ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Religia (przynajmniej judeochrześcijański odłam) tłumaczy rzeczywistość przez relacje osobowe - człowieka z Bogiem, człowieka z innym człowiekiem (może też aniołem, bądź demonem). Ta relacja jest oparta o paradygmat wolności - istoty są wolne, mają swoje prawo do wyrażania zdania, uczuć, oczekiwań. W tej przestrzeni relacji jest tez miejsce na wątpliwości, błąd, niejasności, dopasowanie, poszukiwanie poprawności wzajemnych odniesień.

Na drugim biegunie tego aspektu jest podejście ateistyczne. W jego ramach świat rządzi się PRAWAMI. Prawa są albo całkiem deterministyczne, albo prawie deterministyczne. To, co wykracza poza prawa - np. z racji totalnej incydentalności, a więc i chaotyczności, jest albo (wersja rygorystyczna) zupełnie negowane - wszak niektórzy twierdzą, że istnieje tylko to co jest naukowo udowodnione, a udowodnić da się jedynie fenomeny powtarzalne w jakiejś tam formie, albo - w najlepszym razie - uznawane za nie warte zainteresowania właśnie z tego powodu, że nie sposób tego potwierdzić, więc zapewne będą złudzeniem. Warto tu zauważyć, że nie wiadomo nigdy do końca co jest złudzeniem, a co absolutnie unikalnym fenomenem, jako że oba przypadki odebrane będą identycznie jako coś, co się objawiło, ale na tyle jednostkowo i przypadkowo, że nie ma jak tego potwierdzić.

Ateizm jest zatem oparty na dążeniu, aby mentalnie świat widzieć jako jedną rolkę filmu, czy ściśle zdeterminowany mechanizm. Ateizm (przynajmniej tak - scjentystycznie - rozumiany, ale jest on chyba najczęstszy) w istocie brzydzi się epistemologicznie wolnością (wyboru).
Teizm, oparty o przekonanie o wolnej woli istot myślących, akceptujący wolność wyborów, przekonany o możliwości łamania praw świata (cuda) jest mentalnym orędownikiem wolności. A wraz z wolnością jest orędownikiem kreacji, bo kreacją jest coś, co powstaje, a nie tylko jest zawarte immanentnie w tym, co zaistniało i nie ma szansy na realną zmianę.

I nie będę ukrywał, że opisana wyżej okoliczność jest dla mnie czymś pociągającym w teizmie, czymś co powoduje, iż odbieram go jako coś pięknego i wzniosłego, a teizm jako coś "z nizin" filozoficznego piękna. Teizm - jako wolnościowa forma piękna jest tym, z czym "chciałbym mentalnie być", więc to wyznaję. Jeśli miałbym być apologetą teizmu, to ten powód prawdziwie odwzorowywałby moje intencje - znacznie lepiej, niż np. argument, że świat ktoś przecież musiał stworzyć, czy puścić w ruch.

Oczywiście argument z piękna naraża argumentującego na zarzut subiektywizmu, chciejstwa, pewnej niemerytoryczności. Jest w tym pewna racja. Ale nie jest to ostateczna racja. Warto zauważyć, że estetyka teorii fizycznych, matematycznych, czy ogólnie koncepcji jest też argumentem za przyjęciem często wskazywanym w nauce. Piękno dotyka koncepcji harmonii, harmonia zaś jest uosobieniem jakiejś formy regularności, zaś z kolei regularność, jest przeciwieństwem chaosu. Chaos z kolei jest nicością, jest nieistnieniem z samej swojej natury. Więc jeśli coś (świat) istnieje (a tak chyba większość uważa), to musi być z tym istnieniem związana regularność, harmonia, czyli też piękno. Istnienie jest samo z siebie jakby formą piękna. A tam gdzie piękno jest wielkie, przytłaczające, tam jest splecenie ze sobą reguł i wolności, jest kreatywność. Kreatywność zaś jest cechą boską.
To taka moja apologia teizmu - pewnie dla większości dziwaczna, bo mało typowa.

mat

Michał Dyszyński

mat

Katolikus

mat

Michał Dyszyński

Irbisol

Michał Dyszyński

Semele

Michał znowu zakładasz temat, w którym chcesz krytykować ateizm.
Wyobraź sobie taki temat w drugą stronę, jak byś zareagowal?

Michał Dyszyński

Irbisol

Michał Dyszyński

Semele

Semele

Michał Dyszyński

Semele

nie pamiętasz co napisałeś??
Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Semele

Ok. Pisz o scjentyzmie, ateizmie, feminizmie.

Nie przekonam Ciebie. Że jesteś nie fair. Masz zresztą prawo myśleć o ateizmue wszystko co najgorsze.
Po prostu ja się wycofuje z tej dyskusji.

Michał Dyszyński

Semele

Czytam i świnie i racjonaliste.
Ale jak Tobie bardzo zależy mogę zniknąć ze świni.
Nie obrażam się na Ciebie.
Na racjonalnoście jest wiele artykułów o religii.
Nie przepadam za Agnosiewiczem.
Pisz sobie spokojnie Michale.

Michał Dyszyński

Semele

Michał Dyszyński

Semele

Może napisz , że jest niechętny możliwości wolnego wyboru przez człowieka.
Co w moim przypadku nie jest prawdą.
Nie uważam, że Bóg dał nam wolną wole bo nie wierze w Boga. Uważam , że mamy wolną wole przez to, że jesteśmy ludźmi. Mamy rozum i on umożliwia nam wole działanie.
Więc nie zgadzam się do końca z Banjankrim na przykład, że wszystko co robimy jest przez coś zdeterminowane.

Że rodzimy się i już wszystko widome i nie ma siły na przeznaczenie. Takie myślenie sytuowało by nas w nurcie myśli starożytnej Grecji, gdzie nie unikniesz przeznaczenia.
Nie trzeba wierzyć w Boga aby mieć mniemanie, że wybory człowieka powinny być samodzielne i wolne.