ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Jeszcze to trochę pamiętam z własnego doświadczenia, jak to fajnie jest być ateistą. Można myśleć o sobie w licznych superlatywach:
- ależ to ja, ateista jestem obiektywny! Jak to, ja w odróżnieniu od tych subiektywnie i antropomorfizująco patrzących na świat teistów, widzę rzeczy bez uprzedzeń, w prawdzie jakie są
- ależ to ja, ateista jestem wolny, bo nie muszę słuchać się głupawych nauk moralnych, pochodzących z zamierzchłych czasów
- ależ to ja, ateista jestem odważnie patrzącym w oczy perspektywie śmierci; nie tak ja ci tchórzliwi teiści, którzy wymyślają sobie bajowe byty, tylko po to, aby jakoś uładzić się z lękiem przed śmiercią
- ależ to ja, ateista jestem niezależny od władzy jakichś tam religijnych kacyków z różnych stron świata. Sam sobie ustalam co jest słuszne, a nie poddaję się niewolniczo władzy ludzi, o których nie wiadomo nawet najczęściej, na jakiej zasadzie ową władzę sprawuję (co jest przypadłością większości teistów)
- ależ to ja, ateista jestem naukowy i mądry; nie tak ja ci nienaukowi, bująjący w obłokach i w ciemnocie teiści!
- ależ to ja, ateista jestem bardziej etycznie zaawansowany niż ci teiści, którzy dobre uczynki robią dla nagrody od swojego bóstwa. Ja, jeśli coś robię dobrze, robię to wewnętrznych pobudek, a nie interesownie, jak teiści.
- ależ to ja, ateista jestem godzien szacunku z powodu prześladowań, które cierpię w krajach zdominowanych przez teistyczną ciemnotę. Bronię prawdy naukowej, tej jedynej obiektywnej, przeciw obskuranctwu i zabobonom, przeciw głupcom i manipulatorom. Taki jestem!
- ależ to ja, ateista jestem szczery i nie zakłamany, przyjmuję to, co jest obiektywną prawdą, bo nie muszę w rozumowaniu posiłkować się wiarą, jak ci prymitywni teiści, lecz cenią sobie nade wszystko wiedzę, naukę, obiektywizm, weryfikowalność, oparcie się o świadectwo zmysłów i rzetelność intelektualną. Taki jestem!!!

Fajnie jest tak się czuć. Przyjemnie jest.
Dlatego trudno się dziwić, że gdy ten dobry nastrój ktoś ośmieli się zepsuć rzetelnymi argumentami, wskazującymi ułudę takich przekonań, to wielu puszczają nerwy. Pojawia się złość: jakim prawem ktoś mi tu psuje tę dobrą opinię o mnie!? Jakim prawem?!!! :fight:

blackSwan

Michał Dyszyński

Semele

Widzisz Michał to jest właśnie to. Znowu rzucasz ateistów do jednego worka i potem się dziwisz, że ja coś tam myślę.

mat

blackSwan

Michał Dyszyński

Kruchy04

szaryobywatel

Kruchy04

te kropki były chwilowe. Bo wstawiłem tu wypowiedź, która miała być gdzie indziej. Eh tak to jest jak się pisze po nocach. :think:

szaryobywatel

Semele

fedor

Irbisol

Michał Dyszyński

Irbisol

Michał Dyszyński

Irbisol

Michał Dyszyński

Banjankri

Irbisol

Michał Dyszyński

Banjankri

Semele

Z religia jest trochę inaczej. można mieć przeżycia religijne bez dowiadywania się od kogoś.
Religijne rozumiem bardzo szeroko . Takowe maja nawet ponoć zwierzęta a nie otrzymują żadnego przekazu ani werbalnego a ni na piśmie.
Ja nazywam to wiarą.

[link widoczny dla zalogowanych]

Oczywiście człowiek dołączył do tego jeszcze rozum...

Po diabła...

Michał...gdy byleś ateistą miałeś jakieś przeżycia
Zdaniem Maslowa (1973, za: Głaz, 2006) każde dobrze przeżyte bytowanie ludzkiej istoty prowadzi do samoaktualizacji. Z procesem tym łączą się często doświadczenia szczytowe inaczej mistyczne. Doświadczeniom tym towarzyszy poczucie zachwytu, uniesienia, olśnienia, a nawet ekstazy. Ludzie przeżywający takie stany doznają "pełni swojego istnienia". Mają one miejsce poza czasem i przestrzenią, są one nieumotywowane, absolutne, wręcz bezwzględne. Są one dobre i pożądane, odgrywają ważną rolę w życiu wewnętrznym człowieka. Podczas takiego doznania jednostka przeżywa stan całkowitego lecz chwilowego uwolnienia się od lęków, niepokojów, kontroli zachowań i obrony. Osoba doznająca takich przeżyć zapomina o otaczającym świecie i traci poczucie przemijania czasu, ujawnia uczucia zdumienia, zdziwienia i pokory, manifestuje uczucie czci, uniesienia i pobożności.

Przeżycia te mogą należeć do różnych kategorii – mogą to być doznania religijne, seksualne, rodzicielskie, głęboka przyjaźń, czy poczucie więzi. Mogą to być przeżycia podczas aktywności twórczej czy wrażenia estetyczne, a nawet kulinarne, stany głębokiego ukojenia np. podczas kontaktu z naturą czy wysiłku fizycznego. W trakcie doznania mistycznego człowiek ma głębokie poczucie kontaktu ze światem, jedności i jednocześnie niezależności, często pełnego zrozumienia natury świata i własnej osoby.

Przeżycia mistyczne pojawiają się według Maslowa u wszystkich ludzi i pozostawiają niezatarte ślady w pamięci. Pamiętamy te zdarzenia jako coś jednoznacznie dobrego. Przeciętnym osobom zdarzają się one jednak rzadko. Ludziom pozytywnie samorealizującym się bardzo często, lub w ogóle widzą oni świat z perspektywy doznań szczytowych.

Irbisol