ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Od jakiegoś czasu traktuję naukę i religię/filozofię jako dziedziny wzajemnie się uzupełniające.
Niektórzy chcę dziedziny widzieć jako obszar walki, wzajemnego zwalczania się. Może nawet mają w tym o tyle rację, że historycznie i społecznie do takich walk dochodziło i dalej dochodzi. Jednak już z punktu widzenia rozwoju świadomości, a nie tylko patrząc na to kto komu, jaka grupa jakiej grupie "zrobi większe kuku", tak mi się to jawi - jako dwie komplementarne "siły świadomości".
Z grubsza obraz sprawy wygląda następująco:
W centrum mamy ŚWIADOMOŚĆ DOSKONALĄCĄ SIĘ, a także BĘDĄCĄ W RELACJI Z ZEWNĘTRZNĄ RZECZYWISTOŚCIĄ.
Można do sprawy tej relacji podejść na dwa sposoby:
Podejście od strony zewnętrznej rzeczywistości jest reprezentowane przez naukę. W jego ramach mamy skupienie się też na ASPEKCIE OBIEKTYWNYM, czyli patrzenie na wszystko NIEZALEŻNIE OD INDYWIDUALNYCH RÓŻNIC, tak jakby wszyscy mieli postrzegać to samo i tak samo, czyli mamy formę filtrowana aspektów rozumienia w stronę priorytetu wspólnoty spojrzenia, niezależności spojrzenia, pomijania tego, co jednostkowe dla obserwatora.
Podejście od strony samej świadomości jest domeną religii/filozofii. W jego ramach kluczowe byłoby pytanie: kim/czym jest poznający? Jaka jest natura świadomości? Tu też jest forma filtrowania aspektów relacji obserwator - rzeczywistość go otaczająca, ale tym razem odwrotnie ustawiając wektor. Teraz skupiamy się na tym co indywidualne, czasem wręcz emocjonalne, osobiste, CO JEST WIARĄ, czego nie da się dzielić z innymi, choć musi objawiać się właśnie poprzez tę interakcję z innymi ludźmi, ze światem.

Podejścia są przeciwne, dlatego występuje między nimi rodzaj napięcia, czasem przyjmującego postać zwalczania się. Ale oba pojęcia są niezbywalne w całościowym obrazie świata. Poznaje go bowiem zawsze konkretny obserwator, indywidualna osoba; choć z drugiej strony samo poznanie oznacza odniesienie się do czegoś wcześniejszego, wykraczającego poza aktualne indywidualne odczuwania, coś niezależnego od "ja w tu i teraz".
Celem doskonalenia świadomości jest RÓWNOWAŻENIE obu aspektów, jest dowiadywanie się, jak to w co wierzę ma się do tego, co jest obiektywnie, zaś z drugiej strony jak to, co zostało opisane jako obiektywne i niezależne miałoby się przekładać na to moje, indywidualne, osobiste.

Michał Dyszyński