ŚFiNiA

Semele

Nie ma moralności związanej z teorią ewolucji. Pisaliśmy już o tym w innym wątku.
Moralność jest zjawiskiem społecznym.
Zgodzę się natomiast, że oceny ateisty na temat Biblii zawsze będą nieadekwatne. Co nie znaczy, że ateista nie może tego robić.
Jednak znawcy Biblii będą zawsze w tym lepsi bo znają kontekst. Ich poczucie moralne jest też bardziej zbliżone do biblijnego.
Chociaż ksiadz Szustak ma czesto zagwozdkę.

Ateista wedlug mnie powinien mieć jakiś system wartości i może byc on bardzo różny.
Powinien być tez przygotowany, że ludzie będą od niego wymagali.
A czy oceniać?
Myślę, że w ocenianiu wszyscy powinniśmy zachować dystans.

Chociażby takie przykazanie: nie codzołóż.

Ateisci z roznych powodów mogą je cenić i postępować zgodnie z nim. Jest też grupa ateistów a takze teistów, ktora nie przestrzega tego przykazania.

Nie każdy ateista jest ponadto ewolucjonistą. A jesli nawet jest to nie jest zwolennikiem darwinizmu spolecznego

Za PWN co to jest moralność:
moralność [fr. moral < łac. moralis ‘dotyczący obyczajów’]:
1) w szerokim sensie — dziedzina zjawisk o nie zawsze ostrych granicach pojęciowych, powiązana m.in. z etyką, etosem oraz z faktem, że człowiek jest osobą, a także świadomym, wolnym podmiotem i przedmiotem moralnym, który może rozpoznawać, wybierać i realizować różne możliwości (zwłaszcza wartości etyczne, takie jak dobro bądź zło etyczne), za co staje się etycznie odpowiedzialny wobec: Boga (moralność oparta na religii), wiecznych, niezmiennych idei (platonizm), „idealnego, kompetentnego obserwatora”, innych ludzi (moralność laicka), samego siebie, własnego sumienia (wobec Boga, idei i in. ludzi łącznie) itp. Moralność jest powiązana z odkrywaniem (absolutyzm) bądź samodzielnym, dowolnym tworzeniem (subiektywizm), hierarchizowaniem i realizowaniem wartości etycznych (i innych, np. prawdy, sprawiedliwości, obiektywizmu), z kierowaniem się w życiu regułami, normami (nakazami, zakazami) etyki, z etycznymi osądami motywów, sposobów postępowania, następstwami wyborów, działań lub zaniechań, z rozwiązywaniem dylematów moralnych, z etyczną relacją osoby ludzkiej wobec świata instytucji, idei, ideologii, a także z postawami wobec świata pozaludzkiego (np. zwierząt, roślin), z działaniem człowieka jako człowieka (osoby) lub jako członka określonej wspólnoty, bądź wykonawcy określonej roli, funkcji. Wyodrębnia się też np. moralność opartą na przekonaniach: religijnych (np. moralność chrześcijańska, buddyjska, muzułmańska), filozoficznych (np. moralność stoicka, cynicka, hedonistyczna, manichejska, nihilistyczna), ideologicznych (np. moralność totalitarystyczna, komunistyczna), a także moralność charakteryzującą: epokę (np. moralność starożytnej Grecji, starożytnego Rzymu, renesansu, oświecenia), określone zawody (np. moralność lekarzy, nauczycieli, polityków), sfery życia (np. moralność sfery seksualności, medycyny, polityki, biznesu, sztuki), grupy społecznej (np. moralność patrycjuszowska, niewolnicza, mieszczańska), oraz moralność związana z preferowanym punktem odniesienia ocen w społeczności (np. moralność indywidualistyczna lub kolektywistyczna); moralność może być związana ze specyficznymi przeżyciami (np. poczuciem winy, sprawiedliwości, odpowiedzialności). Niekiedy do moralności w sensie szerokim zalicza się także etykę opisową i normatywną oraz szeroko rozumianą refleksję teoretyczną i praktyczne tematy etyczne, moralne oraz etologię.
2) Moralność w węższym rozumieniu to moralność w sensie normatywnym, czyli preferowanie i postulowanie etycznie dodatnich postaw, wzorów osobowych, wyboru dobra, a nie zła, prawdomówności, a nie kłamstwa, traktowanie ich jako celu samego w sobie, a nie jedynie jako środka do celu, stosowanie np. zasady równej wobec wszystkich, poczuwanie się do odpowiedzialności za motywy, intencje, słowa, czyny (bądź zaniechanie czynów), ich następstwa; kształtowanie i utrwalanie pozytywnych etycznie postaw moralnych (np. prawości, prawdomówności, życzliwości, miłości bliźniego, obiektywizmu, męstwa) — czynienie tego, co jest powinnością etyczną. Przeciwieństwami moralności są: niemoralność (antymoralność, cynizm, realizowanie norm przeciwnych normom etyki) i nihilizm (amoralizm, indyferentyzm, ignorowanie wszelkich norm etyki). Moralność jest realizowana w historycznie powstających formach współżycia wspólnot ludzi (obyczajach, instytucjach, interakcjach, relacjach).

Hill

Semele

lucek

Hill

Semele

lucek

Semele

Tu bardzo ciekawa dyskusja o moralnosci teisty z ateistą .

Wybrańczyk sobie tu radzi średnio . Przyjemnie się słucha. Obaj panowie prezentuja wysoką kulturę dyskusji.

https://youtu.be/waW-dd4fyPw

Fajne porównanie Lukasza dobra do zdrowia. Bardzo poglądowe.

lucek

Semele mają już kulturę, to po im jeszcze moralność ?

Hill

Semele

Hill

Semele ale jeśli moralność miałaby być instynktem to i tak wracamy do punktu wyjścia, bo ona nie może podlegać żadnym ocenom i będzie czymś czysto subiektywnym i nie musi być przez nikogo stosowana, co najwyżej przez osobę, która chce być moralna. O tym cały czas mówimy, że tak czy siak ateista nie ma żadnych rozumowych podstaw, by robić obiektywne oceny moralne, czysto naturalistyczne podejście wyklucza taką obiektywną, uniwersalną moralność i nie ma podstaw by robić z niej wyższą wartość.

szaryobywatel

fedor

szaryobywatel

Nerwy puszczają

fedor

lucek

Semele

Hill

Semele

lucek

Semele

Jak wielki spokój zyskuje ten, kto nie baczy na to, co bliźni mówi, czyni lub myśli, ale na to tylko, co sam robi, by było sprawiedliwie i zbożnie. Każdą pracę wykonuj, jakby miała ona być ostatnią w życiu. Kiedy wady innych sprawiają ci przykrość, spójrz na siebie i zastanów się nad twoimi własnymi.

Marek Aureliusz

lucek