ŚFiNiA

wujzboj

Chyba bedzie dluzszy

To moze wrzuc nowy, z odpowiednim wstepem.

mikon · Dołączył: 15 Gru 2005 Posty: 359 Przeczytał: 0 tematów

Mam wrazenie, ze ten watek sie troche degeneruje... Ale zabawa jest przednia.

Genkaku

mikon · Dołączył: 15 Gru 2005 Posty: 359 Przeczytał: 0 tematów

angua

wujzboj

OK, anguo, to pofilozofujmy...

Miarą odczucia stopnia cierpienia jest stosunek tego negatywnego odczucia, ktore mnie spotyka do tego negatywnego odczucia, ktore wyobrazam sobie jako najgorsze, co moze mnie spotkac. To widac golym okiem, szczegolnie po tym, jak czlowiek przystosowywuje sie do trudnych warunkow i jak zmieniają sie prywatna definicja cierpienia i poziom wrazliwosci czlowieka w zaleznosci od tego, co tego czlowieka spotyka na codzien i co ten czlowiek widzi wokol siebie.

Co z tego wynika? Ano to, ze w dostatecznie dlugiej skali czasu i w warunkach pozbawionych Bozej opieki, kazdy zalapie sie na dowolnie duze cierpienie - mierzone w skali jego wlasnej wrazliwosci...

angua

Filozofowanie to Twoje hobby, nie moje

Ja nigdzie nie użyłam liczby mnogiej

Ale podoba mi się, co napisałeś

Chciałam to jakoś dopasować do tych moich pytań powyżej, ale chwilowo sobie odpuszczę. Chyba że masz ochotę się tym zająć?

Mnie teraz interesuje co innego.
Pytanie jest takie: czy cierpienie w piekle będzie tym indywidualnie największym?
Teoretycznie musimy wziąć pod uwagę, że ktoś na ziemi mógł doświadczyć większego cierpienia, niż doświadcza w piekle. Wtedy licznik mamy mniejszy od mianownika. A może wolno nam zaniedbać stosunkowo krótki okres ziemski w porównaniu do wieczności w piekle? Lub uwzględnić to, jak krótka jest ludzka pamięć? Wtedy licznik = mianownik i sprawa jest jasna. Do czasu, aż nie zapytamy, czy nie mamy przypadkiem i w liczniku, i w mianowniku nieskończoności...

Dalej - co w takim razie z niebem? Znów przy założeniu, że okres ziemski możemy zaniedbać. Czy w przypadku braku cierpień brak cierpienia do braku cierpienia nie jest jak zero do zera? Wtedy albo z faktu, że licznik = mianownik wysnuwamy wniosek, iż cierpimy maksymalnie, albo traktujemy to jak symbol nieoznaczony i przyznajemy, że nie wiemy nic. Wtedy wypada uznać, że nasza niewiedza dotyczy również piekła.

Wnioski? Nie jestem pewna, czy Wielką Wujową Ułamkową Teorię Cierpienia można stosować do wieczności i piekła/nieba...

mikon · Dołączył: 15 Gru 2005 Posty: 359 Przeczytał: 0 tematów

A wzieliscie pod uwage, ze dla wiekszosc pacjentow Niebo i Pieklo bedzie po ich zmarwychwstaniu i bardzo niewiele wiemy o tych nowych cialach, ktore dostaniemy, o tym czy np. w ogole potrafia odczuwac bol, czy sa poddane czasowi, a moze potrafia sie poruszac w czasie, ze juz nie wspomne o pamietaniu tego, co sie wycierpialo na Ziemi i w ogole pamietaniu tego co sie wydarzylo wczesniej, np. juz w Niebie lub Piekle. Nie sadze, zebysmy mieli nawet minimum zasobow do gdybania...

Genkaku

crosis

Wlasciwie nie wiesz... moze tylko cierpisz? A moze nie pamietasz nic? I cierpisz? Moze istniejesz tam tylko aby odczuwac bol?

Mijaloby sie to z celem - jedno jest nagroda, inne kara. Sens tych dwoch pojec jest taki, zeby wiedziec za co sa.

Pytaniem jest:
w jakich plaszczyznach bedzie odczuwalna kara i nagroda?

Moze w nieobrazalnych dla nas teraz? Tak tez moze byc. W koncu dla nas szczesciem moze byc dobre zarcie, muzyka itp - a w jakiej plaszczyznie mozna byc szczesliwym w niebie? Moze po prostu byc? Moze to tam wystarczy. Mozna dlugo rozmyslac. Nie wiemy jak bedziemy tam czuc, co czuc, jak funkcjonowac - mamy obiecane ze bedziemy szczesliwi - wlasnie dlatego to jest wiara.

I miedzy innymi dlatego ja nie wierze.

Crosis

mikon · Dołączył: 15 Gru 2005 Posty: 359 Przeczytał: 0 tematów

crosis

Coz - w najwiekszym skrocie? Nie lubie byc ani nagradzany, ani karany w takim systemie jak to jest przedstawione w pogladach teistycznnych. dla mnie nagroda i kara jest tylko i wylacznie to co mnie moze spotkac na tym ziemskim padole. Reszta mnie nie pociaga.

Crosis

Genkaku

mikon · Dołączył: 15 Gru 2005 Posty: 359 Przeczytał: 0 tematów

crosis

Nagroda na ziemii jest dla mnie zycie. Ludzi, ich milosc, usmiech, ich szczescie, szczescie moje w granicach szczescia tych ludzi. Dawanie i branie, w rozsadnych proporcjach. Pomaganie i rozwijanie siebie. Kary jako takie - to chyba tylko to, ze Ci ludzie odchodza. Bo swoich porazek w zaden sposob jako kar nie interpretuje.

Dla takich nagrod chce sie starac. Nie dla takich, ktore moge dostac po smierci.

Bardziej obrazowo: wiesz co dla mnie jest nagroda? Usmiech babci, ktorej pomoglem przejsc przez ulice. Lezenie na kwietnej lace z kobieta. Zachod slonca nad morzem. Widok chmur schodzacych z gor... wiele innych - to wlasnie moje male nagrody. Dla tych nagrod zyje i chce zyc. Wymienilem oczywiscie tylko kilka.

Moze jeszcze o karach - kara jest dla mnie to, ze czasem z racji swojego czlowieczenstwa nie udaje mi sie. Robie komus krzywde. Kara dla mnie jest to, ze drodzy mi ludzie odeszli kiedys, zanim powiedzialem im, ile dla mnie znacza. Takie sa dla mnie kary.

I praktycznie moje odrzucenie teizmu i jego systemu kara/nagroda po smierci ma wiecej wspolnego z nagroda niz z kara.

Crosis

crosis

O, jeszcze inaczej:

wiesz jaka nagorda posmiertna by byla dla mnie atrakcyjna?

To ze bylby tam ten sam swiat, Ci sami ludzie a ja bylbym tym samym czlowiekiem i mogl dalej doswiadczac swoich malych kar i nagrod. Bo same nagrody maja maly sens. W moim przypadku.

Crosis

mikon · Dołączył: 15 Gru 2005 Posty: 359 Przeczytał: 0 tematów

Genkaku

mikon · Dołączył: 15 Gru 2005 Posty: 359 Przeczytał: 0 tematów

To co opisales jest bardzo piekne. Nie potrafie nijak inaczej tego skomentowac. Natomiast nie za bardzo rozumiem Twoje uwagi o teizmie. Moze ja nie mam pojecia o teizmie, ale o katolicyzmie troche mam, wiec moze by sie dalo dogadac...

mikon · Dołączył: 15 Gru 2005 Posty: 359 Przeczytał: 0 tematów

Genkaku

mikon · Dołączył: 15 Gru 2005 Posty: 359 Przeczytał: 0 tematów

Genkaku

crosis

Mikon - zle mnie zrozumiales. Nie podoba mi sie teistyczny system, ze wzgledu na to, ze nie podoba mi sie nagroda. Napisalem Ci co daje mim satysfakcje, dlaczego zyje. Nie mam powodow, by wierzyc, ze ktos po smierci da mi cos lepszego, niz to, co moglem (mialem mozliwosc) osiagnac podczas swojego zycia. Rozumiesz juz? Dla mnie takie zycie w niebie... nie mialoby sensu. Po prostu.

Piszesz:

Ze co, ze niby to zycie tutaj jest na niby, nic nie warte, aniolowie sie smieja z nas po pachy, a to nasze zycie jest tylko zbieraniem punktow, a nam sie cos wiecej zalosnie wydaje? Taki system?

Nie o to mi chodzilo. Chodzilo mi o to, ze to zycie dla mnie jest juz samo w sobie nagroda, i zadnej nagrody za nie ani nie oczekuje, ani nawet nie chce.

Wiem, ze upraszczasz dla dobra dyskusji, ale to brzmi bardzo zabawnie. "Wybieram teizm, bo ma atrakcyjne nagrody."

W OLBRZYMIM uproszczeniu, miedzy innymi dlatego wybralem ateizm, bo nie podobaja mi sie nagrody w teizmie. Co nie znaczy ze sa zle albo neguje ich znaczenie. Ot, po prostu - moj wybor, ktorego nie narzucam.

Piszesz:
Czyli co jest problemem. Ze w Niebie nie ma kar? Ze jest rozne od tego swiata? Ze nie tam (prawdziwych) ludzi? Ze przedtem jest smierc?

NIe. Dlatego ze dla mnie najwieksza nagroda jest samo moje zycie i jego mozliwosci. I za to co ja z tym zyciem zrobie nie chce byc nagradzany. A kary wymierza mi samo moje zycie, i, paradoksalnie - ja.

Crosis