ŚFiNiA

rozumujesz · Dołączył: 26 Gru 2007 Posty: 449 Przeczytał: 0 tematów

@wuj
No właśnie czyli nie jest podstawą do przyjęcia ontologi, a biczem na bajarzy !
Wookie czy tak mam Cię rozumieć ?

Wuj (znów login padl) · Gość

Wuj (znów login padl) · Gość

Kantsade Dewolter · Gość

Kantasde Dewolter · Gość

Nie rozumiem, nie ma doznań, żadnych doznań, pusty dźwięk gdy odrywasz "to co dociera" od relacji czy stosunku (ja-inne), ponieważ odnosi się to do tego, co jako takie jest nieporównywalne, nie zależnie czy raczysz czy nie raczysz pozostawić lub zredukować jedną ze stron relacji. A owa nieporównywalność wyraża się w bezsensowności pytań "ile metrów ma decybel?", "czy słyszałeś ten dotyk?, "Czy myśląc o gwiezdzie przemierzyłeś rok świetlny?" A więc nie wolno poza momentem gdy ujmuje się stosunek mówić o jakichś oderwanych od bycia w stosunku doznaniach, które są jakoś oddzielnie i jako coś trzeciego ową relację wyznaczają, niby platońska idea.

Kantsade Dewollter · Gość

wujzboj

Gość

Kantsade Deolter · Gość

Proponuję inną tautologię, aby coś było aktualne musi najpierw być w możności do tego, jeśli coś najpierw nie jest w możności, nie może być aktualne. A więc moja tautologia choć równie oczywista i jasna dla wszystkich z doświadczenia, przeczy twojej interpretacji tautologii, że nie można doznać tego, co nie doznane- twoja interpretacja, więc nie ma tego, co nie doznane. Gdzie błąd? Z bycia zmianą nie wynika uleganie niszczeniu, czy powstawaniu, ponieważ to nie są jedyne zmiany, ani jedyny rodzaj zmian jakie znamy. Wymaga dowodu, że powstawanie i niszczenie to podstawowe albo tożsame z innymi zmiany. Co więcej z mojej tautologii wynika, że nic nie doznawalibyśmy gdyby wpierw coś nie miało ku temu predyspozycji czyli było jakoś. W zależności od tego jaki rodzaj zmiany wedle nas powoduje w tym, co doznawane fakt doznawania, takie zajmiemy stanowisko epistemologiczne ale nie ontologiczne, ponieważ nikt nie udowodnił, że zakres tego, co jest pokrywa się z zakresem tego, co doświadczone, ani że jedno determinuje drugie, ani dokładnie tego, co ma ten zakres tu oznaczać, mówi się o nim na zasadzie analogii. Zresztą z tego, że coś się zapewne przyczynia do tego, że coś doznaję nie oznacza, ze jest to zarazem bezpośrednio przyczyna sprawcza tego czegoś. Bycie procesem, stosunkiem, nie uprawnia mnie do potraktowania wyrywkowo tego, co ulega temu procesowi. Co więcej zmiana jednego z członów relacji powoduje zmianę relacji dlatego mogę odmówić na tak ogólnym poziomie informacji, co to znaczy byt, ja po porostu nie zamierzam nakładać sztucznych ograniczeń na to, co może być przedmiotem doświadczenia. Moge za to ustalić, co wspólne w widzeniu i słyszeniu, a co oddzielne i takie inne rzeczy bez których powiedzieć doznanie to pusty dźwięk. A więc za szybko ustaliłeś kilka rzeczy co do wyboru solipsyzm, polisolipsyzm. Ponadto nie jest prawdą, że nie można podejść bez założeń do zagadnień filozoficznych, co widać najlepiej po tym, że dalej próbujesz toczyć dyskusję z perspektywy polisolipzymu. Tym czasem popełniasz błąd ponieważ jak zauważyłem wcześniej nie jest to jedyny opozycyjny pogląd dla solipsyzmu. I nie byłoby w tym nic dziwnego gdyby nie to, że owe stanowiska opozycyjne są również między sobą sprzeczne. A więc nie możesz na podstawie tego, że ja przeciw czemuś argumentuję albo, że jestem jakoś ukierunkowany wnioskować, że mam jakieś założenia. Ich istnienie oznaczałoby, że w praktyce jedne poglądy metafizyczne nie są równoważne drugim ponieważ ku niektórym jesteśmy predescynowani doświadczeniem albo wrodzonymi własnościami. Jest to zwykła insynuacja ponieważ nie jesteś w stanie podać owych założeń, mogę przecież swobodnie czerpać z argumentacji materialistów i polisolipsystów. Ponieważ są stanowiska filozoficzne nie zgodne najczęściej wtedy gdy ogłaszają, że coś tylko, a na tym one najczęściej polegają. Ot formułę "coś tylko" jedni podkładają to, a inni, co innego. (Materializm to pogląd, że istnieje tylko materia- jak nie wierzysz to napisz do owego profesora, oświeci cię lepiej i szybciej. Obalić można go o wiele prościej wskazując, że istnieje wiele takich rzeczy, których nikt nie nazwie materialnymi- nie da się ich dotknąć, zważyć. Materialista będzie się bronił, że są one pochodną materii, powstaje jednak nowy problem w materializmie, co jest pochodne względem czego i na jakiej zasadzie, być może to materia jest pochodną. Nawet jeśli dla nas tak nie jest nie musi tak być dla całego uniwersum. Inne zagadnienie to, to, że materialistę można zmusić krok po kroku, podobnie jak solipsystę, żeby na przykład uznał wszystko po kolei, i taką "świadomość" nazwał rodzajem trwałej materii.) Nie rozumiem też ostatniego akapitu ponieważ tutaj wprowadzasz Boga, który jest dobry a nie zapewnił swym stworzeniom w ogóle zdolności poznawczych.

wujzboj

Gość

Kantsade Dewollter · Gość

Sytuacja gdy nie odczytałeś się języka hieroglifów jest identyczna nie zależnie do tego czy korzystał z nich jeden czy więcej użytkowników, takie rozróżnienie jest bezsensu. Ponadto można założyć, że jedyny użytkownik hieroglifów był poetą, korzystał przy układaniu wierszy z pewnych szczególnych własności owego systemu, właściwych dla niego możliwości leksykalnych, rytmów, akcentów, takiej a nie innej długości wyrazów, z takiego a nie innego stosunku między ilością czasów, przypadków ii trybów. Być może uda ci się zrozumieć i przetłumaczyć poematy na inny język ale odstępstwo od oryginału będzie nieuchronne, ponieważ nie będziesz mógł powiązać w identyczny sposób treści z formą. I w ten sposób na gruncie języka nieoryginalnego nie będziesz mógł wywołać tych samych sensów "doznań". To będzie identyczna sytuacja jak z niewidomym fizykiem, który powie, że rozumie czym są kolory ponieważ jest wielkim znawcą optyki i co więcej wie o nich więcej niż przeciętny człowiek. Dlatego uważam, że "doznania", to rodzaj języka. Rolę gramatyki gra tu to, że mam dwoje uszu i dwoje oczu, w tym a nie innym miejscu i tym podobne rzeczy... . Aha, proszę czytaj w całosci wypowiedzi, szanuj rozmówcę.

wujzboj

Kantsade Dewolter · Gość

wujzboj

Przykro mi, Radku, ale pierwsza trudność polega na zmuszeniu tego "kogoś" do myślenia: na zmuszeniu do przeprowadzania systematycznej analizy i logicznie poprawnego uzasadniania każdego jej kroku. Skoki na oślep od przesłanek do odległych wniosków są raczej niezalecane w poważnej dyskusji. Nadzwyczaj łatwo przeskakuje się bowiem nad bezdrożami i ląduje w miejscu nie mającym logicznego związku z punktem wyjścia.

Pierwszy błąd: Solipsyzm nie polega na tym, że solipsysta nie może ze sobą dyskutować w ramach SWOJEJ świadomości, lecz na tym, że solipsysta nie wierzy w istnienie INNYCH świadomości.

Radosław

wujzboj

Radku, powiedziano tu przede wszystkim, że należy rozumować systematycznie. Czego w żaden sposób nie mogę od ciebie wyegzekwować.

Radosław

wujzboj

Radosław

wujzboj

Radku, ty nie masz się tłumaczyć, CZEMU nie jesteś solipsystą, lecz masz ALBO tak formułować tezy, żeby ich ocena nie zależała od tego, czy wypowiada je solipsysta, czy nie-solipsysta, ALBO jasno napisać, że na potrzeby tej dyskusji zakładamy nie-solipsyzm.

Nie ma to nic wspólnego z rozróżnianiem pomiędzy stwierdzeniem i założeniem. Skoro przedstawiasz rozumowanie, to opierać się ono musi na jasnych założeniach, a nie na mętnych "raz tak, a za chwilę inaczej". Z ekwiwokacji jeszcze nic mądrego nie wynikło.