ŚFiNiA

Semele

Krytyka to pisanie na przykład: Ty głupi złamasie lub określanie kogoś klonem.
Wszyscy już wiemy, że nie. WIĘC zostawiamy ten rozdział.....

Wuj zbój

Irbisol

Semele

Powiedz mi Irbi czy Krystyna Pawłowicz jest ze wsi?

Doradca Czarnka jest ze wsi?

Irbisol

Semele

Semele

Profesor urodził się w Miechowie.

[link widoczny dla zalogowanych]

wujzboj

@ Semele + Irbisol

----------- cnota a działanie -----------
Cnota: ugruntowana, stała etyczna dyspozycja człowieka gotowego posługiwać się swoimi w władzami moralnymi - rozumem, wolą i zmysłami - do postaw i konkretnych czynów zgodnych z dobrem etycznym.

Semele

Czy ateizm nie jest cnotą bo nie ma w nim elementu wiary w życie wieczne?
Życie w wielkiej szczęśliwości po śmierci?

Tylko coś takiego mi przychodzi do głowy po przeczytaniu tej naszej dyskusji.

A to jest trochę głupie gdy dobrze się czytamy w definicję pojęcia cnoty
[link widoczny dla zalogowanych]

Może ateizm nie jest cnotą bo nie obejmuje tzw cnót boskich?

oraz cnoty nadprzyrodzone, inaczej wlane — darowane człowiekowi przez Boga wraz z łaską uświęcającą; ich analizę przeprowadził św. Tomasz z Akwinu, odróżniając cnoty teologiczne, czyli boskie (wiara, nadzieja i miłość), nadprzyrodzone odpowiedniki naturalnych cnót umysłowych i obyczajowych, oraz dary Ducha Świętego.

Mówienie o światopoglądzie, a ateizm jest jakimś światopogladem, że jest cnotą lub niecnotą jest chyba niepoprawne językowo.

Można powiedzieć natomiast, że wyznawanie takiego światopoglądu nie jest cnotą.

W domyśle tak wypowiedź wuja została zrozumiana.

Światopogląd taki powoduje złe postępowanie, a to NIE musi mieć miejsca.

Nezgoda na takie postawienie sprawy jest ze strony ateistów zrozumiała.

Na przykład gdybym napisała, że wegetarianizm nie jest cnotą?

wujzboj

Semele, ja pisałem, że ateizm JEST CNOTĄ dla ateisty, a NIE JEST CNOTĄ dla teisty.

Czy pytasz, dlaczego ateizm nie jest cnotą DLA TEISTY? Odpowiedź już podawałem: bo brak wiary w Boga nie może być cnotą dla kogoś, dla kogo wiara w Boga jest cnotą.

I odwrotnie. Wiara w Boga jest cnotą dla teisty, ale nie jest cnotą dla ateisty. Bo wiara w Boga nie może być cnotą dla kogoś, kto uważa ją za błąd. Uważanie trwania w błędzie za cnotę to co najmniej hipokryzja.

Semele

wujzboj

Innymi słowy, mówisz: nie wiem, ale nie wierzę w Boga, bo tak zostałam zaprogramowana.

Zgadza się? Czy raczej mówisz tu nie o sobie, lecz o niektórych innych ateistach?

Semele

wujzboj

Tak, napisałem że jestem katolikiem dlatego, że tę religię najlepiej rozumiem. Nie napisałem nigdy, że z takiego powodu wierzę w Boga! To są dwie zupełnie ale to zupełnie różne sprawy. To pierwsze jest jak język, to drugie jak treść wypowiadana w tym języku.

Dokładnie to samo dotyczy hinduizmu. Nie o religię chodzi, lecz o wiarę w Boga. Chodzi o wypowiadaną treść, a nie o język, w którym się tę treść wypowiada. Powód, dla którego ktoś mówi o chodzeniu po górach jest zupełnie inny od powodu, dla którego ktoś mówi o tym po hiszpańsku.

Jeśli zaś o wiarę w bogów chodzi, to:

(a) Klasycznym chwytem ateisty jest zrównywanie religii politeistycznych (których NIKT tutaj nie rozumie) z monoteistycznymi i "tłumaczenie" wierzącemu w Boga, że odróżnieniu od ateisty, wierzy on w jedno z niezliczonych bóstw, w które ludzie wierzyli lub wierzą.

(b) W tradycji europejskiej politeizm jest uważany za prymitywny i błędny, wobec tego takie zrównywanie jest nie tylko niepoprawne merytorycznie, lecz do tego niesie jawnie negatywne skojarzenia.

Tobie może to być obojętne. Mnie nie jest, bo (1) świadczy o tym, że mówimy o różnych rzeczach, (2) świadczy o tym, że traktujesz wiarę w Boga z założenia jako tak samo oczywiste bzdury, jak za oczywiste bzdury traktujemy wszyscy tutaj wiarę w Zeusa (taką, jaką znamy z dzisiejszej narracji), oraz (3) nasze posty czytają także inni, także ci, dla których takie zrównanie jest zwykłą obelgą (a mają do tego prawo, bo tak właśnie widzi to od z grubsza dwóch tysiącleci europejska tradycja).

Nb, hinduizm jest w swej istocie monoteistyczny.

Semele

wujzboj

Nie powiedziałem, że poczułem się urażony, lecz że należy odróżniać wiarę w Boga i wiarę w bogów, oraz wyjaśniłem dlaczego należy to robić. Podobnie jak wyjaśniłem, dlaczego ateizm jest cnotą dla ateisty oraz dlaczego musi tak być. Nigdy i nigdzie nie pisałem, że ateizm nie jest cnotą. Urwanie cytowanego zdania w połowie często zmienia jego sens, czasami na dokładnie przeciwny, czasami na żaden, czasami na jakiś tam ale inny.

Semele

Tą wiarę w boga nabyłeś w ramach katolicyzmu. Mógłbyś być katolikiem niewierzącym w Boga. tacy ludzie też są.
Ja nie wiem jakie są światopoglądy ateistyczne?

Semele

Wkleje to sobie teraz . Potem jeszcze poczytam.

Wykład 4: TYPY ŚWIATOPOGLĄDÓW

Pierwsza typologia światopoglądów została opracowana przez niemieckiego filozofa Wilhelma Diltheya. Dilthey wyróżnia trzy główne typy światopoglądów: religijny, poetycki i filozoficzny. Cześć tej typologii ewidentnie nawiązuje do rozróżnienia, które wprowadził Johann Gottlieb Fichte. Prezentacja typów światopoglądów jest punktem wyjścia do dalszej analizy konkretnych przykładów światopoglądów. Tutaj uzyskujemy najogólniejszą orientację w tej różnorodności oraz pierwsze wskazówki dotyczące najbardziej trwałych światopoglądów. Uzupełniające informacje dotyczą istoty "nauk o duchu" (Geisteswissenschaften) oraz kultury i cywilizacji (tematy te będą podejmowane na dalszych zajęciach, tutaj zaś ogólny zarys został skonfrontowany ze stanowiskiem Samuela Huntingtona w tej sprawie).

Wykład 5: ŚWIATOPOGLĄD RELIGIJNY

Dlaczego prezentację „konkretnych” przykładów światopoglądów zaczynamy od religii? Główne powody są następujące. Po pierwsze, religia jest najstarszą znana nam formą kultury (dyskusja), a więc tego, co nazwalibyśmy światem człowieka (tylko człowiek „ma” swój świat; por. antropologia). Po drugie, religia ma naturę „totalną”, tzn. nadmierną gotowość do nadawania sensu, poprzez obejmowanie wszystkich aspektów życia (por. przykłady kultur rzymskich u Augustyna) i każdej nowej formy zjawisk swoim sensem (por. Lacan; por. Węcławski/Eliade). Po trzecie, religia ma z natury rzeczy strukturę światopoglądu (por. Dilthey i struktura religii wg Joachima Wacha). Po czwarte, reprezentuje szeroka sferę „ciemnego poznania” („jest” pozbawione uzasadnienia, jeśli uzasadnienie ponadnaturalne uznamy za brak uzasadnienia).

Wykład 6: NATURALIZM

Naturalizm traktuję tu w sposób szeroki, jako „światopogląd nauki”. Przez „światopogląd nauki” (a nie przez tzw. „światopogląd naukowy”, charakterystyczny dla marksizmu) rozumiem taki pogląd na świat, który łączy pewne założenia będące fundamentami poznania naukowego jakie znamy. Tak rozumiany naturalizm, albo po prostu nauka (przy całym uproszczeniu tego ujęcia) stanowiłby jeden z fundamentów naszej cywilizacji. Często wymienia się dwa (chrześcijaństwo i nauka; Wolniewicz) lub trzy (filozofia grecka, prawo rzymskie, religia chrześcijańska; Scruton, Woleński i inni). O tych „fundamentach” możemy mówić w sposób podobny do tego, co rozumiemy przez „światopogląd” (w znaczeniu „szerokiego kręgu”, a więc podstawy wiedzy, która sama wiedzą nie jest w ścisłym sensie, choć pełni w stosunku do tej wiedzy regulatywną funkcję: wskazuje cele, przedmiot badań, praktyczne zastosowania jej wyników itp.).

Wykład 7: ŚWIATOOBRAZ

Punktem odniesienia jest dla nas tekst Martina Heideggera ("Czas światoobrazu"). Tytułowy "czas światoobrazu" to epoka, która została zapoczątkowana w 17 wieku wraz z rozwojem matematycznego przyrodoznawstwa. Ono zaś stało się możliwe dzięki pewnej szczególnej przemianie światopoglądowej. A z kolei jej skutkiem jest właśnie ujęcie świata jako "obrazu". "Obraz" można rozumieć na różne sposoby. Po pierwsze jako "model" (obraz namalowany przez artystę jest zawsze - jak pisał Levi Strauss - "modelem zredukowanym", to znaczy rzeczywistością pozbawioną pewnych cech oryginału, np. w przypadku malarstwa jest pozbawiony trzeciego wymiaru), po drugie jako skutek "aktu twórczego" (o tym mówią teksty Fryderyka Nietzschego), po trzecie - jest matematycznym projektem (jak uważa Kant).

Wykład 8: IDEOLOGIA - WPROWADZENIE

Najpierw historia pojęcia ideologii (Cabanis, Volney, Destutt de Tracy), jego negatywny sens i sens polityczny (Marks, Engels). Dopiero dalsze tematy poświęcone będą konkretnym przykładom ideologii. Tutaj jedynie jako do ilustracji ogólnych ustaleń (choć bez dalszych wyjaśnień) odwołuję się do marksizmu, komunizmu, neomarksizmu czy radykalnej ekologii.

Wykład 9: MARKSIZM - PODSTAWY IDEOLOGII

Na początek prezentacja ideologicznych cech marksizmu oraz porównanie światopoglądu i ideologii, wraz z interpretacją. Dalej omówienie kilku kluczowych tekstów, od których wszystko się zaczęło (filozofia niemiecka i socjalizm utopijny). Najważniejsze teksty programowe i ich oddziaływanie.

Wykład 10: MARKSIZM-LENINIZM, KOMUNIZM

W jednym ze znaczeń komunizm jest ideologią (marksizmem-leninizmem) głoszącą utopijne idee wspólnoty wszelkich dóbr. W wersji, w jakiej o niej mowa w niniejszych tekstach jest po części odpowiedzią na rzeczywiste problemy dziewiętnastowiecznych społeczeństw kapitalistycznych, a po części programem politycznym służącym realizacji rewolucji (z dyktaturą partii, dialektycznym materializmem itp.). Programem tym bardziej niebezpiecznym i pociągającym, że rozwijającym pewne cenione wartości oświeceniowe: humanizm, postęp, naukę. Wszystkie one w praktyce zostały jednak podporządkowane realizacji "raju na ziemi".

Wykład 11: WALKA ŚWIATOPOGLĄDÓW, CZ. 1: KOMUNIZM VS NAZIZM

Zajęcia są pierwszymi z cyklu podsumowań, w których przedstawiam „walkę” światopoglądów. Pierwszy przykład, którym się tutaj posługuję dotyczy komunizmu i nazizmu. „Mein Kampf” Adolfa Hitlera pokazuje niechęć do pewnych idei głoszonych przez marksizm-leninizm, które nawet współcześnie wydając się bardzo postępowe, były traktowane przez Hitlera jako nie do pogodzenia z ideologią narodowosocjalistyczną. Co jest powodem tego konfliktu?

Wykład 12: WALKA ŚWIATOPOGLĄDÓW, CZ. 2: LEWICA VS PRAWICA

Proponuję lekturę kilku fragmentów tekstu, które pozwalają zorientować się w opozycji „lewica vs prawica”. Podziały te najczęściej są oczywiście dokonywane w sferze polityki, a nawet bywają utożsamiane są z przynależnością partyjną. W gruncie rzeczy podziały polityczne są tylko zewnętrznym i najbardziej powierzchownym wyrazem różnic światopoglądów, których podstawy – często niezauważane – wywierają wpływ na wiele, także pozapolitycznych aspektów ludzkiego życia. Ten bardziej uniwersalny sposób rozumienia opozycji „lewica vs prawica” został wprowadzony przez Bogusława Wolniewicza w opozycji „lewoskrętność vs prawoskrętność”.

Wykład 13: WALKA ŚWIATOPOGLĄDÓW, CZ. 3: PODSUMOWANIE

Walkę światopoglądów można opisywać za pomocą par przeciwieństw. Głębokie podstawy konfliktów światopoglądowych są jednak zwykle ukryte. Jeśli chcemy je rozpoznać, musimy ustalić co jest dla nas wartością. Główne punkty odniesienia, które bierzemy pod uwagę to: człowiek, Bóg, ja, ogół itp.

Wykład 14: ŚWIATOPOGLĄD – PODSUMOWANIE

Ostatni temat jest okazją do podsumowania. W tym przypadku opieram się na fragmencie głównego dzieła Karla Jaspersa (Filozofia) i niewielkich fragmentach tekstu głównego dzieła Martina Heideggera (Bycie i czas). A zatem, na zakończenie jeszcze raz wracamy do tekstów filozoficznych. Z tej perspektywy widać, że pojęcie "świata" najbardziej wymaga opracowania. Żadne z omawianych tu światopoglądów, ani żadne z przywołanych tu przykładów światopoglądów (tym bardziej ideologii) nie dostarczyły wyczerpującej wiedzy o świecie, nawet o własnym świecie.

Wykład 15: ŚWIATOPOGLĄD I IDEOLOGIA W PRAKTYCE

Czy postmodernizm jest ideologią nowej lewicy? Na to pytanie istnieją niezłe odpowiedzi. Warto je przejrzeć na kilku przykładach.

Czy słusznie używamy określenia "ideologia" w odniesieniu do niektórych współczesnych zjawisk społecznych? Odpowiedzi można udzielić samodzielnie, korzystając z kryteriów, które zostały wskazane. Wyniki mogą być zaskakujące.

Czy kultura masowa lubi konflikty światopoglądów? Kto czytał Tolkiena a potem zajrzał do Yeskova, ten wie co mam na myśli (zainteresowani znajdą coś dla siebie np. w "Od Valinoru do Mordoru" A. Szyjewskiego i w "Drogach do Śródziemia" T.A. Shippey.

Literatura:
WYBRANA LITERATURA:

Bocheński Józef, „O światopoglądzie”, w: tenże, Sens życia, PHILED, Kraków 1993.

Bocheński Józef, „Światopogląd a filozofia”, w: tenże, Sens życia, PHILED, Kraków 1993.

Bocheński Józef, Lewica, religia, sowietologia, AWM, Warszawa 1996, (fragmenty).

Dilthey Wilhelm, O istocie filozofii i inne pisma, przeł. Elżbieta Paczkowska-Łagowska, PWN: Warszawa 1987, (fragmenty).

Engels Fryderyk, Anty-Düring, (dowolne wydanie, np. internetowe).

Feuerbach Ludwig, O istocie chrześcijaństwa, przeł. Adam Landman, Warszawa: PWN 1959, (fragmenty).

Fichte, Powołanie człowieka, przeł. Adam Zieleńczyk, (wydanie dowolne).

Heidegger Martin, „Czas światoobrazu”, przeł. Krzysztof Wolicki, w: tenże, Budować, mieszkać, myśleć. Eseje wybrane, wybrał, opracował i wstępem opatrzył Krzysztof Michalski, Czytelnik: Warszawa 1977.

Heidegger Martin, Bycie i czas, przeł. Bogdan Baran, Warszawa: PWN 1994 (fragmenty).

Heidt Jonathan, Prawy umysł. Dlaczego dobrych ludzi dzieli religia i polityka? Przeł. Agnieszka Nowak-Młynikowska, Sopot: Smak Słowa 2014.

Hicks R.C. Stephen, Zrozumieć postmodernizm. Sceptycyzm i socjalizm od Rousseau do Foucaulta, przeł. Piotr Kostyło i Katarzyna Nowak, Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego: Bydgoszcz 2016.

Jaspers Karl, Filozofia, t. 1: Filozoficzna orientacja w świecie, przeł. Mirosław Żelazny, Wydawnictwo Naukowe UMK, Toruń 2019, (fragmenty).

Kant Immanuel, Krytyka władzy sądzenia, przeł. Mirosław Żelazny, w: tenże, Dzieła zebrane, t. 4, Wydawnictwo Naukowe UMK: Toruń 2014, (fragmenty).

Kiczuk Stanisław, „Czy światopogląd naukowy jest możliwy?”, w: Nauka. Światopogląd. Religia, red. Zofia Zdybicka, Verbinum: Warszawa 1989.

Kołakowski Leszek, Filozofia pozytywistyczna, Warszawa: PWN 2009, (fragmenty).

Kołakowski Leszek, Główne nurty marksizmu, (dowolne wydanie, fragmenty).

Kołakowski Leszek, Obecność mitu, (dowolne wydanie, fragmenty).

Le Bon Gustaw, Psychologia tłumu, przeł. Bolesław Kaprocki, PWN, Warszawa 1986.

Marcuse Herbert, „Tolerancja represyjna”, przeł. Ewa Ołomińska-Krawiec, w: Języki przemocy, Łukasz Musiał (red.), Wydawnictwo Nauka i Innowacje, Poznań 2014.

Marks Karol, Tezy o Feuerbachu, (dowolne wydanie, np. internetowe)

Marks Karol, Przyczynek do krytyki heglowskiej filozofii prawa, (fragmenty, dowolne wydanie, np. internetowe)

Marks Karol, Ideologia niemiecka, (fragmenty, dowolne wydanie, np. internetowe)

Nietzsche Fryderyk, Narodziny tragedii albo Grecy i pesymizm, przeł. Bogdan Baran, Inter Esse: Kraków 1996, (fragmenty).

Nietzsche Fryderyk, O prawdzie i kłamstwie w pozamoralnym sensie, w: tenże, Pisma pozostałe 1862-1875, przeł. Bogdan Baran, Inter-Esse, Kraków 1993.

Orwell George, Folwark zwierzęcy, przeł. Bartłomiej Zborski, (dowolne wydanie).

Scheler Max, „Światopogląd filozoficzny”, w: tenże, Pisma z antropologii filozoficznej i teorii wiedzy, przeł. Stanisław Czerniak i Adam Węgrzecki, PWN, Warszawa 1987.

Scheler Max, „Teoria światopoglądów, socjologia i kształtowanie światopoglądu”, w: tenże, Pisma z antropologii filozoficznej i teorii wiedzy, przeł. Stanisław Czerniak i Adam Węgrzecki, PWN, Warszawa 1987.

Scruton Roger, Głupcy, oszuści i podżegacze. Myśliciele nowej lewicy, przeł. Filip Filipowski, Zysk i S-ka, Poznań 2018, (fragmenty).

Scruton Roger, Jak być konserwatystą, przeł. Tomasz Bieroń, Zysk i S-ka, Poznań 2016, (fragmenty).

Scruton Roger, Kultura jest ważna. Wiara i uczucie w osaczonym świecie, przeł. Tomasz Bieroń, Zysk i S-ka, Poznań 2010, (fragmenty).

Scruton Roger, Zielona filozofia. Jak poważnie myśleć o naszej planecie, przeł. Justyna Grzegorczyk i Rafał Paweł Wierzchosławski, Zysk i S-ka, Poznań 2017, (fragmenty).

Sieczkowski Tomasz, Nowy ateizm, Rekonstrukcja światopoglądu, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź, 2018, (fragmenty).

Simmel Georg, Filozofia życia – Cztery rozdziały metafizyczne, przeł. Monika Tokarzewska, Warszawa: Wydawnictwo IFiS PAN, 2008, (fragmenty).

Szubka Tadeusz, „Światopogląd”, w: Nauka. Światopogląd. Religia, red. Zofia Zdybicka, Verbinum: Warszawa 1989.

wujzboj

W ramach katolicyzmu nabyłem zupełnie inną wiarę. To była dziecinna wiara w niezrozumiałe bajki, którą to wiarę następnie odrzuciłem jako etycznie odpychającą i intelektualnie absurdalną. Po jej odrzuceniu najpierw zostałem ateistą, a gdy następnie uwierzyłem w Boga, nie wróciłem do dawnej WIARY (bo w niej Boga nie było), lecz do dawnego JĘZYKA.

Jak to nie wiesz, jakie są światopoglądy ateistyczne? To wszystkie, które nie zawierają w sobie wiary w Boga. Minus ewentualnie te, które nie zawierając wiary w Boga zawierają wiarę w bóstwa, czyli w praktyce takie światopoglądy jak te zwracające się ku animizmowi, ku szinto, czy ku manicheizmowi.

Semele

Czy czasem wuju nie myślisz tak jak ten Petrus 90 z ateista.pl

Cytuję:

Myśl wyrachowana: Kto odrzuca Boga, ten musi sam się za niego uznać.

Niedawno usłyszałem: „Nie wierzę w Boga, ale jestem dobrym człowiekiem”. Ostatnio zresztą coraz częściej słyszę ten rodzaj deklaracji. Brzmi to tak, jakby rozmówca się usprawiedliwiał, że choć nie jest wierzący, to TEŻ jest dobry – a tak po prawdzie to lepszy. Bo wy, wierzący, do kościoła i Komunii latacie, w pierwszej ławce siedzicie, a w maybachach się wozicie i ludzi na stosach palicie. A ja – za miliony cierpię, drżę o planetę zagrożoną przeludnieniem, boleję nad oceanem zagrożonym odwielorybieniem i jem tylko sojowe rzeczy. Wy tylko mówicie, że jesteście dobrzy, a ja jestem dobry.

To taka nowa religia – dobrzyzm. W rozumowaniu dobrzystów tkwi jednak zasadniczy błąd, bo świadomi chrześcijanie nie twierdzą, że są dobrzy.

„Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg” – usłyszał od Jezusa bogaty młodzieniec, który miał „majętności wiele”, a wśród nich największą było chyba jego mniemanie o sobie. – Jak to, ja, skoro jestem tak dobry, mam jeszcze z czegoś rezygnować? – pomyślał być może. I odszedł smutny.

A owszem – nie jestem dobry. Jestem zdolny do najgorszych rzeczy. Gdyby mnie Bóg bezustannie nie trzymał, stałbym się natychmiast kanalią, jakiej świat nie widział. Chrześcijanie to wiedzą. Chrześcijanie są największymi realistami. Nie mają złudzeń co do swojej kondycji. Im bliżej są Boga, tym lepiej to widzą. Dlatego tak często u świętych i o świętych czytamy, że w obliczu Boga są nędzą. I co ciekawe – mówią to szczerze. A i więcej jeszcze: mają rację. Ta świadomość zmusza ich do korekt myślenia, mówienia i działania. Do rachunku sumienia, do spowiedzi. Do nawracania się po prostu.

Czy to nie zastanawiające, że najgorsze potwory minionego wieku wypełzły z ludzi w środowiskach, które odrzuciły Ewangelię? Komunizm i nazizm wymyślili naiwniacy, przekonani, że da się stworzyć człowieka idealnego według własnego upodobania, wystarczy go tylko odpowiednio ukształtować. I to będzie wreszcie ten wyśniony dobry człowiek. Skutki były straszne i po ludzku nie sposób tego zrozumieć. Jak tacy normalni ludzie, często kulturalni, słuchający Bacha, czytający Goethego, znający systemy filozoficzne, nagle bez mrugnięcia okiem mordują miliony bezbronnych ludzi – nawet dzieci? Jak to możliwe?

Ano tak, że ludzie ci najpierw uwierzyli, że są dobrzy, po czym – że najlepsi. A jak najlepsi, to wszystko, czego się chwycą, też musi być najlepsze. Dalejże więc produkować straszne prawa bez żadnej korekty ze strony siły wyższej, której istnienie się przecież odrzuciło. Najświeższy przykład takiego procesu widać w prawodawstwie stanu Nowy Jork. Legalizacja zabijania dzieci nawet przed samym narodzeniem to postęp zwyrodnienia. Kto mógł do czegoś takiego dopuścić? Jak to kto – ludzie mocno wierzący. W swoją dobroć.