ŚFiNiA

szaryobywatel

Andy, Semele nie rozumie o czym piszesz, ani o czym sama pisze.

Semele

lucek

Andy72

Oczywiście nie chodziło mi o to, że nominaliści mają coś wspólnego z PolPotem, ale o to , że przez wieki od Occhama, zaczęła się pojawiać coraz gorsza i gorsza filozofia
Najpierw Kartezjusz we wszystko wątpiący
Berkeley, wg. którego żyjemy w matixie
Hegel
filozofia darwinizmu, nie mylić z nauką
Marks
Lenin
Mao

Irbisol

lucek

lucek

Semele

Irbisol

lucek

parafrazując:

"nazwij rzecz po swojemu, a zmieni się w oka mgnieniu"

MaluśnaOwieczka

lucek

"nazwij rzecz po imieniu ...." gdzieś był taki wątek, i ty też go użyłeś ... nie pamiętam, czy tej samej parafrazy

napisałeś "nazwij rzecz po swojemu" ? a co przez to rozumiesz

?

bo u mnie chodzi o odwołanie się do własnego doświadczenia, w interpretacji pojęcia ...

u ciebie chyba żeby nazwać tak, żeby wyglądało inaczej niż jest w rzeczywistości ...

zgadza się, coś takiego napisałeś

Irbisol

lucek

straciłem zainteresowanie rozmową z tobą

MaluśnaOwieczka

lucek

a o co ci chodzi owca ?
w jakim kontekście pisałeś, czy co nazywamy tak w ogóle - wtedy nazywamy to co ma dla nas znaczenie ... nomen omen znaczenie to nazywanie ... sens - jak dla mnie, to przedmiot tego znaczenia ... czyli pojęcie, jego mentalna reprezentacja w umyśle ...

więc o co ci chodzi właściwie ?

mi tu akurat chodziło o interpretację słowa, przełożenie cudzego znaczenia na własne pojęcie ... odnalezienie tego pojęcia, tu konkretnie przy założeniu istnienia jego sensu w sobie ... a nie wyobrażenia jak np. w przypadku pojęcia "jednorożec".

Semele

Ireneusz Ziemiński
W Filozofuj:

Główną trudnością w rozważaniu kwestii istnienia i natury Boga jest to, że używając słowa „Bóg”, nie wiemy, o czym (o kim) mówimy. Wprawdzie w tradycji filozofii europejskiej Bogu przypisywano zwykle wszystkie doskonałości w stopniu najwyższym (wszechmoc, wszechwiedzę, wolność, dobroć i wiele innych), to jednak dla umysłu ludzkiego są one niepojęte: nie wiemy wszak, czy wszechmoc to także zdolność czynienia zła, podobnie jak nie wiemy, czy Boża dobroć polega na sprawiedliwości, czy raczej na miłosierdziu.

Artykuł ukazał się w „Filozofuj!” 2015 nr 6, s. 6–8. W pełnej wersji graficznej jest dostępny w pliku PDF.

Z racji tych niejasności roszczenia filozofów dowodzących istnienia (lub nieistnienia) Boga są bezzasadne. Mimo to spory na ten temat raczej się nie skończą, wynikają bowiem zarówno z dążeń umysłu ludzkiego do poznania wszystkiego, jak też ze światopoglądowej roli problemu Boga. Jednak wbrew częstym opiniom na filozoficzne rozstrzygnięcie problemu Boga nie mają wielkiego wpływu przekonania religijne: nie brakuje wszak gorliwych chrześcijan uznających wszelkie próby udowodnienia istnienia Boga czy zrozumienia Jego natury za bluźnierstwo, podobnie jak nie brakuje ateistów negujących możliwość dowodu nieistnienia Boga.

Podobnie w Biblii można znaleźć fragmenty potwierdzające zarówno możliwość naturalnego poznania Boga, jak też wskazujące na Jego niepoznawalność. Powodem takiego stanu rzeczy jest nie tylko ograniczoność ludzkiego rozumu, lecz także głębia (nieskończoność i tajemniczość) bytu, o którego istnienie i naturę toczy się spór. Ponieważ jednak nie potrafimy porzucić pytań o Boga, ciągle tworzymy kolejne Jego obrazy – mityczne lub spekulatywne.

Bóg mitologiczny i Bóg spekulatywny
W myśleniu mitologicznym Bóg jest traktowany jako konkretny byt w świecie, mający ciało, intelekt, wolę, emocje, a nawet płeć; w związku z tym przypisuje mu się także czynności fizjologiczne (z seksualnymi włącznie), o czym świadczą opowieści pochodzące z różnych kręgów kulturowych. Również teksty uznawane za objawione na gruncie religii monoteistycznych nie są od tej antropomorfizacji wolne, przypisują wszak Bogu gniew, zazdrość, pragnienie zemsty, zmęczenie czy głód. W świetle takich obrazów (nawet jeśli mają one charakter symboliczny) Bóg jest istotą podobną do nas: wprawdzie dysponuje większą mocą (dzięki czemu potrafi zesłać potop, wytępić ludzkość, przywrócić wzrok ślepemu czy wpędzić stado zwierząt do morza), to jednak nie jest kimś spoza świata.

Inny sposób pojmowania Boga, właściwy filozofii (a także teologii), polega na przypisywaniu Mu abstrakcyjnych cech metafizycznych i moralnych. Bóg jest tu rozumiany jako absolutna pełnia bytu, nieskończenie transcendująca wszystko, co światowe i skończone. Zarazem jednak uważany jest za stwórcę świata, a niekiedy także za Opatrzność czuwającą nad losem swych stworzeń. Niestety, treści pojęcia takiego bytu nie jesteśmy w stanie pojąć, ani tym bardziej uzgodnić z obecnością zła w świecie (zwłaszcza tego, którego nie zawinił człowiek).

Oba sposoby myślenia (mitologiczny i spekulatywny) owocują raczej konstruowaniem idoli niż ukazaniem filozoficznie sensownego i religijnie znaczącego obrazu Boga. Wątpliwe przecież, że Bóg (jeśli istnieje) uzależnia zbawienie od tego, czy ktoś uwierzy w określoną doktrynę religijną lub spełni określone rytuały. Wprawdzie dzieje religii i filozofii obfitują w ciągłe próby demitologizacji baśniowych wierzeń, jednak działania te nie są skuteczne: o ile bowiem łatwo obalić opowieści mitologiczne (wskazując choćby, że niebo czy góra uważana za mieszkanie Boga nie istnieje), o tyle trudno podważyć abstrakcyjne pojęcie Boga jako transcendentnego i nieskończonego ducha istniejącego poza światem. Jeśli bowiem nawet teista nie jest w stanie wykazać, że taki byt jest spójny (a tym bardziej, że istnieje), to również krytyk teizmu nie jest w stanie wykazać, że tak pojęty Bóg nie istnieje (a tym bardziej, że jest niemożliwy). Jednak wniosek, że jest logicznie możliwe tak istnienie, jak i nieistnienie Boga, niczego nie rozstrzyga.

Filozofia niebezpieczna dla wiary
Dotychczasowe uwagi mogą sugerować, że nie warto podejmować filozoficznej dysputy o Bogu, ponieważ pozostanie ona nierozstrzygnięta. Taki pesymizm jednak nie musi być uzasadniony, wszak z dotychczasowych klęsk filozofów nie wynikają klęski w przyszłości. Poza tym zasadność podejmowania określonych zagadnień zależy także od zawodowych ambicji filozofa, jego życiowej postawy i celów, jakie sobie stawia. Jeśli na przykład ktoś chce przejść fachowy trening analityczny i nabyć umiejętności wykrywania błędnych kół, ekwiwokacji czy innych błędów logicznych w rozumowaniach, to powinien zająć się badaniem rozmaitych dowodów istnienia i nieistnienia Boga, które zwykle są sofizmatami. Jeśli natomiast ktoś chce umocnić swe przekonania religijne dzięki racjonalnej analizie ich treści oraz źródeł, to raczej niech filozoficzną problematykę Boga porzuci: krytycyzm filozoficzny może go doprowadzić do utraty wiary. Z punktu widzenia rozumu bowiem doktryny religijne są niespójne: jeśli bowiem ktoś uznaje zasadę niesprzeczności czy tożsamości, to wątpliwe, żeby równocześnie uznawał, iż jeden byt istnieje zarazem w trzech różnych osobach, nie przestając być przy tym jednym bytem.

Równie trudno byłoby uznać rozmaite formy teologicznego zawieszenia moralności, bo jeśli nie wolno zabijać synów, to zasady tej nie zmieni także działanie Boga, który własnego (niewinnego) syna wysłał na śmierć po to, aby grzeszników uwolnić od winy. Równie trudno uwierzyć, że miłosierny i litościwy Bóg (co jest częstym Jego określeniem w Koranie) nie wybaczy ludziom, którzy nie przyjęli islamu, skazując ich na wieczne męki w piekle. Przykłady te świadczą, że – jeśli nie założymy w punkcie wyjścia nieomylnego autorytetu jakiejś religii – filozofia może być dla wiary niebezpieczna. Ten zatem, kto chce umocnić się w wierze, powinien zwrócić się raczej ku modlitwie niż ku filozofii. Natomiast jeżeli ktoś chce poddać krytyce różne doktryny, rytuały czy instytucje religijne, to nie powinien od filozofii stronić; przeciwnie, może się ona okazać najlepszym narzędziem realizacji zamierzonego celu.

@katolikus
Trudno jest mówić o ewolucji biologicznej. Na pewno nie możemy traktować jej jak Boga. W przypadku Boga istnieje od poczatku cel:

Stworzenie człowieka. Człowiek jest najwazniejszy.
Natomiast o ewolucji mówi się ze jest ślepa w znaczeniu, że nie wiadomo co z tego wyjdzie
:wink:

Jednak badania naukowców prowadzą do ciekawych konstatacji. Tu przyklad:

[link widoczny dla zalogowanych]

Irbisol

lucek

Irbisol

lucek

Semele

Jak zaczyna dowodzić to pewnie na coś się decyduje.

lucek

Semele

Jeśli chce dowodzić to najpierw zdefiniuje.

Podaj mi swoj dowód na istnienie Boga to będę wiedziała w jakiego wierzysz.

Wuj wierzy w Boga Miłość. Do tej pory nie trafiłam na żaden dowód istnienia takowego Boga.

Facet (autor artykułu) zaleca modlić się a z dowodami dać sobie spokój. Myślę że osoby wierzacej nie trzeba do tego przekonywać.

Andy72