ŚFiNiA

Piotr Rokubungi

Tu był mój wpis bardzo negatywnie, radykalnie i obraźliwie dość określający m. in. zmarłego Andrzeja Wajdę i niektórych innych artystów, głównie z jego pokolenia.

Piotr Rokubungi · Wysłany: Pon 23:13, 20 Mar 2017 Temat postu:

A, to mnie naczelny Jarosław zdenerwował trochę, sugerując stanowczo, by ten mój pierwszy w tym temacie wpis modyfikować albo usunąć. Nie usunę go na razie jeszcze, żeby wujzboj i inni forumowicze widzieli do czego się odnosimy... Za jakiś czas może go jednak zmodyfikuję, albo usunę, bo w sumie aż tak bardzo mi nie zależy, by tacy zakłamywacze i obłudnicy [bo wujowizbojowi słowo prostytutka kojarzy się z przedszkolem albo rynsztokiem (czy w tym nawiązuje on do dzieciństwa swego?)], jak A. Wajda szybko wyzdychali...

W wiadomości prywatnej Jarek napisał do mnie odnośnie powyższego wpisu mego:

Michał Dyszyński · Wysłany: Pon 23:53, 20 Mar 2017 Temat postu:

Piotr Rokubungi · Wysłany: Wto 17:46, 21 Mar 2017 Temat postu:

@ Michał D.: Możesz mieć sporo racji w tym, co napisałeś nie tylko we wpisie ten mój poprzedzającym. Ale nie ma zamiaru się do tego odnosić szczegółowo. Napisze tylko tyle, że pierdolę taką ludzkość, a szczególnie ocenianie mnie przez innych. Wolę być na marginesie społeczeństwa albo nie żyć w ogóle, niż dać się "porwać motłochowi".
Ciekawe jest trochę to, że sam mnie, czy raczej moje niektóre wpisy- szczególnie dotyczące Hipotezy Wszystkiego- tak bardzo nieraz krytykujesz. Nie ma to aż tak poniżającej wymowy, jak to, co napisałem na początku tego wątku o A. Wajdzie, ale jednak też pewien rodzaj lekceważenia, ponizania stosujesz; a dlatego, że sam nie potrafisz pojąć większego zakresu Hipotezy Wszystkiego ponad jakieś pojedyncze jej niektóre punkty. Więc sam nie do końca stosujesz się do zasad, które głosisz tu i które chciałbyś, by były też innych zasadami.
Wracając jeszcze do ludzkości i wartości przez nią- przez chyba jej większość- "wyznawanych": Nie rozumiem, skąd takie przekonanie o nadzwyczajnej wartości człowieka, jego życia i szacunku mu należnego podobno. Są to nic więcej, niż zwykłe ludzi wymysły, chciejstwa, by tak było. Jednak uważam także, że nie jest wcale źle przyjąć takie założenia- przynajmniej wstępnie- i np. szanować się w miarę nawzajem. Jednak ten "stan początkowy", tę tabula rasa każdy żyjąc dalej zapisuje swoimi czynami; a te- niektóre z nich- spokojnie uprawniają innych, otoczenie danego człowieka do dodawania mu lub ujmowania szacunku do niego. Co prawda A. Wajda nie był jakimś stricte "złym", antyspołecznym osobnikiem, ale np. to, jak w swej twórczości naginał, a nawet zakłamywał historię Polski, czy konkretnie sugerował inne, fałszywe punkty jej widzenia, uczyniło więcej szkody narodowi Polaków, niż niejeden czyn przestępczy- np. kradzież, rabunek, czy nawet pobicie...

Teraz, co do samego pierwszego mego wpisu w tym temacie, o który się tu właściwie "rozchodzi", o którego się to zaczęło: Obiecuję, że go zmienię znacznie, a najprawdopodobniej usunę; jednak może jeszcze przez krótki czas pozostawię, by więcej osób mogło się zapoznać z dyskusją w tym wątku i się ewentualnie odnieść do niej. [Teraz może zmienię kolor czcionki pierwszego wpisu, by był mało widoczny, nie rzucający się w oczy.] A za niedługo usunę ten wpis raczej, m. in. i przede wszystkim ze względu, że dotyczy osoby zmarłej, która nie może się do niego już odnieść ani "bronić".

P. s. do Michała: Mi to aż bardzo tak nie przeszkadza, ale może byś się trochę powstrzymywał przed komentowaniem psychiki innych- w szczególności mnie- i pouczaniem. Nie bądź już takim hurra-apostołem...

Michał Dyszyński · Wysłany: Wto 20:01, 21 Mar 2017 Temat postu:

wujzboj · Wysłany: Wto 20:25, 21 Mar 2017 Temat postu:

Najpierw chciałem ci podziękować, Piotrze, za poprawki i za deklarację, że z czasem zgodzisz się na usunięcie całości. Co więcej, dyskusję na ten temat uważam za ważną. Dobrze więc, że w pewnym sensie poświęciłeś swoją reputację, by o tym wszystkim publicznie pogadać. Bo w końcu mogłeś także i tytuł postu przerobić, a tekst ucywilizować; nie byłoby z tego żadnego hałasu, bo ani mnie, ani osobie, która ten post przypadkiem zauważyła, nie zależałoby na nagłaśnianiu tej historii.

Skoro zaś zdecydowałeś się na publiczną rozmowę, to na początek krótko podsumuję to, co powiedziałem ci wcześniej. Otóż masz, rzecz jasna, pełne prawo, by tego czy owego człowieka nie lubić, nie cierpieć, nienawidzić nawet. Twoja prywatna sprawa, kto to jest i skąd się twoje uczucia biorą. Możesz je także uzewnętrzniać, uzasadniając je przy tym lub ich inie uzasadniając ; to też twoja prywatna sprawa. Natomiast sposób, w jaki je uzewnętrzniasz, już twoją prywatną sprawą nie jest.

Pisałem o tym do ciebie na PW, dość obszernie. Zacytowałeś to zresztą (czego, nawiasem mówiąc, robić bez mojej uprzedniej zgody nie powinieneś pod żadnym pozorem - ale pal to diabli), więc nie muszę się powtarzać.

Możemy o tym wszystkim teraz podyskutować, bo myślę, że warto. Szczególnie, że jak zdążyłem się zorientować, to nie tylko twoja przypadłość.

Mówimy więc teraz w efekcie o pewnej podstawowej kwestii etycznej. Czy są jakieś granice, w których powinny się mieścić nasze wypowiedzi o tych, których postępowanie uważamy za społecznie szkodliwe? A jeśli są, do dlaczego właśnie takie, a nie inne? Oraz kto ma decydować o tym, gdzie te granice leżą?

Temat jest na długą, ważną i ciekawą rozmowę. Dziś da się więc co najwyżej go napocząć.

Pozwolę sobie napocząć go eksperymentem myślowym. Wyobraźmy sobie, że granic żadnych nie ma. Ani na słowa, ani na czyny, bo w końcu od słów do czynów droga nie jest bardzo daleka, jak uczy doświadczenie.

Uważam X za wybitnego szkodnika społecznego, wobec tego twierdzę, że powinien on zostać usunięty ze społeczeństwa. Najlepiej radykalnie, czyli przez zabicie go, bo będąc na wygnaniu mógłby szkodzić nadal, a z więzienia mógłby przecież się wydostać. Tak się jednak składa, że X i ci, którym się on podoba uważają dokładnie to samo o mnie: że jestem wybitnym szkodnikiem społecznym i że wobec tego najlepiej byłoby mnie zabić.

Czy rozpoznajesz już istotę problemu?

Życie w grupie wymaga, by przestrzegać pewnych reguł. Bez tego grupa sama się wyniszcza. Reguły obowiązują nawet w stadach zwierzęcych. Nie tylko u ssaków; chociażby i ptaki też mają swoje reguły regulujące życie społeczne. Myśmy oddalili się już sporo od czasów jaskiniowych i nasze reguły zdążyły wyewoluować do poziomu, na którym pewne granice są wyraźnie zaznaczone - i są to granice powstałe na skutek prób i błędów, w żmudnym procesie ewolucyjnym trwającym naprawdę wiele tysięcy lat. Zasady zabraniające zabijania po prostu dlatego, że ktoś kogoś uważa za szkodnika, wypadły z obiegu już w czasach prehistorycznych. I nie powinny do obiegu wracać, jeśli nie zamierzamy popełnić zbiorowego samobójstwa.

Czy do tego momentu zgadzasz się ze mną?

Piotr Rokubungi · Wysłany: Śro 1:26, 22 Mar 2017 Temat postu:

@ Michał Dyszyński: Właściwie wszystko to, co napisałeś w poprzedzającym ten mój [nie licząc wpisu Jarka] wpisie jest prawdą i się z tym zgadzam. Z jedną tylko, może drobną uwagą, choć wg mnie znaczącą: Ja odnoszę się, komentuję zazwyczaj [za wyjątkiem konkretnych "wygłupów"] treść, czyli to, co ktoś napisał, a mało mnie interesuje to, jak ktoś to napisał. Niektórzy z was- np. ty- "czepiają się" nie tylko sensu, ale i formy, języka wypowiedzi. Przyznaję, że to jest również istotne, ale wg mnie o wiele mniej, niż sens, treść. Chociaż chyba faktycznie niekiedy "przeginam" z zachowywaniem się- szczególnie pisaniem- jak cham i prostak, zgrywający jeszcze obrażonego na świat outsidera.
I jeszcze w tym miejscu przeproszę ciebie i innych forumowiczów, nie tyle za wymyślanie wam, czy obrażanie was, ile głównie za to, iż bezpodstawnie, niejako "bezprawnie" oczekuje bardzo, że wielu z was tak łatwo odgadnie moje myśli, zrozumie doskonale moje rozumowanie i jeszcze je uzupełni, wzbogaci. Co prawda, mam tak od dzieciństwa, ale to nie powód, bym nad tym nie popracował, szczególnie będąc już w takim wieku.

Kończąc, mam jeszcze jedną uwagę, spostrzeżenie: Chodzi o to, że gdy próbuję z wami nawiązać bliższy dialog, może współpracę w pewnym sensie, to kończy się to zazwyczaj brakiem tego z waszej strony. Mam na myśli przede wszystkim np. to, że dyskusja "ugrzęzła" w takich tematach, jak "Teoria Wszystkiego", "Czym jest psychika?", czy "Dlaczego bóg osobowy nie może być wszechmocny?"; a to są właśnie wątki przeze mnie specjalnie założone, by "ukierunkować" was na myślenie o tych kwestiach, problemach, które- gdy zgłębione- mogłyby przybliżyć was do mego toku, sposobu rozumowania, a w końcu może do zrozumienia Hipotezy Wszystkiego.
Ech! To jeszcze jedno. Nie uważam się za bardzo za geniusza. Może po części jestem nawet "wariatem", czy jakimś mało zrównoważonym osobnikiem. Możliwe też, że moje wymysły, pomysły- szczególnie te "ontologiczne"- są raczej mrzonkami wybujałej wyobraźni "typu dziecięcego"... Ale właśnie po to o nich pisuje na tym forum, by poddać je krytyce waszej- i nie chodzi o jakąś stricte naukową ocenę ekspertów, bo wielu z was takimi ekspertami nie jest. Lecz jednak- faktycznie, iż po części zasłużenie- spotykam się raczej z omijaniem tych kwestii, tematów z waszej strony, niż z zainteresowaniem- choćby typu "co ten oszołom powymyślał".

Dość często mam wrażenie, że są do dla większości z was jednak zbyt trudne kwestie; wnioskuję to np. po tym, co niektórzy napisali w wątku "Czym jest psychika?"- kilka raczej banalnych opisów, odpowiedzi i to nie konkretnie na pytanie, jakie jest tam w tytule.

Ostatnia już moja uwaga do Michała: Hipotezy Wszystkiego nie da się aż tak "badać", jak byś może chciał, bo nie ma ona charakteru naukowego [może w małym stopniu tylko], a raczej charakter ontologiczny.

Piotr Rokubungi · Wysłany: Śro 1:59, 22 Mar 2017 Temat postu:

@ wujzboj:

JanelleL. · Wysłany: Śro 14:33, 22 Mar 2017 Temat postu:

Dołączę się, choć krótko pewnie do rozmowy, bowiem post na samej górze, o który idzie dyskusja został przeze mnie pochwalony. Nawet dość dobrze pamiętam w jakich to było okolicznościach.... nie jest to jednak ważne, ale pochwała została i niech zostanie - i wcale nie dlatego, że pochwalam obrzucanie obraźliwymi słowami ludzi po ich śmierci, "tańce" na ich mogiłach i wyglądanie następnych w kolejce. Taki emocjonalny przekaz jak Piotra, niemal na żywo, mimo, że może niesmaczny, jest jednak najlepszą oceną działalności w/w persony w jego oczach. Jak by nie było osoba publiczna, znana wszystkim, mająca i wielbicieli, i krytyków, budząca swoim zachowaniem skrajne emocje, raczej powinna się z tym liczyć. Jak emocje ostygną można sobie poprawiać, uderzyć się w pierś, że było to niewłaściwe, przyznać się do tego nawet publicznie i przeprosić - jednak na taką szczerą opinię o świeżo ostygłym truposzu nie każdego stać...nie każdego również na jakąś formę skruchy za niezbyt właściwe zachowanie - czyli jak dla mnie Piotr tu wyszedł na plus

To "wywalenie" na forum prywatnej rozmowy rzeczywiście nie było fajne ...no, ale bez tego może nie byłoby tu ciągu dalszego - choć daleka jestem od dopisania, że cel uświęca środki. Ja osobiście podchodzę do tego tak, że decydując się na jakąś rozmowę "na ucho" zawsze się w jakimś stopniu liczę z tym, że ściany mają uszy, lub że ucho będzie się chciało zabawić w głuchy telefon. W sumie to też jest pewna forma rozpoznania z kim się ma do czynienia, na co np. stać koleżankę i do czego jest zdolna lub w jakiej sytuacji....no i tutaj trochę gad z Piotra wyszedł ;-P

Piotr Rokubungi · Wysłany: Śro 20:42, 22 Mar 2017 Temat postu:

Pomyślałem o czymś jeszcze w związku z tym, co napisałem w poprzednim moim wpisie w tym wątku, jako odpowiedź wujowizbojowi. Chodzi z grubsza o ewolucję ludzkości i jej kierunek, czy też raczej o sterowanie nią pod "dyktat" rozumu, ale to sterowanie "od dupy strony", czyli "objawami", a nie przyczynami. Otóż uważam do pewnego stopnia, że to, co otrzymaliśmy pierwotnie od natury [prawdopodobnie], czyli nasze- ludzi- pierwotne, atawistyczne nawet cechy i zachowania nie są wcale aż takie złe, nieodpowiednie, nieracjonalne, żeby je zmieniać pod dyktat różnych ideologii, pod uwarunkowania społecznie, gdy niektóre z nich są dość sztucznie i nie zawsze zgodnie z ogólną adekwatnością utworzone, czy nawet pod dyktat rozumu, bo "ten" też nie zawsze rację ma.
Mam na myśli to, że chyba nie niepotrzebnie, nie "mylnie" natura, przyroda, ewolucja ukształtowała człowieka takim, a nie innym. W szczególności "nie na darmo" wzbudzają się w ludziach emocje tzw. ostatnimi czasy negatywne, uczucia "złe" i reakcje, postepowania "nieprawe". Zauważam, że warunki, w jakich żyje człowiek współczesny, szczególnie w tzw. rejonach "wysoko ucywilizowanych" odbiegają znacznie od warunków egzystencji człowieka pierwotnego, z czasów- nazwijmy to oględnie- prehistorycznych. Ale- niejako z drugiej strony- zauważam również, że zmiana tychże warunków, otocznia wpływa także negatywnie na zdrowie jednostek [nie tylko zresztą jednostek]- zarówno fizyczne, jak i psychiczne. Nieco na boku pozostawię tu kwestie związane z fizycznym zdrowiem, a wspomnę tylko o zanieczyszczeniach, niezdrowy trybie życia, o tzw. chorobach cywilizacyjnych. Skupię się bardziej na zdrowiu psychicznym, ujmując tą kwestię jednak krótko także: Wydaje mi się, że podobnie, jak w przypadku przypadłości, chorób ciała nie jest jedynym powodem wielkiego wzrostu ich liczby jedynie zwiększenie skuteczności wykrywania i w ogóle większe zainteresowanie tą problematyką, niż w czasach dawniejszych. Sądzę, że realnie w ostatnich wiekach, nawet dekadach wzrosła liczba takich chorób, w większości zwanych cywilizacyjnymi, zarówno somatycznych, jak i- może jeszcze bardziej- psychicznych. W obrębie zaburzeń psychiki nie mam na myśli jedynie konkretnie zdefiniowanych jednostek chorobowych, ale- może przede wszystkim- właśnie zaburzenia osobowości, niestabilność emocjonalną charakterów, pośród tego tak ostatnio nagminne nerwice i depresje. A za jeden z głównych tego powodów uważam dużą presję społeczną, ideologiczną, prawną na to, by te tzw. negatywne emocje, odczucia, zachowania tłumić i negować. Stąd głównie takie duże zapotrzebowanie na psychoterapeutów, psychiatrów- to tak na marginesie.
Na tym tle wyraźnie widać niemal odwieczny problem, konflikt- jak określił go S. Freud, choćby w "Das Unbehagen in der Kultur"- "natura kontra kultura".
Nie chcę teraz tutaj wyraźnie sugerować, ani- tym bardziej- przesądzać, co jest lepsze, słuszniejsze: Czy kierowanie się bardziej np. emocjami, szybkimi reakcjami psychicznymi [a następnie fizycznymi], tzw. odruchami- w zgodzie z własnym organizmem, z podstawową naturą człowieka, czy jednak kierowanie się w życiu bardziej rozumem, wyważonym, racjonalnym podejściem, za cenę jednak niekiedy rozchwiania emocjonalnego, czy nawet zaburzeń psychiki. Nie sugeruję, bo sam tego nie wiem, nie jestem raczej przekonany do żadnej z tych opcji. M. in. dlatego, że to jednak bardzo skomplikowane zagadnienie i obejmować może tyle bardzo różnych sytuacji życiowych. Domniemywam tylko, że "słuszność" leży gdzieś po środku, że i tu obowiązuje zasada "złotego środka"...
Jednak podkreślę jeszcze raz to, że życie na ogół wbrew swoim uwarunkowaniom, cechom, predyspozycjom wcale nie jest takie dobre, słuszne, ani zdrowe; że ma również swoją cenę, niekiedy niemałą.

Może niepotrzebnie, ale jednak wspomnę jeszcze na marginesie treści tego post'a, że to zagadnienie, ten problem przedstawiony tu przeze mnie jest dość wyraźnie zarysowany również w filmach z serii "Neon Genesis Evangelion"- szczególnie widać to w końcówce "You can (not) advance" w zestawieniu ze skutkami pokazanymi w "You can (not) redo". Gdy przez całą serię "Shin Seiki Evangelion" i kolejne filmy, aż właśnie do ostatnich scen z "Evangelion 2.22" [pomijając pewne alternatywne zakończenie w "Death & rebirth"] Shinji Ikari jest raczej mocno wycofanym chłopakiem, czyniącym na ogół to, co mu polecono, to takie postępowanie, takie życie nie uszczęśliwia ani szczególnie ludzi z jego otoczenia, ani z pewnością nie jego samego. Natomiast, gdy w końcówce "You can (not) advance" chyba pierwszy raz robi coś z własnej chęci, silnie przeświadczony o słuszności takiego zachowania, to skutkuje to inicjacją Trzeciego Uderzenia, czyli "rozpłynięciem się" materialnych form ludzi w LCL i otwarciem dostępu do Komnaty Gufa, aby zebrać ich dusze; krótko mówiąc: końcem świata, jaki ludzie znali.
Tytuł "Evangelion" jest więc- wg mnie- nieomal arcydziełem poruszającym wiele podstawowych dla ludzkości wątków i "dziejącym się" na wielu bardzo płaszczyznach. Choć zapewne niektórzy odbiorcy nie dostrzegą w tym nic, poza bajeczką o walce jednych potworków z innym- sterowanymi przez ludzi; coś jak "chałtura", chociaż wyśmienicie zrealizowana, czyli film "Pacific rim".

Na sam koniec chcę zapytać wujazboja oraz innych forumowiczów, co właściwie zrobić z tym tematem. Ponieważ od pierwszego w nim wpisu odbiegliśmy- szczególnie ja ostatnio- bardzo; i obiecałem go wykasować. Mogę to zrobić nawet teraz... Ale co z innymi postami w tym wątku? Czy niech tu pozostaną, czy je również pousuwać i anulować cały wątek, czy też poprzenosić do innych tematów [założyć nowy temat]?
Co myślicie o tym?..

wujzboj · Wysłany: Czw 0:22, 23 Mar 2017 Temat postu:

Myślę, że poruszane sprawy są na tyle ważne, że - o ile nie czujesz się zbytnio nękany wiwisekcją - warto tę dyskusję kontynuować na razie tutaj, zostawiając chwilowo wszystko bez zmian. Możemy jednak również w każdej chwili utworzyć nowy wątek i przesunąć tam posty począwszy od pierwszego wybranego przez ciebie, a resztę metodą nagłego przechyłu zesłać w ciemności nieprzeniknione.

Tyle w kwestii technicznej. Wróćmy teraz do głównego tematu rozmowy.

Najbardziej istotnym wydaje się mi w tym momencie wasze (twoje i JanelleL) stwierdzenie, które rozumiem tak:

Wyrażanie swoich emocji jest zawsze czymś bardziej pozytywnym niż negatywnym, niezależnie od tego, jakie są to emocje. O ile człowiek jest zdolny do takiego reagowania, o tyle potrafi potem je odpowiednio skorygować, gdy emocje ostygną.

Czy dobrze to odebrałem i podsumowałem?

Piotrek uważa przy tym, jak rozumiem, że:

Uleganie wszelkim emocjom to zachowanie naturalne, wbudowane w nas ewolucyjnie. Ingerencje czynione na skutek intelektualnej analizy są czymś sztucznym i prowadzącym do frustracji, nerwic i eskalujących konfliktów międzyludzkich.

Zgadza się?

Pozwolę sobie zacząć od tej drugiej hipotezy. Moim zdaniem przeczy ona sobie samej, bowiem jeśli postrzegamy nasz ekosystem jako produkt ewolucji, to rozum jest właśnie jednym z tych produktów. I to jest produktem najwyższej jakości, gdyż to on właśnie jest jedyną siłą dającą ewolucji szansę przeskoczenia progu wyznaczonego przez ograniczony czas, w którym planeta zdolna jest do podtrzymania życia - czyli ewolucji właśnie. Bez wsparcia rozumu, ewolucja musiałaby zawracać niemalże do samego początku za każdym razem, gdy umiera planeta. Dzięki rozumowi, ewolucja ma szanse rozprzestrzeniać się we wszechświecie w sposób ciągły i przez to osiągać poziomy zupełnie nieosiągalne w warunkach braku rozumu.

Odrzucanie rozumu jako sztucznego szkodnika psującego święte wartości ewolucyjne jest więc po prostu błędne u samych podstaw.

Czy zaś kontrolowanie emocji jest szkodliwe dla psychiki, czy też raczej dla niej korzystne?

To z pewnością zależy od tego, co, w jaki sposób i w jakim stopniu jest kontrolowane.

Jeśli motywacją do tłumienia emocji jest wyłącznie przymus, to efekty są faktycznie zwykle opłakane.

Jeśli jednak motywacja płynie właśnie z połączenia emocji i rozumu, wtedy skutkiem jest rozwój obu. I życia emocjonalnego i życia intelektualnego.

Jeśli się spojrzy na to z punktu widzenia ewolucji, to nie ma w tym nic dziwnego. Bo w ten sposób człowiek najpełniej, kompleksowo wykorzystuje swoje możliwości, a mechanizmy ewolucyjne tak te możliwości kształtują, by kompleksowe ich wykorzystywanie było dla gatunku korzystne.

rafal3006 · Wysłany: Czw 5:04, 23 Mar 2017 Temat postu:

Piotruś to PiSowiec?
Ja przestałem oglądać wiadomości, bo to język prymitywów - nie było czegoś takiego nawet za PRL. My mamy rację, zwyciężyliśmy, udowodniliśmy 27 innym krajom iż są w niemieckiej niewoli etc.
Nasz gospodarka rozwija się wspaniale i bez trudu zniesie 500+ a nawet 100 000+.
Do władzy dorwało się wariatkowo - aktualna rzeczywistość jest zła z definicji - wszystko trzeba zburzyć by było zgodne z chorą wizją szefa.

Piotr Rokubungi · Wysłany: Czw 21:06, 23 Mar 2017 Temat postu:

Piotr Rokubungi · Wysłany: Czw 21:57, 23 Mar 2017 Temat postu:

@ wujzboj:

Piotr Rokubungi · Wysłany: Czw 22:19, 23 Mar 2017 Temat postu: Przeprosiny publiczne.

Pragnę przeprosić odbiorców, czytelników, w szczególności bliskich zmarłego pana Andrzeja Wajdy, którzy może natrafili na mój pierwszy wpis tego wątku oraz w ogóle na wątek ten taki; za moje deprecjonowanie i lżenie osoby zmarłego.
Tym bardziej, że moja ocena jego osoby tam wyrażona nie opierała się na dobrej znajomości jej życiorysu, ani twórczości, a została opublikowana przeze mnie pod wpływem chwilowego złego nastroju, zdenerwowania, stresu i gdzieniegdzie zasłyszanych negatywnych opinii o wspomnianej osobie oraz o jej działalności. Co nie usprawiedliwia w zasadzie publicznego wyrażenia przeze mnie tak radykalnej opinii, a przede wszystkim tak wulgarnego kontekstu treści mego początkowego wpisu w tym temacie.
Chcę też przeprosić inne osoby- wymienione i niewymienione- o których wspomniałem w odnośnym wpisie.
Sytuacja oraz kontekst w jakim wyraziłem tam swoje emocje tym bardziej powinny skłaniać do opamiętania, nawet łagodzenia tonu, niż do tak ostrej krytyki wyrażonej w obelżywy sposób.

Co prawda moja opinia i stosunek do wspomnianych tam osób niewiele się zmienił, ale nawet wtedy, pisząc tamte zdania czułem, że postępuję poniekąd nawet wbrew sobie, bo wstyd mi było pisać takie inwektywy pod adresem kogoś, kogo pracę i życie znałem tylko pobieżnie, a w dodatku pod adresem osoby świeżo zmarłej.

Jeszcze raz wszystkich tym dotkniętych i urażonych przepraszam.

wujzboj · Wysłany: Pią 0:05, 24 Mar 2017 Temat postu:

Z postami zrobię, jak zasugerowałeś. Gdzie widziałbyś ten nowy wątek? W "Świecie ożywionym"? Czy może w "Naukach społecznych"? Albo a jakimś innym miejscu?

Emocje są niewątpliwie potrzebne, o tym wiadomo. Jest nawet coś takiego jak EQ (Emotional Quota), odpowiednik IQ. Ludzie o niskim EQ mają poważne problemy w życiu, podobnie jak ludzie o niskim IQ. Aby wszystko było jak należy, umysł musi być zrównoważony, to raz. A dwa - inteligencja, rozum, to jest maszyneria, która danych nie produkuje, lecz jedynie je przetwarza. Dane pochodzą zarówno "z zewnątrz", czyli ze zmysłów, jak i "z wewnątrz", czyli z emocji. Pozbaw człowieka emocji, a zamienisz go w niepełnosprawny automat.

Tak, intelekt potrafi działać przeciwko sobie. Podobnie, jak emocje. Między innymi dlatego właśnie potrzebna jest równowaga między nimi. I dlatego uleganie wszelkim emocjom nie jest właściwe; to choroba podobna w swej istocie do tej polegającej na tłumieniu wszelkich emocji (czyli do "ulegania" tylko rozumowi). I podobnie wyniszczająca chorego i jego otoczenie.

Piotr Rokubungi · Wysłany: Pią 22:46, 24 Mar 2017 Temat postu:

Zanim odpowiem w następnym wpisie na post wujazboja, to chcę coś jeszcze dodać od siebie. Ubiegłej nocy, gdy się zastanawiałem jeszcze nad tym, co zaszło w sprawie tego tematu i pierwszego w nim wpisu, to poczułem z kolei, że te moje przeprosiny są zbyt daleko idące. Bo jednak, co wynika z tych nielicznych okoliczności, które znam z życia Andrzeja Wajdy, ocena jego osoby- nie mówiąc o jego twórczości- nie byłaby prawdziwa ani słuszna, gdyby była zbyt wysoka. Nadal uważam, że w swej twórczości umyślnie zakłamywał część aspektów historii narodu polskiego i "czarował rzeczywistość"- z tym, że była to raczej "magia czarna". Lecz nie są to raczej powody do aż takiego obrażania, lżenia człowieka- tym bardziej zmarłego- jakie "zaprezentowałem" w początkowym wpisie tego wątku.
Jednocześnie jednak uważam, że w ogóle reakcja na to, co robił m. in. ktoś taki, jak A. Wajda być powinna, bo i tak bardzo długo naród polski- a przynajmniej jego część, może większość- żył w cichym przyzwoleniu na manipulacje, kłamstwa, krętactwa.
Jednak stało się już, co się stało- napisałem, co napisałem. Ostatecznie uważam więc, że z tak sformułowanego wpisu, jak mój pierwszy w tym wątku mogę się wycofać, a zatem nawet go usunąć; jednak ogólny jego sens, przesłanie uważam za dość istotne i niezbyt wymagające sprostowania- tylko forma i kontekst raczej zbyt ostre, zbyt nawet wulgarne.
Z przeprosin wycofywać się nie będę- chociaż, jak już napisałem są może aż nazbyt- bo uważam, że należą się właśnie za język, za zbytnią radykalność formy. Jednocześnie przypominam, że nadal osobiście uważam osobę Andrzeja Wajdy za raczej niegodną aż takiego szacunku, a tym bardziej zaszczytów, jakich doznał.

Na marginesie tego, co powyżej napisałem w tym wpisie, chcę odnieść się również do tego, co napisał w tym wątku rafal3006 oraz do mej odpowiedzi na to. Znów niezbyt fajnie się czuję, bo nazwałem kogoś debilem, oszołomem. Z tego "debila" jestem gotów się nawet wycofać; ale raczej nie z pozostałych określeń. A to dlatego, że to, co napisał tam rafał3006 jest po części kłamstwem, a po części opinią kogoś, kto nie rozumie całości bieżącej sytuacji, kto postrzega rzeczywistość w sposób zafałszowany- więc albo nie jest w stanie bardziej, szerzej rozumować, albo/i celowo pisze nieprawdę.
Z tych drobnych, nielicznych fragmentów wpisów rafala3006, które przeczytałem, wnioskuję, że jest to osobnik rozumujący w dość schematyczny i prymitywny sposób- więc raczej zbyt mało rozgarnięty, by prawidłowo oceniać tak skomplikowane zjawiska, jak gospodarcze i polityczne ruchy...

Piotr Rokubungi · Wysłany: Sob 0:33, 25 Mar 2017 Temat postu:

@ wujzboj:

wujzboj · Wysłany: Sob 1:13, 25 Mar 2017 Temat postu:

Na razie to ja też idę spać, a zanim zasnę, rzucę jedną drobną i szybką uwagę: to zabawne, bo z twojej początkowej argumentacji wywnioskowałem, że wszystkim emocjom nadajesz wartość nadrzędną dlatego, że są one produktem ewolucji. I z tego powodu (czyli: żeby przyjmować takie same podstawowy w tym wnioskowaniu, jak ty) w moich odpowiedziach zakładałem ewolucję jako "słuszną z zasady".

Teraz wygląda mi jednak na to, że to, co jest słuszne, a co nie, dobierasz po prostu tak, by usprawiedliwiało to twoje aktualne emocje. Te, które w danym momencie odczuwasz, bo twoje oparte na emocjach oceny bardzo często zmieniają się z chwili na chwilę. Nie, nie mówię, że takie zmiany to coś złego; mówię jedynie, że twoje kryteria oceny są bardzo płynne i że bierze się to najwyraźniej stąd, że twoja kontrola nad emocjami jest minimalna. Rzucają więc tobą raz na prawo, raz na lewo.

Czy tak właśnie jest?

W tej sytuacji nie byłoby to nic dziwnego, bo emocje mają właśnie to do siebie, że są wiele bardziej zmienne i chwilowe, niż rozumowanie. Z fizjologicznego punktu widzenia, emocje odzwierciedlają bowiem aktualny stan biochemiczny mózgu, natomiast rozumowanie odzwierciedla (z dokładnością do błędów logicznych) stan posiadanych danych.

Co do pierwszego postu, to przyszło mi na myśl, że przecież najprościej i dla wszystkich najwygodniej byłoby, gdybyś zmienił tytuł wątku na zaproponowany przez ciebie, a pierwszy post przerobią na krótki wstęp do tej dyskusji. W ten sposób niczego nie trzeba będzie ani usuwać ani przenosić, nikt się nie pogubi, a i wstęp będzie na miejscu. Co o tym sądzisz?

JanelleL. · Wysłany: Sob 7:04, 25 Mar 2017 Temat postu:

JanelleL. · Wysłany: Sob 9:15, 25 Mar 2017 Temat postu:

A teraz konkretnie odnosząc się do wpisu Piotra i do przeprosin za użyte słowa - nie będę tego oceniać, choć cały temat jest istotnie, jak to Wuj określił, dość ciekawą "wiwisekcją", wzięłam w cudzysłów, żeby nie było podejrzeń, że traktuję Piotra jak zwierzaka :wink:

.....ale, co mi tu przyszło na myśl przy okazji... na przykład to, jak publicznie pokazano np. zabicie Kadafiego, egzekucję Saddama Husaina - z jakimi to się spotkało reakcjami i wolno było, i dobrze było, i właściwie - czyli naszego bohatera nie można lżyć, a choćby czuć jakiejś ulgi na wieść o jego śmierci, a bardziej na myśl że nie będzie np. dalej manipulował, zakłamywał faktów, służył tym w jakiś sposób danemu układowi politycznemu (co załóżmy, że nam w jego działalności najbardziej wadziło), ale już wroga naszego można i tu nie obowiązują zasady poszanowania ani samej śmierci, ani prawa do godnego pochówku. Dalej ...nam(PO) można manipulować w tv i jest ok, a im(PiS) nie wolno. Kpić publicznie z ofiar katastrofy smoleńskiej też było można, znieważać też, bo to pisowcy. To pierwsze.
O drugiej sprawie już wspomniałam nieco i Piotr też wspomniał. Otóż osoba działająca publicznie, korzystająca i z funduszy narodowych, i tworząca tzw. dobro narodowe, do tego udzielająca się politycznie, zawsze, póki pamięć o niej nie zgaśnie w narodzie, będzie oceniana, cytowana, uważana przez jednych za autorytet, przez innych za np. kanalię. Nie liczyć się z tym za życia jest rzeczą bardzo dziwną i kiedy rodzina po wielu latach bycia tą najbliższą rodziną nie przyzwyczaiła się do tego, to też jest dziwne. Tak mają ludzie trochę wystawieni jeszcze przed śmiercią na pomniki.... ale pragnę zauważyć, iż nawet pośmiertnie wystawione pomniki "osrywają" gołębie i też się trzeba z tym liczyć. :wink:

.....ale to, że rodzina czuwa nad pomnikiem, jest rzeczą pozytywną, i że np. zakłada towarzystwa opieki nad pomnikiem myśląc o tym co będzie w przyszłości i pod jej nieobecność, też.

Dyskurs · Wysłany: Sob 20:53, 25 Mar 2017 Temat postu:

Mój polski sąsiad ma krótką maksymę życiową: "Żyj tak aby przez Ciebie nikt nie płakał."

Znałam osoby, które w swojej podróży poznania zwanej życiem nie skrzywdziły innych ani nawet komara. Zachowywały się godnie, nawet w objęciu śmierci, przekazując aby się kochać nawzajem i cieszyć życiem jak dzieci. Nie pragnęły pomników, kamieni nagrobnych, i redukcji Ich pięknego życia do pauzy pomiędzy dwoma datami. Nie pragnęły łez, wystawień w kaplicach, mszy, lecz spartańską kremację w białym płótnie i rozsypanie prochów w naturalnych miejscach.

"Żyj tak aby przez Ciebie nikt nie płakał." - (MW, 2008)

Michał Dyszyński · Wysłany: Nie 20:01, 26 Mar 2017 Temat postu:

Piotr Rokubungi · Wysłany: Pon 0:01, 27 Mar 2017 Temat postu:

@ wujzboj:

Piotr Rokubungi · Wysłany: Pon 0:11, 27 Mar 2017 Temat postu: