ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Nieraz się zastanawiam, czy apologetyka - obrona religii przed atakami choćby ateizmu - przysparza wiernych, czy odstrasza od wiary?... :think:

Wydaje mi się, że prostej, a jednocześnie sensownej, pozbawionej naiwnego, prymitywnego podejścia odpowiedzi na to pytanie nie dostanę. Bo zwykle jest tak, że każda agitacja do czegoś tam, nawracanie na religię, namawianie do jakichś postaw (choćby np. żywieniowych, ekologicznych) będzie w odniesieniu do jednych typów ludzi atrakcyjna, pociągająca ich, a innych odwrotnie - zniechęcająca.

Weźmy taki aspekt religii jak jej rytualny charakter. Dla osób ceniących sobie rytuały, lubiących je, możliwość stykania się z rytuałami będzie zapewne magnesem do religii. Ale są też ludzie, dla których każdy rytuał jest bliski zabobonowi, ośmiesza tego, który ten rytuał odprawia, czy ideę, z jaką rytuał jest związany.
Teraz można by właściwie brać pod lupę każdy aspekt współczesnej religii (w Polsce pewnie będzie kwestia religii Rzymsko - katolickiej) i analizować, dla kogo będzie on czymś zachęcającym, a kogo zniechęci.
Przykładowo:
Autorytarny charakter religii - dla jednych jawi się jako wielka zaleta, bo dzięki niej religia "jest ostoją" na tym zmiennym świecie, a dla innych autorytaryzm jest bardzo negatywnie postrzegana.
Rozbudowana symbolika - dla jednych to powód do zachwytu i delektowania się, a dla innych zabobon.
Podleganie kościoła papieżowi - dla jednych symbol jedności ich wiary i gwarant spójności teologicznej, dla innych wręcz rodzaj piątej kolumny w państwach, istnienie dodatkowej władzy, przez ludzi nie wybieranej, a wpływającej silnie na to, co się dzieje w państwie.
i inne...
Każdy apologeta, który na coś wskazuje, będzie się mierzył z niejednoznacznością odbioru - uznania za wartość u potencjalnych odbiorców. Czasem może coś ugrać, próbując jakoś umniejszać negatywne aspekty owego wskazania (np. głosząc iż autorytaryzm w KRK nie jest wrogi, nie lamie sumień, tylko sugerując, iż wprowadza on jakąś formę porządku i spójność w zarządzaniu, więc się te negatywne aspekty autorytaryzmu do niego nie stosują). Ale nie zawsze jest to proste.
Myślę też, że dowolny apologeta internetowy będzie miał całe spektrum odbioru jego przekazu - od: "taka religia, taka teologia?!... - dla mnie?... Nigdy w życiu!!!", do "ależ to idealnie pasuje, jakie przekonywające argumenty! Wreszcie, dzięki tym argumentom rozumiem samego siebie i swoje miejsce na ziemi!".

Semele

JAKIE jest podejście apologetów do sacrum.
Sacrum wyprzedza religię...

Semele

generalnie podejście apologetów na forum sfinia jest raczej odstraszające od religii.

wuj nie odstrasza.
Jednak zbiera dużo zarzutów , że nie reprezentuje właściwego katolicyzmu.

Dla mnie jest dziwne , że nie chodzi na procesje Bożego Ciała....

Czy Jan L. i Michał D. chodzą?

Michał Dyszyński

Semele

Nie odpowiedziałeś, czy chodzisz na procesję Bożego Ciała.

Ponadto, co myślisz o kapłaństwie kobiet?

zefciu/konto zamknięte

Zapomniałeś chyba o ważnym aspekcie apologetyki. Apologetyka polega na tym, że wskazuje się określone cechy religii. Te, które są akurat kompatybilne z wartościami uznawanymi przez adresata tejże apologetyki. Zatem w czasach Imperium Rzymskiego apologetyka chrześcijańska skupiała się na dowodzeniu, że chrześcijanie podtrzymują porządek społeczny i żyją według reguł, jakich Imperium oczekuje od obywatela. Dzisiaj skupia się na dowodzeniu, że chrześcijaństwo nie jest niekompatybilne z nauką i że chrześcijanie potrafią żyć według współczesnych norm.

Czy zatem podejście apologetyczne przysparza, czy odstrasza, zależy od odbiorcy. Odbiorcy fundamentalnemu apologetyka nie jest potrzebna. Może ją traktować jako zło konieczne, którym się parają niektórzy dla ochrony jego wspólnoty. Natomiast dla odbiorcy „letniego” kieruje się właśnie taką apologetykę, jaka jest ukuta dla jego potrzeb.

Michał Dyszyński

Semele

Udział w procesji Bożego Ciała to nie jest poboczne pytanie.
Moim zdaniem po prostu unikasz odpowiedzi. Nie chcesz być katolikiem ludycznym...
Te procesje są piękne....
Scalają też wiernych.

Michał Dyszyński

Semele

Michał Dyszyński

Semele

Michał Dyszyński

Semele

Dobrze.

Myślałam, że lubisz opowiadać o sobie.

Czy zgadzasz się z zefciem, że
Apologetyka

Michał Dyszyński

Semele

Michał Dyszyński

Semele

Zgadzam się z Tobą. Nauka sama nie może być podstawą światopoglądu. Uważam, że praktycznie nie ma ludzi, którzy mają jakiś światopogląd naukowy.
Jednak jeśli religia ma uwzględniać osiągnięcia nauki to ten światopogląd będzie jakimś konglomeratem. Większość ludzi nie absolutyzuje nauki. Wielu ma niską wiedzę teoretyczną. Wiedzę naukową ludzie wykorzystują w praktyce świadomie a nieraz całkiem nieświadomie.

Jan Lewandowski pisze:

W przeciwieństwie do teizmu, gdzie świadomość ludzka jest odbiciem twórczego aktu kreacji w wykonaniu świadomego Boga, scjentystyczny naturalizm nie ma żadnego wyjaśnienia dla faktu istnienia świadomości. Stany mózgu jakie mamy mogłyby zdarzać się równie dobrze u zombie bez angażowania w to jaźni. Świadomość do niczego nie jest potrzebna mózgowi (s. 84, 127). A mimo to posiadamy świadomość i ateistyczny materializm nie jest w stanie w żaden sposób tego sensownie wyjaśnić.

Spróbujmy to ogarnąć :wink:

Teista nie może opierać się na osiagnieciach kognitywistyki i neurobiologii dlatego wspólczesny apologeta nie może mówić o kompatybilności religii i nauki.

Michał Dyszyński

Semele

Interesujące.
Caly czas jednak dręczy mnie problem tej kompatybilności.

Jesli katolicy zaakceptowali teorię ewolucji to niby są bardziej "nowoczesni".

Ja jednak religię postrzegam głównie przez sferę sacrum . Czy apologeci są autentycznie religijni. To jest zasadnicze pytanie.

Może można się przyczepić do autentycznosci ich uczuc religijnych. Może tez do ich chrzescijanskości. Jak czują ducha religii?