ŚFiNiA

spitygniew

Witam na forum. Może najpierw przyda się napisać coś o sobie: uważam się za agnostyka, choć coraz bardziej wątpiącego, przy okazji jestem antyklerykałem i niechętnie nastawiony do religii objawionych. Interesuję się duszeniem zwierząt, golfem i masturbacją, a moim największym marzeniem jest zaprowadzić pokój na świecie.

Dobra, dość tego, czas przejść do pytania z tematu. Jakiś czas temu przyszło mi ono do głowy i zaraz potem zadałem je przekornie na serwisie wiara.pl: skoro Bóg jest wszechmogący, oddawanie mu czci jest po prostu do niczego niepotrzebne, więc nakaz modlitwy czy cotygodniowej mszy św. możebyć jedynie skutkiem jego pychy - tymczasem przecież jest ona pierwszym z grzechów głównych. Dostałem odpowiedź, która brzmiała mniej więcej tak - oddawanie czci jest potrzebne nam, bo ma nam przypominać kto jest tu panem. Czyli księżunio potwierdził moje słowa - no bo kiedy król każe poddanym klękać przed jego obliczem, by nie zapomnieli kto tu ma nad kim władzę, to jak to nazwać inaczej jak pychą?

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Ale jest jeszcze jeden powód do czci dla Boga, powód, którego tutaj wcześniej nie wskazano.
Tym powodem jest zwyczajne ludzkie PRAGNIENIE, związane z ZACHWYTEM nad to co dobre i piękne. Jest to powód bardzo podobny do tego, gdy z zapałem bijemy brawo dla artysty, który nas zafascynował swoim wykonaniem, czy dla osoby, która wyjątkowo nas zauroczyła swoją urodą, sposobem bycia. Dla osób, które miały tę radość, aby Boga poznać, ten powód staje się ważniejszy od pierwszego, opisanego w poprzednim poście. Ten powód do czci Boga wyrywa się samoistnie, nie ma wiele wspólnego z czymś wyrozumowanym, wykalkulowanym. Wynika z uświadomienia sobie, że kogoś takiego jak Bóg, po prostu NIE SPOSÓB NIE CZCIĆ.
Ew. byłoby to możliwe po wcześniejszym zamknięciu się na odczuwanie piękna.

Jacol

Ja też myślę, że Bogu moja cześć na nic potrzebna nie jest. Potrzebna jest mi.
Relacje miedzy ludźmi są zawsze pewną konwencją. Komunikacja wymaga uzgodnienia jakiegoś protokołu wymiany informacji. Sam język jest pewną konwencją. Najszerzej - taką konwencją jest cała ludzka kultura w której funkcjonujemy.

Relacje pomiędzy człowiekiem a Bogiem też wymagają jakieś konwencji. Ludzie jakoś tam próbują się z Bogiem skomunikować - stąd pewne rytuały we wszyskich religiach świata. W ramach tej samej religii funkcjonuje wiele róznorodnych duchowości, a i każdy z wierzących wypracowuje swój sposób kształtowania swoich relacji z Bogiem.

Bóg się do tego wszyskiego dostosowuje, jak sądzę. Bez względu jaki sposób człowiek wykorzystuje do komunikowania się z Bogiem (w zależności od tego np. jak Boga rozumie), Bóg odpowiada poprzez prowadzenie wyznawcy przez życie w taki sposób, aby ostatecznie zmaksymalizować korzyści wierzącego.

Michał Dyszyński

mat

wujzboj

"Nie potrzebuję" i "nie życzę sobie" to nie to samo.

mat

wujzboj

Czy mógłbyś uzasadnić swoje stanowisko? Bo fakt, że "nie potrzebuję" nie pociąga za sobą "nie życzę sobie" raczej mu nie służy. Chcesz kontrprzykładu? Jest prosty: nie nauczyciel, lecz uczeń potrzebuje odrabiania pracy domowej, a mimo to nauczyciel nie tylko nie "nie życzy sobie" odrabiania pracy domowej przez ucznia, lecz wręcz tego odrabiania się od ucznia domaga!

mat

wujzboj

To, że nauczanie jest działalnością zarobkową nauczyciela, to zupełnie inny aspekt, który ze wspomnianą przeze mnie analogią nie ma nic wspólnego. Ja stwierdzam po prostu, że osoba A może życzyć sobie jakiegoś postępowania osoby B (uważać takie postępowanie za właściwe), choć nie jest to postępowanie potrzebne osobie A, lecz osobie B. Osoba A może tego postępowania potrzebować jedynie w tym sensie, że chce ona, aby B osiągnął to, dla osiągnięcia czego B musi tak właśnie postępować.

Nie, nie sugeruję żadnego "ukrywania drzewa wiedzy". Nie wiem, jak doszedłeś do wniosku, jakobym coś takiego sugerował.

adullam