ŚFiNiA

Kruchy04

Bardzo często wierzący podkreślają, ze jakieś wydarzenia (dobre i złe) są dziełem Boga, bo dobrze / źle coś zrobiliśmy w jego oczach. Zaufaliśmy mu, pomodliliśmy się a on pomógł nam napisać egzamin / znaleźć prace czy miłość / pomógł nam w naszych słabościach.
Wg tego - ateiści powinni być chodzącymi nieszczęściami, przecież nie modlimy się o to do Bogów. Osobiście uważam, ze zarówno w czasach mojej wiary (gdzie prosiłem o coś Boga), jak i w chwili obecnej żyje mi sie całkiem niezłe, na podobnym poziomie. Nie zauważyłem, żeby przytrafiało mi się więcej złych rzeczy, ani by trafiało sie mniej tych dobrych.
Skoro nie widzę zadnej różnicy, to po co miałbym sie do niego modlic?
Księża często podkreślają, ze tylko wiara, zaufanie i modlitwa mogą przynieść prawdziwe szczęście. U mnie sie nic nie zmieniło - jestem tak samo szczęśliwy. Dlaczego wiec kłamią? :rotfl:

fedor

Gimboateista jak zwykle ograniczył Boga do roli wróżki lub złotej rybki spełniającej natychmiastowe zachcianki. Dalej jego prymitywne myślenie już nie sięga więc jest tylko płytkim ateistą i nikim więcej

Gimboateizm pełną gębą

Kruchy04

chyba miałeś namyśli chrześcijan. Jak zwykle odpowiadasz w ogóle pomijając istotę problemu. A potem Ci się wydaje, że na coś odpowiedziałeś, a inni "zwiali". Więc raz jeszcze jak dziecku w przedszkolu: Moja szczęśliwość jest na takim poziomie, jak w czasie wiary, a nawet bardziej szczśliwy jestem teraz.. Niepowodzeń i kryzysòw jest dokładnie tyle samo .Zmieniło się samopoczucie - czuję się silniejszy , czuję, że mocniej stoję na własnych nogach. No, ale kłopot jest w tym, że to strona chrześcijańska twierdzi, że bez Boga nie można osiągnąć szczęścia. Wg tego - ateiści powinni być chodzącymi nieszczęściami, a czy są?

Michał Dyszyński

fedor

Irbisol

Michał Dyszyński

Irbisol

Michał Dyszyński