ŚFiNiA

towarzyski.pelikan

Cynik to idealista, który rozczarował się się rzeczywistością. Jego dawne ambicje rozbiły się w drobny mak, a wynikłą z tego rozpacz, której się bardzo wstydzi (bo uświadamia mu, że kiedyś był głupim idealistą), postanawia skrzętnie okryć skorupą nihilizmu.

Cynizm jest pozycją bardzo wygodną. Niekwestionowaną zaletą okupowania moralnego dna jest to, że niżej upaść nie można. W życiu cynika już nie ma żadnej świętości, którą dałoby się zszargać. Nie ma powodów do rozczarowań. Z punktu widzenia cynika nie da się już popełnić żadnego błędu, bo nie istnieją żadne zasady, nie ma żadnego celu, wobec czego można penetrować każdy dowolny zakątek. Jest tylko jedno przykazanie, które przyświeca cynikowi: Nie angażuj się. Więc cynik wodzi beznamiętnie, obojętnie, pustymi oczami po mapie świata, nie potrafiąc na niczym dłużej ducha zawiesić. Do niczego się nie może przykleić, z niczym zidentyfikować. Transparentny, niewyrażany snuje się po świecie niezauważony jak duch z kulą u nogi.

Cynik nienawidzi mistyka, ponieważ jak widzi, jak ten mistyk lekko stąpa po świecie, rumiany, uśmiechnięty od ucha do ucha, uskrzydlony, umocowany w bycie, to uświadamia sobie biedak, że taszczy za sobą tę nieszczęsną kulę. I nagle zdaje mu się ona jeszcze cięższa niż dotychczas, wobec czego ma nieodpartą chęć zdjąć ją i przywalić mistykowi w tę uchachaną gębę. Ale nie może jej zdjąć, bo wówczas straciłby grunt pod nogami. Więc próbuje z całych sił w swojej bezsilności warknąć pod nosem naprędce zmontowaną kpinkę, która powtórzy się wkrótce echem w gardłach współtowarzyszy nihilistycznej pustki.

Cynik nie znosi mistyka, bo ten niczym upiór z przeszłości przypomina mu to wszystko, w co kiedyś wierzył, do czego dążył, a czego nie udało mu się osiągnąć. Mistyk jest uosobieniem życiowej porażki cynika, ale nie na tym się kończy rola mistyka w życiu cynika. Mistyk jest bowiem również uosobieniem nadziei cynika. Pojawia się w życiu cynika, żeby mu uprzytomnić, że jeszcze nie wszystko stracone.

Dyskurs

towarzyski.pelikan

Ircia

A co jeśli tak definiowany cynik i mistyk rzeczywiście są jakby na linii i opisują skrajności, z tym że w rzeczywistości ta prosta jest okręgiem, w pierwszym momencie wydaje się to niedorzeczne, bo wynika z tego że leząc na maxa w stronę cynizmu można się spotkać z maxem mistycyzmu, ale jak się to narysuje to to ma sens, bo obydwie postawy mogą doprowadzić do tej samej paranoi...

Zacznijmy od punktu zero, 90 stopni na prawo będzie mistyk , ktoś kto żyje w trybie flow, słucha podszeptów Prawdziwego Siebie, wyraźnie widzi cel i sens, wie że wszystko jest z sobą powiązane, że wszystko ma znaczenie, jest w pełni zaangażowany w doświadczanie, w pełni otwarty na doświadczenia, wierzy w najwyższe idee i wie że do nich dąży, do jak najpełniejszego wyrażania ich swoim życiem. Jeśli pójdzie dalej do punktu 180stopni dojdzie do anihilacji 'ja' do czystego doświadczania, bez uwikłania, bez przywiązań, bez poczucia oddzielności, bez odrzucania i wartościowania czegokolwiek. W drugą stronę mamy cynika, kogoś kto się nie angażuje, nie wierzy w jakikolwiek cel, więc także nie ma sensu, choć sensem staje się samo obserwowanie życia z boku, także dochodzi do otwartości na doświadczenia, bo z cynizmu jak kochany Pelikan napisała wynika także opcja penetrowania każdego zakątka, uważa że jest poza światem, jeśli odpowiednio mocno oddzieli siebie od swoich doświadczeń, w pełni przestanie się angażować, tym samym przestanie się utożsamiać z swoimi myślami , poglądami i też może dojść do punktu 180stopni.

Tylko czy to jest koło, czy czasem nie spirala i nie znaleźli się w teoretycznie tym samym puncie ,ale jednak w innym wymiarze, na innym poziomie ?

Układ spiralny lepiej tłumaczy występowanie cynicznych mistyków i mistycznych cyników...

JimmyJimmy

Banjankri

Zbytnie uproszczenia prowadzą do wypaczeń. Buddyzm będąc cynicznym mistycyzmem, łączy te dwie perspektywy na wyższym poziomie. Dobrym przykładem jest Hotei (śmiejący się Budda) i 10 byków:

[/url]
Do absolutnego zaangarzowania dochodzi się przez jego zupełny brak, bo tylko on pozwala uwolnić się od ciągłych podszeptów woli.
Mistyk, to ktoś kto znalazł bezwarunkową satysfakcję. Problem w tym, że ona zazwyczaj szybko ucieka, a na jej miejsce pojawia się sentyment za nią, i z uśmiechniętego mistyka staje się zgorzkniałym cynikiem.
Adriatyk jest bliżej "celu" niż ty pelikanie. Ty nadal brodzisz po mieliznach.

Advaita

najprościej ujmując- mistyk to ktoś kto przestał się identyfikować z obrazem mentalnym ( osobowość). Efektem tego jest zakorzenienie w teraźniejszości i znaczna redukcja niepotrzebnej gonitwy myśli. Na głębszej płaszczyźnie mistyk nie widzi granicy pomiędzy sobą a rzeczywistością. On i Bóg są jednym

towarzyski.pelikan

Banjankri

towarzyski.pelikan

JimmyJimmy

Banjankri

Advaita

Andy72

Dyskurs

Advaita

Dyskurs

Dyskurs

Dyskurs

Advaita

Advaita

Dyskurs

Advaita

Kto jest zainteresowany tym homoeostasis ? nie czasem to mentalne ja, które żywi się chaosem ? W wymiarze uważnosci nie ma znaczenia czy obserwujesz walkę, chaos czy stan stazy . Wystarczy Ci wiedzieć, że nie jesteś tym,. Tak jak widz w kinie nie jest pojawiającym się przed nim obrazami

Dyskurs

Dyskurs