ŚFiNiA

Hill

"Ateizm to odrzucenie teizmu. A teizm jest wiarą, że istota nadprzyrodzona (często nazywana „Bogiem”), która tworzy i oddziałuje z naturalnym wszechświatem. To przekonanie jest zazwyczaj częścią praktyki religijnej mającej na celu uczczenie dzieła tego twórcy.

W zdecydowanej większości przypadków zarówno wierzenia, jak i praktyki religijne są wspierane przez wiarę lub szczytowe doświadczenie, ale niektórzy teiści są ewangeliczni, co oznacza, że uważają za konieczne podjęcie próby nawrócenia innych na ich religię. Ci ewangeliczni często robią to za pomocą argumentów.

Dlatego niektórzy teiści utrzymywaliby, że wierzenia i praktyki religijne są wspierane przez rozum, a nie tylko przez wiarę czy objawienie.

Oto zatem moje trzy główne krytyki ateizmu. Mam na myśli przedstawienie ich jako logicznie powiązanych ze sobą, a nie uporządkowanych według stopnia ich ważności.

(1.1) Racjonalne odrzucenie teizmu jest arbitralne, ponieważ rozum ostatecznie zależy od wiary.
Głównym punktem ateizmu jest to, że religia teistyczna jest irracjonalna, że argumenty przemawiające za istnieniem Boga, za modlitwą, proroctwem i autorytetem jakiejś instytucji religijnej nie działają.

Typowy ateista odrzuca religię na tej podstawie. Ale po co zawracać sobie głowę rozróżnianiem między racjonalnymi i irracjonalnymi przekonaniami i praktykami, jeśli użycie rozumu zależy zasadniczo od nieracjonalnych założeń?

Pomimo wszystkich obaleń teistycznych argumentów przez myślicieli oświeceniowych, takich jak Wolter, Hume i Kant, zachodnia filozofia nie kończyła się na utopijnej wierze w rozum, ani też nauka nie opierała się na deterministycznym, mechanicznym obrazie natury. Filozofowie przestawili rozum na nadbieg, kiedy skierowali swój sceptycyzm na podstawy wiedzy i zdali sobie sprawę, że praktykowanie rozumu nie jest samousprawiedliwiające.

Na przykład David Hume wykazał, że indukcyjne wnioskowanie, że przyczyny i skutki są koniecznie połączone, jest jedynie instynktowne i samo w sobie nie jest racjonalne.

Można powiedzieć, że dokonujemy skoku wiary za każdym razem, gdy dokonujemy uogólnień wykraczających poza nasze dokładne postrzeganie. Podjęta przez Kartezjusza próba oparcia wiedzy na aksjomacie dotyczącym samoświadomości nie powiodła się, ponieważ zjednoczony wątpiący nie musi mieć wątpliwości.

Nietzsche przedstawił ewolucyjne wątpliwości co do egalitarnych wartości świeckiej moralności humanistycznej.

Zarozumiałość pozytywizmu logicznego, że istnieje racjonalna procedura rozróżniania prawdziwej i fałszywej wiedzy, w zależności od tego, czy twierdzenie jest „sensowne” i czy można je „zweryfikować”, została ostatecznie podważona przez systematyczne filozoficzne obalenia. Hipersceptycyzm trwał, dopóki Jean Francois Lyotard nie zdefiniował „postmodernizmu” jako niedowierzania wobec wszelkich metanarracji – w tym współczesnego mitu, że sekularyzm może być zasadniczo racjonalny.

Podobnie teoria względności, mechanika kwantowa, twierdzenie o niezupełności i kognitywistyka pokazały, że wszechświat jest znacznie dziwniejszy, niż nam się wydaje, i że jesteśmy z natury irracjonalni, podatni na liczne błędy i uprzedzenia.

Nie oznacza to, że wszystko, co myślimy lub robimy, jest równie nierozsądne i arbitralne. Filozofia i nauka są użytecznymi narzędziami do pewnych celów. Ale arbitralne jest twierdzenie, że teizm jest wadliwy, ponieważ jest irracjonalny, tak jakby to mogło wystarczyć jako uzasadnienie ateizmu.

Nazywanie teizmu „irracjonalnym” jest jak nazywanie nieba „niebieskim”; są to jedynie opisy zjawisk, a nie przesłanki do ich oceny jako dobre lub złe.

Jeśli racjonalność jest tak wielka, to czy świeckich mitów – o ludzkim postępie i wolności oraz naszej wrodzonej godności i prawie do rządzenia planetą – nie należy odrzucić, jako że są oparte na wierze?

(1.2) Ateiści są obłudni, że przeoczyli irracjonalność sekularyzmu.
Większość ateistów oczywiście zakłada, że powinniśmy opierać nasze przekonania i działania na racjonalnej ocenie dowodów. Zdając sobie sprawę, że nie jesteśmy robotami, ostrożny ateista dodaje, że powinniśmy to robić „w miarę możliwości”, ponieważ nawet ateiści muszą przynajmniej w pewnych momentach popaść w irracjonalność. Ale żaden ateista, który w pełni panuje nad swoimi emocjami i zdolnościami poznawczymi, nie zgadza się nawet z tym skromniejszym imperatywem.

Ujmę to w ten sposób: ateista odrzuca religijne światopoglądy za pogwałcenie zasad rozumu; ateizm pociąga więc za sobą albo istnienie wyższego, świeckiego światopoglądu, mianowicie takiego, który jest bardziej racjonalny, albo to, że nie ma potrzeby żadnego światopoglądu, żadnego spójnego zestawu wierzeń i praktyk.

Żadna implikacja nie jest wiarygodna ani przyjemna.

Głównym świeckim światopoglądem jest jakaś forma humanizmu, która potwierdza równą wartość wszystkich i prawo do wolności, na podstawach naturalnych lub przynajmniej nieteistycznych. Wartości te są zapisane w instytucjach kapitalizmu i demokracji. Konstytucja Stanów Zjednoczonych i globalna monokultura neoliberalnego konsumpcjonizmu wprowadzają ten światopogląd w życie.

Ale czy ten światopogląd jest naprawdę bardziej racjonalny niż religie teistyczne?

To prawda, że sekularyzm powinien być wolny od absurdu myślenia, że bogowie, cuda i boski osąd są realni (ale zobacz trzeci zarzut poniżej). Jednak współczesny zachodni sekularyzm mógł zastąpić tylko jeden zestaw mitów innym.

Jak zauważa Yuval Harari w Sapiens i jak wynika z powszechności religii w historii ludzkości (w tym religii obywatelskich), potrzebujemy mitów, aby pokojowo żyć z tak wieloma obcymi w dużych społeczeństwach. To mity trzymają nas na tym samym poziomie, a wszystkie mity są absurdalne, zwłaszcza gdy są naiwnie odczytywane jako prawdziwe.

Tak zwani nowi ateiści wydają się zatem obłudni, odrzucając, powiedzmy, chrześcijaństwo lub islam, broniąc neoliberalnego konsensusu, jak to zrobili Harris i Hitchens, kiedy przeciwstawili zachodni sekularyzm barbarzyństwu świata islamu, i kiedy Hitchens bronił Busha Jr. wojna z Irakiem. Jeśli czołowi ateiści są tak zagorzałymi zwolennikami rozumu, dlaczego nie potępiają rażącej irracjonalności niezrównoważonego konsumpcjonizmu i scjentyzmu ( uprzedzenia wobec filozofii opartej na kulcie nauki)? Czy to dlatego, że te świeckie wartości są zakładane przez docelowych odbiorców ich książek i wystąpień?

W The Moral Landscape Sam Harris twierdzi, że świecka moralność jest racjonalna, a nawet naukowa, ponieważ ta moralność polega na ustaleniu, jak osiągnąć to, czego chcemy, co nauka może zrobić skutecznie. Jeśli chodzi o to, czego najbardziej pragniemy, Harris uważa, że jest to oczywiste, ponieważ chcemy być szczęśliwi w sensie maksymalizacji przyjemności i możliwości, co ujawniły pewne eksperymenty myślowe, które Harris przedstawia.

Ale gdyby mu wskazano różnicę między intuicją a oczywistą prawdą, czy przyznałby, że jego świecka moralność opiera się przecież tylko na wierze, co czyni ją porównywalną z moralnością religijną? Czy karci utylitarystów za niedoskonały racjonalizm, tak samo jak odrzuca moralność opartą na Koranie?Mało prawdopodobne, ponieważ konflikt między ateistami i teistami nie jest podyktowany wojną między Rozumem a Wiarą; wojna jest raczej pomiędzywyznania,między różnymi sposobami nieracjonalnego zaufania pewnym fundamentalnym wartościom i interpretacjom doświadczenia.

Powodem, dla którego eksperymenty myślowe Harrisa nie sprowadzają się do racjonalnych demonstracji, jest to, że istnieją kontrprzykłady: może zamiast starać się być szczęśliwymi po śmierci Boga, mamy obowiązek tragicznie cierpieć, aby pokazać, że uchwyciliśmy nieprzyjemne egzystencjalne prawdy życie? Myślenie tak dużo nie jest nielogiczne ; raczej wybór ostatecznych wartości (a więc wiary kształtujących życie) ma niewiele wspólnego z logicznym wnioskowaniem i badaniami empirycznymi.

Jeśli sekularyzm nie jest bardziej racjonalny niż religie teistyczne (chociaż humanizm, kapitalizm i demokracja mogą być bardziej przydatne do pewnych celów), ateista może wywnioskować coś w rodzaju nihilizmu, odrzucenia wszelkich wierzeń, wartości i praktyk. W takim przypadku ateista odrzucałby teizm oparty na przekonaniu, że należy odrzucić wszystkie światopoglądy i że przede wszystkim nie warto żyć. Nie trzeba dodawać, że światopogląd ateisty oddanego temu defetystycznemu nihilizmowi nie byłby tak pociągający.

(2) Ateiści popełniają błąd, myląc teizm z religią.
„Religię” można zdefiniować jako teistyczną, ale nie musimy tego robić i rzeczywiście nie definiowalibyśmy tego słowa w ten sposób, gdybyśmy byli zainteresowani socjologicznymi i egzystencjalnymi podstawami religii.

Emile Durkheim i Mircea Eliade zdefiniowali „religię” nie w kategoriach bogów i duchów, ale w kategoriach rozróżnienia między sacrum a profanum.

Durkheim powiedział, że religia to:

„Jednolity system wierzeń i praktyk odnoszących się do rzeczy świętych, tj. rzeczy oddzielonych i zakazanych — wierzenia i praktyki, które jednoczą w jednej społeczności moralnej zwanej Kościołem, wszystkich wyznawców”.

Idąc za Heideggerem, Paul Tillich myślał o wierze religijnej w jeszcze szerszych kategoriach jako o „ostatecznej trosce”, jako o ekstatycznej pasji do tego, co uważane jest za ostateczne. Rudolph Bultmann starał się odmitologizować Nowy Testament, interpretując jego narracje jako dotyczące kwestii egzystencjalnych, a nie teologicznych, przy założeniu, że egzystencjalizm może zastąpić lub przynajmniej wystarczyć dla duchowości.

Zgodnie więc z pierwszym zarzutem powyżej, ateista powinien być ostrożny w odrzucaniu religii wraz z teizmem, ponieważ świeckie zasady i praktyki można zaliczyć do religijnych w sensie nieteologicznym. Jeśli nasze fundamentalne przekonania i praktyki są mniej niż ściśle racjonalne, możemy być skutecznie religijni, nawet jeśli uważamy się za „świeckich”, ponieważ mylilibyśmy religię z teizmem.

Religie obywatelskie, kulty, ideologie polityczne, mentalność motłochu, fankluby, kultury korporacyjne, populistyczne szaleństwa i myślenie konspiracyjne mogą funkcjonować jako religie ateistyczne. Ruchy nazistowskie i sowieckie były prawdopodobnie najpotężniejszymi religiami ateistycznymi ostatniego stulecia, podczas gdy tą, która nadal dominuje, jest neoliberalny konsumpcjonizm.

Jak przyznają niektórzy ateiści, zadaniem jest zatem poszukiwanie godnej ateistycznej religii . Taki był cel Religii dla ateistów Alaina de Bottona; pamiętajcie, wybiórcze podejście do religii raczej nie wzbudzi zaufania, nie mówiąc już o wierze. W ramach swojej filozofii pozytywistycznej Auguste Comte założył świecko-humanistyczną Religię dla ludzkości. I oczywiście Nietzsche postawił wyzwanie ponownej oceny naszych wartości w świetle śmierci Boga, poszukiwania nowych mitów i bohaterów, aby zrealizować nasz twórczy potencjał.

(3) Ateizm jest niespójny — ateista jest oddany postępowi technonaukowemu, którego celem jest stworzenie Boga na granicy świeckiego postępu.
Ponownie, ateista odrzuca religię jako irracjonalną.

Ateista jest zatem oddany przynajmniej paradygmatycznej instytucji rozumu, jaką jest technonauka. Nauka pokazuje nam fakty, a inżynierowie i innowatorzy na rynku są instrumentalnie racjonalni w stosowaniu teorii naukowych w celu poprawy naszego standardu życia, aby pomóc nam osiągnąć nasze cele dzięki ulepszeniom technologicznym.

Ale to sprawia, że ateizm jest niespójny, ponieważ w skrajnym przypadku, kiedy dochodzimy do końca postępu technonaukowego — choćby tylko w naszej obecnej wyobraźni — odkrywamy, że prawdziwym powodem, dla którego jesteśmy tak entuzjastycznie nastawieni do nauki i technologii, jest to, że są to narzędzia przekształcania ludzi w bogów lub w „transludzi”, jak nazywa się ich w science fiction.

Daleki zatem od odrzucania z ręki boskiego stwórcy wszechświata, ateista przyjmuje za pewnik możliwość stworzenia wszechwiedzy i wszechmocy.

Różnica polega tylko na tym, że zamiast być alfą i omegą, bóg ateisty jest bóstwem heglowskim często przedstawianym w science fiction, a mianowicie omegą, punktem końcowym ludzkiej lub transludzkiej historii.

Niezależnie od tego, czy pomyślisz o bogu ateisty jako o sztucznej inteligencji, jako o nieśmiertelnym, zmodyfikowanym genetycznie, podróżującym w kosmosie gatunku, czy też jako o symulatorze wszechświatów w cyberprzestrzeni, religijna wiara ateisty w rozum objawia się w całej swojej sytuacyjnej ironii."

[link widoczny dla zalogowanych]

blackSwan

Hill

blackSwan

Semele

Bardzo duża wiedza, podjełaś dużą pracę.
Ja napisze krótko :

Nie sekularyzacja a humanizacja religii. Pisałam już w temacie KU.

Istota religii jest wedlug mnie irracjonalizm. To jest ok. Chociaż niektórzy chcą zrozumieć.

Trzeba czuć. Rozumienie jest na drugim planie.

Uważam, że krytyka ateizmu za to, że uważa wiarę za irracjonalną jest chybiona.
Przynajmniej dzisiaj. Każdy zdaje sobie dziś sprawę z tego, że człowiek psychologicznie jest bardzo skomplikowany. Nie da mu się zadekretować w co ma wierzyć i jak. Nie da sie mu zadekretować jak ma się posługiwać swoim rozumem jesli go ma. Każdy człowiek oczywiście go ma. ...

Na drogę wiary religijnej nie można wejść wedlug mnie drogą rozumową. Ale to tylko moje zdanie.

Tutaj nasuwa sie anegdotka o czarnym kocie i podkowie.

:wink:

Rozmawiałam o tym z wujem. Wuj oczywiscie uważa to za przesądy. Bo jego wiara religijna jest bardzo rozumowa a może nawet przeintelektualizowana.

Co do oddania ateisty nauce może paru takich znajdziesz.

Nawet Religa, który przeszczepiał serce nie był pewny, że medycyna dojdzie do punktu w którym da nam nieśmiertelność
(transhumanizm)

anbo

O tak, ateizm to największa zaraza tego świata. To ateiści założyli i/albo należeli do takich sekt jak Świątynia Ludu, Gałąź Dawidowa, Zakon Świątyni Słońca, Wrota Niebios itp., itd. Ponieważ demonom najłatwiej opętać ateistów, to z ateistów wypędza się demony i w ogóle mają różne problemy psychiczne na tle religijnym. To ateiści założyli tzw. państwo islamskie i to ateiści rządzą w Afganistanie, gdzie wiadomo, co się dzieje. To z pewnością także ateiści prześladują chrześcijan w krajach muzułmańskich. To ateiści rozpętali II w. św. i walczyli z napisem "Got mit uns", żeby wszystko zwalić na teistów, po prostu perfidię mają we krwi. Patriarcha Cyryl to kolejny zakamuflowany ateista, który chce wzbudzić wrogość względem wierzących chwaląc wojnę przeciwko Ukrainie. Naturalnie Rosjanie mordujący w tej wojnie, torturujący i gwałcący to nie są wierzący, ale ateiści. Niewątpliwe także ateiści spowodowali, że dopiero od Oświecenia nastąpił skok w rozwoju nauki i w ogóle cywilizacji europejskiej, wcześniej był przez ateistów hamowany. A wreszcie to ateiści podszywając się pod teistów wypisują najrozmaitsze głupoty na temat ateizmu (i nie tylko), żeby dyskredytować teizm.

Ludzie, miejcie nad sobą litość i przestańcie się ośmieszać.

fedor

fedor

Hill

Nauka a ateizm

"Oksfordzki profesor matematyki John Lennox utrzymuje, że ateizm jest gorszym światopoglądem niż teizm i przypisuje CS Lewisowi najlepsze sformułowanie tezy Mertona , że nauka lepiej pasuje do teistycznych pojęć na podstawie tego, że ludzie stali się naukowcami w Europie Zachodniej w XVI i XVII wieku” ponieważ oczekiwali prawa w naturze, a oczekiwali prawa w naturze, ponieważ wierzyli w prawodawcę”. Innymi słowy, to wiara w Boga była „motorem napędzającym współczesną naukę”. Amerykański genetyk Francis Collins również cytuje Lewisa jako przekonującego w przekonaniu go, że teizm jest bardziej racjonalnym światopoglądem niż ateizm."

[link widoczny dla zalogowanych]

Hill

Hill

Semele

Ok. To tylko moje zdanie.
W teologii wystepuja takze rózne zdania na ten temat.
Na przyklad Jan od Krzyża którego wspominasz , nie szedł droga rozumu.
Mała Tereska też raczej nie.

Z tego co czytam w pismach chrzescijańskich nawrócenie to nabycie zdolności kochania.

Hill

"Teistyczna krytyka ateizmu
Williama Lane'a Craiga

Ostatnie pół wieku było świadkiem prawdziwej rewolucji w filozofii anglo-amerykańskiej. W niedawnej retrospektywie wybitny filozof z Princeton, Paul Benacerraf, wspomina, jak to było uprawiać filozofię w Princeton w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych. Przeważająco dominującym sposobem myślenia był naukowy naturalizm. Metafizyka została pokonana, wyrzucona z filozofii jak nieczysty trędowaty. Każdy problem, którego nie mogła rozwiązać nauka, był po prostu odrzucany jako pseudoproblem. Weryfikacjonizm zatriumfował nad rodzącą się nauką filozoficzną. „To nowe oświecenie położy kres starym metafizycznym poglądom i postawom i zastąpi je nowym sposobem uprawiania filozofii”.

Upadek weryfikacjonizmu był niewątpliwie najważniejszym wydarzeniem filozoficznym XX wieku. Jego upadek oznaczał odrodzenie metafizyki wraz z innymi tradycyjnymi problemami filozofii, które zostały stłumione przez weryfikacjonizm. Temu odrodzeniu towarzyszyło coś nowego i zupełnie nieoczekiwanego: renesans filozofii chrześcijańskiej.

W rezultacie oblicze filozofii anglo-amerykańskiej uległo przemianie. Teizm rośnie w siłę; ateizm upada. Ateizm, choć być może wciąż dominujący punkt widzenia na amerykańskim uniwersytecie, jest filozofią w odwrocie. W niedawnym artykule w świeckim czasopiśmie Philo Quentin Smith ubolewa nad tym, co nazywa „desekularyzacją środowiska akademickiego, która ewoluowała na wydziałach filozofii od późnych lat sześćdziesiątych”. On narzeka,

Naturaliści biernie obserwowali realistyczne wersje teizmu. . . zaczął ogarniać społeczność filozoficzną, aż do dzisiaj być może jedna czwarta lub jedna trzecia profesorów filozofii to teiści, z których większość to ortodoksyjni chrześcijanie. . . . w filozofii argumentowanie za teizmem stało się prawie z dnia na dzień „szacowane z akademickiego punktu widzenia”, czyniąc filozofię ulubionym polem wejścia dla najbardziej inteligentnych i utalentowanych teistów wchodzących obecnie na akademię.

Smith konkluduje: „Bóg nie jest„ martwy ”w środowisku akademickim; powrócił do życia pod koniec lat sześćdziesiątych i teraz żyje i ma się dobrze w swojej ostatniej akademickiej twierdzy, na wydziałach filozofii”.

Jako awangarda nowego paradygmatu filozoficznego, teistyczni filozofowie swobodnie wydawali różne krytyki ateizmu. W tak krótkiej przestrzeni, jak ten wpis, nie można zrobić nic więcej, jak tylko naszkicować niektóre z nich i wskazać kierunek dalszej lektury. Te krytyki można podzielić na dwie podstawowe kategorie: Nie ma przekonujących argumentów na rzecz ateizmu oraz Istnieją przekonujące argumenty na rzecz teizmu."

Dalsza część w artykule, bo jest długi

[link widoczny dla zalogowanych]

Semele

Naturalizm vs matafizyka.

Tu mamy gościa, który odrzucał metafizykę. jednak nie tylko ją.

Świetny filmik

https://youtu.be/ik6blhdyiok

Jeśli chodzi o apologetyczne chwyty zarówno teistów jak i ateistów. Nie przekonywałabym kogoś do konwersji podając nazwiska tych, którzy się powiedzmy nawrócili. Także wyliczanie ilosci ateistów i teistów też często jest mało istotne.
Czy dlatego, że w społeczeństwie jest 99 procent katolików ja też mam zostać katolikiem?

Jakie uzasadnienie? Po to aby nie być inną, nie wyróżniać się?

Hill

Semele

Hill

anbo

Hill

Tematów być może będzie więcej, a może nawet pojawi się blog "Przeciw ateizmowi", kto wie. Być może zacietrzewieni, wojujący, stronniczy ateiści nauczą się, że góralek się nie wkurfia.

fedor

Hill

Oczywiście, że tak, krytyka przedstawiona jest w sposób rzeczowy i jak widać anbo nie odnosi się do żadnych argumentów w tematach, tylko próbuje krytykę ośmieszać i przedstawiać swoje żale o rzekomych wściekłych atakach na ateizm. Co ciekawe sam jest ateista zacietrzewionym i nachalnym, podważa, krytykuje i dyskredytuje wiarę i tego już jakos nie widzi, jakąś moralność Kalego widac.

anbo

fedor

Hill

Najśmieszniejsze jest to, że swoje nachalne i stronicze ataki na wiarę anbo nazywa argumentacja, a gdy pojawiły się dwa posty z rzeczową krytyka ateizmu, gdzie nie potrafił się odnieść do żadnych argumentów, określa jako wściekle ataki na ateizm, komedia

Semele