ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Wg mnie typowa (choć nie jedyna, są dla niej alternatywy!) ścieżka dochodzenia do DOCELOWEGO światopoglądu jest z grubsza taka (oczywiście wielu całej tej ścieżki nie przechodzi, ale przynajmniej ze 2 początkowe etapy zalicza, choć wielu przechodzi ją w całości):
Etap 1, dziecięctwo - zdanie się na władzę innych - przyjmujemy, że świat jest taki, jak nam powiedziano, jaka jest tradycja w rodzinie. Jeśli rodzina jest np. katolicka, to my też uważamy się za katolików, jeśli ateistyczna, to za swoim stadem, zostajemy ateistami.
Etap 2. wątpliwości i obrona status quo - życie, pytania w kwestiach epistemologicznych, egzystencjalnych tworzą wątpliwości względem tego, co nam powiedziano, a czego najczęściej nie przemyśleliśmy głębiej. Okazuje się, że nasz światopogląd jest, przynajmniej w jakiejś części, niekompatybilny z tym co odczuwamy żyjąc w świecie, jaki jest nam dany.
Etap 3 - bunt - gdy wątpliwości zaczynają drastycznie przeważać nad status quo, w końcu często dochodzi do buntu (alternatywą jest funkcjonowanie w zakłamaniu), wtedy teista może porzucać swoją religię, zaś ateista intensywnie szukać Boga.
Etap 4 - nowy światopogląd - w części przypadków dochodzi do deklaracji zmiany światopoglądu, w szczególności z teizmu na ateizm, z ateizmu na teizm, z jednego wyznania, na inne wyznanie. Pierwszy etap tutaj, to często etap NEOFITY, związany z dużym zaangażowaniem w szerzenie tak pracowicie wywalczonego światopoglądu. Jest tu też miejsce na walkę z innymi światopoglądami, ktoś może stać się fanatykiem religijnym, czy militant ateistą. Ostatecznie najczęściej to neofickie zaangażowanie po nowej stronie światopoglądowej jakoś się normalizuje.
Etap 5 - rzadko spotykany, bo wymagający przemyślenia niemal wszystkiego do końca - pogodzenie i docenienie życie, istnienia, świadomości, tego kim się jest, czym jest ludzkość i świat. To takie ODKRYCIE SIEBIE.

towarzyski.pelikan

Michał Dyszyński

blackSwan