ŚFiNiA

Kruchy04

Ci najbardziej zdesperowani wierzący, którzy potrafią zwątpić w realność tego co doświadczają, na rzecz wiary w to czego nie doświadczają, często pytają mnie - czym różni się moje doświadczenie świata od ich doświadczenia boga?
Dlaczego w realność świata wierzę, a istnienie boga nie wierzę?

Pomijając sam fakt tego, że bogów po prostu nie doświadczam, a świat tak, to odpowiedź jest prosta.

Nie muszę wierzyć w realność świata, ja po prostu go poznaje i nie ma znaczenia czy świat jest wytworem mojej wyobraźni (solipsyzm), czy jest obiektywnie prawdziwy, po prostu wyłącznie on jest dostępny moim zmysłom.

Teraz mógłby paść zarzut, że wiele osób doświadcza boga, tak samo jak ja świata. Być może, ale na jakiej podstawie Ty stwierdzasz, że to czego doświadczasz to jakiś bóg?
Istnieje niemal nieskończona ilość wyjaśnienie twoich odczuć.
Dlaczego wybierasz akurat te? Dlaczego nieuzasadnienie przypisujesz swoim odczuciom jakiś charakter, jakieś pochodzenie?
Przecież nie wiesz skąd ono pochodzi, co jest jego źródłem.

Dodatkowo istnieją o wiele lepsze wyjaśnienia tego typu odczuć, które można wyjaśnić na podstawie zjawisk o których wiemy, że istniają.

Ktoś mógłby powiedzieć, że wyjaśnienia naukowe zakładają nieuzasadnienie naturalizm, a zatem takie wyjaśnienie nie różni się niczym od wyjaśnienia jakim jest bóg.

No tylko, że to nie jest żaden naturalizm, ja nie stwierdzam o żadnym charakterze omawianego zjawiska, co nie zmienia faktu, że możemy opisywać zjawiska występujące w świecie, na podstawie tego co po prostu wiemy.

Ludzkość na podstawie badania rzeczywistości dość dobrze poznała występujące w niej fenomeny, stworzyła naukę, opartą na metodologii naukowej, najlepszą z możliwych metod poznania rzeczywistości jaką znamy i jaką udało nam się wypracować.
I na podstawie tego wiemy co jak działa, stąd możemy lepiej wyjaśnić pochodzenie zjawiska tzw doświadczenia boga, niż wyjmować z kapelusza nagle jakąś postać, której nikt nigdy nie widział, a przynajmniej nie ma dowodów, a tak czy siak, nikt nie byłby w stanie udowodnić, że to co widział, to jest właśnie to co odpowiada za doświadczenie boga.

towarzyski.pelikan

Michał Dyszyński

Zastanawiam się w kontekście tego wątku nad jego tematem: wiara teisty vs wiara ateisty - co jest pewniejsze?
Samo postawienie tak pytania uważam za objaw pewnego fundamentalnego niezrozumienia roli wiary w rozumowaniu. Nasi koledzy ateiści stawiają co chwila pytanie o pewność wiary, jakby to właśnie o tę pewność najbardziej chodziło.
Nie przeczę, ze czasem owa pewność wiary jest istotna, ale nie zawsze. W ogóle można rozumować, tworzyć modele, konstrukcje myślowe, właściwie NIE RUSZAJĄC ZAGADNIENIA PEWNOŚCI. Cała matematyka na tym polega, że tu prawie nie stawia się pytań o pewność wiar - założeń w rozumowaniu. Przyjmujemy założenia - w myślach - badamy ich konsekwencje w rozumowaniu, opisujemy jakie te konsekwencje są. Czasem - np. w przypadku gdy pojawia się jakiś szczególnie skomplikowany dowód - zagadnienie pewności, co do jego analizy, kompletności się wyłania. Ale na co dzień nikt nie pyta, czy to, że suma kątów trójkąta wynosi 190 stopni, jest pewne. W przestrzeni płaskiej będzie pewne i spełnione, przy metryce zakrzywionej, się rozleci. Ale nikt nie bije piany o to - po prostu, w zależności od warunków może być raz tak, raz owak. Normalka.
Są niektóre wiary, w których pewność jest ważna - np. jeżeli elektryk idzie pracować przy instalacji wysokiego napięcia, pytając się kolegi "czy na pewno wyłączyłeś dopływ prądu przełącznikiem głównym?", to tu podstawowe znaczenie ma pewność. Bo jak wiara w zapewnienie kolegi okaże się płonna, jak się ten elektryk dotknie przewodu pod napięciem, to może być z nim źle. Ale to jest szczególny przypadek.
W przypadku wiar światopoglądowych bywa często tak, że WIERZYMY MAJĄC WĄTPLIWOŚCI. Wręcz to jest pewien znak rozpoznawczy wiary światopoglądowej - tutaj wcale nie chodzi o to, aby się owych wątpliwości od razu pobywać, lecz o STAWIANIE SOBIE ZAGADNIENIA. Fakt wątpliwości w wierze religijnej jest dość szeroko znany, podejmowany przez teologów, ma swoje epizody w Biblii. I tak to ma być. Wcale nie chodzi w tym wszystkim o jakieś upewnienie się!

Semele

Solipsyzm Kruchy04 nie polega na tym, że my sobie coś wyobrażamy.
W solipsyzmie twierdzi się, że cała rzeczywistość jest jedynie zbiorem jego subiektywnych wrażeń – wszystkie obiekty, ludzie, etc., których doświadcza jednostka, są tylko częściami jej umysłu.

Zgodnie z tym kamień jako byt nie istnieje. Istnieje tylko świadomość nasza jednostkowa, ktorej częścią jest kamień oraz boska, która mieści wszystkie świadomości. Jest ponadto osobowa. Mam nadzieję, że dobrze zrozumiałam wykładnię wuja.

Michał Dyszyński

Semele

Semele

Autocenzura

Semele

Autocenzura

Michał Dyszyński

Semele

[quote="Michał Dyszyński"]

Semele

Umów sie z wujem i zablokujcie mnie. Pewnie dołączy się lucek.
Mam to w tyle..
https://youtu.be/leYyu4wH4dQ

lucek

Semele

Semele

Jego cytat mi bliski
Jezus to najbliższy mi z ludzi, to mój brat w cierpieniu, pozbawiony jakiegokolwiek zła. Ja przynajmniej go w nim nie dostrzegam. Żeby wszystko było jasne, nie chodzi mi o Chrystusa taniej wiary z Pasji Mela Gibsona – superherosa, przed którym szatan umyka w mysią dziurę, ale o Jezusa samotnego, opuszczonego. Również przez Boga.

Nie wiem czy Jezus był faktycznie pozbawiony zła. Wolalabym nie. Wtedy bylby nam jeszcze bliższy. Dlatego troche inaczej odczytuję przypowieść o drzewie figowym...

blackSwan

Każdy rodzaj wiary jest zły, zamiast tego człowiek powinien dążyć do zdobywania wiedzy. Inna sprawa, że niektórzy wierzący są fideistami, wierząc w uświęcenie przy braku wiedzy.

Semele

blackSwan

Michał Dyszyński

Semele

blackSwan

Michał Dyszyński

Semele

Michał Dyszyński

lucek