ŚFiNiA

Budyy

Radek. Nie w tym problem z konstrukcją aboga o której piszesz. Konstrukcja aboga miała by sens tylko i wyłącznie w przypadku odrzucenia przez ateistów jakiejkolwiek formy boskiej. W tej materii np. deiści nie wierzą w aboga ponieważ dopuszczają istnienie boga a jednocześnie światopoglądowo w praktyce są ateistami.

Ja przyładowo nie wykluczam istnienia bytu zwanego przez was bogiem. Mieści się on w moim światopoglądzie tak samo jak nieistnienie boga. To co nie mieści się w moim światopoglądzie to bóg chrześcijan, islamu i jakiejkolwiek znanej mi religii. Ale ciągle nie wyklucza to istnienia boga w formie deistycznej, panteistycznej czy też wszelakich form agnostycyzmu. Z agnostycyzmem i jego sporem z ateizmem jest ciekawy temat. Generalnie większość ateistów to agnostycy ale nazywają siebie ateistami z czystej uczciwości. Między innym ja tak siebie nazywam ale nie dlatego, że posiadam jakąkolwiek pewność co do definitywnego nieistnienia ale dlatego że w moim rozumieniu agnostycyzm praktyczny prezentuje większość katolików, którzy generalnie w boga nie za bardzo wierzą ale na wszelki wypadek biegają do kościółka bo a nóż bozia się zdenerwuje.

Dlaczego tak rysuję linie podziału? Z prostej przyczyny zwanej praktycznością. W praktyce semantyczny ateizm niczym się nie rózni od agnostycyzmu. W obydwu przypadkach nie praktykujemy żadnej religii. W przypadku rysowania lini podziału wedle kryterium praktyczności to: ateiści nie praktykują wcale
agnostycy zwykle nie praktykują ale twierdzą że wierzą, a co za tym idzie biernie zgadzaja się na wszelakie szaleństwa watykanu, zawsze uczesniczą w ceremoniałach takich jak chrzty, komunie, śluby ale na co dzień nie mają z religią za wiele wspólnego
teiści to ci którzy praktykują wedle danych im zasad i wierzą w to co praktykują.

Jeszcze raz zaznaczam, że nie jest to podział w oparciu o definicje a w oparciu o praktyczność czy jak kto woli stopień wpływu religii na zachowania dnia codziennego. W praktyce według definicji agnostykami jest zdecydowana większość ateistów i bardzo liczna grupa teistów sklasyikowanych wedle kryterium praktyczności jako agnostyków.

Swego czasu Dawkins bardzo ładnie to opisał za pomocą 7 stopni swobody. Nawet on, największy wojownik ateizmu sklasyfikował siebie na 6 punkcie co oznacza, że nie wyklucza definitywnie istnienia postaci boskich.

Radosław

void

Radosław

Nie zgadzam się Buddy. Ta część ludzi, która pozostaje w spoczynku względem spraw religii lub "walki" z nią jest częścią pozostającą w spoczynku i dlatego jeśli jej "członków" określa się mianem obojętnych religijnie, ateistów lub agnostyków (to ostatnie jakże często bywa jedynie zasłoną dymną dla bardziej "bezstronnego" uzasadniania swego stanowiska), to jedynie dlatego, że próbuje się ich wciągnąć w aktywizm w tych sprawach. Po milczeniu może nastąpić dowolny akt mowy, podobnie jak po bezczynności dowolny akt możliwego działania, a nie tylko te negujące coś bądź afirmujące coś. Jest dla mnie absurdem swoista akceptacja niewierzących dla mówienia o wierzących niepraktykujących, jest to akceptacja myślenia o niewierze w kategoriach braku a nie "odnoszenia się do niebytu". To ostatnie dałem w cudzysłów ponieważ to co dla nas faktycznie jest niebytem traktujemy jako niebyt a nie jako jakiś byt. Ateizm jako myślenie o wierze ukierunkowane przez kategorię braku, może się też pojawić przy negatywnym przedstawianiu religii czy też instytucji religijnych, bo zło potocznie postrzegamy jako brak dobra, konsekwentnie brak braku nie jest brakiem.

Zilustruję to powiastką o lisie. W ogrodzie rosły słodkie winogrona, ale lis nie mógł się do nich dobrać, choć miał na nie chrapkę. Długo mu ciekła ślina aż wpadł na pomysł, wmówię sobie, że winogrona są kwaśne! Inny zaś lis, który faktycznie ich nigdy nie jadał, omijał bramę ogrodu nawet o nich nie myśląc. Ten pierwszy zachował się jak ateista, ten drugi jak ktoś określany kulawo mianem obojętnego religijnie.

Ponadto nie zgadzam się, że sfera teoretyczna musi mieć jasne przełożenie na praktykę, od deisty wymagam jedynie deistycznej deklaracji, tak jak od fizyka nie będę wymagał aby w pełni odgrywał role słońca w układzie planetarnym, choć mogę wymagać od lekarza, aby sam siebie wyleczył. Religia wprawdzie często chce zrównania i zjednania teorii z praktyką ale jest to myślenie religijne właśnie. Owo oczekiwanie pełnego pojednania praktyki i teorii, sfery teoretycznej i praktycznej daje się realizować jedynie na polu mitologii, cząstkowo zaś w naukach społecznych, dla nauk przyrodniczych orzekających o świecie jest to wykluczone..

Grgkh

Grgkh

wujzboj

wujzboj

Superstar

Grgkh

Grgkh

wujzboj

wujzboj

Grgkh

Grgkh

wujzboj

Proszę potwierdź poniższe i dostosuj się, albo powiedz jasno i wyraźnie, że twoim zdaniem dowód może dotyczyć nie wiadomo czego:

Grgkh

Budyy

Sdx

Sdx

Superstar

@Grgkh
Szczerze Grgkh czy ty czytasz czasem własne posty ?

wujzboj

Grgkh

Grgkh

wujzboj

Grgkh