ŚFiNiA

anbo

Zeniu,
od czegoś wychodzisz, na przykład od domniemania niewinności , w przypadku małżeństwa czasami lepiej nie mówić "sprawdzam" i to wcale nie dlatego, że można odkryć blef, to po prostu także ważna kwestia zaufania do drugiego czlowieka; co do motywów niesprawdzania słuszności twierdzeń wiary to się zgadzam - ludzie boją się powiedzieć "sprawdzam", żeby nie psuć sobie komfortu psychicznego, jaki im daje wiara; podobnie jest z tolerancją dla słabości argumentów teistycznych. Ale, żeby byc sprawiedliwym, mogę sobie wyobrazić, że ktoś odrzuca argumentację teistyczną, bo nie chce wierzyć, bo woli grzeszyć, bez Boga mu wygodniej, jak innym wygodniej z Bogiem.

Zeniu · Dołączył: 06 Lis 2008 Posty: 10 Przeczytał: 0 tematów

fundamentem do zaufania jest deklaracja uczuć jak i spełnienie kryteriów przez nas przyjętych jako właściwe, a więc dające gwarancje szczerości tych uczuć.
Większość ludzi nie zagłębia się w argumentacje teistów i ateistów. Tak jak nie zagłębia się w literaturę zajmującą się relacjami w małżeństwie, badaniami nad trwałością małżeństwa i uczuć między małżonkami, w jaki sposób dokonujemy wyboru partnera. Wierzący jak i małżonkowie sięgają często po te środki wówczas gdy zaczynają się poważne wątpliwości, że coś co budują nie zmierza do celu który obrali wcześniej.
Ateiści czerpią komfort psychiczny ze świadomości, że nie są oszukiwani wizją Boga i treściami płynącymi ze świętych ksiąg. Choć znajdą się i Ci, którzy chcieliby aby Bóg istniał i były ku temu dowody.
Teiści czerpią komfort psychiczny z przekonań, o których pisałem powyżej. W celu podtrzymania komfortu psychicznego szukają potwierdzenia swoich przekonań u teologów, w świątyniach. W przypadku wierzących, kryteria do wiary to odpowiedzi na nurtujące ich pytania (dlaczego cierpię, dlaczego nie ma równości itd). A więc ufają treścią które tłumaczą im sens ich egzystencji i rozterek z niej płynących.

anbo

Myslę, że wiara albo niewiara to wypadkowa wiedzy, zdolności umysłowych, okoliczności i predyspozycji psychicznych. Tu nas interesuje przede wszystkim wiedza, czyli charakter danych, na podstawie których przyjmuje się przekonania teistyczne za prawdziwe. Według mnie mówimy o wierze, bo te dane mają inny charakter niż te, gdy mówimy o wiedzy.

rozumujesz · Dołączył: 26 Gru 2007 Posty: 449 Przeczytał: 0 tematów

wujzboj

anbo

Wuju,
ja się zgadzam, ze twoja "definicja" spełnia zadanie przedstawienia twojego rozumowania (chociaz ja bym powiedział, że poglądu), nawet napisałem, że do tego i tylko do tego ona się sprowadza, ale przeciez ty najwyraźniej masz większe aspiracje, gdy idzie o tę definicję.
Analogia z kolorami jest błędna, bo to zupełnie inna sprawa. Jeden drugiemu może coś wskazać i powiedzieć, że to jest barwa czerwona, ten drugi nawet nie musi znać słowa "czerwony", w przypadku wuja definicji ten drugi musi rozumieć słowo "istnienie". Podtrzymuję zarzut.

Podtrzymuję tez drugi zarzut, że wuja definicja jest skażona dopasowaniem do wuja wiary, czyli tnie potencjalne byty nie mogące się czuć istniejącymi. Z wuja definicji cięcie wynika wprost. Dopasowanie wynika z faktu, że wuj jest immaterialistą. Wuj zresztą sam na początku napisał, że zadaniem definicji jest przedstawienie wuja rozumowania (ja bym powiedział, ze poglądu).

Nie wiem, czy filozofów rzeczywiście zajmuja aż tak bardzo sprawy związane z wiarą religijną, jak wuj to sugeruje. Słyszałem, że na tzw. zachodzie te sprawy mało kogo obchodzą. A moja opinia jest odniesieniem się do tematu cokolwiek jest w artykule.

Przepraszam, ze tak późno odpowiedziałem, wuja odpowiedź gdzies mi uciekła, przeoczyłem ją.

anbo

Klasyczna definicja zawiera znane słowa równoważne nieznanemu. Z wuja definicją jest taki problem, że używa słowa definiowanego, czyli nieznanego. Można też definiowac poprzez wskazanie, na przykład rzeczy o definiowanej barwie, ale wuj definiuje poprzez wskazanie na uczucie (czucie się istniejącym), które to wskazanie może być rozumiane tylko, jeśli rozumie się definiowane pojęcie (tego błędu nie ma w podanej przez wuja analogii, czyli analogia jest zła).

Ponieważ wuj wskazuje na czucie się istniejącym, z tego wniosek, że w wuzimie istnieć i czuć sie istniejącym to jest to samo. Mogę przyjąć, że wuja definicja jest definicją informującą (o poglądzie na to, co w wuzimie istnieje), ale wypadałoby o tym informować i nie udawać, ze przedstawia się klasyczną definicję. Tymczasem wuj odpiera zarzuty stawiane wuja definicji traktowanej jako definicja klasyczna i w dyskusji stara się udowodnić, że ta wuja definicja nadaje się do wyjaśnienia co to znaczy "istnienie".

anbo

Wuju, jak do "Nie można mówoć z sensem o niczym, co nie jest zbudowane z elementów znanych z doświadczenia" ma się mówienie o Bogu w Trójcy jedynym, mówienie o przemianie substancji chleba i wina w ciało i krew Chrystusa, o istnieniu świadomosci, które nie mają ciała, o istnieniu po śmierci ciała, o wniebowstąpieniu, o wzięciu do nieba Jezusa i Maryi, o cudownym poczęciu Maryi?

wujzboj

anbo

Wuju,
1) "istnieję" czasownikową formą "ja" - widzę, że wprowadzasz rewolucję do języka polskiego ;)

Jeżeli twój rozmówca musi rozumieć słowo "ja", by rozumieć pojęcie "istnienie", to dlaczego twoja definicja zawiera jeszcze słowo "istnieję"? Wystarczyło powiedzieć: "istnienie" to "ja".
Fakty:
- definiujesz pojęcie "istnienie";
- robisz to używając pojęcia "istnienie".
I nic tego nie zmieni, żadno twoje tłumaczenie. Bo takie sa fakty.

2) Gdzie napisałem, że nie odczuwam swojego istnienia?

3) Co przekręciłem przytaczajac wuja poglądy?

4) Nie znam żadnej dobrej definicji pojęcia "istnienie" i nie uważam, by była konieczna; nie uważam nawet, by istniała.
Jeżeli wiesz co to znaczy, ze ty - który masz świadomośc swojego istnienia - istniejesz, to wystarczy, ze wyobrazisz sobie, że istnieje coś, co nie ma świadomości swojego istnienia - widzisz jakiś problem w rozumieniu innego istnienia niż tylko samoświadomego?
Ponieważ twierdzisz, że twoja definicja ma zastosowanie w ontologii, to będę ją traktował nie jak definicję obrazująca wuizm, ale definicję mającą wyjaśniać pojęcie. Jako taka, twoja definicja jest błędna, bo używa pojęcia definiowanego.

5) Mówiłem o wierze religijnej, nie przekręcaj mojej wypowiedzi.

6) Widzi wuj znak zapytania? To nie był komentarz, to było pytanie o doświadczenia, na których budujesz wymienione przeze mnie elementy twojej wiary religijnej.

chryzjan

chryzjan

Chociaż nie bardzo odróżniam "imperatyw kategoryczny" od "kategoryzmu imperatywnego", to "ośmielę" się zapytać: gdzie tu jest polemika z "tezami AUTORA"?!
--------------------------------------------
To tylko taki eksperyment... :grin:

wujzboj

anbo

Wuju,

wujzboj

anbo

Wuju,

1. Sam sobie zaprzeczasz. Wcześniej twierdziłeś, że w przypadku twojej definicji istnienia muszę rozumieć tylko słowo "ja", teraz twierdzisz, że twoja definicja nie jest równoważna definicji: "istnienie" to "ja". Oczywiście zgadzam się z tym brakiem równowazności, ale w takim razie nie pisz, że muszę rozumieć tylko słowo "ja". Bo skoro brak róznoważności, to musze rozumieć także inne elementy twojej definicji.

2. Skoro zgadzasz się, że na twoją definicję nakładam swoje rozumienie, to musisz się zgodzić, ze jeśli inaczej niż ty je rozumiem, to źle rozumiem twoją definicję. A jeżeli zakładasz, ze dobrze rozumiem, to nie ma potrzeby definiowania, bo definiujesz z użyciem definiowanego.

3. Co innego błędność argumentacji, a co innego moje wnioski z faktu takiego wuja definiowania istnienia. Nie rozróżniasz?

4. Cieszę się, że przyznałeś, że to, że nie znam dobrej definicji istnienia, nie musi oznaczać, ze nie wiem co mówię, gdy mówię o istnieniu czegoś.

5. Wuj nie może sobie wyobrazić czegoś bez swojej obecności, a ja mogę. Jeśli inni tez mogą, to jest więcej niż jeden dowód na to, ze albo wuj ma inaczej niż tacy jak ja, albo udaje, ze nie może.

wujzboj

anbo

Wuju,

jeżeli zakładasz milcząco, że znam "podstawowe zasady logiki i inne drobiazgi, takie jak gramatykę języka polskiego", to znasz co innego niż ja, skoro:
- według ciebie "Istnieje wieczne piekło" i jednocześnie "Od tego momentu kończy się piekło";
- konkretne treści, teści inne niż w innych religiach, to język w jakim ktoś mówi o Bogu;
- zdania "Te kości świadczą o tym, że w mezozoiku żył na tym terenie dinozaur, ktory wyglądał tak i tak." i "Te dane świadczą o tym, że człowiek i szympans mieli wspólnego przodka tyle i tyle lat temu." to opisy, nie poglady;
- definiujesz z użyciem pojęcia definiowanego i nie widzisz błędu.

A skoro, jesli chodzi o "podstawowe zasady logiki i inne drobiazgi, takie jak gramatykę języka polskiego" znasz co innego niż ja, to nie widzę mozliwości prowadzenia sensownej dyskusji. Więcej nie napiszę, żeby nie byc niegrzecznym. To jest moje pożegnanie.

konrado5

anbo: zamiast walczyć to się poddałeś?

wujzboj

Ano widzisz, anbo

. No comments. Do widzenia.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Po czasie (z przeprosinami za zwłokę) staram się dodac komentarz, do częsci tekstu.

szatidre5 · Wysłany: Pią 2:28, 05 Mar 2010 Temat postu:

...E=mc^2...bardzo elastyczne wręcz uniwersalne równanie...za jego pomocą Einstein odkrył w kosmosie takie obiekty jak czarne dziury...fakt ten utwierdził mnie w przekonaniu że matematyką można potwierdzić absolutnie wszystko więc postanowiłem obliczyć czy Bóg istnieje czy nie...wynik mnie nie zaskoczył...wyszło mi że Boga łatwo zlokalizować bo jest wszędzie...ale droga do niego jest tylko jedna...otrzymałem podobny wynik dotyczący kosmosu - jest wszędzie ale niestety droga do gwiazd również jest tylko jedna a przynajmniej nie tym stanie skupienia w jakim się obecnie znajdujemy...wniosek - jako gatunek posiadający świadomość, na dzień dzisiejszy śmiało możemy zaktualizować szlachetne "wiem że nic nie wiem" Sokratesa o "wiem wszystko tylko co mi z tej wiedzy"(celowe nie postawiłem znaku "?" bo niby jaka by mogła być odpowiedź...potwierdzenie - "daj mi coś czego nie mam i powiedz mi czego nie wiem" czy tak nie jest prościej??? udowadnianie sobie nawzajem rzeczy w które nie wierzymy jest idiotyczne i do niczego nie prowadzi...zresztą i tak nie mamy na to wpływu ze względu na egocentryczną naturę naszej świadomości...ułuda sensu...

wujzboj · Wysłany: Nie 0:10, 07 Mar 2010 Temat postu:

Przepraszam, ale czy to jest opowiadanie SF, czy komentarz? Jeśli komentarz, to poproszę o naszkicowanie idei wspomnianych obliczeń. Jeśli zaś jest to opowiadanie SF, to sugeruję przeniesienie do działu "Galeria Twórczości".

szatidre5 · Wysłany: Nie 2:46, 07 Mar 2010 Temat postu:

...w czym nie dorzeczność? (zero sarkazmu z mojej strony) ...wiek XX był wyjątkowo owocny w materii postępu i to niemal w każdej dziedzinie...od pewnego czasu mam wrażenie że człowiek wyczerpał na ziemi swoje możliwości(kryzys) albo nawet zaryzykowałbym iż więcej możliwości niema no bo niby jakie? ekspansja kosmosu? niby jak? i po co? może nawet znajdziemy planetę ze złota... tylko jaką korzyść z tego powodu odniesiemy skoro w samych skarbcach narodowych jest go na tyle dużo że wypuszczenie na rynek takich rezerw spowoduje iż stanie się ono bezwartościowe...i tak ze wszystkim..."wiem wszystko tylko co mi z tej wiedzy"? "daj mi coś czego nie mam i powiedz mi czego nie wiem"? co jako ludzkość mamy jeszcze sobie do zaoferowania??? telewizor 20000 calowy? tesla? wehikuł czasu? nie sądzę..."kręci się" jeszcze tylko giełda światowa wytwarzając pieniądze bez pokrycia...rośnie tylko tempo i nominał...cyferka... której to wartość "paradoksalnie" adekwatnie maleje...jakoś życie przestaje się opłacać...obecny kryzys to nie wymysł bo nikt nie zrobił na nim interesu ba nawet na wojnach nie ma już interesu a to chyba o czymś świadczy?...naprawdę tego nie widać że biegamy za własnymi tyłkami??? a może mi i odbiło?...cholera wszystko możliwe...no ale jak jest inaczej..to jak jest??? czekanie na cud to nie postęp...