ŚFiNiA

wujzboj

Tak rozumiany "czysty akt" jest pojęciem wewnętrznie sprzecznym*. Posiada bowiem zarówno własność A jak i własność nie-A.

Tę wewnętrzną sprzeczność da się ominąć jedynie poprzez odpowiednie wyselekcjonowanie własności, które absolut posiada. I w tym momencie pojawia się dowolność. Absolutowi można, na przykład, przypisać miłość albo nienawiść, radość albo smutek, czasowość albo bezczasowość, osobowość albo nieosobowość... Ale niby dlaczego choć jedna z tych własności miałaby być niegodna Absolutu, skoro Absolut ma być wolny od potencjalności, a przy tym ma "wypełniać" sobą wszystko? Gorzej: tu nie chodzi o godność czy niegodność; jeśli Absolut nie będzie zielony, wtedy będzie mu brakowało zieloności do bycia Absolutem. Jeśli nie będzie zaś zmienny, to mu zmienności zabraknie

.

Idea wypełniania Absolutu samymi "aktualnościami" (bez "potencjalności") jest już u swoich podstaw bardzo problematyczna, żeby nie powiedzieć mocniej. To (dziwna) fantazja pierwszych filozofów, przejmowana potem z niezrozumiałych dla mnie powodów przez kolejne pokolenia. Przykłady fundamentalnych paradoksów biorących się z tej idei można mnożyć.

W szczególności, można Absolutowi przypisać zdeterminowanie albo wolną wolę. W tym ostatnim przypadku, usunięcie czasowości jest równoważnie usunięciu wolnej woli. To jest nie do przyjęcia, jeśli Absolut ma być Bogiem.

Nawiasem mówiąc, istnienie Boga w czasie zdarzeń ma się do "Bóg zaistniał" jak pięść do nosa. Czyli nijak

.

Tak, jak napisałeś: Absolut jest istnieniem, co jest równoważne (w ludzkim pojmowaniu) byciu osobą (napisałeś: życiem). Bycie osobą jest zaś równoważne posiadaniu wolnej woli, a to z kolei jest równoważne istnieniu w czasie zdarzeń.

Absolutowi do bycia Absolutem w zupełności wystarczy posiadanie mocy bycia czymkolwiek. To usuwa wszelkie sprzeczności. A w szczególności pozwala na wolność woli. Zarówno Bogu jak i człowiekowi. No i uwalnia czas, usuwając przy okazji dość smętny (że tak oględnie się wyrażę) prymitywizm trwania w niezmiennym. martwym zachwycie przez doskonałą wieczność (przychodzi na myśl opowiadanie Lema o planecie Indiotów, "Dzienniki Gwiazdowe", Podróż XXIV)

____________
*Jak domyślasz się, mój stosunek do arystotelizmu jest w ogóle zdecydowanie negatywny, a do tomizmu - mocno krytyczny, chociaż zarówno Arystotelesa jak i, rzecz jasna, Akwinatę uważam za jednych z kilku największych filozofów.

Inieto

wujzboj

Inieto

Inieto

WUju nie trzeba już odpowiadać doczytałem się odpowiedzi w 2ORF :-)

REGMEN

Wujzboj napisał

wujzboj

Ad 1. Istnienie w czas zdarzeń Boga jest sposobem istnienia osoby Boga. Można więc powiedzieć, że czas istnieje w Bogu.

Ad 2. To "zaglądanie" nie ma końca, bo mamy życie wieczne, a jest to życie z Bogiem. Natomiast zaglądanie to może mieć początek. Może, lecz nie musi.

Ad 3. Nie można być osobą "poza czasem". Zagląda Absolut, a wynikiem tego zaglądania jest Trójca. Jednak z ludzkiego ponktu widzenia wprowadzanie pojęcia Absolutu (pozaczasowego "zaglądacza") nie jest w ogóle konieczne, gdyż wszystko, co jest w Bogu istotne dla człowieka, jest w Osobie. Gdyby natomiast ktoś z jakiegoś powodu chciał mówić o Absolucie (np. po to, aby podkreślić, że Bóg przekracza wszystkie nasze pojęcia), może zrobić to w taki właśnie sposób.

ad 4. Wcielenie Syna Bożego nie jest wejściem Boga w czas, lecz w człowieczeństwo.

REGMEN

Wujzboj napisał

wujzboj

Nie wydaje mi się, aby Ojcowie Kościoła zajmowali się czasem zdarzeń... Ale może się mylę. Wiesz coś na ten temat?

Nawiasem mówiąc, nie bardzo kojarzę, co masz na myśli, gdy mówisz o "widzimisiach". Wydaje mi się, że powinieneś mówić raczej o hipotezach. zarówno w moim przypadku, jak i w przypadku Ojców Kościoła. Możesz też ewentualnie mówić o dogmatach, jeśli obiło ci się o uszy jakieś sformułowanie zawierające coś w rodzaju czasu zdarzeń. Mnie się nie obiło, ale - powtarzam - nie wykluczam, że coś znaleźć można.

REGMEN

Wujzboj napisał

wujzboj

Możesz zaprosić ks. Bokwę do tej dyskusji.

A inaczej jak o hipotezach trudno w tym przypadku mówić.

barycki/konto usunięte

wujzboj:

barycki/konto usunięte

pomyłka

wujzboj

Jeśli "pomyłka" znaczy, że nie pisałem, że Bóg nie był osobą, kiedy stwarzał świat, to uwaga słuszna - pomyłka, bo faktycznie nic takiego nie pisałem ani w tym artykule, ani w ogóle nigdy i nigdzie.

Co do twojego pytania o przestrzeń: nie wiem, skąd teza, że osoba musi być w przestrzeni. W każdym razie, teza zawarta w artykule jest inna: przestrzenność jest sposobem, w jaki osoba postrzega relacje zachodzące pomiędzy niektórymi elementami składającymi się na pojedyncze zdarzenie (któremu przypisywana jest współrzędna czasowa). Przestrzeń nie jest "czymś, w czym istnieją osoby"; przeciwnie, takie pojęcie byłoby pozbawione sensu.

barycki/konto usunięte

wujzboj:

wujzboj

Czekam więc na dowód, że osoba musi być w przestrzeni. Interesuje mnie dowód, a nie twoje impresje na temat historii.

barycki/konto usunięte

wujzboj:

wujzboj

barycki/konto usunięte

wujzboj:

Superstar

wujzboj

barycki/konto usunięte

wujzboj:

barycki/konto usunięte

wujzboj: