ŚFiNiA

towarzyski.pelikan

Ateiści twierdzą, że w kwestii istnienia Boga, której nie się rozstrzygnąć, nalezy zawiesić osąd, czyli stwierdzić "Nie wiem". Kiedy teista zarzuci ateiście, że ten również wierzy, ale w to, że Bóg nie istnieje, a więc jednak nie zawiesza osądu, to ateista często będzie się buntował. Taki ateista jest zdania, że on nie opowiada się po żadnej ze stron, a więc można powiedzieć, że wątpi jednocześnie w jedno i drugie.

Przyjmijmy, że ateista ma rację, tzn. nie wierzy, że Bóg nie istnieje jednakowo jak nie wierzy w to, że Bóg istnieje, po prostu nie wie i się nie wypowie, zanim nie zostaną mu przedstawione dowody.
I teraz ja stawiam w tym wątku pytanie o to, czy taki ateista agnostyk rzeczywiście jest uczciwy intelektualnie? Czy może jednak błądzi?

Dlaczego w to wątpię?

Ponieważ taki ateista w ten sposób zostawia sprawę zamkniętą - on po prostu nie wie i wiedzieć nie może. Oczekuje ostatecznego dowodu, który nigdy nie nadejdzie.

Porównajmy to z niewiedzą w nauce, nauka daje ateiście możliwość wiedzy, ponieważ udziela każdorazowo tymczasowych odpowiedzi na temat jakiegoś wycinka rzeczywistości. I już w samej wiedzy naukowej jest zwarta ta tymczasowość i niedoskonałość tak dowodu jak i wiedzy powstałej na jego bazie.

Wyobraźmy sobie, ze nauka wzięła sobie za zadanie dostarczyć ostatecznego dowodu na to, jaka jest rzeczywistość, czyli nie ma żadnego nieustannego postępu, wymiany hipotez, tylko nauka jeśli ma być traktowana poważnie - jako ostateczną wiedzę o tym jak działa świat, musi dostarczyć właśnie takiego ostatecznego dowodu.

Gdyby ateista miał do nauki podejście takie jak do Boga, to nigdy by nie uwierzył w żadną teorię naukową, ponieważ żadna, ale to żadna nie daje ostatecznej odpowiedzi na to, jak działa świat.

Na czym polega różnica w podejściu ateisty do Boga i hipotez naukowych?

Na tym, że od Boga oczekuje jednorazowego i ostatecznego objawienia, a od nauki tylko świadectw i poszlak. Żeby w nauce dokonał się postęp, nie można po prostu zadowolić się jałowym "nie wiem", trzeba odważyć się wiedzieć ze znakiem zapytania, wiedzieć w sposób niepewny, testować hipotezy.

Tak samo jest z Bogiem. Jeśli ktoś chce robić postępy w poznawaniu Boga, to również musi mieć odwagę wiedzieć ze znakiem zapytania, dopuszczać w ogóle możliwość zmiany zdania, ale realną możliwość, przy świadomości, że mówiąc o Bogu mamy na myśli jakąś rzeczywistość ostateczną tak jak domniemaną rzeczywistość obiektywną i ostateczny dowód jest w jednym i drugim wypadku najprawdopodobniej niemożliwy.

Co na to ateuszki?

Katolikus

"Ultimately, nonbelief in God is an act of faith, because there is no way to prove that the world and all that is within it and its deep mathematical orderliness and matter itself all simply exist on their own as brute facts with no source outside of themselves."
Timothy Keller.

szaryobywatel

Semele

T. Pelikan

towarzyski.pelikan

Semele

T.Pelikan

Semele

Błądze świadomie, błakam się. Jednak kompasik trzymam w zanadrzu.
Blakam się aby też poznać czyjeś drogi..

To ta empatia :-) :-)

towarzyski.pelikan

Semele

[quote="towarzyski.pelikan"]

Semele

A bog wuja nie zawiera szatana.. pewnie.

towarzyski.pelikan

Semele

Semele

Wuj chyba nie chce stworzyć kościoła swego...moze szkoda :-) :-) :-)

towarzyski.pelikan

Semele

towarzyski.pelikan

blackSwan

Nazywanie się ateistą i dopuszczanie możliwości istnienia Boga jest nieco śmieszne. Między innymi dlatego nie jest mi po drodze ze współczesnym ateizmem "naukowym".

Wystarczy zdać sprawę, że wszystkich bogów tworzą sobie ludzie na swój wzór by wytłumaczyć naturalne fenomeny.

towarzyski.pelikan

Semele

mat

blackSwan

towarzyski.pelikan

blackSwan

towarzyski.pelikan

blackSwan