ŚFiNiA

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5551 Przeczytał: 43 tematy

Szacha widział, szacha dał.
A ja chętnie wziąłbym na siebie całe cierpienie, ale.... jednak nie wezmę.
Idź pani w cholerę z takimi argumentami, które ani krzty cierpienia nie ulżyły.

towarzyski.pelikan

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5551 Przeczytał: 43 tematy

Demagogią jest krzyczenie z ambony i udawanie świętojebliwych tak długo jak problem ich nie dotyczy. Mówią jedno, robią drugie uszlachetniając się cierpieniem innych.
Gardzę.

towarzyski.pelikan

Semele

towarzyski.pelikan

Semele

fedor

Znalezione w Internetach:

1. Większość aborcji w Polsce dotyczy przypadków dzieci, które mogłyby żyć wiele lat i być szczęśliwe.
Zgodnie z oficjalnymi statystkami podawanymi przez Ministerstwo Zdrowia najczęstszą przesłanką, na podstawie której dokonuje się aborcji w Polsce, jest podejrzenie Zespołu Downa. W 2019 r. odpowiadała ona za 40% aborcji eugenicznych (435 dzieci).
Za 2% odpowiadał Zespół Turnera. Genetyczne wady letalne: Zespół Edwardsa i Zespół Pataua odpowiadały za 14%. Ministerstwo w 2019 nie rozróżniło szczegółowo pozostałych przypadków, ale wiadomo, że wśród nich było także wiele innych wad, które nie wykluczają długiego i szczęśliwego życia, takich jak rozszczep kręgosłupa czy brak kończyn.
Protesty przeciwko wyrokowi Trybunału siłą rzeczy obracają się głównie przeciwko tym dzieciom, których dotyczą najczęściej.

2. W wyniku aborcyjnego prawa w Polsce ginie większość dzieci z Zespołem Downa
Zgodnie z danymi podanymi przez Ministerstwo Zdrowia w 2019 rok urodziło się 235 dzieci z Zespołem Downa. W tym samym roku zabito 435 dzieci z podejrzeniem tego Zespołu. Nawet, biorąc pod uwagę, że nie wszystkie diagnozy by się potwierdziły, wychodzi, że zabija się zdecydowaną większość dzieci z Zespołem Downa.
Aborcyjne prawo dla większości dzieci z Zespołem Downa oznaczało wyrok śmierci.
Broniąc dotychczasowego prawa, bronisz eliminacji ludzi z Zespołem Downa ze społeczeństwa.

3. Do wykonania aborcji wystarczy duże prawdopodobieństwo wady u dziecka. Zdarzają się błędne diagnozy.
Bardzo rzadko lekarze mają 100% pewność rodzaju wady u dziecka. W przypadku chorób genetycznych amniopunkcja dla 99% przypadków daje dobrą diagnozę, ale jednak ona także się myli.
Co więcej, niektórzy lekarze proponują aborcję nawet bez przeprowadzenia amniopunkcji. Amniopunkcja nie wykryje też innych wad niż genetyczne.
Jaka jest skala błędów – nie wiadomo, bo nikt nie sprawdza po aborcji, czy diagnoza się potwierdziła. Ale sam słyszałem już co najmniej kilkadziesiąt historii rodziców, z których dzieci „miało nic nie być”, a rodziły się zdrowe lub w znacznie lepszym stanie niż zakładano. Ile dzieci w podobnej sytuacji zostało zabitych?
Popierając aborcyjne prawo, popieramy to, że będą zabijane też dzieci zdrowe. Popieramy to by odbierać dzieciom ten cień szansy jaki zawsze posiadają.

4. Większość aborcji przeprowadzanych w Polsce jest koło 20 tygodnia ciąży, a nieraz także później.
Wbrew szeroko rozpowszechnionym opiniom, aborcje eugeniczne są legalne nie do 12 tygodnia ciąży, ale aż do około 24 tygodnia ciąży, a czasami dokonywane są jeszcze później. Ustawa mówi o momencie „kiedy płód uzyska zdolność do samodzielnego życia poza organizmem matki”.
Ze względu na to, że wady rozwojowe diagnozuje się przeważnie dopiero podczas badań w drugim trymestrze ciąży, większość aborcji eugenicznych to są późne aborcje przeprowadzane koło 20 tygodnia ciąży.
Opowieści o zarodkach, embrionach czy używana nazwa „aborcja embriopatologiczna” fałszują rzeczywistość – zabija się w Polsce w większości duże dzieci.

5. Dziecko z wadą letalną nie umiera w męczarniach, często nie umiera bezpośrednio po porodzie. Aborcja takiego dziecka nie jest przejawem miłosierdzia
Nikt nie daje nam prawa, aby przyspieszać czyjąś śmierć. Tym bardziej, że dziecko zawsze ma szansę, że diagnoza się nie sprawdzi. Nie można odbierać szansy na życie. Ponadto, przy niektórych wadach letalnych (np. ektopia serca – serce na wierzchu ciała) dziecko daje się czasami uratować.
Wady letalne nie zawsze wiążą się ze śmiercią w pierwszych minutach czy godzinach po porodzie. To może być kilka tygodni, miesięcy czy lat. Rozważania, jaka musiałaby być prognozowana długość życia: tydzień, miesiąc czy rok, aby dziecko otrzymało prawo do życia, są nieludzkie.
Lekarze opiekującymi się śmiertelnie chorymi noworodkami, jak założyciel pierwszego w Polsce hospicjum perinatalnego dr hab. n. med. Tomasz Dangel, przekonują, że współczesna medycyna jest już tak rozwinięta, że potrafi wyeliminować ból u takiego dziecka. „Pracuję jako lekarz 38 lat. W dziedzinie leczenia bólu u dzieci i pediatrycznej opiece paliatywnej jestem ekspertem. Nie spotkałem się jeszcze z przypadkiem pacjenta naszego hospicjum, któremu nie potrafiłbym pomóc.” – mówił wspomniany Lekarz.

6. Późna Aborcja to także jest poród!
Nie można zmuszać kobiet do porodu – mówicie . Ale przecież w przypadku aborcji dziecko także musi się jakoś wydostać z brzucha kobiety. Aborcja w 20 tygodniu i później, to także jest poród. Często długi i bolesny. Pozwolę sobie zacytować najbardziej znanych lekarzy aborterów w Polsce: zmarłego profesora Romualda Dębskiego i jego Żonę Marzenę:
„To się odbywa na zwykłym oddziale ginekologii. Pacjentka jest w Sali, dostaje tabletki, po których ma skurcze i roni. Za każdym razem wygląda to podobnie – boli brzuch, jest krwawienie, trwa to czasami wiele godzin. Ona sama musi urodzić to dziecko”.
„Kobiecie podaje się leki, po których następuje poronienie. Dziecko się rodzi drogami natury, w całości, podobnie jak podczas normalnego porodu, tylko kilkanaście tygodni wcześniej. Czy to bardziej boli? Pacjentkę boli na pewno.”

7. Śmiercią w bólach jest późna aborcja.
Proponowanie aborcji po to, aby dziecko uniknęło śmierci w męczarniach jest absurdem między innymi dlatego, że dla dziecka to właśnie aborcja jest śmiercią w bólu.
„Płód cierpi podczas aborcji? – „Pewnie cierpi. Im jest mniejszy – tym chyba mniej” przyznawał nawet prof. Dębski.
A prof. Tomasz Dangel objaśnia: „Aborcję w Polsce przeprowadza się przez sztuczne poronienie. Dziecko, które rodzi się w ten sposób przed 24. tygodniem ciąży, ma niedojrzałe płuca i z tego powodu odczuwa duszność, tak długo jak jeszcze żyje, np. kilka godzin. Duszność jest znacznie trudniejsza do wytrzymania niż ból. W ten sposób torturuje się jeńców wojennych w celu uzyskania zeznań (podtapianie). Prawdopodobnie tak właśnie torturowany był ks. Jerzy Popiełuszko. Człowiek, który sam tego nie doświadczył, nie może sobie wyobrazić cierpienia sztucznie poronionego dziecka, które próbuje samo oddychać i się dusi.”
W ramach aborcji zdarzają się urodzenia żywe. „Rodzi się dziecko i umiera. Przed samym porodem, czasami w jego trakcie albo sporadycznie zaraz po.” – mówił prof. Dębski. „Lub przeżywa, bo lekarz błędnie oszacował wiek ciążowy albo pacjentka wprowadziła go świadomie w błąd, bo bała się, że nie dostanie już zgody na zabieg. Logika nakazuje, że w tym przypadku nie powinno się podłączać dziecka do respiratora… Ale… w praktyce bywa różnie”. Dopowiada jego Żona.
Procedury wielu szpitali w Polsce mówią, że w przypadku urodzenia w trakcie aborcji żywego dziecka nie należy go ratować tylko czekać aż umrze. Dla dziecka to są prawdziwe męczarnie – umiera dusząc się.
Tak działo się choćby w 2016 roku w warszawskim Szpitalu św. Rodziny z 6-miesięcznym Wiktorkiem. Wykonano na nim aborcję ze względu podejrzenie Zespołu Downa. Chłopiec urodził się żywy i został odłożony na półkę. Nikt nie udzielił mu żadnej pomocy. Zanim umarł, przez godzinę przeraźliwie płakał. Świadkowie mówią, że tego krzyku nie zapomną do końca życia.

8. Nikt nie każe nosić kobietom w brzuchu martwych dzieci
Niektórzy straszą, że teraz kobiety będą musiały nosić w brzuchu dzieci nawet po tym jak one umrą. Ale nie da się zabić kogoś, kto już i tak nie żyje. Noszenie w sobie nieżywego już dziecka może wręcz stanowić niebezpieczeństwo dla zdrowia i życia matki. Dlatego nie należy zwlekać z zabiegiem tzw. indukcji poronienia martwego dziecka.
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego nic tutaj nie zmienia.

9. Kobiety nie będą umierać w wyniku wyrok Trybunału Konstytucyjnego
Aby ratować życie kobiety, nawet kosztem życia dziecka, nie jest potrzebna ustawa aborcyjna, niemniej przepisy dotyczące aborcji w przypadku zagrożenia życia i zdrowia kobiet pozostały bez zmian.

10. Wyrok nie ogranicza dostępności badań prenatalnych
Wyrok w żaden sposób nie wpływa na dostępność badań prenatalnych. Teraz powinny służyć właściwemu, terapeutycznemu celowi – czyli nie temu, aby wyłapać dzieci, które można uśmiercić, ale by wyłapać te dzieci, którym można pomóc oraz by ich rodzice mieli czas, aby przygotować się do nowej sytuacji.

11. Aborcyjne prawo to nie tylko przyzwolenie na dokonanie aborcji przez kobietę
Aborcyjne prawo oznacza także, że Państwo organizuje, przeprowadza i finansuje z naszych pieniędzy ten proceder. A lekarzy zamienia w katów, co ma dramatyczne konsekwencje społeczne.

12. Aborcyjne prawo ma skutki społeczne – powoduje m. In. presję na rodziców aby dokonywali aborcję i degenerację personelu medycznego
Choć dyskusje o aborcji sprowadzają się do dyskutowaniu o losie kobiety i dziecka, to aborcyjne prawo dotyka nas wszystkich – ma szerokie skutki społeczne.
Personel medyczny uwikłany w ten proceder siłą rzeczy ulega degeneracji, zaczyna postrzegać aborcję jako proceder, który jest ok, a czasami nawet jako najlepsze rozwiązanie.
W konsekwencji kiedy badania prenatalne przynoszą złe wieści, to pierwszą propozycją niektórych lekarzy dla zrozpaczonych rodziców, jest aborcja . W czasie kolejnych wizyt rodzice słyszą ponaglenia „Czy już się Państwo zdecydowali? Trzeba się spieszyć! Zaraz się skończy czas, kiedy można dokonać aborcji”. Część lekarzy idzie jeszcze krok dalej i straszą rodziców: „po co się tak męczyć? Są jeszcze Państwo młodzi, mają czas na kolejne dzieci”. „Lepiej oszczędzić dziecku cierpienia”.
Niektórzy lekarze w ogóle nie przedstawiają rodzicom innych opcji, nie informują ich jak mogą uzyskać pomoc. „W Polsce nie ma świadomości dotyczącej perinatalnej opieki paliatywnej. Wielu lekarzy w ogóle nie informuje kobiet o tym, że poza przerwaniem ciąży jest jeszcze jakaś inna droga.” - mówi Joanna Dangel, która wspólnie z mężem prowadzi hospicjum perinatalne.
Takie sytuacje opisywaliśmy wielokrotnie.
Część rodziców ulega tym sugestiom, wierząc, że postępują najlepiej dla swojego dziecka, że oszczędzą mu cierpienia. Ich dzieci mogłyby żyć, gdyby prawo było inne i lekarze nie mogli podpowiadać aborcji jako najlepszego rozwiązania, a w zamian za to starali się organizować prawdziwą pomoc.

13. „Prawo wyboru” oznacza prawo do zabicia własnego dziecka
Mnóstwo osób powtarza : nie jesteśmy za aborcją, ale za wyborem. „Wybór nie zakaz”.
Ale „wybór” w kontekście aborcji to nie jest odpowiedź na hipotetyczne pytanie czy chcemy mieć dziecko, ale decyzja o życiu lub śmierci dziecka, które już istnieje.
„Prawo wyboru” sprowadza się do prawa do zabicia własnego dziecka.
Pozostawienie takiego „prawa” oznacza zaś, że część osób z niego skorzysta i dzieci zabije. W Polskiej rzeczywistości przekładało się to na ponad 1000 dzieci zabijanych rocznie, w tym ponad 400 z podejrzeniem Zespołu Downa.
Popierasz takie prawo – popierasz to, ze te dzieci będą zabijane.
Ktoś powie: ale przecież ludzie mają różne światopoglądy. To prawda, ale nasza przynależność do gatunku ludzkiego nie jest zależna od światopoglądu rodziców. Dziecko jest człowiekiem, nawet jeśli jego rodzice to kwestionują. A jako żywego i istniejącego człowieka nie można go zabić, prawo powinno go chronić.

14. Prawo wpływa kształtuje sumienia
Wiele osób deklarujących się jako przeciwnicy aborcji mówi w ostatnich dniach o tym, jakoby zmiana ustawy nie była potrzebna, bo przecież prawo nie wpływa na ludzkie wybory i sumienia.
Zgodnie z takim podejściem w ogóle nie powinien być potrzebny Kodeks Karny. A jednak jako społeczeństwo zakazujemy różnych szkodliwych postaw i wierzymy, że prawo pomaga je ograniczyć. Dlaczego w przypadku zabijania dzieci miałoby być inaczej?
To, co podpowiada logika znajduje przełożenie w rzeczywistości – wszędzie tam gdzie legalizowano zabijanie dzieci liczba aborcji z biegiem lat rosła.
Z kolei w Polsce, po tym jak w 1993 r. zakazano aborcji z trzema wyjątkami, liczba kobiet deklarujących, że mają za sobą doświadczenie aborcji (legalnych i nielegalnych) zmalała prawie trzykrotnie. Radykalnie zmalało także poparcie dla aborcji na życzenie z ponad 50% do koło 20%.
Zakaz aborcji eugenicznej, oprócz długofalowego oddziaływania na sumienia, powinien od razu wpłynąć na liczbę zabijanych dzieci ze względu na trudniejszy dostęp oraz koniec presji ze strony lekarzy i mniejszą presję ze strony otoczenia.
Podsumowując, jeśli bronisz aborcyjnego prawa jakie funkcjonowało do tej pory, to bronisz zabijania większości osób z Zespołem Downa a także wielu innych niepełnosprawnych, którzy mogliby długo żyć, bronisz zabijania dzieci zdrowych, bronisz zabijania dzieci nawet w szóstym miesiącu ciąży i nie walczysz o to, żeby dzieci nie ginęły w męczarniach ale sam się za tym opowiadasz.
Może warto jednak przemyśleć swoje stanowisko?

Semele

Aleteia logo
środa 04/11/2020 |
Św. Karola Boromeusza
home icon
POD LUPĄ
line break icon
„Koniec aborcji” czy „zmuszanie do heroizmu”? Rozmowa z dr. Danglem, założycielem Warszawskiego Hospicjum dla Dzieci
TOMASZ DANGLE
EAST NEWS | Fishman64 | Shutterstock

Aneta Jakubowska - publikacja 03.11.20

Anatomiczne wady wrodzone należy leczyć, jeżeli istnieją odpowiednie metody chirurgiczne. Są też zespoły genetyczne, np. Downa lub Turnera, które nie mają charakteru letalnego. Jeżeli naturalni rodzice odmówią przyjęcia takiego dziecka, powinno ono trafić do innej rodziny. Dlatego trzeba jak najszybciej uświadomić to społeczeństwu, szczególnie katolikom – mówi dr Tomasz Dangel, założyciel Warszawskiego Hospicjum dla Dzieci.

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego ws. aborcji podzielił społeczeństwo. Z jednej strony słychać, że to „koniec aborcji w Polsce”, z drugiej – że to zmuszanie kobiet do heroizmu. Jak to widzi lekarz z wieloletnim doświadczeniem leczenia dzieci z wadami letalnymi? Rozmawiamy z dr. Tomaszem Danglem, założycielem Warszawskiego Hospicjum dla Dzieci.

Aneta Jakubowska: Po wyroku TK w Polsce rozpętała się wojna. Jedni się cieszą z „końca aborcji”, drudzy protestują przeciw zmuszaniu kobiet do heroizmu. Jak pan to widzi z perspektywy specjalisty anestezjologii, intensywnej terapii i medycyny paliatywnej?

Dr hab. n. med. Tomasz Dangel*: Wyrok TK zapewnia ochronę życia dzieciom z różnymi chorobami, które można diagnozować prenatalnie. Część z tych dzieci będzie ulegała naturalnym poronieniom i zgonom wewnątrzmacicznym. Inne urodzą się żywe. Większość noworodków z wadami letalnymi umrze w szpitalu na oddziale neonatologii, a tylko niewielka ich liczba przeżyje i będzie mogła opuścić szpital, by trafić pod opiekę hospicjów domowych dla dzieci. O tym, które dzieci będą wymagały opieki paliatywnej, a które leczenia chirurgicznego i intensywnej terapii, powinni decydować neonatolodzy, korzystając z konsultacji innych specjalistów.

Co z dziećmi, u których wykryto wady wrodzone, ale niebędące wadami letalnymi?

Anatomiczne wady wrodzone należy leczyć, jeżeli istnieją odpowiednie metody chirurgiczne. Są też zespoły genetyczne, np. Downa lub Turnera, które nie mają charakteru letalnego. Jeżeli naturalni rodzice odmówią przyjęcia takiego dziecka, powinno ono trafić do innej rodziny. Dlatego trzeba jak najszybciej uświadomić to społeczeństwu, szczególnie katolikom. Adopcja takiego dziecka powinna zostać przeprowadzona w okresie prenatalnym.

I to jest coś, czym w pierwszej kolejności powinni zająć się zwolennicy wyroku TK, zamiast obwieszczania „końca aborcji w Polsce”? Pan też podziela ten optymizm co do jej końca?

Modlę się o to nieustannie.

Czytaj także:Twoja wiara nie ma nic do rzeczy w kwestii aborcji. Tu musisz sobie odpowiedzieć na dwa pytania

Aborcja w Polsce

Przeciwnicy aborcji mówią, że w większości przypadków powodem do przerwania ciąży były wady pozwalające na normalne życie (jak wspomniany zespół Downa), zwolennicy wyboru – że głębokie wady uniemożliwiające normalne życie, wiążące się z wielkim cierpieniem. Jak wyglądają statystyki?

Według danych rządowych dzieci z zespołem Downa stanowiły 35 proc. w 2017 r. i 36 proc. w 2018 r. wszystkich zabitych wskutek eugenicznej aborcji. Wady letalne – takie jak trisomie 13 i 18 – odpowiednio 16 i 14 proc. Wśród pozostałych grup rozpoznań są m.in. dobrze rokujące przypadki zespołu Turnera. Opis innych rozpoznań nie pozwala na jednoznaczne określenie długości i jakości życia oraz szans na leczenie chirurgiczne, np. kategoria „wada izolowana” (dotycząca jednego układu lub organu w badaniu obrazowym). Określenie, że wady wrodzone „wiążą się z wielkim cierpieniem” dziecka, nie znajduje potwierdzenia w doświadczeniach Warszawskiego Hospicjum dla Dzieci.

Czyli bezwzględnie każdemu dziecku, u którego stwierdzono wadę, można pomóc? Sprawić, że nie będzie odczuwało bólu?

Wada wrodzona nie powoduje bólu. Ból może być wywołany uszkodzeniem tkanek (np. operacją), stanem zapalnym albo uszkodzeniem układu nerwowego. Istnieją metody oceny i leczenia bólu u noworodków. W dokumencie „Standardy perinatalnej opieki paliatywnej” zamieściliśmy rozdział „Ocena bólu i jego leczenie w perinatalnej opiece paliatywnej” (str. 105-118, TUTAJ). Zarówno ból, jak również inne objawy mogące powodować cierpienie dziecka mogą być skutecznie leczone w ramach opieki paliatywnej.

Czytaj także:„Ma pani cztery tygodnie na aborcję”. Pro-life w czynie, czyli co zrobili ludzie z internetu?

Wady letalne

Niewiele mówi się o „stopniowaniu” wad letalnych. Podobno niektórzy żyją z rozszczepem kręgosłupa, nawet o tym nie wiedząc.

Wady letalne to zaburzenia rozwojowe prowadzące do poronienia samoistnego lub zgonu wewnątrzmacicznego albo do przedwczesnej śmierci żywo urodzonego dziecka, bez względu na zastosowane leczenie. Określenie to nie obejmuje wad wrodzonych, które można skutecznie leczyć. W opiece paliatywnej nie stopniujemy wad letalnych, mimo że długość życia dzieci z tą samą wadą może być różna.

Kiedy najwcześniej można wykryć wadę letalną?

Pierwsze badanie ultrasonograficzne przeprowadza się w 12. lub 13. tygodniu ciąży.

Co w przypadku, jeśli wada zostanie wykryta później albo jej podejrzenie zostanie potwierdzone w późniejszym badaniu?

To się często zdarza. Niektóre wady rozpoznawane są dopiero po urodzeniu. Proponujemy, żeby w przypadku rozpoznania wady letalnej odstąpić od resuscytacji i innych metod mających na celu przedłużanie życia, na rzecz opieki paliatywnej.

Czytaj także:Gwiazdy i influencerzy proszą o wzajemny szacunek i dialog

Aborcja dziecka z wadą letalną

Jak wyglądała aborcja w sytuacji, kiedy u dziecka stwierdzono wadę letalną, a kobieta zdecydowała się na przerwanie ciąży?

Nie zajmuję się aborcją. O ile wiem, w Polsce przeprowadza się sztuczne poronienie. Jest to tzw. aborcja farmakologiczna.

Podczas której dziecko odczuwa ból, czy jest ono w jakiś sposób znieczulane?

Podczas aborcji farmakologicznej dziecko nie odczuwa bólu. Dzieci rodzące się wskutek sztucznego poronienia w wieku 20-23 tygodni mogą przejawiać oznaki życia. Jeżeli podejmują próby oddychania, prawdopodobnie cierpią z powodu duszności. Istnieje skuteczna metoda łagodzenia ich cierpienia, która polega na podaniu fentanylu donosowo. Niestety, w Polsce nie jest stosowana. Szczegółowe informacje na ten temat przedstawiliśmy w dokumencie „Standardy perinatalnej opieki paliatywnej” w rozdziale „Percepcja bólu i duszności” (str. 91-93, TUTAJ).

Gdy dziecko rodzi się martwe albo umiera po porodzie, jego cierpienie trwa stosunkowo krótko. Co w sytuacji, kiedy tak się nie dzieje? Rodzicom łatwiej zdecydować się na nieprzerywanie ciąży, gdy wiedzą, że cierpienie dziecka nie będzie trwało latami, a życie rodziny nie legnie w gruzach?

Nie wiem. Nie udzielam konsultacji rodzicom w okresie prenatalnym. Zajmują się tym psycholodzy.

Czytaj także:Henio żył rok. To był najpiękniejszy rok w naszym życiu

Pomoc dla matki dziecka z wadą letalną

Czy są instytucje, które przejmą za kobietę, rodzinę ten ciężar, pomogą?

Tak, istnieje Warszawskie Hospicjum Perinatalne w Fundacji Warszawskie Hospicjum dla Dzieci, które pomaga rodzicom w podejmowaniu trudnych decyzji w przypadku rozpoznania wady letalnej. Nie znaczy to, że lekarze i psycholodzy tam pracujący przejmują ciężar podjęcia decyzji. Ta zawsze należy do rodziców.

A co, gdy u dziecka stwierdzono wadę letalną, kobieta nie może przerwać ciąży, ale donoszenie jej do końca będzie zagrażać jej życiu?

Zgodnie z polskim prawem w takim przypadku może przerwać ciążę.

W przypadku konsultacji w Fundacji WHD i stwierdzenia wady letalnej większość rodziców podejmuje decyzję pro-life, w przypadku konsultacji w szpitalu – decyzję o aborcji. Dlaczego? Czego brakuje kobietom, małżeństwom podczas takich rozmów?

W Poradni USG Agatowa Fundacji WHD o chorym dziecku mówi się z szacunkiem i wskazuje na możliwość opieki paliatywnej, jeżeli dziecko urodzi się żywe. Jednocześnie wystawia się tzw. kartę DNR, która chroni noworodka przed resuscytacją. Oznacza to propozycję realnego wsparcia w przypadku decyzji pro-life. Sądzę, że może to mieć wpływ na poczucie bezpieczeństwa rodziców, którzy dowiadują się, że nie zostaną sami w czasie ciąży i po porodzie. Potrzebują czasu, żeby ustąpił szok wywołany informacją o rozpoznaniu wady letalnej. Gdy ta reakcja minie, pojawia się szansa, że pokochają swoje chore dziecko. Również w tym czasie nie są pozostawieni sami.

Ile w Polsce jest hospicjów takich jak to na Agatowej? Czy to wystarczająca liczba, by pomagać matkom mającym rodzić dzieci z wadami letalnymi?

Nie wiem. Należy zwrócić z zapytaniem do Centrali NFZ o informację dotyczącą liczby kontraktów w 2020 r. Hospicjum perinatalne na Agatowej jest największym ośrodkiem w Polsce. W 2018 r. psycholodzy w nim pracujący udzielili 727 konsultacji w 431 przypadkach rozpoznania wady letalnej. W 2018 r., który był pierwszym rokiem refundacji świadczeń perinatalnej opieki paliatywnej, NFZ zaplanował na ten cel 4 mln zł, z czego wydatkował jedynie 409 000 zł, czyli 10 proc. Refundacja świadczeń perinatalnej opieki paliatywnej Poradni USG Agatowa Fundacji WHD wyniosła 339 493 zł, czyli 83 proc.całej kwoty wydatkowanej przez NFZ.

*Dr hab. n. med. Tomasz Dangel – specjalista anestezjologii, intensywnej terapii i medycyny paliatywnej. Założyciel Warszawskiego Hospicjum dla Dzieci

Czytaj także:O. Szustak: Nie bój się i idź z herbatą do protestujących, bo zimno jest! [wideo]

Kruchy04

Bóg stworzył świat z takimi a nie innymi prawami natury, więc można go uznać za odpowiedzialnego za wszystko, co się na świecie dzieje. Jeśli biologia działa tak, że 40-60% embrionów/płodów umiera przed narodzinami w sposób samoistny (w tym większość przypadków zanim kobieta zorientuje się, iż jest w ciąży) , to jest to z jego winy (mógł przecież stworzyć świat bez takich samoistnych poronień). Jeśli rocznie rodzi się 130mln dzieci, a w tym samym czasie dokonuje się 60mln aborcji, to znaczy to, że jednocześnie dokonuje się ok 190mln samoistnych poronień, czyli Bóg niejako zabija więcej nienarodzonych dzieci niż aborcja.
To taka moja świeża rozkminka w gorącym ostatnio temacie, która może wywoływać różne negatywne zachowania u wierzących. Info o tych 40-60% wziąłem z filmu Everydayhero o aborvji w biblii (podał źródło w opisie). Odpowiedzialność Boga to kwestia logiki (plus znaleźć można fragmenty w biblii mówiące, że Bóg za wszystko odpowiada i o wszystkim wie).

fedor

Azael

Azael

fedor

Azael

fedor