ŚFiNiA

wujzboj

Ja mówię o tym, że stosunek do czegoś w przyszłości wpływa na stosunek do czegoś, co ma się właśnie w tej chwili - i że tylko w tym kontekście stosunek do czegoś w przyszłości ma jakiekolwiek znaczenie.

Na punkt się nie wskazuje, bo nie jest to pojęcie pierwotne, lecz pojęcie pochodne.

Czy dobrze rozumiem, że podałeś właśnie definicję rzeczywistości: "Rzeczywistość to wszystko, co ma wpływ"? Pytanie uściślające: wpływ NA CO? Na cokolwiek?

AdamHajduk

A od czego pochodny jest punkt?

Wiedza o tym, co się stanie z człowiekiem po śmierci służąca do poprawienia sobie samopoczucie w tej chwili, nie jest żadną wiedzą.

Za próbę zdefiniowania rzeczywistości, możesz uznać: "wszystko, co jest w stanie unicestwić moją świadomość".

wujzboj

Punkt jest pochodną pojęć takich, jak wymiar, liczba, element zbioru.

Nie możesz uniknąć wiedzy służącej jedynie do poprawienia sobie samopoczucia w tej chwili. Jeśli uważasz inaczej, zapraszam do dyskusji pod moim artykułem.

Nie wiem, co to znaczy "unicestwić moją świadomość" (nie zaznałem i nie zaznam stanu unicestwienia mojej świadomości), więc taka definicja rzeczywistości jest dla mnie treściowo pusta. Ośmielam się przypuszczać, że dla ciebie też.

AdamHajduk

wujzboj

Definicje? Pojęcie liczby uzyskasz, ucząc się liczyć na palcach. Liczymy cytaty w twoim poście: otwieramy szeroko dłoń i na każdy cytat zginamy jeden palec (co znaczy jeden palec, mogę ci pokazać na twojej dłoni, powinieneś w miarę szybko to zrozumieć). Na takiej samej zasadzie liczymy łapy psa, uszy Adama, palce u ręki. Jak łatwo zauważyć po reakcjach nauczyciela, kolejność zginania palców ani kolejność wskazywania na łapy nie odgrywają roli; ważne jest tylko, żeby raz zgiętego palca nie prostować aż do zakończenia rachunku, oraz żeby zginać tylko palce wyprostowane. Czy już wiesz, w jaki sposób można wyjaśnić, co znaczy liczba?

W moim artykule jest wytłumaczone, że nie ma czegoś takiego, jak "wiedza sama w sobie". Każda wiedza jest konsekwencją jakiegoś systemu aksjomatycznego. Prawdziwość wiedzy jest weryfikowalna wewnątrz takiego systemu, natomiast na zewnątrz zależy od tego, jaką prawdziwość przypisze się aksjomatom - co znów zależy od aksjomatyki wyższego rzędu, od meta-aksjomatów. To, co wewnątrz jest wiedzą, widziane z zewnątrz staje się wiarą: różne systemy meta-aksjomatów prowadzą do przypisania aksjomatom różnej wartości logicznej, lub wręcz do różnych znaczeń nadawanych tym wartościom (bo "prawda" lub "fałsz" odpowiada wynikowi porównania z czymś uznanym za stan faktyczny, wobec tego to samo orzeczenie "prawda" może znaczyć zupełnie co innego przy innych interpretacjach nadawanych porównywanemu).

Stanu niebytu nie znam i dlatego nie mogę o nim myśleć i na jego podstawie rozumować. Mogę o nim tylko powiedzieć tyle, że skoro nie wiem, co to jest, to tyle samo sensu ma moje ewentualne twierdzenie, że coś wzięło się z niczego, co moje ewentualne twierdzenie, że coś nie wzięło się z niczego - czyli odniesienie się do niebytu oznacza po prostu stwierdzenie, że "nie wiem do tego stopnia, że nie mogę nic w tej kwestii zaproponować"; takie stwierdzenie jest na miejscu tylko wtedy, gdy rzecz nie dotyczy jakiejś decyzji, którą trzeba podjąć. Stan niebytu nie jest więc żadnym terminem pierwotnym; nie jest żadnym terminem, jest sposobem na wyrażenie nieistotnej bezradności. Rzeczywistość natomiast jest niewątpliwie terminem, którego trzeba używać z sensem. Jeśli to pojęcie pierwotne, trzeba umieć je wskazać.

Wskazywać można tylko na to, czego się doznaje (doznaje w sensie szerokim, czyli łącznie z uczuciami, myślami, wspomnieniami, skojarzeniami, itp; należy do tego także samodoznanie, czyli "ja istnieję"). Rzeczywistość powinna być czymś najbardziej ogólnym, powinna być więc wszystkimi tymi doznaniami. Następnym krokiem jest interpretacja tej rzeczywistości, czyli zbudowanie modelu, który opisuje rzeczywistość w sposób zadowalający z punktu widzenia podmiotu dokonującego tego opisu.

AdamHajduk

wujzboj