ŚFiNiA

idiota

Bruce!
zawsze można podzielić rzeczywistość na świat i zaświaty, gdzie już nasza ludzka, światowa logika nie obowiązuje. nie wyjaśnia to wiele, ale zawsze można. tak w tych zaświatach sobie już bug tworzy te koła kwadratowe, czy podnosi te kamienie, tylko po co?

Bzyku

Bruce Willis · Dołączył: 21 Mar 2007 Posty: 301 Przeczytał: 0 tematów Płeć: Mężczyzna

Bruce Willis · Dołączył: 21 Mar 2007 Posty: 301 Przeczytał: 0 tematów Płeć: Mężczyzna

chryzjan

Bzyku

idiota

Bzyku

chryzjan

Bruce Willis · Dołączył: 21 Mar 2007 Posty: 301 Przeczytał: 0 tematów Płeć: Mężczyzna

Bzyku

idiota

Bruce Willis · Dołączył: 21 Mar 2007 Posty: 301 Przeczytał: 0 tematów Płeć: Mężczyzna

wujzboj

wujzboj

Bruce Willis · Dołączył: 21 Mar 2007 Posty: 301 Przeczytał: 0 tematów Płeć: Mężczyzna

wujzboj

Napisałem, że taki stan NIE jest niemożliwy.

Niemożliwy jest stan polegający na posiadaniu LUDZKIEJ WIEDZY* o wszystkim - i tutaj się zgadzamy. Możliwy jest natomiast stan polegający na posiadaniu SILNEJ WSZECHWIEDZY**. Spróbuję jeszcze raz wyjaśnić, nieco innymi słowami, na czym rzecz polega. Przyjrzymy się w tym celu bliżej paradoksowi Russella i zobaczymy, co z niego wynika i dlaczego, a co z niego nie wynika (i też dlaczego). Ale zacznijmy od tej wiedzy.

Paradoks wszech-wiedzy*** bierze się stąd, że jest ona uzyskiwana krok po kroku. Zdobywca wiedzy musi sprawdzać, czy jeszcze czegoś aby mu nie brakuje; użyta przez niego metoda nie pozwala mu jednak na takie sprawdzenie. Wszech-wiedza odpowiadałaby sytuacji, gdy niczego mu nie brakuje, czyli gdy w jego zbiorze znajdzie się także ta wszech-wiedza w pełnej okazałości. To skutkuje paradoksem Russella: tworzymy zbiór mający mieć własność "zawierać samego siebie", ale tworzymy go za pomocą operacji, która tę własność wyklucza: za każdym krokiem jest to na mocy konstrukcji zbiór, który siebie nie zawiera. Zauważ, że "zawieranie się" oznacza w naszym paradoksie wiedzy "posiadanie dowodu, że mamy do czynienia z wszech-wiedzą".

Jest to dokładnie tak, jak w wersji paradoksu Russella, mówiącej o fryzjerze, co goli wszystkich, którzy siebie nie golą. Fryzjer ten goli wszystkich, którzy siebie nie golą, nie może więc golić siebie. Nie może więc być ani ateisty golącego wszystkich ateistów, którzy siebie nie golą, ani śfini myślącej o wszystkich śfiniach, które o sobie nie myślą, ani zbioru zawierającego wszystkie zbiory, które siebie nie zawierają. Nie znaczy to, że nie może być wszystkich ateistów, wszystkich śfiń, ani wszystkich zbiorów. Znaczy to tylko, że nie da się ani wszystkich ateistów, ani wszystkich śfiń, ani wszystkich zbiorów tak pogrupować, żeby uzyskać wymagane warunki: aby uzyskać obiekty, które sobie nie robią X, ale robią X wszystkim obiektom łącznie ze sobą.

Tutaj jest cała istota zarówno paradoksu, jak i jego niestosowalności do wszechwiedzy. Paradoks NIE prowadzi do wniosku, że nie ma zbioru wszystkich zbiorów, które siebie zawierają. Przykład takiego zbioru łatwo podać. Niech zbiorem Z0 będzie zbiór wszystkiego, co nie jest kołem, a Z4 - zbiorem wszystkiego, co nie jest kwadratem. Każdy z tych zbiorów zawiera siebie (zbiór Z0 nie jest kołem, zbiór Z4 nie jest kwadratem). Suma tych zbiorów także nie jest ani kołem, ani kwadratem, zawiera więc siebie - a przy tym zawiera wszystko, na mocy konstrukcji. Podobnie, niech A0 będzie zbiorem ateistów, którzy siebie nie golą, a A1 - zbiorem ateistów, którzy siebie golą; suma obu zbiorów jest zbiorem wszystkich ateistów. Wystarczy elementy podzielić SENSOWNIE, a paradoks znika. (Co nie znaczy, że jest to paradoks nieważny; zastosowany do właściwych sytuacji, prowadzi do bardzo ciekawych i przydatnych wniosków.)

Paradoks bierze się więc z niepoprawnie sformułowanej zasady zawierania (aksjomatyczne teorie mnogości sprowadzają się do usunięcia tego feleru, czyli do takiego zaksjomatyzowania systemu, żeby takiej bzdury nie dało się w nim powiedzieć w sposób formalnie poprawny). W przypadku wiedzy, bierze się on z przypisania Bogu wszech-wiedzy, wiedzy "scjentycznej". Czyli wiedzy posiadającej własność bycia wiedzą o poprawności siebie samej, ale budowanej za pomocą metody, która wyklucza uzyskanie wiedzy posiadającej tę własność. Paradoks ten w odniesieniu do wiedzy pokazuje wobec tego tylko absurdalność scjentyzmu, jego przekonania o tym, że nauka sama siebie potwierdzi jako pełną prawdę o rzeczywistości. Nie pojawia się ten paradoks jednak, gdy mowa jest o wszechwiedzy rozumianej według definicji, która się wcale do takiej konstrukcji nie odnosi. Zawiera ona po prostu siebie i tyle. Zawiera nie w sensie konstrukcyjnym (sekwencyjne budowanie, jak w nauce), lecz w sensie własności (jest i już). Tak samo jest zbiór wszystkich ateistów i zbiór wszystkich śfiń; nie da się tylko żadnego z tych zbiorów podzielić sensownie na grupy, używając do tego wewnętrznie sprzecznej metody.

Podobnym pozornym paradoksem jest paradoks samoświadomości.

____________________________
*Przy czym chodzi tu o wiedzę rozumianą jako coś zdobywanego krok po kroku.
** Przy czym chodzi tu o wszechwiedzę rozumianą jako taką świadomość wszystkiego, co się wydarzyło, wydarza i wydarzy, która pociąga za sobą niemożliwość tego, by wydarzyło się cokolwiek innego. Świadomość tej niemożności należy, rzecz jasna, do wszechwiedzy.
*** Kreseczka w słowie wszech-wiedza podkreśla, że chodzi tu o klasyczną (tj. klasycznie zdobywaną) wiedzę, która na dodatek wszystko ogarnia, z sobą włącznie.

Bruce Willis · Dołączył: 21 Mar 2007 Posty: 301 Przeczytał: 0 tematów Płeć: Mężczyzna

wujzboj

Bruce Willis · Dołączył: 21 Mar 2007 Posty: 301 Przeczytał: 0 tematów Płeć: Mężczyzna

wujzboj