ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Dzisiaj uderzyło mnie jak bardzo dziwaczne jest stawianie sprawy wiary przez ateistów. Dość często zarzucają oni teistom, że wierzą. Po prostu źle, że wierzą w to, co wierzą. Jakby nie wierzyli, to by byli (rzekomo) bardziej racjonalni, bo niewieara miałaby rzekomo być wyróżniona na plus.
Przyjmijmy na chwilę taki paradygmat - nie wierzyć, jest bardziej racjonalne, niż wierzyć.
Jaki byłby status takiego paradygmatu?
- Ogólny?...
Jeśli chcemy wnioskować bez posądzenia o stronniczość, to chyba tak należałoby przyjąć. Zatem ogólnie należałoby raczej nie wierzyć, niż wierzyć.

Czyli gdy pojawia się prognoza pogody, to racjonalnym jest przyjęcie poglądu, że będzie inna pogoda, niż ta prezentowana.
Jeśli człowiek na ulicy pyta się o drogę na dworzec, to chyba należałoby nie wierzyć, że mu potrzebna jest droga na dworzec i wyjaśnić mu jak się można dostać do ZOO...
Jeśli żona mówi, że ugotowała ogórkową, to "racjonalnym" jest uznanie, że nas oszukuje, czyli przyjęcie, że ugotowała krupnik, barszcz, albo w ogóle coś innego...
No bo jeśli niewiara jest lepsza niż wiara (tak ogólnie), to chyba taki wniosek z tego wypływa...

Nooo, chyba że wniosek nie jest ogólny.
Bo, faktycznie, ateiści stwierdzenie, iż wiara jest gorsza od niewiary wyciągają jedynie w odniesieniu do zagadnień religijnych. Po prostu tak jest, że w zagadnieniach religijnych niewiara jest tą właściwa i racjonalną... Tak po prostu.
Na jakiej zasadzie tak jest, że wyróżniamy tę niewiarę na plus koniecznie w przypadku światopoglądów?...
A już w przypadku innych wiar i niewiar może być odwrotnie.
Pewnie "bo tak". Ale może ma ktoś pomysł?... :think:

Advaita

Michał Dyszyński

Advaita

Michał.

Obojętnie poza jaka arbitralność sobie nie wykroczę, to zjem jutro zupę ogórkową, Ty sobie możesz ja ugotować, hinduista, czy Muzułmanin, Każdy będzie jadł zupę, a troll pozostanie tylko złudzeniem

Życia nie oszukasz.

To nie kwestia argumentu, tylko praktycznego wymiaru życia. Obojętniej w co wierzysz, w jakim języku mówisz , jak silnie zostaniesz uwarunkowany to zobaczysz w lesie drzewa ;)

wiec nie koło myślowe, tylko prawdziwe doświadczenie, takie samo jakie będzie miał mój rówieśnik np z Iranu.

Jasne, masz prawo uznawać istnienie zupy ogórkowej i trolla pod łóżkiem na równi

Kiedy jednak pójdziesz do pracy, to sam będziesz musiał harować, troll Ci nie pomoże, nawet nie włączy Ci komputera. jak będziesz głodny, to zjesz zupę , a nie będziesz czekał az Cie napełni magiczny pokarm bogów. Rzeczywistość wiec szybko prostuje takich filozofów jak Ty

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Chwila przemyślenia przyniosła mi pewną dodatkową refleksję.
Być może problem, o którym tu piszę jest w pewnym sensie językowy.
Bo mówimy, że jest wiara i niewiara. Sprawa może być bardziej skomplikowana.
Jeśli np. w prognozie pogody ktoś powie: "jutro będzie padało". I teraz któś mówi" wierzę w te prognozę", a drugi mówi "nie wierzę w te prognozę", to mamy właściwie dwie przeciwne opcje dość do siebie podobne - jedna, że będzie padało, a druga że będzie dzień bez opadów.
W tym ujęciu niewiara jest po prostu zaprzeczeniem dla tego, w co ktoś uwierzył.

Jest też jednak trochę inne użycie określenia "niewiara". Byłaby ona blisko pojęcia agnostycyzmu, a nie przeczenia. W tym ujęciu "nie wierzę w prognozę pogody sugerującą opady" może tez oznaczać, że uważam kwestię za z grusza fifty - fifty, wcale się nie skłaniając do opcji bezopadowej. Albo wręcz może być tak, ze ktoś nie wierzy tej prognozie totalnie - uważając ją za pozbawioną podstaw, wyssaną z palca, czyli w ogóle niczego nie myśli na temat opadów w danym dniu.

Być może ateiści mogliby swoje stanowisko "ulogicznić", gdyby - zamiast krytykować wiarę, przeciwstawiając jej nie niewiarę, przeciwstawili: jakieś stanowisko, do którego jak uważają są słabe przesłanki vs brak przekonania w danej kwestii.

Advaita

Michał

Filozofowanie bez zakorzenienia w praktycznym życiu jest zwykłym bełkotem o niczym. Za pomocą wyszukanych słów możemy stworzyć od nowa bajki braci Grimm. I banałem nie jest proza życia, tylko właśnie kreowanie w swojej głowie wszechświata, nad którym masz całkowita kontrole. Wszystko jest kwestia twojej wyobraźni . Banalnie prosto identyfikować się w takim świecie, bo możesz być w nim kimkolwiek. Trudniej już wyjść na ulice i skonfrontować się z prawdziwymi ludźmi.

Wiara może nie jest gorsza od niewiary, ale na pewno dużo gorsza od konkretnego doświadczenia.

Michał Dyszyński

Advaita

Michał,

małe dziecko ma przecież cała masę doświadczeń, które nie są skonfrontowane z jego przekonaniami/myślami ( nie rozwinęło ono bowiem jeszcze werbalizacji) i takie dziecko jak najbardziej robi postępy. Jego doświadczenia nie zanikają, mimo, że ich nie nazywa.

samo doświadczenie bez nazwania go jest czystym doświadczeniem, bez naklejek w postaci konceptów. Jest w tym większa głębia, uwazność i świadomość. Tylko w ciszy ( pozostawiając swoje przekonania na boku) jesteś w stanie czegoś nowego się nauczyć. W innym przypadku kręcisz się w kółko wokół swojego skrystalizowanego uwarunkowania i widzisz świat oczami konceptów i nazw.
Pewnie, że one są potrzebne w wymiarze ludzkiej komunikacji, ale w doświadczaniu przeszkadzają. Twoje życie się toczy a Ty myślisz o czymś innym

Irbisol

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Advaita

Michał Dyszyński

Advaita

ja też mam swoje wiary, przypuszczenia, preferencyjne scenariusze duchowe lub to co uważam za najbardziej prawdopodobne. Jednak nie wystawiam tego na piedestał, bo to jedynie miks tego co przeczytałem, logicznie wywnioskowałem itp. Moje doświadczenia duchowe też na pewno są tym zabarwione, wolę więc rzeczy, które sprawdzają się w życiu i które można zweryfikować, są częścią globalnego doświadczenia

Irbisol

Michał Dyszyński

Irbisol

Michał Dyszyński

Irbisol

Michał Dyszyński

Irbisol

Michał Dyszyński

Irbisol

Michał Dyszyński