ŚFiNiA

Michał Dyszyński

W moim osobistym odbiorze apologetyki jako takiej jest pewien problem, rodzaj niedopowiedzenia w bardzo fundamentalnej kwestii związanej z pytaniem: kim właściwie jest człowiek? (kim jest człowiek w prawdzie, dla Boga, dla samego siebie)
Apologetyka, którą obserwuję w "realnym życiu" w kontekście tego pytania rozpada się jakby na dwie frakcje, pod względem powyższego pytania jakby przeciwstawne:

Apologetyka 1 widzi człowieka z grubsza następująco: Ty człowieku jesteś z gruntu wadliwy - nieposłuszny i skażony grzechem. Bóg ofiarował ci zbawienie, choć nie byłeś tego zbawienia wart, a nawet teraz, gdy to zbawienie dostałeś, to jeszcze je lekceważysz, odrzucasz. Jesteś pyszny i krnąbrny, cokolwiek byś nie zaczął robić, to zrobisz to zapewne źle - grzesznie i przeciw Bogu. Dlatego jedynym dla ciebie sensownym podejściem do siebie i życia jest "aby było jak najmniej ciebie!". Jeślibyś miał podjąć decyzję, to lepiej byłoby aby tego twojego było w owej decyzji jak najmniej, więc powinieneś się zdać na to, co nadrzędne nad tobą, co z autorytetu pochodzi. Właściwie to - człowieku - samym swoim istnieniem kalasz ten świat, gdy po nim chodzisz, jednak Bóg w swoim wielkim miłosierdziu tę wstrętną kreaturę, jaką jest człowiek, jednak zechciał zbawić. Więc ciesz się człowieku z tego daru, do którego właściwie nie pasujesz, bo sam z siebie nie masz żadnej wartości. Pamiętaj, że cokolwiek byś robił niezgodnie z narzuconymi ci od autorytetów wzorcami, będzie twoja pychą, będzie dołożeniem nowego grzechu do twojej pierwotnej grzeszności, stanowiąc nowy dowód tego, jak bardzo bezwartościowa jest twoja egzystencja.

Apologetyka 2 widzi człowieka z grubsza tak: jesteś człowieku miłością Boga, jesteś akceptowany i uznawany - takim, jakim jesteś. Masz w sobie piękno, które pochodzi od geniuszu i mocy Twojego Stwórcy, ale masz też swoją własną indywidualną moc i wartość, którą tworzysz swoim życiem, każdym swoim oddechem, każdą swoją decyzją. I Bóg cieszy się i wszystkie istoty, które po bożemu myślą, cieszą się, gdy okazujesz swoją indywidualność, moc, niesprzeczne rozumienie, poprawność bytu. Musisz uważać jednak, aby tę wolność, jaką zostałeś obdarzony, uporządkować na tyle, by nie wystąpiła ona przeciw tobie. Bardzo ważne jest, abyś odkrył tego prawdziwego, czyli niesprzecznego siebie, który jest w stanie postrzegać rzeczywistość i siebie W PRAWDZIE, czyli nie przecząc sobie. Już teraz, człowieku, jesteś wspaniały, już teraz jesteś godny zbawienia i kochania cię. Zważ jednak na to, ze od pewnego poziomu nieuporządkowania twoich emocji, myśli, pragnień sprzeczność twoich intencji może być tak nieusuwalna, iż żadna zewnętrzna intencja, nawet zbawcza intencja Boga nie będzie w stanie dać ci szczęścia, jako że musiałaby Twoją osobowość przekształcić tak głęboko, iż unicestwiłaby aktualnego ciebie. A unicestwianie jakiejkolwiek istoty nie jest zgodne z tą akceptacją istnienia, jaka jest prawem życia. Jest pewien niezbywalny poziom udoskonalenia się, który musisz OSIĄGNĄĆ WŁASNYMI SIŁAMI.

Jedna z tych apologetyk, zaskakująco blisko jest postawie istoty, która jest zazdrosna o człowieka, która - jak tradycja to głosi - nienawidzi człowieka za miejsce, jakie on zajął u Boga. Ta istota bardzo chciałaby, aby ostatecznym osądem człowieka i człowieczeństwa było z grubsza przekonanie, że Bóg gdy stworzył człowieka popełnił błąd, że takie coś jak człowiek właściwie nie powinno istnieć, bo jest wadliwe z natury. I owa istota jest przekonana, że potrafi tego dowieść, iż człowiek jest głęboko, substancjalnie wadliwy.

Kruchy04

Tak sobie to czytam, co napisałeś, szczególnie ciekawie opisałeś punkt drugi, i sobie myślę, że widać, że jesteś bardzo zafascynowany istnieniem Boga, jego planami względem człowieka, szkoda tylko, że..
To wszystko to mrzonki, wierzenia zaczynające się w umyśle i tam kończące. Nikt na nas nie czeka po "drugiej stronie". Choć na pewno sprawia przyjemność myślenie, że jednak wszystko to miałoby spinać się w jakiś spójny sens.
Ale to tak na boku dyskusji.

fedor

Michał Dyszyński

Kruchy04

fedor

Kruchy04

fedor

Semele

Pytanie co się stało z pozostałymi klonami. Jeśli takowe są....
Dlaczego nic nie piszą??

Kruchy04

fedor

Semele

fedor:

Hill