączy się w jednym punkcie zwanym przez człowieka "Bóg". Człowiek przypisuje swoje kategorie umysłu do fikcyjnej osoby, która miałaby stać za tym co tu się dzieje. Idzie za tym też próba przypisania Bogu odpowiedzialności za to co się dzieje (lub wymyślenie Szatana odpowiedzialnego za zło, skoro Bóg jest dobry - rozszczepienie) i próba znalezienia nadziei w tym bycie (ciekawe czemu nie po prostu w myśleniu). Na sam byt nałożona jest idealizacja, a samo stworzenie modelu takiego bytu jest mentalnym uproszczeniem, które jest naturalne.

Mózg spaja doświadczenie w całość, choć realnie bodźce docierają do nas w różnych momentach i są płaskim zestawem danych z różnych stron. I razem tworzy to wrażenie całości. Podobnie mózg szuka spójności i wrażenia całości w otoczeniu i ideach. Mózg tworzy racjonalizacje dla swoich podświadomych motywów - uczuć i emocji, których nie da się przełożyć prosto na logikę i słowa. Tworzy też racjonalizacje do nieracjonalnych uczuć mistycznych, które mózg też może naturalnie przeżywać (a być może to właśnie defekt i dragi dają podobne efekty). Szuka odpowiedzi na to, na tamto i na jeszcze coś innego i spotyka się w końcu zawsze z kresem myślenia który objawia się jako błędne koło w myśleniu. I każdy człowiek zostawiony dłużej sam sobie bez możliwości zaspokojenia swoich popędów, uciszenia myśli w danym momencie i pozbawiony bólu fizycznego, w końcu dochodzi do tego punktu. Ludzie od tego uciekają bo to jest pustka. Wydaje się to przerażające, bo wiąże się z rozpadem osoby, którą jesteśmy. Np jestem Jasiu, chodzę do szkoły i mam psa Kajtka. Ale im większa dojrzałość tym większa komplikacja i już Jan nie będzie miał tak łatwo żeby siebie opisać. Ludzie próbują zespolić to co z założenia jest niespójne i szukają w tym procesie spełnienia. Kiedy dochodzi się do wniosku, że tak to właśnie działa i kiedy odróżnia się racjonalizacje i interpretacje od faktów to nagle dzieje się coś przerażającego. To podobnie jak kiedy człowiek przykłada wagę do wiedzy i nagle on sam staje się już przypadkiem medycznym i psychologicznym. Relacje z rodziną i własne emocje mają swoje przyczyny. Problemy mają przypisane potencjalne rozwiązania. Ale to jest bullshit i oszustwo halucynującego umysłu. I człowiek, który zda sobie z tego sprawę czuje się wreszcie wolny. Ale tu jest druga skrajność, przed którą się właśnie ucieka, czyli to, że nic nie wiadomo, nie ma dobra i zła, nie ma mnie jako osoby. No nie ma, bo myślimy o prawdzie absolutnej, czyli o pojęciu, które tak czy siak powstałoby bez wsadzania tam osobowego Boga jako wierzenia, podczas gdy realną wartość ma właśnie brak wiary we własną wiedzę na temat prawdy absolutnej. I wtedy człowiek jednocześnie ma większy kontakt z prawdą subiektywną i podchodzi bezstronnie do faktów intersubiektywnych. Z tego punktu widać kto chce nam wcisnąć swój produkt - ulepszacz, który miałby spowodować, że pozbędziemy się problemów, albo będziemy lepsi niż inni, albo że znajdziemy sens życia. I w dodatku teiści nie potrafią zdefiniować tego w co wierzą, czyli można śmiało założyć, że większość z nich nie wie w co wierzy, a ile osób tylu Bogów. Tak to jest właśnie z desygnatem Boga

Wystarczy wyrzucić z myślenia opiekuna tatusia mówiącego co jest dobre, a co złe, czy też państwo opiekuńcze i fachowców "troszczących" się o Twoje życie. Schemat jest taki: najpierw sztucznie wyprodukować potrzebę obniżając nastrój, a potem obiecać rozwiązanie i dać najwięcej na początku, potem coraz mniej i nigdy tyle żeby faktycznie wyleczyć problem. W zamian człowiek powinien pojąć, że prawda to sposób pojmowania doświadczenia, dobro i zło są sposobem miary, a uczucia nie są racjonalne, idee są utopijne, a postrzeganie świata zdrowego i kreatywnego człowieka nigdy się nie domyka w spójne schematyczne myślenie.