ŚFiNiA

towarzyski.pelikan

Dyskusja w Michałowym wątku o "żebrze Adama" natchnęła mnie do takich przemyśleń.

Grzech pierworodny zaczął się od Ewy, która wykazała nieposłuszeństwo wobec Boga ulegając wężowi, wskutek czego przekazała śmierć najpierw Adamowi, a poprzez Adama całej ludzkości.
Życie wieczne zaczęło się od Maryi, która wykazała posłuszeństwo wobec Boga, godząc się na rolę Matki Bożej, wskutek czego przekazała życie najpierw Jezusowi Chrystusowi, a następnie poprzez Chrystusa całej ludzkości.

W literaturze można spotkać się z ujmowaniem Chrystusa jako Nowego Adama, a Maryi jako Nowej Ewy. Analogia pomiędzy historią Adama i Ewy oraz Maryi i Jezusa jest uderzająca.

Wiele osób tak wierzących jak niewierzących zadaje sobie często pytanie, co by było gdyby Adam i Ewa nie zgrzeszyli? Czy Jezus Chrystus przyszedłby na świat? Czy mielibyśmy życie wieczne? Wydaje się, że nie, bo Jezus przyszedł na świat po to, by naprawić to, co zmajstrowali Adam i Ewa.
W tym sensie Ewa nie tylko jest matką śmierci, ale jednocześnie jest pramatką życia, prekursorką Matki Bożej, a Adam jest prekursorem wcielonego Boga.

Towarzyski.pelikan ma oczywiście swoją własną interpretację tego, co znaczy "śmierć" i "życie wieczne".
Adam i Ewa w tym sensie sprowadzili na ludzkość śmierć, że uzyskali świadomość śmiertelności. I to właśnie dzięki tej świadomości śmiertelności utorowali sobie drogę do życia wiecznego. Duchowość, religijność człowieka zaczyna się wraz ze świadomością swojej skończoności. Zwierzę (A tym byli Adam i Ewa przed grzechem) nie może mieć życia wiecznego, ponieważ nie zna śmierci, nie ma pojęcia o tym, że jego dni są policzone. Jedyne co ma, to życie doczesne. To właśnie świadomość tej kruchości życia kieruje serce człowieka ku szukaniu czegoś trwałego, jakiegoś "innego świata", czegoś transcendentnego.

Nie ma innej drogi do drzewa życia jak poprzez drzewo poznania dobra i zła. Kto nigdy nie zgrzeszył, nie może zostać zbawiony. Nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło.

Kruchy04

Michał Dyszyński

towarzyski.pelikan

Semele

Babę znalazł Bóg...

Kruchy04

towarzyski.pelikan

anbo

Kruchy04

towarzyski.pelikan

towarzyski.pelikan

anbo

towarzyski.pelikan

anbo

Kruchy04

towarzyski.pelikan

anbo

towarzyski.pelikan

Kruchy04

Jeśli Towarzyska pozwoli to odniosę się w tym temacie do tego, co napisał anbo, bo mnie to najbardziej interesuje. Resztą dyskusji straciłem zainteresowanie.

anbo

anbo

Było o Marku, ale jeszcze wcześniejszy jest tekst Pawła z Tarsu, który usynowienie Jezusa wiąże ze zmartwychwstaniem, u niego Jezus ma bioologiczne pochodzenie z ciała, Boże synostwo oznacza pochodzenie „z ducha":
"Gdy jednak nadeszła pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo.” (Ga 4,4−5)
Usynowienie przez powstanie z martwych widać W Rz 1,4, gdzie autor użył zwrotu „przez powstanie z martwych”. W Dz 13,32-33 zwrot z psalmu drugiego „Ty jesteś moim Synem” (Ps 2,7) pada w kontekście wcześniejszego „wskrzesiwszy Jezusa”. Ważna uwaga: Paweł cytuje psalm w synagodze, gdzie nie mógłby głosić nic, co podważaloby żydowski monoteizm, synostwo Boże mogło być głoszone jedynie jako adopcja, interpretacja słów o zrodzeniu syna nie mogła być chrześcijańska.

anbo

Kruchy, jeśli najbardziej nurtuje cię problem polemiki, to formą polemiki jest wstęp Łukasza:
"Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas, tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa. Postanowiłem więc i ja zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil i opisać ci po kolei, dostojny Teofilu, abyś się mógł przekonać o całkowitej pewności nauk, których ci udzielono."
Polemiki nie musza być jawne, mogą być ukryte, najwięcej można się spodziewać w Ewangelii Jana jako najpóźniejszej, popatrze na to pod tym kątem i jeszcze coś w tym temacie napiszę.

Kruchy04

Kruchy04

Semele