ŚFiNiA

Jan Lewandowski

Właśnie wpadł mi w ręce brytyjski suplement do ostatniego Good News, gdzie jest ciekawy artykuł na temat debaty ateizm vs. religia jaka właśnie osiągnęła apogeum w zachodnim świecie. Okazuje się, że jest to tam teraz od paru tygodni temat nr 1 a wywołał go nikt inny jak oczywiście Dawkins i jego nowa książka God Delusion. Po wydaniu tej książki okrzyknięto Dawkinsa w zachodnim świecie mianem "czołowego apostoła współczesnego ateizmu". Zgadzam się z tym. Po latach nieuczciwego i demagogicznego wciągania nauki w spór z religią Dawkins nieuchronnie zbliżał się jak w lektyce do osiągnięcia tego miana. Wydanie tej książki było już tylko formalną koronacją na ten "zaszczytny" tytuł.

Książkę widziałem do kupienia w Warszawie na Nowym Świecie w księgarni anglojęzycznej. Pewnie jest na Amazon.com. Nieoczekiwanie książka stała się bestsellerem. Nie czytałem jej, ale sądząc po fragmentach i recenzji na Racjonaliście(http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,5107/i,42 ) jest to odsmażanie wciąż tych samych starych racjonalistycznych kotletów, którymi oni się żywią gdzieś od XVII wieku. No ale oczywiście dla zachodniego świata to coś fajnego i świeżego, bo tam w temacie religii wtórny analfabetyzm panoszy się od dawna.

Ciekawe, że co bardziej trzeźwi recenzenci całej sytuacji zauważają, że to sukces Inteligentnego Projektu w USA sprawił, że Dawkins napisał tę książkę. Jej ton jest bowiem bardzo emocjonalny i mało zrównoważony, a sądząc po czasie z jakim się zbiegło jej wydanie, to znaczy gdy już ponad połowa Amerykanów jest za ID a nie ewolucjonizmem, i książki atakujące darwinizm mnożą się ostatnio jak epidemia i grzyby po deszczu (ilustracją tej sytuacji jest choćby praca Behe), nic dziwnego, że praca Dawkinsa jest postrzegana jako "desperackie odreagowanie" na tę całą sytuację, jak określił ją jeden z recenzentów. Zresztą atak na darwinizm trwa już od jakichś 30 lat, wcale nie w wykonaniu kreacjonistów (oni mu tylko sprzyjają), jak sugerują doktrynerzy ateizmu. Bastion laickiego totalitaryzmu zaczął niespodziewanie się trząść w posadach w USA no i jego dogmatycy wpadli w małą panikę. Spokojnie panowie, w starej dobrej Europie trzyma się on nadal nieźle. No gdyby tylko nie ten Islam.....

Ostatnio obejrzałem sobie wywiad z Dawkinsem, gdzie uprawia on swe tyrady antyreligijne:

http://www.youtube.com/watch?v=C9HtY1chchM

Argumenty łudząco przypominające mi to co można znaleźć na Racjonaliście i okolicach od lat. To co dla mnie jest uderzające, to, że oni wszyscy myślą niemal jednakowo a nawet identycznych przykładów ilustrujących swe argumenty używają. Przypomnijcie sobie ile razy słyszeliście w debatach teistyczno ateistycznych o płaskiej ziemi, o pytaniu kto stworzył Boga, skoro ktoś musiał stworzyć świat, o "argumencie", że skoro jest tyle religii, to żadna nie może być prawdziwa, o zarzucie, że "dziewica" w NT to błędny przekład Izajasza? Znacie to? Przypomina Wam to coś? We wspomnianym wywiadzie też słyszymy te zarzuty z ust Dawkinsa. Powielając takie argumenty Dawkins plasuje się w mojej ocenie nisko, na podrzędnych niszach ateistycznej apologetyki "podwórkowej", że tak to ujmę. Nic oryginalnego*.

Ponoć Racjonalista szykuje się do wydania rzeczonej książki Dawkinsa na rynku polskim. Byłaby to dobra okazja do napisana z tej okazji polemiki z tą książką na zasadzie Orygenesowego "Przeciw Celsusowi", gdzie zbija on poglądy Celsusa zdanie po zdaniu. Przymierzam się do napisania polemiki na tej zasadzie z Deschnerowym "I znowu zapiał kur". Gdyby ukazała się książka Dawkinsa, byłaby wspaniała okazja do stworzenia takiej samej polemiki.

--------

* Są to odparte wielokrotnie argumenty, na które już od dawna istnieją odpowiedzi:

1) Kto stworzył Boga, skoro ktoś musiał stworzyć świat, jeśli nikt, to i świat nie potrzebuje kreatora

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

(artykuł jest też dostępny po polsku:

[link widoczny dla zalogowanych] )

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Dawkinsowi odpowiedziano nawet specjalnie i dość oryginalnie na ten zarzut:

"Who created the universe? Dawkins has no answer to this question, merely evading it by asking, “Then who created God?” This argument is fallacious for two reasons. First, asking “who created God” simply causes an infinite regression of logic until we are left with the original question of “who created the universe?” Occam’s Razor, a commonly respected logic—“the simplest answer is usually the best”—cuts off the regression and we are left with God as the creator. Dawkins argues that God is more complex than the universe (and the universe is certainly complex), and a more complex answer could not be the simplest. Although it is true that God is much more complex than the universe, yet He, as an answer to ‘why’ and ‘how’, is the simplest and most obvious choice. He also explains the order and structure of the universe much better than either chance or time can. Second, without a creator, it is impossible to have something come out of nothing" - [link widoczny dla zalogowanych]

2) skoro jest tyle religii, to żadna nie może być prawdziwa

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

3) "Dziewica" w NT to błędny przekład Izajasza

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

wujzboj

Ksiazka Dawkinsa mozna by sie zaopiekowac... Facet jest rzeczywiscie ciekawym przypadkiem pomieszania nauki i fantazji w cos, co mozna nazwac "wrozeniem z nauki", w dzialalnosc typowa dla tak zwanych "racjonalistow", "bezdogmatykow" i innych wierzacych, ze nie musza w nic wierzyc.

O ID i teorii ewolucji mowimy w paru innych miejscach, wiec nie warto sie powtarzac.

Jan Lewandowski

Zobacz jak bardzo nasi rodzimi ateiści są zachwyceni Dawkinsem:

[link widoczny dla zalogowanych]

Mówi się już nawet o nim w kontekście" papieża ateistów".

Przynajmniej wiadomo kto jest teraz "pasterzem" tego stada.

wujzboj

Ach, to juz bylo wiadomo od poczatku swiata

Pierwszym pasterzem byl Zaroff, syn Dawkinsa (przybrany).

Poniewaz obaj mamy takie samo zdanie na temat intelektualnej wartosci propagandy Dawkinsa, ale kazdy z nas uzasadnia to zdanie inaczej i widzi bledy (przynajmniej te glowne) gdzie indziej, to moze wciagnelibysmy dzielnych ateistow w dyskusje biorac ich z obu stron? Gdybys taka na przyklad rzucil na poczatek watek z wybranym jakims Dawkinsowym argumentem, potem ty i ja rozprawilibysmy sie z tym argumentem na swoj wlasny sposob (ja podpisywalbym swoje posty "wuj ewolucjonista zboj", ty moglbys podpisywac "Jan kreacjonista Lewandowski"

) i zobaczylibysmy, na jakim poziomie bedzie ateistyczne towarzystwo umialo na to odpowiadac.

Co o sadzisz o tym pomysle?

navigator · Dołączył: 20 Mar 2007 Posty: 25 Przeczytał: 0 tematów

Ej, nie rozpędzaj się. Może ta książka to stek wytartych komunałów, ale przecież jeszcze jej nie przeczytałeś.
I tak dla ogromnej większości prostych ludzi najważniejszym argumentem przeciwko teorii ewolucji jest to, że sobie po prostu nie wyobrażają aby ich prapra...dziadek był małpą. Może ateiści pochodzą od małpy ale oni na pewno nie.

Jan Lewandowski

wujzboj

Dzieki. Jak byc moze zauwazyles, ja tez ostatnio mialem mnostwo roboty i Sfinia przez pare dni lezala odlogiem.

Jak widze, znalazles czas na przejechanie sie po Dawkinsowym (scislej: po jego netowych fragmentach) dziele. Czy moglbys podac linki?

Jan Lewandowski

[link widoczny dla zalogowanych]

chryzjan

Jeśli J. Lewandowski gani książkę Dawkins'a na podobnej zasadzie jak zachwala "Kłamstwo ewolucji" H. J. Zillmer'a
(patrz wątek: "Nowa ciekawa książka o ewolucji"
http://www.sfinia.fora.pl/viewtopic.php?t=1435&start=0&postdays=0&postorder=asc&highlight=
- polecam przeczytać, pomimo inwektyw),

to jest to dobry powód, aby ją potraktować poważnie.

Oless

Who's Afraid of the Big Bad Wolf?
Richard Dawkins' Failed Rebuttal of Natural Theology.
:
[link widoczny dla zalogowanych]

Jan Lewandowski

wujzboj

Troszke na inny temat: co wiecie o Stengerze?

Jan Lewandowski

God Delusion Dawkinsa przetłumaczona i wydana po polsku:

[link widoczny dla zalogowanych]

Oless

Tak jest po polsku, widziałem w Empiku, w katalogu książek popularno- naukowych. Kilka regałów dalej znalazłem replikę Bóg nie jest urojeniem. Złudzenie Dawkinsa. w katalogu ... Religioznawstwo. Może jestem uczulony, ale taki podział wynika z tego, że ateiści przywłaszczają sobie miano światopoglądu naukowego, do czego przyczynia się zresztą establishment uczonych ze swoją promocją naturalizmu jako rzekomo bezzałożeniowej, naukowej wizji świata i człowieka. Wystarczy dodać, że propagandowa [*] książka Dawkinsa otrzymał patronat medialny np. Świata Nauki czy Wiedzy i życia.

Jan Lewandowski

Stałem w księgarni jakieś 50 minut i czytałem książkę Dawkinsa w nadziei, że uda mi się jakoś do niej przekonać i kupić ją. Przeczytałem gdzieś ze 3 rozdziały, m.in. ten o Bogu zapchajdziurze, który polemizował też z ID-owcami. I teraz już wiem na pewno, że kupienie tej książki to strata kasy. No bo co to za polemika, gdzie Dawkins zamiast polemizować cytuje słynne..... orzeczenie sędziego, który zakazał nauczania ID w szkołach, lub inne nieprzchylne opinie, ale tylko opinie. "Obalając" książkę Behego polemizuje aż..... z jednym przykładem - wici bakteryjnej. Choć trudno nazwać to polemiką, bo znów nie podaje żadnych argumentów, stwierdza m.in., że jakiś tam katolicki ewolucjonista też się nie zgadza na to, że ten przykład to nieredukowalna złożoność. Nieźle też Dawkins "obalił" naukę o Trójcy...... cytując czyjąś obraźliwą opinię, że ta nauka uczy o dziwacznym Bogu i jest niezrozumiała. Cóż za "argument". W sumie cała książka jest przepełniona taką propagandą a la Racjonalista.pl, zamiast wnikliwych i przemyślanych argumentów merytorycznych. Poza tym tematy są poruszane tylko wyrywkowo i bardzo pobieżnie. Miałem takie wrażenie, jakby Dawkins chciał napisać wprost o wszystkim i przez to nie skupił się tak naprawdę na niczym.

A propo, jak wspominałem w innym wątku, są już dwie następne książki riposty na książkę Dawkinsa:

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Coś mi się zdaje, że czeka ją ten sam los co "Kod" Browna, który naukowa krytyka wręcz zmasakrowała. Przeciwnicy Dawkinsa, a jest ich bardzo wielu, na pewno wykorzystają okazję, że jego polemika jest niemerytoryczna i że wszedł on na teren filozoficzny, gdzie nie jest w stanie formułować poprawnych argumentów (Plantinga napisał, że Dawkins formułuje nawet gorsze argumenty, niż oblewający u niego studenci pierwszego roku filozofii, którzy muszą zaliczać wykłady u Plantingi).

konrado5

Do Jan Lewandowski: odpisz na moją prywatną wiadomość do ciebie.

Jan Lewandowski

Pamiętam, muszę się zebrać. Nienawidzę pisać

Jan Lewandowski

Jan Lewandowski

Oless

Terry Eagleton, recenzent:
" Bezstronność naukowa Dawkinsa jest do tego stopnia niewzruszona, że w książce liczącej z górą pięćset stron nie może sie on zmusić do przyznania, by choć jedna korzyść dla ludzkości wypływała z religijnej wiary - pogląd to a priori nieprawdopodobny, albowiem empirycznie fałszywy. "

Myślę, że Dawkins lekkomyślnie wyznaczył sobie jeden z celów napisania swojej książki, który zupełnie go przerósł. Sam tytuł zobowiązał autora do udowodnienia, że Bóg jest urojeniem. Urojenie Dawkins rozumie jako wiarę w coś nie mającego żadnych podstaw, wysoce nieprawdopodobnego, a nawet sprzecznego z dostępnymi dowodami. Po przeczytaniu całej książki z grubsza czytelnik będzie rozczarowany, że Autor nawet nie zauważa, że tak ambitnego i raczej utopijnego celu w sposób rzetelny ani nie osiagnął, ani się do niego nie zbliżył.

Książka nie jest także najlepszym podręcznikiem ateizmu. Moim zdaniem nie nadaje się na dobrą prezentację czym jest racjonalny ateizm. Dawkins pisze rozwlekłym stylem, pobieżnie dotyka istoty zagadnień; wypowiedź umieszczona na okładce, że dziełko to jest pokazem błyskotliwości Dawkinsa traktuję jako opinię przyjaciela ;P Osobiście bardziej polecałbym ateistom w tym temacie "Granice niewiary" Jana Woleńskiego, albo lubianą w kręgach ateistycznych pozycję Tad Clements'a "Nauka kontra Religia" z którą mimo iż się nie zgadzam w wielu punktach to wydaje się robić lepsze wrażenie co do staranności przygotowania tekstu.

Dawkins chyba zdaje sobie sprawę z niedoskonałości Boga urojonego bo w przedmowie do wydania drugiego narzeka, że większość recenzji była mu nieprzychylna. Nawet próbuje to wytłumaczyć sugerujac, że jak redaktorzy zobaczyli książkę ze słowem "Bóg" to pomysleli " a damy to komuś od religioznawstwa". Potem zastanawia się czy czasem nie jest zbyt cyniczny. Zdecydowanie jest.

Książka Dawkinsa nie jest szczególnie odkrywcza, skąd zatem taki zachwyt nad nią?
Po pierwsze Richard Dawkins wielkim uczonym jest.
Chociaż jego dorobek jest generalnie teoretyczny, w dużej mierze nawet spekulacyjny, to nie można zaprzeczyć, że jest znanym biologiem z profesurą. Dodatkowo sławę przyniosło mu pisanie popularno-naukowych książek jak Ślepy zegarmistrz oraz wielu proateistycznych esejów - jest więc ikoną ateistycznej kultury.

Po drugie, książkę dobrze się czyta w ramach towarzystwa wzajemnej adoracji. To taka książka na pocieszenie z dowcipami na temat religijności i ludzi wierzących (jak jeszcze raz pożyczę to przytoczę przykłady); ateistyczny hurra- manifest, coś jak:

" Prawdziwi uczeni odrzucają wiarę w Boga!" Amen!
"Wiara w Boga jest jak wiara w "niebiańskie czajniczki" Alleluja!
"My ateiści odrzucamy urojenia, jesteśmy rozsądni i racjonalni" Brawo!
"Bóg Biblii to niepohamowany zbrodniarz i złośliwy tyran!"
Amen! Słusznie prawi!
.

Jan Lewandowski

Dostałem wreszcie pocztą i od razu rzecz jasna przeczytałem książkę McGratha. W sumie trwało to jeden wieczór. I mogę ją z czystym sumieniem polecić. W sumie jestem zadowolony.

Jedyny mankament książki to trochę zbyt długie jak na mój gust "rozkręcanie się" McGrathów w pierwszej połowie. Nie trzeba było aż tyle narzekać na swoisty ateizm Dawkinsa i aż tyle przytyków osobistych mu robić. Wiem, że zasłużenie, ale aż tyle kopać leżącego nie trzeba. Poza tym szkoda tych cennych stron, w których można było upchnąć maksimum merytoryki.

Natomiast w drugiej połowie książki, już po wspomnianym "rozkręceniu się", McGrath z żoną wspinają się na wyżyny merytoryki polemiki. Niezwykle szczegółowa i wnikliwa analiza błędów w argumentacji Dawkinsa, po prostu druzgocąca. Odwołując się do pełnego naukowego obrazu wielu zagadnień i do masy specjalistycznej literatury naukowej, tyczącej się kwestii w których Dawkins niekompetentnie odważył się zabrać głos, autorzy doskonale ukazują, jak Dawkins spłyca tematy do tego stopnia, że jego analizy są wręcz błędne i fałszują obraz wielu omawianych przedmiotów. Są to wywody tak rozbudowane, że nie byłbym w stanie tego tu streścić. Napiszę zatem tylko o kilku kwestiach.

Z ciekawostek, to spodobał mi się argument obalający najbardziej kluczowy argument Dawkinsa (nawet jego własnym zdaniem) przeciw istnieniu Boga, tzw. argument "z Boeinga". Przypominam, że Dawkins twierdził, że taki byt złożony jak Bóg, twórca złożoności, "wymaga" zawsze wyjaśnienia innym Bogiem, który musi być bardziej złożony w stosunku do swego projektu (inaczej "nie byłby" w stanie powołać do istnienia jakiegokolwiek prostszego od siebie projektu). Skoro nasz świat jest bardzo złożony, tak bardzo, że nasze istnienie jest bardzo nieprawdopodobne, to istnienie naszego projektanta musi być jeszcze bardziej, wręcz ekstremalnie nieprawdopodobne. Dlatego, zdaniem Dawkinsa, istnienie Boga jest tak bardzo nieprawdopodobne, że prawie na pewno Go nie ma. Można wręcz wykluczyć Jego istnienie, ponieważ skoro Bóg też wymaga wyjaśnienia, to każdy kolejny Bóg przywołany jako wyjaśnienie danego Boga spowoduje regres ad infinitum. Jednak taki regres nie może istnieć, więc "Boga nie ma".

Odpowiedź McGratha: po pierwsze, zasada Dawkinsa, odniesiona do Boga, że dane wyjaśnienie zawsze wymaga innego wyjaśnienia, to czysty fałsz. Ukazuje to choćby usankcjonowany w nauce przykład poszukiwania tzw. teorii ostatecznej. To właśnie coś co będzie ostatnim wyjaśnieniem i przez to samo nie będzie już wymagać wyjaśnienia. Wreszcie, wieczne wyjaśnianie wszystkiego innym wyjaśnieniem nigdy nie doprowadziłoby nas do jakichkolwiek stabilnych wyjaśnień których szukamy, jest to więc bez sensu jako właśnie regres ad infinitum odniesiony do naszego własnego poszukiwania jakiejkolwiek skonkretyzowanej wiedzy. Poza tym, argument Dawkinsa "z nieprawdopodobieństwa" nie ma sensu, ponieważ skoro choćby nasze własne istnienie jest czymś bardzo nieprawdopodobnym, a mimo to faktycznym, to nawet jeśli takie właśnie jest również istnienie Boga, to też nic nie stoi na przeszkodzie, żeby istniał. Rozważanie nieprawdopodobieństwa jako argumentu przeciw istnieniu czegokolwiek nie ma zatem sensu, skoro rzeczy mało prawdopodobne istnieją realnie i mamy na to przykład choćby w postaci nas samych.

Podobał mi się też oparty na filozofii nauki argument McGratha za tym, że nauka jednoznacznie nie wspiera ani teizmu, ani ateizmu, mówiąc konkretniej - wbrew propagandzie Dawkinsa ani nie nie daje poparcia ateizmowi, ani nie uderza w teizm. Jest tak dlatego, że pojęcia nauki są "niedookreślone empirycznie". Jest to powołanie się na spostrzeżenia wielkiego Lakatosa i Poppera. Wykazali oni mianowicie, że dane empiryczne nigdy nie wyczerpią przestrzeni eksplanacyjnej badanego zjawiska, tzn. zawsze będzie istniał taki aspekt obserwacji, który musimy jakoś wyjaśnić już bez nich. W tym polu wyjaśnień obracamy się już tylko na obszarze filozofii lub światopoglądu, gdzie nie można empirycznie wykazać żadnej tezy, stąd tezy te zależą już tylko od naszych subiektywnych i nierozstrzygalnych jednoznacznie w żadną stronę interpretacji. Interpretacje te mogą prowadzić do teizmu lub ateizmu. Ale nigdy nie da się już ich ostatecznie usankcjonować naukowo. Co najwyżej możemy jedynie mówić, że opieramy je na nauce. Ale z racji braku empirycznego kryterium rozstrzygającego mogą istnieć światopoglądy oparte tak samo na nauce, nawet gdy są względem siebie sprzeczne. Ta plastyczność możliwości ostatecznych wniosków wyjaśnia, czemu istnieją naukowcy, którzy uprawiając naukę mogą być zarówno teistami jak i ateistami.

Dobrą ilustracją tego, że nauka nie musi prowadzić do ateizmu jest sam McGrath, który ma też stopień naukowy z biologii molekularnej, a jednak ta wiedza nie doprowadza go do ateizmu. Aby obalić demagogię Dawkinsa, że uprawianie nauki musi prowadzić do ateizmu, McGrath cytuje pewien sondaż z 1996 roku (o ile pamiętam dokładnie rok), z którego wynika, że wśród naukowców blisko połowa wierzy w istnienie Boga osobowego. McGrath nadmienia też, że taki sam sondaż przeprowadzono w 1916 roku i wyniki były bardzo zbliżone (było wtedy tylko o 5% ateistów mniej). McGrath zauważa też, że sondaż wyraźnie zawęził kryterium do Boga osobowego, który odpowiada na modlitwy. Gdyby ten sondaż rozszerzyć jednak o pytanie o wiarę w Boga deistów, których jest jeszcze więcej wśród naukowców, to ilość deklarujących wiarę w istnienie Boga osobowego wśród uczonych jeszcze bardziej by wzrosła.

Z innych ciekawostek, to Dawkins w Devils Chaplain dopuścił wyraźnie możliwość, że kiedyś dane empiryczne mogą obalić darwinizm. Wbrew jego własnym częstym słowom darwinizm nie jest wcale taki bezsporny i oczywisty jak kulistość ziemi.

McGrath wytknął też Dawkinsowi błąd w kwestii chętnie krytykowanej przezeń Biblii, dobrze ukazujący skalę jego mizernej kompetencji w tej kwestii: Dawkins napisał, że List do Hebrajczyków jest autorstwa Pawła (warto tu może dodać, że podobną gafę strzelił też kiedyś w jednym ze swych tekstów Agnosiewicz).

Ciekawostką jest też to, że słynna koncepcja memów Dawkinsa, kreowana przez niego i jego fanów na "rewelacyjną i nowoczesną" koncepcję rozwoju wiedzy, która dała nawet początek tzw. memetyce, została przez prawdziwych specjalistów od rozwoju kultury wyśmiana (bibliografia naukowa, oceniająca ten jak się okazuje zbiór nonsensów, jest u McGratha) jako stek banialuk. McGrath pokazuje, że ta koncepcja nie ma żadnych realnych podstaw wytworzonych w oparciu o uznane standardy metodologii naukowej.

I jeszcze jedna ciekawostka: McGrath zwrócił uwagę na to, że Dawkins cytuje analizowane przez siebie dzieła z.... stron internetowych, w których znajdujemy tylko jakieś strzępki przywoływanych wypowiedzi (m.in. Lutra). Nadmienia też, że brak naukowej solidności w przytaczaniu bardzo wyraźnie można było u Dawkinsa zobaczyć po tym, gdy przywoływał on często sławne zdanie Tertuliana: "im bardziej jest to absurdalne, tym bardziej w to wierzę". Okazuje się jednak, że w rzeczywistości Tertulian nigdy nie wypowiedział tych często przypisywanych mu słów, o czym Dawkins najwyraźniej nie wie.

A tak w ogóle to na Racjonaliście.pl goście oczywiście nie mogą się wznieść poza poziom swego wiecznego niedorozwoju umysłowego i pytają tylko na forum, czy McGrath dowiódł istnienia Boga w swej książce? No i rzecz jasna nadal uważają książkę Dawkinsa za "wzorzec naukowej analizy".

Nie ma to jak inteligentne i subtelne wyczucie istoty całej tej polemiki oraz prawdziwe pojęcie o nauce.... Czyli w sumie bez zmian.

Reasumując, moim zdaniem warto przeczytać książkę McGrathów. Takich rodzynków jak te powyższe jest tam oczywiście dużo więcej, ale z tym wszystkim niech zapozna się już dokładnie czytelnik.

mat

neko

wujzboj

Zgodnie z tradycja, odpowiadam w jezyku oryginalu:

wujzboj

...a skutkiem jest umacnianie sie filozoficznej indolencji wsrod wielu srodowisk akademickich, co prowadzi do scjentyzmu i statystyki takiej, jaka przedstawil mat...