ŚFiNiA

Semele

Uwazam, ze Trzesicki napisał dobry podrecznik o logice i sklaniam się do jego zdania. Pobrałam go i będę sobie czytać w wolnych chwilach.
Pisze jasno i zrozumiale.
Raczej bez związku z tym zdaniem z wiki. Raczej w związku z pytaniem wuja. Prawda to kategoria umysłu.
W rachunku zdan sa symbole prawda i falsz
Można by zastosować zupełnie inne symbole.

Semele

Wuju podaj trzy pewniki na których opierasz swój światopogląd.

Ja bym to pytanie tak sformułowała. Na pewnikach, których nie trzeba dowodzić

To w ogóle chyba najciekawsze pytanie.

Logika służyć może do orzekania o rzeczywistości. Nie musi być powiazana z klasyczną teoria prawdy.
To jest chyba w tym fragmencie, który podałam.

lucek

Semele

Ok Lucku.
O poprawnosci rozumowania a odnosi się do rzeczywistości .
O to pytał wuj.
Chociaż może też odnosić się do fikcji..

Jakub Pruś:

Teorie prawdy: klasyczna, korespondencyjna i semantyczna próba uściślenia relacji Streszczenie
Pośród wielu teorii prawdy tę najdłużej i najbardziej eksplorowaną stanowi niewątpliwie jej klasyczne ujęcie. W jego obrębie powstały również, podobne klasycznej, teorie korespondencyjna i semantyczna. Dla wielu filozofów terminy te wydają się synonimiczne, co stanowi rację powstania niniejszego artykułu. Analiza rodzajów związku pomiędzy językiem a światem, które wprowadzają różne teorie uznawane za klasyczne, ma służyć wyeksponowaniu różnic pomiędzy tymi teoriami. Przedstawiona zostaje również propozycja ustanowienia podziału, który w sposób ścisły i prosty usystematyzuje rozumienie klasycznej, korespondencyjnej i semantycznej teorii prawdy. Słowa kluczowe: klasyczne teorie prawdy korespondencja-zgodność-semantyczna teoria prawdy-współczesne koncepcje prawdy. abstrakt pracy

[link widoczny dla zalogowanych]

Semele

[link widoczny dla zalogowanych]

Wuj podaj trzy swoje pewniki. Lub przynajmniej jeden.

lucek

Semele

wujzboj

Semele

3a to się spodziewałam.
Być może to by wystarczyło. Bo w tym punkcie zawiera się być może wszystko pozostałe.

Punkt 1. Czyli generalnie jesteś pewien, że istniejesz i że świat istnieje.
Nie tak jak niektórzy ateiści w odczuciu apologety?

Kruchy04

fedor

Michał Dyszyński

wujzboj

Semele

wujzboj

Moje istnienie jest fenomenem, nie pewnikiem. Pewnikowi można zaprzeczyć. Fenomenowi - nie

Semele

wujzboj

Semele

Ok. To tylko słowa.

Nie wiem skąd się wzięło mniemanie, że ateiści występują generalnie przeciw temu, że człowiek ma wolną wolę.

Jan Woleński: Jestem agnostykiem ze wskazaniem na ateizm

Wywiad z prof. Janem Woleńskim, jednym z najwybitniejszych żyjących współcześnie filozofów polskich.

Tekst ukazał się w „Filozofuj!” 2015 nr 6, s. 22–24. W pełnej wersji graficznej jest dostępny w pliku PDF.

Czy problem Boga jest istotną kwestią filozoficzną?

Nie ma ogólnie przyjętej definicji (czy nawet quasi-definicji) zwrotu „istotna kwestia filozoficzna”. Można powiedzieć, że problem Boga był i jest rozważany przez bardzo wielu filozofów. Decydują o tym nie tylko względy teoretyczne, ale także światopoglądowe. Dla filozofów uznających, tak jak ja, zasadność dyskusji światopoglądowej, problem Boga jest ważny (ale nie najważniejszy), dla innych niekoniecznie. Inni mogą na przykład uważać światopogląd za kwestię prywatną, niepodlegającą dyskursowi filozoficznemu. Wiele też zależy od religii, o ile stanowi kontekst dla refleksji filozoficznej. Dla filozofów chrześcijańskich, zwłaszcza katolickich, problem Boga jest istotny jako kwestia teoretyczna, wyrastająca z teologii. Inaczej na to zapatrują się wyznawcy judaizmu czy islamu, przynajmniej współcześni (dawniej różnie bywało, zwłaszcza w myśli muzułmańskiej).

Z drugiej strony, filozoficzny problem Boga nie rzutuje na wiele konkretnych problemów filozoficznych. Można być filozofem języka, nauki, przyrody, moralności itd. zupełnie niezależnie od stosunku do religii, aczkolwiek nie wszystkie filozofie czegoś są, by tak rzec, równo oddalone od religii, np. etyka jest bliżej niej niż filozofia języka. Niemniej, teista i ateista mogą podzielać takie same zapatrywania w konkretnych kwestiach. O ile jednak filozof decyduje się na uprawianie filozofii Boga, staje przed problemami ontologicznymi (np. istnienie Boga), epistemologicznymi (np. sposób poznania Boga) czy aksjologicznymi (np. w związku z naturą dobra).

Jaki argument za istnieniem Boga jest najbardziej przekonujący?

Żaden, przynajmniej dla mnie. Tzw. dowody kosmologiczne (zob. infografika na s. 13) są albo naiwne (dowód z celowości, dowód ze stopni doskonałości), albo wadliwe, np. teza, że wszystkie byty są przypadkowe, nie implikuje, że istnieje byt konieczny, a z tezy, że każdy byt ma swojego poruszyciela (to samo w przypadku założenia, że każdy byt ma swoją przyczynę), nie wynika, że istnieje pierwszy poruszyciel (pierwsza przyczyna). Trzeba dodać wiele nieoczywistych przesłanek, aby te dowody usprawnić. Moim zdaniem ciekawsze są dowody ontologiczne (zob. infografika na s. 13) w wersji modalnej, ale one wykazują tylko tyle, że dla każdego koherentnego zbioru własności istnieje obiekt maksymalny, ale to za mało, aby udowodnić istnienie Boga.

Jakie racje przemawiają za odrzuceniem tezy o istnieniu Boga lub skłaniają do zawieszenia sądu w tej kwestii?

Zacznę od drugiej części pytania. Brak poprawnego dedukcyjnego dowodu istnienia Boga czy świadectw empirycznych (w standardowym rozumieniu) za jego egzystencją wystarcza do tego, by zawiesić sąd w tej kwestii. Można wierzyć w to, że Bóg istnieje, ale nie jest to przedmiotem wiedzy w sensie naukowym czy nawet potocznym, bo własności Boga są na tyle szczególne, iż wykluczają jego poznanie za pomocą tzw. przyrodzonych sposobności kognitywnych. Wierzący musi dopuścić jakiś specjalny proceder kognitywny, np. w postaci mistycyzmu, aby twierdzić, że posiada wiedzę o Bogu. Jest to jednak zmiana pojęcia wiedzy z uwagi na to, że domniemane sposoby poznania Boga nie są intersubiektywne.

Trzeba jednak przyznać, że teista może bronić swego poglądu, argumentując, że pojęcie wiedzy jest rozmyte i wcale nie jest tak, iż wyróżnienie wiedzy naukowej i potocznej jako jedynej, jest oczywiste. Inaczej mówiąc, odrzucenie tezy o istnieniu Boga jest motywowane przesłanką metafilozoficzną, aczkolwiek nie jest ona arbitralna. Sam jestem agnostykiem ze wskazaniem na ateizm, ponieważ agnostycyzm jako taki jest poglądem czysto negatywnym.

Czy istnienie Boga wyklucza/wykluczałoby wolność człowieka?

Samo istnienie Boga nie wyklucza wolności człowieka. Wszelako własności Boga tak, przynajmniej w pewnych religiach. Nie chcę wypowiadać się o chrześcijaństwie en bloc czy innych denominacjach. Jeśli chodzi o katolicyzm, to teza o stworzeniu świata z niczego, wszechmoc i wszechwiedza Boga implikują fatalizm. Sama wszechwiedza nie, gdyż na przykład mogę wszystko wiedzieć, a jednak nie być w stanie zapobiec temu lub owemu. Gdy coś stwarzam, wiem, jak to będzie działać, i mógłbym stworzyć inaczej, muszę przyjąć całkowitą odpowiedzialność za skutki mojego wytworu. Rozumie to na przykład Richard Swinburne (nie jest katolikiem, ale wyznawcą prawosławia) i modyfikuje własności Boga. Nieraz dyskutowałem o tym z filozofami katolickimi i ostatecznie spotykałem się z argumentem, na przykład ze strony Józefa Tischnera, że trzeba wierzyć w to, że ludzka wolność nie kłóci się z własnościami Boga.

[link widoczny dla zalogowanych]

Semele

Komandor napisał ciekawy post o logice w więzieniu.

wujzboj

Semele

Spróbuję zapytać o tę wolną wolę.

Jak brzmi zatem poprawny cytat z Hegla?

Słowa , wszystko co tutaj piszemy

Prawda leży poza słowami.
Wrócę jeszcze do Twoich odpowiedzi.

Semele

Myślę, że dla Woleńskiego implikuje fatalizm. Dla innych ludzi nie musi. To takie bardziej psychologiczne niz filozoficzne.

W fenomenologii fenomen jest tym, co podmiotowi poznania jawi się bezpośrednio i naocznie – fenomenem może być nie tylko konkretny zespół spostrzeżeń zmysłowych, ale też konkretny dany zespół spostrzeżeń wewnętrznych. Za PWN

Ty się sobie jawisz. Bezpośrednio i naocznie. Jednak niekoniecznie musisz być pewien, że faktycznie to Ty. :wink:

wujzboj

Semele

wujzboj