ŚFiNiA

Kruchy04

David Hume sformuował twierdzenie, zgodnie z którym, z tego jak jest nie da się wnioskować o tym jak powinno być (Gilotyna Hume"a).

Co sądzą wierzący o tym twierdzeniu w odnosieniu do boga?
Jak bóg może wyciągać obiektywne wnioski na temat moralności z tego jak jest, odnośnie tego jak powinno być?

Czy są to jego arbitralnie wybrane normy?
Jeśli tak, to w czym one są lepsze od norm ludzkich?
Czy wynika to z jego natury?
Jeśli tak, to czy z natury ludzkiej można wnioskować jakieś normy?
Czy jeśli udowodnione zostanie, że altruizm jest pochodzenia biologicznego, to będzie można stwierdzić, że ludzie mogą stworzyć odpowiednie normy moralne, takie, które nie będą arbitralne i relatywne, bez potrzeby istnienia boga?

Michał Dyszyński

Kruchy04

Pierwsze, co mi przychodzi na myśl to, czy bóg układa "normy istnienia ludzi między sobą" dla ludzi, czy dla siebie?

Bo jeśli mają to być normy "dobre" dla ludzi, to ludzie powinni sami je odgadnąć, wypróbować i ich używać. Czy "boski stempel" na takiej normie załatwia sprawę i przez to jest ona częściej i dokładniej przez ludzi wykorzystywana?

Nie ma takiej zależności.

A jeśli bóg układa te normy ludzkiego współistnienia "pod siebie" ale nie dba o to, byśmy mieli pewność, że one na pewno są jego autorstwa, to czy jest pożytek z takiego ich "oznakowania"?

Nie ma żadnego.

W obu przypadkach boska rola jest bezsensowna, chaotyczna, nie prowadząca do żadnego pożytku, ani dla ludzi, ani dla boga.

Michał Dyszyński